Να μετατρέψουμε το θυμό μας σε δημιουργικότητα

Είναι φανερό ότι το κυρίαρχο συναίσθημα της κοινωνίας αυτή τη στιγμή που διανύουμε είναι ο θυμός και η αίσθηση της απελπισίας. Είναι πολλοί εκείνοι που ποντάρουν σ’ αυτό το βαρύ κλίμα κι ακόμα περισσότεροι όσοι το εντείνουν χωρίς να έχουν δόλια πρόθεση. Το υγιές αίτημα ωστόσο κάθε κοινωνίας που βιώνει μια κρίση είναι το ξεπέρασμά της. Δεν υπονοώ κάποια αυταπάτη. Ο πόνος είναι δεδομένος. Και δε θέλω να προτρέξω. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και η ίδια η γέννηση συνοδεύεται από ωδίνες. Αν ωστόσο επιμείνουμε συλλογικά να θρηνούμε και να εστιάζουμε στις αρνητικές συνέπειες της κρίσης, αυτές οι συνέπειες θα διογκώνονται σε βαθμό που θα μας πνίγουν και θα μας κάνουν έρμαια των επιθετικών μας ενστίκτων.
Χρειάζεται μια στοιχειώδης ψυχραιμία και μια επιθυμία να ορθοποδήσουμε, ώστε να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς μας συμβαίνει. Γι’ αυτό λέω ότι είναι πολύ σημαντικό να διαβάσουμε και να πληροφορηθούμε από πολλές πλευρές και χωρίς προκαταλήψεις σχετικά με τα όσα συμβαίνουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στον κόσμο.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου ώρα 7 το απόγευμα και με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Τρικκαίων το «ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ» σε συνεργασία με το Μουσικό Σχολείο Τρικάλων, οργανώνει εκδήλωση με θέμα το Ελληνικό τραγούδι μέσα από τη ζωή και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη.
Ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι ο διακεκριμένος Μουσικολόγος βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών, κος Μάρκος Δραγούμης και ο ερευνητής και συγγραφέας κος Θεόφιλος Αναστασίου.
Το μουσικό πρόγραμμα με την Ορχήστρα «Βασίλης Τσιτσάνης» σε ειδική σύνθεση θα περιλαμβάνει, διασκευές τραγουδιών του Τσιτσάνη για πιάνο και τσέλο που επιμελήθηκε ο συνθέτης και πιανίστας Σάκης Κοντονικόλας, για τρεις κλασικές κιθάρες από μαθητές του Μουσικού Σχολείου διασκευασμένα από τον καθηγητή τους κιθαριστή και συνθέτη Γιάννη Μπέη, τραγούδια που θα ερμηνεύσει η Χορωδία του Μουσικού Σχολείου με τη επιμέλεια του καθηγητή τους Μιχάλη Σαμαρτζή και μια σειρά τραγουδιών που με τη συνοδεία της ορχήστρας θα ερμηνεύσουν η Ασπα Τσίνα και η Μαρία Πουλιανίτη.
Η εκδήλωση γίνεται στα πλαίσια του προγράμματος «ο Τσιτσάνης Ταξιδεύει στην Ελλάδα και τον Κόσμο», οι εκδηλώσεις του οποίου άρχισαν το περασμένο καλοκαίρι στα Τρίκαλα και θα ολοκληρωθούν το 2015 που θα χαρακτηρισθεί ως έτος Βασίλη Τσιτσάνη, καθώς τότε συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου δημιουργού.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα θα γίνονται δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό με πρωτοβουλία του «ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΣΙΤΣΑΝΗ» που σκοπό έχουν, με όχημα τη μουσική και το τραγούδι να αναδείξουμε και να διαδώσουμε την πλούσια πολιτιστική μας παράδοση, καθώς και τις αξίες που πρεσβεύει ο λαϊκός μας πολιτισμός.
Σημειώνεται πως η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά με υψηλής ποιότητας εικόνα και ήχο στο διαδίκτυο, καθώς και από τα ραδιόφωνα, τα web tv και τα λοιπά ΜΜΕ της ομογένειας ανά τον κόσμο.

Σπίτια παραμυθένια

Μια φορά κι ένα καιρό… ζούσε κάποιος, σε ένα κουκλόσπιτο μες στο δάσος…
Σπίτια παραμυθένια που η ομορφιά και η αισθητική τους υπερβαίνει την σημερινή μονότονη οικιστική πραγματικότητα και τα κάνει να φαντάζουν σαν να ξεπροβάλουν μέσα από κάποιο παραμύθι.

