«Η Παρουσία στην Απουσία: Μια Οικογενειακή Στιγμή Μνήμης και Αγάπης»

Μια γαλήνια ημέρα, στο γνώριμο σπίτι με την αυλή γεμάτη αναμνήσεις, η οικογένεια του αείμνηστου Ευθύμιου Πέτρου κάθεται γύρω από το τραπέζι, λίγο μετά το οικογενειακό γεύμα. Το φως είναι απαλό, η ατμόσφαιρα ζεστή, γεμάτη από την παρουσία όσων είναι εδώ, αλλά και από τη σιωπηλή δύναμη εκείνου που λείπει.

Η Κίτσα, σύντροφος ζωής του Ευθύμιου, κάθεται γαλήνια, με βλέμμα γεμάτο μνήμες και καρτερία. Στο πλάι της ο Δημήτρης, ο γιος τους, με χαμόγελο γεμάτο περηφάνια και αγάπη, στηρίζεται στη δύναμη της οικογένειας. Η Βάσω, η κόρη, ακτινοβολεί μια ήσυχη στοργή· έχει το βλέμμα εκείνων που ξέρουν να κρατούν την οικογένεια ενωμένη μέσα από τις πιο δύσκολες στιγμές.

Ο χρόνος μοιάζει να σταματά όταν απαθανατίζεται αυτή η στιγμή. Ένα απλό "κλικ" γίνεται φυλαχτό – μια φωτογραφία που θα κρατά για πάντα την αίσθηση της ενότητας, της αγάπης και της συνέχειας. Ο Ευθύμιος μπορεί να μην είναι πια παρών με τη φυσική του παρουσία, μα είναι εκεί. Στις ματιές τους, στις χειρονομίες τους, στο ποτήρι που υψώνεται ίσως σιωπηλά και προς τιμήν του.

Οι οικογενειακές μνήμες δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Χρειάζονται αγάπη, χρόνος και στιγμές σαν κι αυτή: όπου η ζωή συνεχίζεται, αλλά ποτέ δεν ξεχνά.