Επιστροφή, του Νικηφόρου Βρεττάκου

Με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά μου
βρήκα το πατρικό μου σπίτι να κοιτάζει,
μεσ' απ' τις φυλλωσιές σαν άλλοτε τη δύση.
με σπαραγμό κρατώντας την καρδιά μου...
Γοργά το τζάκι η μάνα μου τρέχει ν' ανάψει,
Κι ενώ απ' την πόρτα βλέπω τις γλυκές του λάμψεις,
με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά μου,
δε μπαίνω μέσα. Απέξω κάθομαι και κλαίω...