Μύθι, Μύθι, Παραμύθι…

...το τελευταίο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα στη «σοφίτα» του Μύλου του Ματσόπουλου
«Τα παραμύθια δεν είναι για να αποκοιμίζουν τα παιδιά, αλλά για να αφυπνίζουν τους μεγάλους»
Edouard Brasey, από το βιβλίο της Λίλης Λαμπρέλλη «Λόγος Εύθραυστος κι Αθάνατος»
Αυτό το Σαββατοκύριακο 28 & 29 Ιανουαρίου 2012 στα πλαίσια των Θεατρικών Εργαστηρίων του Δημοτικού Θεάτρου Τρικάλων
Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν και δεν ήταν…μα… ούτε εγώ ήμουνα εκεί … ούτε εσείς να το πιστέψετε!
Το τελευταίο Σαββατιάτικο απόγευμα κάθε μήνα μικρά και μεγάλα παιδιά … αλλά και γιατί όχι μαμάδες και μπαμπάδες … γιαγιάδες και παππούδες … νονοί και θείοι … άνθρωποι που συνοδεύουν τα παιδιά ή μόνο τον εαυτό τους … θα ταξιδεύουν σε κόσμους μαγικούς με ένα παραμύθι…
Το τελευταίο Κυριακάτικο πρωινό κάθε μήνα μεγάλα μόνο «παιδιά» θα ρίχνονται, στα σκοτάδια μαγικών παραμυθιών, για να ανακαλύψουν τη σοφία του παραμυθιού αποκωδικοποιώντας κρυμμένες αλήθειες του, με άρωμα πολύ υποκειμενικό… αλήθειες που κάποιοι ενήλικες αρέσκονται να ψάχνουν και που τα παιδιά απλά τις διαισθάνονται με την αθώα και καθάρια ακόμα αίσθηση της ψυχής τους.
Θα πούμε ψέματα… θα πούμε την αλήθεια … με τη Μαρία Κατσανούλη
Αφήγηση Παραμυθιού: παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού το Σάββατο 6:00 μ.μ.
Ενήλικες και νέοι γυμνασίου, λυκείου το Σάββατο 7:30 μ.μ.
Γενική Είσοδος: 4 Ευρώ
Ανάγνωση και Συμβολική Προσέγγιση Παραμυθιού: μόνο για ενήλικες την Κυριακή 11:30 π.μ.
Γενική Είσοδος: 8 Ευρώ
Πληροφορίες : 24310 20000 ▪ info@matsopoulos.gr

Ταξιδιωτικές διαδρομές: Νορβηγία – Βόρειο Ακρωτήρι

Της Βέρας Μπαλαμίτσα
Ιούλιος 2010 και οι ‘’Λευκές Νύχτες’’ του Βορείου Ακρωτηρίου της Ευρώπης είναι στις δόξες τους .
Ξεκινήσαμε ξαφνικά κι απρόσμενα μόλις μας δόθηκε η ευκαιρία. Η παρέα… της ‘’περιπέτειας’’!!!
Η Νορβηγία και κυρίως το Βόρειο Ακρωτήρι ακούγεται προορισμός μακρινός και δύσκολος. Πράγματι δεν είναι και τόσο εύκολο να φτάσεις στο Bορειότερο άκρο της Ευρώπης. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο . Χρειάζεσαι χρόνο και ίσως περισσότερες πληροφορίες από εκείνες που βρήκαμε στο διαδίκτυο.

Έτσι ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό με ένα πρόγραμμα λίγο ‘’ ημιτελές’’, καθώς δεν θα φτάναμε εκεί ψηλά με το γνωστότερο τρόπο ..κρουαζιέρα της Βαλτικής!!
Όλα τ’ αεροπλάνα για Νορβηγία από Ελλάδα φτάνουν στο Όσλο. Πανέμορφη πόλη!
Στο αεροπλάνο πήραμε τις πρώτες πληροφορίες για τους Νορβηγούς από Ελληνίδα νηπιαγωγό που παντρεύτηκε Νορβηγό και ζει στην πρωτεύουσα. οι Νορβηγοί δεν είναι σαν τους άλλους Σκανδιναβούς , είναι πιο χαρούμενοι ,πιο φιλικοί και όπως διαπίστωσα προσωπικά είναι και πολύ όμορφοι ..γυναίκες και άντρες.

