Οι οκτώ νεράιδες

 

Ένα τρυφερό και υπέροχο μήνυμα, που έλαβα από μια συγχωριανή μας, που ζει στην Αθήνα, και με συγκίνησε βαθιά, θεωρώ ότι αξίζει να το μοιραστώ με όλους τους συγχωριανούς, και γι’ αυτό το δημοσιεύω στην Εφημερίδα μας. Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση (Το Βαλτσινιώτικο παραμύθι), η συγχωριανή μας έστειλε ένα μήνυμα γεμάτο νοσταλγία, μνήμες, και εμπειρίες από τα νεανικά της χρόνια στο χωριό. Το μήνυμα παρατίθεται παρακάτω:

«Καλημέρα Δημήτρη! Πολύ ωραίο το παραμύθι. Όμως η νεράιδα του δάσους είχε και οκτώ πιο μικρές «νεράιδες». Οκτώ κοπέλες του χωριού που κάθε μέρα με τα πόδια ή με τα ποδήλατα πήγαιναν στο δάσος, άναβαν τα καντήλια στο ξωκκλήσι, κάθονταν στην σκιά των δέντρων, και γέμιζε το δάσος με τα γέλια τους, τις ιστορίες τους, όλα τα μυστικά τους... Κάθε μέρα άνοιγαν την πόρτα στο ξωκκλήσι και εκείνο έμοιαζε χαρούμενο γιατί οι οκτώ νεράιδες ήταν χαρούμενα κορίτσια. Τώρα μοιάζει μελαγχολικό στα μάτια μας, ίσως να περιμένει εκείνα τα κορίτσια που γέμιζαν το δάσος με τα γέλια τους. Να ξέρεις Δημήτρη, ήμασταν οκτώ κορίτσια, μετά έφυγε η μία πήγε Καστοριά, η Λουκία, και μείναμε επτά κορίτσια.  Την παρέα που είχαμε, τα αγόρια του χωριού, την ονόμασαν «η θρυλική επτάδα». Ήμασταν όλοι φίλοι καλοί, όλοι μαζί πάνω στον «Λάκη», στο μαγαζί χορεύαμε, διασκεδάζαμε. Όλοι μαζί παρέα. Τι να σου πρωτογράψω! Τις πλάκες μεταξύ μας; Δεν μας άγγιζαν τα άσχημα λόγια που έλεγαν, κάποιοι για εμάς την επτάδα, στο χωριό. Εμείς ξέραμε ότι όλα ήταν κακοπροαίρετα σχόλια. Περάσαμε μια εποχή πολύ όμορφη! Ελεύθερη! Γεμάτη από Γέλια! Χαρά! Ανεξαρτησία! Τα τραγούδια από το τζουκμπόξ, στην ψησταριά του Καστρακίδα..., έτσι τη λέγαμε τότε... Τι ωραία τραγούδια ακούγαμε… Η βόλτα στον δρόμο… Όλα αυτά τα έχω γράψει σε ένα τετράδιο. Μια όμορφη και υπέροχη ζωή περάσαμε εκείνα τα χρόνια...!»

Αγαπητή μου συγχωριανή

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω από καρδιάς για το υπέροχο μήνυμά σου. Ήταν πραγματικά ένα ταξίδι στο χρόνο, γεμάτο μνήμες, νοσταλγία και εμπειρίες που μετέφερες με τόση ζεστασιά και ειλικρίνεια.

Η αφήγησή σου μας μετέδωσε κάτι πολύτιμο - έναν τρόπο να δούμε το παρελθόν όχι μόνο ως ιστορία, αλλά ως ζωντανή εμπειρία γεμάτη συναισθήματα, πρόσωπα και στιγμές που αξίζει να κρατάμε μέσα μας. Τα λόγια σου με συγκίνησαν και με έκαναν να σκεφτώ πόσο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις μας.

Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτό το κομμάτι της ζωής σου μαζί μου. Είναι τιμή μου.

Με εκτίμηση και θερμές ευχές.

Δημήτρης Τσιγάρας