Μια
απλή βόλτα στο άλσος της γειτονιάς της στην Αθήνα στάθηκε αφορμή να ξυπνήσουν
μνήμες και αισθήσεις από το χωριό. Η συγχωριανή μας, Ρούλα Σταυρέκα, με την
ευαισθησία που τη χαρακτηρίζει, μας έστειλε τρεις φωτογραφίες και ένα συγκινητικό
σημείωμα, θέλοντας να μοιραστεί μαζί μας μια μικρή στιγμή καθημερινής μαγείας.
«Δημήτρη,
αυτές οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες σήμερα το πρωί από το άλσος της
γειτονιάς μου», γράφει. «Είχα την ευκαιρία να περπατήσω πάνω στο πιο όμορφο
χαλί του κόσμου – το χαλί της γης. Κοίταξε τις δροσοσταλίδες, κάνε ζουμ πάνω
στα χόρτα που λαμπυρίζουν σαν μικρές μπάλες με τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Έριξε πολύ βροχή χθες και σήμερα πήγα να περπατήσω εκεί και ξετρελάθηκα από την
ομορφιά της πρωινής δροσούλας! Έγινα μούσκεμα, έπιανα τις δροσοσταλίδες με τα
χέρια μου και μου θύμισε το χωριό. Ο πιο όμορφος περίπατος ήταν!»
Στις
φωτογραφίες φαίνονται πόδια βυθισμένα μέσα σε ένα χαλί από χλωρά φυτά και
τριφύλλια, λουσμένα από το πρωινό φως, καθώς και διάφορες απόψεις από το άλσος.
Το βλέμμα του θεατή δεν σταματά στα παπούτσια, αλλά ταξιδεύει στο πράσινο που
απλώνεται άφθονο, σχεδόν απαλό, σαν υφαντό της φύσης. Είναι εικόνες που μας
υπενθυμίζουν πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι μικρές στιγμές, όταν σταματάμε,
κοιτάζουμε γύρω μας και νιώθουμε ότι η γη ανασαίνει.
Μέσα
από τον σύντομο αυτό περίπατο, η Ρούλα έφερε και σε εμάς ένα κομμάτι από την
πρωινή δροσιά της πόλης. Αλλά πάνω απ’ όλα, έφερε τη μνήμη του χωριού: την
επαφή με το χώμα, τη μυρωδιά της βροχής και την αίσθηση πως η φύση, όπου κι αν
βρίσκεται κανείς, πάντα βρίσκει τρόπο να μας θυμίζει ποιοι είμαστε.
Μικρές
στιγμές. Μεγάλη ομορφιά. Και κάποιες φωτογραφίες που μας ενώνουν όλους στην
ίδια ανάσα γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου