Βαλτσινιώτικο παραμύθι

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό

παλιά, πολύ παλιά, στο Βαλτινό

Κάποτε στο Βαλτινό ζούσε σε μια καλύβα ένας γέρος φτωχός, φιλεύσπλαχνος και αλτρουιστής, ονόματι Κακαράτζας.

Για πολλές νύχτες συνέχεια ονειρεύονταν ότι ταξίδευε με το γαϊδουράκι του στα Τρίκαλα και έφτανε στην πέτρινη γέφυρα του Αγίου Κωνσταντίνου. Ονειρεύονταν ότι δίπλα στο ποτάμι, κάτω από τη γέφυρα, βρισκόταν ένα δέντρο και ότι ο ίδιος έσκαβε ένα λάκκο δίπλα στο δέντρο και έβγαζε ένα θησαυρό που του πρόσφερε ευημερία και άνεση για όλη του τη ζωή.

Στην αρχή ο γέρο Κακαράτζας δεν έδωσε σημασία. Όταν όμως το όνειρο επαναλήφθηκε επί αρκετές εβδομάδες, υπέθεσε ότι έκρυβε κάποιο μήνυμα και αποφάσισε να μην περιφρονήσει αυτή την πληροφορία που ερχόταν από το θεό ή ποιος ξέρει από πού.

Ακολουθώντας, λοιπόν την διαίσθησή του, φόρτωσε στο γαϊδουράκι του έναν κασμά και ένα φτυάρι και ξεκίνησε για τα Τρίκαλα.

Όταν έφτασε στην πόλη πήγε κατευθείαν στη πέτρινη γέφυρα του Αγίου Κωνσταντίνου. Όλα ήταν όπως στο όνειρό του. Το ποτάμι, η γέφυρα, και δίπλα το δένδρο όπου έπρεπε να σκάψει.

Υπήρχε όμως μια λεπτομέρεια που δεν εμφανιζόταν στο όνειρο. Τη γέφυρα την φρουρούσε μέρα ­ νύχτα ένας φύλακας των φυλακών που βρίσκονταν εκεί, καβάλα στο άλογό του.

Ο γέρο Κακαράτζας δεν τολμούσε να σκάψει όσο ο φύλακας βρισκόταν εκεί. Κατασκήνωσε κοντά στη γέφυρα και περίμενε. Τη δεύτερη νύχτα ο φύλακας υποπτεύτηκε τον γέρο, που είχε κατασκηνώσει κοντά στη γέφυρα και πλησίασε να τον ανακρίνει.

Ο γέρο Κακαράτζας δεν βρήκε λόγο να του πει ψέματα και του εξήγησε, ότι είχε έρθει από το Βαλτινό, γιατί είχε ονειρευτεί ότι στα Τρίκαλα κάτω από τη γέφυρα του Αγίου Κωνσταντίνου υπήρχε θαμμένος ένας θησαυρός.

Ο φύλακας ξέσπασε σε δυνατά γέλια και είπε.

­Άνθρωπέ μου έκανες τόσο κόπο άδικα. Εδώ και τρία χρόνια κι εγώ ονειρεύομαι κάθε νύχτα ότι στο Βαλτινό κάτω από την καλύβα ενός γέρου παλαβού που τον λένε Κακαράντζα υπάρχει θαμμένος ένας θησαυρός. Χα, χα, χα! Νομίζεις ότι πρέπει να πάω κι εγώ στο Βαλτινό να ψάξω αυτόν τον γέρο και να σκάψω κάτω από την καλύβα του; Χα, χα, χα!

Ο γέρο Κακαράτζας τον ευχαρίστησε ευγενικά, ανέβηκε στο γαϊδουράκι του και γύρισε στο Βαλτινό.

Μόλις έφτασε, έσκαψε στην καλύβα του και βρήκε το θησαυρό που ήταν πάντα εκεί θαμμένος.

Τότε κατάλαβε πως, είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του αναζητώντας τα δικά του πράγματα σε άλλους. Αναζητούσε άλλους να τον κοιτάξουν για να δει τον εαυτό του. Έψαχνε έξω αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μέσα του, μέσα στην ίδια του την καλύβα…