Άρχισε ο τρύγος στο Βαλτινό

Ο Σεπτέμβριος στο ελληνικό καλαντάρι ονομάζεται και Τρυγητής και συνδέεται βέβαια με τον τρύγο, την κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό.

Οι αμπελοκαλλιεργητές έχουν την τιμητική τους και μάλιστα στο Βαλτινό υπάρχουν αρκετοί που διαθέτουν κτήματα και καλλιεργούν αμπέλια, για την εξασφάλιση του ντόπιου αγνού κρασιού και του τσίπουρό τους.
Η ποιότητα των κρασιών συνήθως βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο με καλή οξύτητα και σάκχαρα αλλά και πολύ καλά αρώματα.

Ο τρύγος είναι μια εποχιακή συμμετοχική εργασία που, απαιτεί πολλά χέρια και μια στοιχειώδη οργάνωση.

Ο Αντώνης Τσιγάρας εδώ και μερικά χρόνια ασχολείται με την καλλιέργεια του αμπελιού και το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017 τρύγησε το αμπέλι του, με τη βοήθεια του Μάκη Βαγγελού και άλλων τρυγητάτων.

Η συμμετοχή πολλών ανθρώπων στον τρύγο τον αναδεικνύει σε ευχάριστη εργασία, που συχνά παίρνει τον χαρακτήρα πανηγυριού.

Στις τοπικές αγροτικές κοινωνίες ο τρύγος για αυτούς που συμμετέχουν είναι γιορτή και χαρά.

Ο αμπελοκαλλιεργητής εξασφαλίζει εργάτες, καλάθια, καφάσια και ετοιμάζει τα εργαλεία ψαλίδια, μαχαίρια, φροντίζει για φαΐ και πιοτό, ετοιμάζει τον αποθηκευτικό χώρο, κ.α.

Έτσι τις πρωινές ώρες που τα σταφύλια έχουν χαμηλή θερμοκρασία αρχίζει ο τρύγος.

Με ειδικά ψαλίδια λοιπόν κόβετε το τσαμπί του σταφυλιού από την βέργα με πολύ προσοχή και επιδεξιότητα για να αποφεύγονται οι τραυματισμοί της ρόγας και το τρίψιμο, καθαρίζονται οι ρόγες που πιθανόν να έχουν πρόβλημα από σημάδια και κατόπιν τοποθετούνται τα σταφύλια σε ειδικά καφάσια (κλούβες).

Μετά οι κλούβες με τα σταφύλια μεταφέρονται στον τόπο προορισμού τους.

Στη συνέχεια ακολουθεί το πάτημα των σταφυλιών στο πατητήρι.

Η σύνθλιψη των σταφυλιών (πάτημα των σταφυλιών) παλιά γινόταν με τα πόδια.

Με το πέρασμα των χρόνων η διαδικασία του πατήματος αντικαταστάθηκε από το άλεσμα των σταφυλιών σε χειροκίνητες (και αργότερα μηχανοκίνητες) αλέστρες.

Το απόσταγμα (ο μούστος) μεταφέρεται και αποθηκεύεται συνήθως σε μεγάλα ξύλινα βαρέλια, που έχουν πλυθεί και έχουν απολυμανθεί με θειάφι ή έχουν ρετσινωθεί. Μέσα εκεί ο μούστος βράζει, ζυμώνεται και γίνεται κρασί. Για την βελτίωση της ποιότητας του κρασιού και για την συντήρηση του εφαρμόζονται ποικίλες πρακτικές, Συνήθως το βαρέλι με το κρασί αφού ελέγχεται η πυκνότητα του μένει ανοιχτό και σφραγίζεται ύστερα από σαράντα μέρες.

Καλά Κρασιά!