Κάποτε,
η ζωή που σου επιφύλασσε κραταιές μέρες, σε ωθεί σ’ ένα άδοξο τέλος, και τότε βλέπεις
ότι κάθε συσσωρευμένη δύναμη μέσα σου δεν αρκεί και δεν σου προσφέρει πλέον καμία
προστασία. Έτσι, αποδυναμωμένος, παραδίνεσαι στο μοιραίο. Αυτά πρόλαβε να σκεφτεί
το γιγαντιαίο πλατάνι, αυτός ο θαρραλέος ιππότης της ακροποταμιάς, πριν καταβληθεί
από ένα απειροελάχιστο μαμούνι, που καταβρόχθισε με βουλιμία τα σωθικά του, νεκρώνοντας
κάθε δύναμη των σφυγμών του. Τώρα οι ψιθυρισμοί των γειτονικών δέντρων γίνονται
ελεγεία στη μνήμη του και ο χειμώνας καραδοκεί για να το απορροφήσει εξ ολοκλήρου
στις θράκες του.
Του
Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου