Μπρος η Παγωνιά, πίσω οι Γναίκες (Με τη γλώσσα του τόπου μας)

 

Μητράνας: Καλά που απόμεινε κι ένα καφενείο στο χωριό μας, να ξεσκάζουν λίγο οι παππούδες! Άιντι, βρε Βασίλη, ρίξε κάνα κούτσουρο μέσα στη σόμπα, παγώσαμε! Ξέρεις τι ξεροπαγιά έχει έξω;

Βασίλης: Καλά μωρέ… με έναν καφέ κι ένα τσίπουρο που ήπιατε θέλετε και ζέστα; Εγώ από μέσα είμαι, δεν βγαίνω από το καφενείο. Θα το κλείσω στο τέλος, και να δω πού θα πηγαίνετε όταν σας διώχνουν οι γυναίκες από το σπίτι, για να ανοίξουν κάνα παράθυρο να ξεμυρίσει το δωμάτιο από τις βρωμοκλανιές που αμολάτε! Ξέρεις άραγε πόσο έχουν τα ξύλα; Από πού να τς βρω εγώ τς παράδες; Με τς πορδές δε βάφονται τ’ αυγά! Τρεις κι ο κούκος μείνατε στα σπίτια, κι έρχεστε όλοι εδώ να πυρωθείτε.

Κώτσιος: Καλά τα λες, Βασίλη. Τζάμπα θα τους ζεσταίνεις; Αλλά κι αυτοί οι καψεροί, πού να πάνε να κουρνιάσουν και να γλιτώσουν από τη γκρίνια, και να δουλέψει και λίγο ο… εξαερισμός. Γιατί, άμα μεγαλώσει ο άνθρωπος, ή θα βήχει ή θα κλάνει! Αυτοί θα βομβαρδίζουν κι οι γριές θα μουρμουρίζουν: «Ω, α γιε μ’, μας χτικιάσαν!»