Πως μάθαμε ποδήλατο

Οι μνήμες των ανθρώπων του Βαλτινού, που χρησιμοποιούσαν το ποδήλατο εκτός από τις διάφορες μετακινήσεις τους και για ψυχαγωγία παραμένουν άσβεστες. 

Τότε που οι χώροι κυριαρχούνταν από την αρμονία και ήταν διαθέσιμοι.
Τότε που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα να μονοπωλούν τους δρόμους.
Τότε που η ψυχαγωγία ήταν συνυφασμένη με το απλό και απέριττο, το ποδήλατο ως προσιτό αγαθό είχε κυρίαρχη θέση στις επιλογές των ανθρώπων.

Το ποδήλατο είναι ένα δίτροχο όχημα, που κινείται καθώς ο αναβάτης του χρησιμοποιεί τη μυϊκή δύναμη των ποδιών του.
Εκτός από ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταφορικό μέσο, προσφέρεται και για άθληση και ψυχαγωγία. Μαζί με το κολύμπι και το τρέξιμο, θεωρούνται τα πιο αερόβια αθλήματα ενώ προσφέρεται και για ψυχαγωγία. Έτσι, με ποδήλατο μπορούν να πραγματοποιηθούν σύντομες βόλτες, βραδινές έξοδοι, ημερήσιες εκδρομές και διάφορες άλλες ποδηλατοδρομίες. 

Κάποτε όμως, η ποδηλασία υπήρξε η αγαπημένη καλοκαιρινή δραστηριότητα των παιδιών του χωριού.

Οι πιο πολλοί μάθαμε ποδήλατο σε μια μοναδική, τρελή, εμπνευσμένη έκλαμψη, αφού βέβαια πρώτα περάσαμε την κατάλληλη μεταβατική περίοδο των γδαρμένων γονάτων και των κατατσακισμένων αγκώνων, «τρώγοντας χώμα» για ένα ή δυο καλοκαίρια. Τη μια στιγμή δεν ξέραμε πού μας πήγαιναν τα τέσσερα. Και την άλλη, να που βρεθήκαμε όρθιοι πάνω στο ποδήλατο!

Στην προσπάθεια λοιπόν να μάθουμε ισορροπία με το ποδήλατο πέσαμε, χτυπήσαμε, γδαρθήκαμε στα γόνατα, κουραστήκαμε, θυμώσαμε, κλάψαμε, που δεν τα καταφέραμε αλλά στο τέλος ο καθένας μας βρήκε τον τρόπο και τα κατάφερε.

Τότε τα ποδήλατα των μεγάλων, για τα παιδιά, ήταν μεγάλα και για το λόγο αυτό η προσπάθεια να μάθει ένα παιδί ποδήλατο γίνονταν ανάμεσα από τον σκελετό του ποδηλάτου, όρθιο, αλλά από τα πλάγια, με τα πόδια στα πεντάλ και τα χέρια στο τιμόνι.

Στην αρχή κάποιος μεγαλύτερος ακολουθούσε από πίσω κρατώντας ελαφρά τη σέλα και ήταν σε ετοιμότητα σε περίπτωση πτώσης.

Σιγά σιγά άρχιζε να αφήνει ελεύθερο το ποδήλατο, για μικρά χρονικά διαστήματα και έτσι πειραματίζονταν και άρχιζαν να διορθώνουν την ισορροπία. Μετά ο μεγαλύτερος, απλώς έδινε ώθηση, έσπρωχνε για την εκκίνηση και άφηνε μόνα τους τα παιδιά να κάνουμε μερικές πεταλιές ώστε να συνηθίσουν. Στη συνέχεια μάθαιναν να τα καταφέρνουν, να ξεκινάνε μόνοι τους, και έτσι εξοικειώνονταν με την κίνηση, τον χειρισμό, και την ισορροπία του ποδηλάτου.

Άλλωστε τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένες ικανότητες και ένστικτα και πως ό,τι και να γίνει, σε κάθε δυσκολία τους θα την βρουν την άκρη και θα τα καταφέρουν.

Έτσι η χρήση του ποδηλάτου, είτε ως μέσο μετακίνησης, είτε ως μέσον μεταφοράς είτε ως όχημα για βόλτα, είτε ως όχημα για επίδειξη ακροβατικών ικανοτήτων, ήταν διαδεδομένη σε άντρες και γυναίκες.
Οι σχετικές φωτογραφίες το αποδεικνύουν.