Αφιέρωμα στον τρικαλινό θεατρικό συγγραφέα Δημήτρη Κεχαΐδη - Το πρόγραμμα της εκδήλωσης

 

Την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου στις 19.30 στην αίθουσα του Δημοτικού Κινηματογράφου στον Πολυχώρο Τέχνης και Πολιτισμού Μύλος Ματσόπουλου, θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στον σπουδαίο τρικαλινό θεατρικό συγγραφέα Δημήτρη Κεχαΐδη.

Την εκδήλωση συντονίζει ο Στέφανος Νταλάσης και πραγματοποιείται με τη συνεργασία του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων.

Η Πρόεδρος του Δημοτικού Θεάτρου κ. Γεωργία Κοτρώνη θα χαιρετίσει την εκδήλωση.

Η Αθηνά Κεφαλά θα αναφερθεί στον άνθρωπο Δημήτρη Κεχαΐδη και στο συνολικό του έργο.

Θα παρουσιαστεί βιντεοσκοπημένη σκηνή από το έργο του «Με Δύναμη απ’ την Κηφισιά», σε σκηνοθεσία Στέφανου Νταλάση, παραγωγή του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων. Παίρνουν μέρος: Σια Φαράκη, Βίκυ Ιακωβάκη, Γωγώ Κατσιανάκου, Φανή Σπανού.

Η Μαρία Κολόβα συμβάλλει στη μουσική επένδυση, με το τραγούδι που συνέθεσε ο Μάνος Χατζιδάκις για την ταινία «Για σένα την αγάπη μου» — την μοναδική φορά που ο Δημήτρης Κεχαΐδης έγραψε σενάριο για τον κινηματογράφο. Το τραγούδι θα ερμηνεύσει η Κωνσταντίνα Λάσκου, ενώ στο πιάνο θα συνοδεύσει ο Άκης Κέμος.

Σε μορφή αναλογίου θα παρουσιαστεί το τελευταίο μονόπρακτο του συγγραφέα, «Κατάσταση μη αναστρέψιμος», από τους Σάκη Μπιλιάλη και Στέφανο Νταλάση.

Ο ποιητής Ηλίας Κεφάλας θα μιλήσει για το εμβληματικό έργο «Το Πανηγύρι», που αναφέρεται στα πανηγύρια του θεσσαλικού κάμπου — έργο που καθιέρωσε τον Κεχαΐδη στα θεατρικά δρώμενα ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα.

Το αφιέρωμα στον Τρικαλινό συγγραφέα θα ολοκληρωθεί με βίντεο, στο οποίο ο ίδιος ο Κεχαΐδης μιλά για το έργο του και τη ζωή του στα Τρίκαλα και τον Βόλο.

Η ιδέα και η πρωτοβουλία για την Εκδήλωση τιμής σ’ έναν απ τους σημαντικότερους συγγραφείς είναι της Αθηνάς ΚΕΦΑΛΑ (ανεψιά του Δημήτρη Κεχαΐδη).

Είκοσι χρόνια χωρίς τον Δημήτρη Κεχαΐδη.  Η απουσία είναι έντονη στο Ελληνικό θέατρο. Από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς συγγραφείς άφησε δυσαναπλήρωτο κενό. Οι διάλογοι στα έργα του είναι μοναδικοί, λιτοί αλλά καυστικοί, κάτι που έχουν επισημάνει ξένοι σκηνοθέτες, δραματουργοί και ηθοποιοί. Κάθε φορά που βλέπουμε «Το Τάβλι», είναι σα ν’ ακούμε γνώριμους ανθρώπους: φίλους, συγγενείς, ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η δύναμη του Κεχαΐδη ήταν ότι έπιανε τον παλμό της ζωής μας χωρίς να ωραιοποιεί τίποτα. Μικρές στιγμές, καθημερινοί διάλογοι, μεταμορφώνονται στο έργο του σε καθρέφτες των ανθρώπων. Ήταν παρατηρητής της καθημερινότητας, αποτύπωνε αυτό που έβλεπε στη ζωή, ταυτίζονταν με τους ήρωες του και αργούσε να τους αποχωριστεί, και γι΄ αυτό δεν έγραφε το ένα έργο μετά το άλλο, ήθελε χρόνια για να “αδειάσει” έλεγε.