Ο Δάσκαλος Δημήτρης Καλαμαράς

Τον δάσκαλο που άνοιγε παράθυρα σε άλλα μονοπάτια σκέψης, και κόπιαζε υπομονετικά να μάθει στους μαθητές του τα γράμματα και τα σπουδάγματα, μνημονεύουμε σήμερα με ευγνωμοσύνη.
Ο Δάσκαλος, Δημήτριος Καλαμαράς υπήρξε για πολλά χρόνια δάσκαλος στο Βαλτινό και μάλιστα την εποχή που οι δάσκαλοι, εκτός από το παιδαγωγικό έργο τους, δηλαδή, της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, αλλά και των μεγάλων αναλφάβητων, έκαναν και χρέη γραμματικών στις κοινότητες, βοηθοί αγροφυλάκων, ψάλτες στους ιερούς ναούς, επιτροπές και διανομείς στους εράνους κλπ.

Στα μάτια του δασκάλου που βλέπαμε τη δίκη μας αλήθεια και στη σιωπή του, βρίσκαμε τη δική μας σιωπή.
Θεωρούσε το Βαλτινό σαν δικό του χωριό, αφού έζησε σ' αυτό και δίδαξε τα μισά χρόνια της ζωής του. Πιστός στα λόγια του ποιητή που παροτρύνει: «Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε ψυχές! Κι ό,τι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου μην τ' αρνηθείς! Θυσίασε το ως τη στερνή πνοή σου!».

Ο Δάσκαλος Δημήτρης Γ. Καλαμαράς γεννήθηκε στο χωριό Ελάτη Τρικάλων το 1928 και απεβίωσε στις 5 Φεβρουαρίου 1997 σε ηλικία 68 ετών.
Ήταν παντρεμένος με την σύζυγό του, Σοφία και είχαν τρία παιδιά, τον Γιώργο, τον Μιχάλη και την Ευαγγελία.
Κουράστηκε και έφυγε αθόρυβα ο δάσκαλος μας, αξιοπρεπής, καλοσυνάτος, έντιμος μα πάνω απ' όλα μεγαλόψυχος.



Έμεινε όμως πίσω το έργο του να θυμίζει τις δύσκολες εποχές που τις απάλυνε με την γλυκιά του παρουσία.
Θα σε θυμόμαστε πάντα, αγαπημένε μας δάσκαλε!