Κέλομαι σε Γογγύλα

ΣΑΠΦΩ (7ος αι. π.Χ. με μέσα 6ου αι. π.Χ.)

Κέλομαι σε Γογγύλα
πέφανθι λάβοισα μα γλακτίναν
σε δηύτε πόθος τέαυτος αμφιπόταται

ταν κάλαν α γαρ κατάγωγις αύτα επτόαισ᾽ ίδοισαν
έγω δε χαίρω και γαρ αύτα δη τόδε
μέμφεταί σοι Κυπρογένηα
τας άραμαι τούτο τω βούλλομαι

Γογγύλα κατθάνην δ᾽ ίμερος τις
έχει με και λωτίνοις δροσόεντας όχθοις
ίδην Αχέροντα

Και να μια πολύ λογοτεχνική και καθόλου φιλολογική μετάφρασή μου στο κορυφαίο αυτό ερωτικό ποίημα.

Σε θερμοπαρακαλώ Γογγύλα
γύρνα πάλι σε μένα φορώντας
τον γαλακτερό χιτώνα σου
που τόσο ποθητή σε κάνει

Ω πανέμορφη, πόση χαρά μου δίνεις
και σου το λέει με το στόμα της αυτό η Αφροδίτη
μαλώνοντάς σε στοργικά
αφού για χρόνια εγώ την ικετεύω

Γογγύλα μου με πόση λαχτάρα σε ποθώ
και μοιάζω σαν να θέλω να πεθάνω
και ν᾽ αντικρίσω τους δροσερούς λωτούς
να λουλουδιάζουν στις όχθες του Αχέροντα

Ηλίας Κεφάλας