Αλησμόνητες μορφές του χωριού «Ο Μπάρμπα Ηλίας Στάθης»

 

Ο μπάρμπα Ηλίας Στάθης ήταν ένας άνθρωπος που οι παλαιότεροι τον γνώριζαν πολύ καλά στο χωριό. Ήταν ένας καλοπροαίρετος τύπος, με το πρόσωπό του χαραγμένο από τον ήλιο και την εργασία και είχε μια καλόκαρδη φυσιογνωμία που τραβούσε την προσοχή όπου κι αν πήγαινε. Η καλή του διάθεση και το αστείρευτο χιούμορ τον έκαναν αγαπητό σε όλους, από τα παιδιά μέχρι τους ηλικιωμένους.

Ο μπάρμπα Ηλίας Στάθης, γεννήθηκε το 1921 στο Βαλτινό και πέθανε 31 Δεκεμβρίου 1998 σε ηλικία 77 ετών.

Κάθε πρωί, όταν περπατούσε στο χωριό, όλοι τον χαιρετούσαν με χαμόγελο. Είχε μια ευχάριστη ατάκα για τον καθένα, και τα μικρά του σχόλια για τη ζωή πάντα προκαλούσαν γέλιο, αλλά και σκέψη. Ήταν εκεί για να ακούσει και να βοηθήσει χωρίς ποτέ να ζητήσει αντάλλαγμα.

Ακόμη και όταν είχε να πει κάτι σοβαρό, το έκανε με τρόπο τέτοιο που φαινόταν να μην έχει ποτέ κακή πρόθεση. Στην πραγματικότητα, είχε την ικανότητα να κάνει και τις πιο δύσκολες καταστάσεις να φαίνονται πιο απλές και εύκολες να αντιμετωπιστούν. Όλοι στο χωριό ήξεραν πως ό,τι και να συνέβαινε, ο μπάρμπα Ηλίας θα ήταν εκεί, με τον καλό του λόγο και την γλυκιά του παρουσία.

Γι’ αυτό και η Μούσα τον απαθανάτισε με τους παρακάτω στίχους:

Καθώς γυρνούσε ο φακός, στο Βαλτινό εστάθη

και τη φιγούρα έγραψε του μπαρμπαλία Στάθη.

Σε ένα πεζούλι κάθονταν μονάχος, σε ένα μέρος,

παρέα με τις σκέψεις του, απόμαχος και γέρος.

 

Το γήρας ήρθε απρόσμενο, μα κάποτε ήταν νέος

κι ήταν η νιότη του γιορτή, κι ο κόσμος πιο ωραίος.

Ο χρόνος τα σημάδια του τ’ αφήνει μ’ ευκολία

και εκτός απ’ τα γεράματα αφήνει και σοφία.

 

Απ’ τους ανθρώπους του χωριού που λέγαν πως: η νιότη,

η λεβεντιά κι η αρχοντιά ταιριάζει σε Βαλτσινιώτη.

Κι είναι σοφός και άξιος και μες στη φτώχεια αντέχει,

αυτός που πεντακάθαρο το κούτελό του έχει.