Ο Δεκέμβριος στο χωριό κατεβαίνει σαν αχνό πέπλο πάνω από τις σκεπές. Η ομίχλη τυλίγει τα χωράφια και τα κάνει να μοιάζουν με θάλασσα που κοιτάζει προς τον ουρανό και περιμένει σημάδι από το χειμωνιάτικο φως.
Το βράδυ, όταν τα φώτα στα σπίτια ανάβουν νωρίς,
το χωριό μοιάζει να μαζεύει τις κουβέντες, να τις σιγοψιθυρίζει πίσω από
κουρτίνες, αφήνοντας την ησυχία να κυλήσει στα στενά σαν λεπτός αέρας.
Ο Δεκέμβριος στο χωριό είναι μια πρόσκληση για
ενδοσκόπηση, μια ευκαιρία να κοιτάξει κανείς την πορεία του όπως κοιτάζει το
χιόνι πριν πέσει, καθαρό, αναπόφευκτο, έτοιμο να σκεπάσει όσα πρέπει να
κρυφτούν για λίγο για να ξαναγεννηθούν.
Και κάπου ανάμεσα στις γιορτές και την
καθημερινότητα, ανάμεσα στην προσμονή και την ανάμνηση, ο Δεκέμβριος γίνεται
γέφυρα. Μας περνά από όσα υπήρξαν σε όσα έρχονται, με τον τρόπο που μόνο ένα
μικρό χωριό ξέρει, αθόρυβα, αλλά με βάθος.
Καλό μήνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου