Η κόμμωση αποτελούσε πάντοτε βασικό παράγοντα κομψότητας, διάκρισης και κοινωνικής επιβολής της γυναίκας. Δεν νοείται γυναικεία ομορφιά χωρίς καθαρά και καλοχτενισμένα μαλλιά. Έτσι ανέκαθεν κύριο μέλημα των γυναικών αποτελούσε το λούσιμο, το χτένισμα, ο καλλωπισμός γενικά των μαλλιών.
Στο αφηγηματικό ποίημα «του νεκρού αδελφού» αναφέρονται χαρακτηριστικά οι στίχοι:
«Στα σκοτεινά την έλουζε, στ' άφεγγα τη χτενίζει,
στ' άστρι και τον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της».
Παλιότερα στο Βαλτινό οι γυναίκες διατηρούσαν μακριά μαλλιά και ασχολούνταν με την κόμμωση των μαλλιών τους από τη μικρή ηλικία τους μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Οι γυναίκες χτένιζαν τα μαλλιά τους με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία και τα έπλεκαν σε μακριές κοτσίδες.
Ο πιο γνωστός τύπος γυναικείου χτενίσματος ήταν η «χωρίστρα στη μέση» και το πλέξιμο των μαλλιών σε δυο πλεξίδες δεξιά και αριστερά στις λεγόμενες «κοσιάνες».
Έπιαναν τα μαλλιά τους από ψηλά στο κεφάλι και άρχιζαν το πλέξιμο πρώτα από αριστερά, μετά περνώντας από δεξιά και στη μέση και αφού δημιουργούσαν μια σφικτή κοτσίδα, την σταθεροποιούσαν με ένα λαστιχάκι για τα μαλλιά!
Οι νιόπαντρες γυναίκες άφηναν ρηχτές κι ελεύθερες πίσω στην πλάτη αυτές τις κοσιάνες, ενώ οι «περασμένες» τις έδεναν μεταξύ τους με γαϊτάνι και τις τύλιγαν «στεφάνι» γύρω από το κεφάλι.
Παλιότερα άφηναν τα «τσουλούφια» στους κροτάφους, βαμμένα με «κνα» (χρωματική φυτική ουσία) ή κάτι σαν τις φαβορίτες που σχημάτιζαν οι Καραγκούνες του θεσσαλικού κάμπου γενικότερα.
Συγχαρητήρια για το άρθρο και ειδικότερα για τις φωτογραφίες που το συνοδεύουν Είναι υπέροχες !
ΑπάντησηΔιαγραφή