Στο αεροπλάνο γνωρίσαμε και ένα Θεσσαλονικιό που είχε μείνει άνεργος και πήγαινε για αναζήτηση εργασίας . Η Νορβηγία θεωρείται ένας καλός εργασιακός προορισμός και πολλοί έλληνες όπως κινέζοι και άραβες έχουν εγκατασταθεί εκεί.
Το Όσλο όπως και όλη η Νορβηγία είναι πεντακάθαρο και ‘’τακτοποιημένο’’!!
Όλα σε σειρά και τάξη, με τραίνα και λεωφορεία που φτάνουν στην ώρα τους και με μια τεχνολογία σ’ όλα.. απίστευτη!!

Το λιμάνι του Όσλο είναι μια γλύκα. Με μοντέρνα καφέ, εστιατόρια και τα υπέροχα πλοία και τρικάταρτα ιστιοπλοϊκά του να φλερτάρουν με τη Βόρεια θάλασσα.
Το νησί των μουσείων είναι σχετικά κοντά και φτάνεις με λεωφορείο σε δέκα λεπτά.
Εκεί είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα μουσεία του Όσλο και προλαβαίνεις να τα δεις όλα σε μια μέρα, αν την αφιερώσεις εκεί.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία και σύμφωνα με την παράδοση, κάθε αμάρτημα εκπροσωπείται και από ένα δαίμονα.
Τα αμαρτήματα ονομάζονται "θανάσιμα" γιατί σύμφωνα με την εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου.
Κατά την Αναγέννηση, οι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα για πίνακες και γλυπτά, απαθανατίζοντάς τα, κάνοντάς τα γνωστά στο ευρύ κοινό

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, είναι:

     Η Αλαζονεία

  Η Οκνηρία

     Η Λαιμαργία

Η Λαγνεία

   Η Απληστία

 Η Οργή     

       Η Ζηλοφθονία

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα άσχημα απ΄ το χωριό μας.

Δεν έχω με τους γάιδαρους τίποτα να χωρίσω,

μα πρέπει την κατάντια μας να τη σκιαγραφήσω…

Η φύση λένε εποίησε τα πάντα με σοφία

και πρόβλεψε τα απρόβλεπτα και την πολυμορφία.

Τα λογικά, τα άλογα μες στης ζωής το δρόμο

ακολουθούν κανονικά της φύσεως το νόμο.

Έτσι γι’ αυτό δεν βλέπουμε να γεννηθεί γαϊδούρι,

με δυο ποδάρια μοναχά και με ανθρώπου μούρη.

Ενώ στην μαύρη μας ζωή στα τόσα νταβαντούρια

πολλούς ανθρώπους βλέπουμε να γίνονται γαϊδούρια…

Ο Γητευτής των αλόγων του Βαλτινού

Ο γητευτής κ. Κώστας Βότσιος, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στη Φάρμα του, στο Βαλτινό, αφιερώνει αρκετές ώρες την ημέρα για την εκπαίδευση των αλόγων.
Οι «γητευτές αλόγων» είναι άνθρωποι με μια ιδιαίτερη ικανότητα επικοινωνίας με τα άλογα και είναι γνωστοί από την αρχαιότητα. Μάλιστα, ο Μέγας Αλέξανδρος θεωρείται πως είχε αυτή την ικανότητα και έτσι κατάφερε να δαμάσει τον ατίθασο Βουκεφάλα!
Οι γητευτές, είναι άνθρωποι με ευαισθησία που μπορούν να διαβάσουν την γλώσσα του σώματος των αλόγων και να επικοινωνήσουν μαζί τους. Εργαλεία τους η υπομονή, ο σεβασμός και η αγάπη ενώ η άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας πάνω στο άλογο είναι εντελώς απαγορευμένη.

Συνθήματα στους δρόμους

Περπατώντας στους δρόμους της πόλης συναντάς τοίχους που προσπαθούν να σου μιλήσουν. Στις πλάτες τους κουβαλάνε την ανάγκη ανθρώπων για επικοινωνία. Σκέψεις που περιμένουν τους καιρούς να περάσουν από πάνω τους για να χαθούν .....

Συνεστίαση του ΚΚΕ στο Βαλτινό

Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου στις 8μμ, στην ταβέρνα «Τα Πλατάνια» του Βασιλείου Βότσιου στο Βαλτινό, η Αχτίδα Υπαίθρου Νότου Τρικάλων του ΚΚΕ διοργάνωσε συνεστίαση με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του κόμματος.
Στη συνεστίαση παραβρέθηκαν μέλη και φίλοι του κόμματος, όπου είχαν την ευκαιρία να φάνε να πιούνε, να συζητήσουν και να περάσουν μια όμορφη βραδιά.

