Τα «νυχτέρια» των γυναικών στο Βαλτινό

 

Τα νυχτέρια των γυναικών στο Βαλτινό αποτελούσαν μια παράδοση γεμάτη από μνήμες και συναισθήματα που συνδέονται με τη ζωή και τις συνήθειες των ανθρώπων στο πέρασμα των αιώνων. Το σούρουπο στο χωριό δεν σηματοδοτούσε μόνο το τέλος μιας μέρας γεμάτης δουλειάς και υποχρεώσεις, αλλά και μία στιγμή συνάντησης, κουβέντας και γέλιο για τις γυναίκες που ξεκουράζονταν και μοιράζονταν ιστορίες και εμπειρίες.

Η διαδικασία των νυχτερινών συνάξεων συνήθως ξεκινούσε το απόγευμα, μετά την ολοκλήρωση των αγροτικών ή οικιακών εργασιών. Οι γυναίκες, αν και κουρασμένες από την ημέρα, έβρισκαν χρόνο να μαζευτούν στο σπίτι της μιας ή της άλλης, ή στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς, φέρνοντας μαζί τους, βελονάκι, υφαντά ή άλλα υλικά χειροτεχνίας. Η κουβέντα κυλούσε εύκολα γύρω από τις καθημερινές δυσκολίες, τις οικογενειακές υποθέσεις ή τις σχέσεις, ενώ δεν έλειπαν και οι ιστορίες από το παρελθόν, τα έθιμα ή οι παραδόσεις του χωριού.

Σε αυτά τα νυχτέρια, η γυναικεία συντροφικότητα ήταν το κλειδί. Στις δύσκολες στιγμές, τότε που οι δυσκολίες της ζωή στο χωριό ήταν πολλές, το να έχεις άλλες γυναίκες δίπλα σου για να μιλήσεις και να υποστηρίξει η μία την άλλη ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικό. Εδώ η αλληλοϋποστήριξη γίνονταν όχημα για την επιβίωση και την ευημερία της κοινότητας.

Η μουσική και οι χοροί ήταν συχνά μέρος αυτών των νυχτεριών. Πολλές φορές οι γυναίκες τραγουδούσαν μαζί, απολαμβάνοντας τη χαρά του κοινού χρόνου και της κοινής παράδοσης.

Όμως, πέρα από τη διασκέδαση και τις κοινωνικές συναναστροφές, αυτές οι συνάξεις των γυναικών ήταν και μια ευκαιρία για την ενδοσκόπηση και ανάλυση των συναισθημάτων τους. Πολλές φορές, οι συζητήσεις γίνονταν βαθιές και φιλοσοφικές, καθώς οι γυναίκες μοιράζονταν τους φόβους και τα όνειρά τους, τις ελπίδες τους για το μέλλον ή ακόμα και τις απογοητεύσεις τους από την καθημερινότητα του χωριού.

Αυτές οι γυναικείες συνάξεις στο χωριό μας, με τις αλλαγές στον χρόνο και τις κοινωνικές συνθήκες, δεν έπαψαν να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας εμπειρίας, μιας εμπειρίας γεμάτης από δύναμη, σοφία και αλληλεγγύη. Απλώς άλλαξαν στέκι. Τώρα συνήθως γίνονται σε κάποιο Καφέ.