Ο «Πειρατής», ο σκύλος του Στέργιου

 Διήγημα του Δημήτρη Τσιγάρα

Ήταν ένα ήσυχο πρωινό στο χωριό με τον ήλιο να ανατέλλει αργά και τα πουλιά να κελαηδούν στις κορυφές των δέντρων. Στο σπίτι του Στέργιου, στην άκρη του χωριού, όπου ζούσε εκεί για χρόνια, κυριαρχούσε η ηρεμία και η καθημερινότητα. Η αγαπημένη του συντροφιά ήταν ο Πειρατής, ο πιστός σκύλος, ένας μικρόσωμος σκύλος με μαύρες και λευκές κηλίδες που τον ακολουθούσε παντού.

Ο Πειρατής ήταν πάντα εκεί, όταν ο Στέργιος έβγαινε στο κήπο να καλλιεργήσει τα λαχανικά, ή τον ακολουθούσε όταν πήγαινε στο καφενείο. Του είχε γίνει μέλος της οικογένειας και ο Στέργιος δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εκείνον. Οι δυο τους είχαν αναπτύξει μια σιωπηλή επικοινωνία καταλαβαίνοντας ο ένας τον άλλον χωρίς πολλές λέξεις.

Μια μέρα όμως, το χωριό αναστατώθηκε. Ο Κώστας, ο γείτονας του Στέργιου, βγήκε στην αυλή του για να κόψει ξύλα και ξαφνικά έχασε την ισορροπία του. Το τσεκούρι που κρατούσε γλίστρησε και τον χτύπησε στο πόδι, κόβοντάς το τόσο πολύ, που δεν μπορούσε να το κουνήσει. Όταν ο Κώστας προσπάθησε να σηκωθεί, το πόδι του έσπασε και το αίμα άρχισε να κυλάει στο έδαφος. Ο Στέργιος που ήταν στο σπίτι και δεν είχε καταλάβει τίποτα, άκουσε μόνο το σκύλο του να γαβγίζει ασταμάτητα.

Ο Πειρατής, ανήσυχος και καταλαβαίνοντας ότι κάτι κακό συνέβαινε, έτρεξε έξω και βρήκε τον Κώστα πεσμένο στο έδαφος. Δεν έχασε χρόνο. Ο Πειρατής άρχισε να τρέχει γύρω από το σπίτι του Στέργιου, γαυγίζοντας δυνατά, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή του. Εκείνος, ακούγοντας τα επιτακτικά γαυγίσματα, βγήκε έξω και είδε τον Πειρατή να τρέχει προς το μέρος του, κοιτώντας τον με μάτια γεμάτα ανησυχία.

«Τι συμβαίνει, Πειρατή;» είπε, και ακολούθησε τον σκύλο. Ο Πειρατής τον οδήγησε γρήγορα στον Κώστα, ο οποίος είχε χάσει τις αισθήσεις του από τον πόνο και την απώλεια αίματος. Ο Στέργιος άρχισε να καλεί για βοήθεια και γρήγορα οι γείτονες ήρθαν να βοηθήσουν, ενώ ο ίδιος πήρε το τηλέφωνο για να καλέσει το ασθενοφόρο. Ευτυχώς, το ασθενοφόρο ήρθε γρήγορα και ο Κώστας μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σταθεροποιημένη κατάσταση.

Όταν ο Κώστας ανάρρωσε, ήταν βαθιά συγκινημένος από την αφοσίωση του Πειρατή. Ήξερε ότι αν ο σκύλος δεν είχε αντιληφθεί τον κίνδυνο και δεν είχε ειδοποιήσει τον Στέργιο, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα.

Ο Πειρατής έγινε ήρωας στο χωριό. Η ιστορία του μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, και όλοι μιλούσαν για το πόσο έξυπνος και πιστός ήταν. Ο Πειρατής, όμως, παρέμενε ταπεινός. Συνεχίζει να ζει μαζί με τον Στέργιο, προστατεύοντας τον και προσφέροντας την αμέριστη αγάπη και φιλία του. Ο Πειρατής ήταν πάντα ο αληθινός ήρωας της καρδιάς του.