Ονειροπόληση στο χωριό μου, το Βαλτινό.

Τις παιδικές της αναμνήσεις θέλησε να μοιραστεί μαζί μας, η συγχωριανή μας, κα. Ρούλα Σταυρέκα, η οποία σήμερα κατοικοεδρεύει μαζί με την οικογένειά της κάπου στην Αθήνα.
Από διαδίκτυο και ηλεκτρονικούς υπολογιστές δεν γνωρίζει πολλά πράγματα, αλλά με την βοήθεια της κόρης της, Κατερίνας, ξεπέρασε τις δυσκολίες και βρήκε τον τρόπο να επικοινωνήσει με την Εφημερίδα μας.
Έτσι λοιπόν μέσω e-mail, μας έστειλε τις μνήμες της, με κάποιες παλιές αναμνηστικές φωτογραφίες, ονειροπολώντας την εποχή που κατοικούσε στο Βαλτινό.

Θέλοντας να θυμηθεί και να θυμίσει μ΄ αυτό τον τρόπο, την κελαρυστή ζωή στο χωριό, τους δικούς της ανθρώπους, τα βιώματα της παιδικής ηλικίας, την αθωότητα της εποχής, και να ρουφήξει κάθε μυρουδιά, γεύση, χρώμα και εικόνα του γενέθλιου τόπου της.
Αναμνήσεις ωραίες, νοσταλγικές, με τους δικούς της ανθρώπους, τους συγγενείς, τους φίλους, τους συγχωριανούς…

Τις αναμνήσεις της αυτές, τις συνδέει άρρηκτα και με την παλιά αγαπημένη της φιλενάδα, Νίκη, που δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχει στη ζωή.
Η Νίκη, που ηττήθηκε πρόωρα και αναπάντεχα…
Μαζί τότε… όμορφες κοπέλες, έκτιζαν τα όνειρά τους, προγραμμάτιζαν, σχεδίαζαν το μέλλον τους, έθεταν τις βάσεις για να κατακτήσουν τον κόσμο.

Όμως τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε.
Και αυτό που μας κάνει να αναλογιζόμαστε σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, είναι τα λόγια του ποιητή που εύστοχα επισημαίνουν:

«Ένα παιχνίδι η ζωή κι ότι μας τύχει…

Ποιος καθορίζει τη γραμμή και ποιος τον πήχη;

Στο πεπρωμένο «όχι», ποιος μπορεί να πει;

Στην ειμαρμένη ποιος μπορεί να αντισταθεί;».

Γι΄ αυτό πιστοί σε ότι μας απομένει και σε ότι μας αναλογεί, ας προσπαθήσουμε ο καθένας μας, να κρατήσουμε ανέπαφες τις μνήμες και τις ελπίδες.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά που μας πικραίνουν δεν είναι τόσο σημαντικά, όσο το γεγονός ότι μοιραζόμαστε όλοι το μυστήριο της ζωής.

Ρούλα χαρήκαμε πάρα πολύ που μας έδωσες την ευκαιρία να ονειροπολήσουμε…