Μικρές
φλέβες νερών απέμειναν από το απόβροχο και τη ροή αδύναμων πηγών εκεί έξω στα
νωθρά αγροτικά τοπία. Σχεδόν λιμνάζουν στο πλάι των χωματόδρομων παρά την
ανεπαίσθητη μικρή τους κίνηση, καθρεφτίζοντας μικρά δέντρα και πυκνούς θάμνους
και κοιμίζοντας τον ουρανό. Αυτό είναι το πλεονέκτημα της ανοιχτής πεδιάδας:
αντιδρά πολύ αργά κι έχει τον χρόνο έτσι να καλοσκεφτεί την κάθε δράση της.
Ταυτόχρονα είναι και το μειονέκτημά της, επειδή πολύ συχνά όλα τα κακά την
πιάνουν στον ύπνο. Ω αγαπημένες εξορμήσεις στους ορίζοντες της μεγίστης
ηρεμίας. Ξεχύνεσαι και κουβαλάς έναν απέραντο πλούτο μαζί σου και κανένας δεν
σου τον διεκδικεί: τον ουρανό. Κι όμως, παρ’ όλο το πλάτος του δεν μπορεί να
σκεπάσει ποτέ τους κρυφούς θρήνους που μεταφέρει η καρδιά σου.
Του
Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου