Η Άννα Ζαμπακά, το γένος Αντωνίου Βαγγελού, γεννήθηκε το 1930 στο Βαλτινό, ήταν παντρεμένη με τον Θεοφάνη Ζαμπακά και είχε δύο παιδιά, τον Στυλιανό και την Βασιλική.
Η εφημερίδα μας εύχεται, Αιωνία της η μνήμη!
Λίγες σκέψεις μετά το ξεπροβόδισμα στο στερνό της ταξίδι.
Αγαπημένη μου θεία Άννα.
Στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, ο σύντροφος και σύζυγός σου, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συγχωριανοί σου είπανε το στερνό αντίο.
Ξέρουμε πως είσαι δεξιά του θεού.
Αυτή η θέση σου ταιριάζει, αλλιώς ο παράδεισος φαντάζει απέραντη ερημιά.
Όπως η ίδια μας έλεγες, το τελευταίο διάστημα, τα βράδια παρακαλούσες τους Αγίους να σε πάρουν μαζί τους. Είχες κουραστεί να παλεύεις.
Όταν μας ρωτούσες: Γιατί δεν με κρατούν τα ποδαράκι μου; Δυσκολευόμασταν να σου απαντήσουμε γιατί δεν είχαμε την απάντηση.
Όμως τώρα ξεκουράσου… φτάνει πια!!!
Την τελευταία ημέρα της ζωής σου κάλεσες επίμονα και επιτακτικά τον ανεψιό σου, που παντρεύονταν, να έρθει να του δώσεις την ευχή σου.
Έτσι και έγινε. Έδωσες την ευχή σου και μετά πιάστηκες χέρι χέρι με τους Αγίους και αφέθηκες στο αιώνιο και γαλήνιο ταξίδι σου.
Τώρα ξεκουράσου στο αφράτο χώμα του Βαλτινού που σκέπασε και τους γονείς σου.
Εδώ είναι ο τόπος που γεννήθηκες.
Εδώ έπαιξες σαν παιδί.
Εδώ πέρασες τις κακουχίες της εποχής.
Εδώ αγάπησες και αγαπήθηκες.
Κοιτάζοντας κάποιες παλαιότερες φωτογραφίες σου συνειδητοποιούμε και καταλαβαίνουμε πως ήσουν κόρη και στάχυ του Θεσσαλικού κάμπου, που ήξερε να καρπίζει, να αγαπάει, να συγχωρεί.
Αγαπούσες τη ζωή. Έκανες την κάθε μέρα γιορτή.
Έδινες τα πάντα στους άλλους και εσύ έπαιρνες ικανοποίηση από την χαρά τους.
Θα σε νοσταλγούμε και μέσα μας θα σε τραγουδάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου