Το έθνος

Να λυπάστε για το έθνος που φοράει ένδυμα, που δεν το ύφανε.
Που τρώει ψωμί, αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.
Που πίνει κρασί, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Να λυπάστε για το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Να λυπάστε για το έθνος που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Να λυπάστε για το έθνος που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

(Χαλίλ Γκιμπράν) Απόσπασμα - Ο Κήπος του Προφήτη - (1923)