H τράπεζα για καταθέσεις αναμνήσεων ήρθε και στην Ελλάδα

Τρυφερές αναμνήσεις γεμάτες εφηβικούς έρωτες και σχολικές σκανταλιές. Νοσταλγικές ιστορίες για χαμένες πατρίδες και για αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Αλλά και σκληρές διηγήσεις για τον πόλεμο, τη φτώχεια, τη μετανάστευση. Το κουβάρι των αναμνήσεων εκατομμυρίων ανθρώπων απ’ όλον τον κόσμο ξετυλίγεται, ταξινομείται και αποθηκεύεται... διαδικτυακώς μέσα από έναν πρωτότυπο διεθνή οργανισμό που ονομάζεται «Τράπεζα Αναμνήσεων» και φιλοδοξεί να δημιουργήσει µια συλλογική ιστορική μνήμη, όχι μέσα από ένδοξες μάχες, διεθνείς Συνθήκες ή πολιτικές δια σκέψεις αλλά μέσα από τις προσωπικές αναμνήσεις απλών ανθρώπων που γεννήθηκαν πριν από το 1950.
Η «Τράπεζα Αναμνήσεων» λειτουργεί ήδη σε εθελοντική βάση σε δώδεκα διαφορετικές χώρες του πλανήτη, από την Αργεντινή ως τις ΗΠΑ και από το Καµερούν ως την Ισπανία, ενώ εφέτος, µε πρωτοβουλία τεσσάρων Ελλήνων, η εν λόγω ΜΚΟ δραστηριοποιείται και στη χώρα µας.
Σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν καταγραφεί συνολικά 1,7 εκατοµµύρια «αναµνήσεις» σε µορφή ψηφιακών βίντεο που διατίθενται ελεύθερα στο ∆ια δίκτυο για να πληροφορήσουν, να διδάξουν αλλά και να συγκινήσουν τις νεότερες γενιές.

Απεβίωσε ο Ιωάννης Ψύχος του Δημητρίου

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Ιωάννης Ψύχος του Δημητρίου, στις 22 - 1- 2012 σε ηλικία 86 ετών. Ο Ιωάννης Ψύχος του Δημητρίου γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1926. Ήταν παντρεμένος με τον Ανδρομάχη Τρίγκα και είχαν δύο παιδιά τον Δημήτριο και την Ελένη.

Τραγούδια του τόπου μας

Δυο παραδοσιακά τραγούδια με τίτλους «Φέξε μου φεγγαράκι μου και Ο Δραγάτης», μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της η κ. Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου, από το Βαλτινό!

Φέξε μου φεγγαράκι μου
-Φέξε μου φεγγαράκι μου να πάω στην αγάπη μου
Φέξε ψηλά και χαμηλά, γιατί είναι λάσπες και νερά

Φέξε ψηλά και χαμηλά να πάω γρηγορότερα.

-Εγώ θα φέγγω ως το πρωί,
ποιος έχει αγάπη να διαβεί.


Ο Δραγάτης
Άντε να τες, να τες που ΄ρχονται
τρεις μαυρομάτες,
κοντούλες και γεμάτες
Και τον δραγάτη φώναζαν
-Δως μας σταφύλια
και φίλα μας στα χείλια.
-Εσείς τ΄ αμπέλι το ξέρετε
μπάτε και φάτε,
κανέναν μη ρωτάτε.
Κι ώσπου να μπει κι ώσπου να βγει
η κόρη απ΄ τ΄ αμπέλι,
μας βγήκε φιλημένη.

Επιστροφή στις ρίζες λόγω κρίσης

Το λαογραφικό μουσείου Δενδροχωρίου και η πλίθινη αγορά στον Πρόδρομο Καρδίτσας.

Ήθη και έθιμα του τόπου μας τα οποία έμειναν στο περιθώριο τις τελευταίες δεκαετίες έρχονται στο προσκήνιο μιας και η κρίση μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά τις ρίζες μας για να προχωρήσουμε μπροστά.
Ήδη έχουν διατυπωθεί προτάσεις για την ανάδειξη της παράδοσης και σύνδεσής της με την τοπική οικονομία. Υπάρχει μάλιστα και σχετικό μέτρο μέσω του LEADER μέσω του οποίου μπορούν να χρηματοδοτηθούν τέτοιες προτάσεις. Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον για τη στέγαση του λαογραφικού μουσείου Δενδροχωρίου μέσω της αξιοποίησης του συγκεκριμένου προγράμματος.
Δεν είναι όμως η μόνη προοπτική σε επίπεδο Θεσσαλίας. Υπάρχουν και άλλες, πιο τολμηρές ίσως, που μπορούν να αξιοποιηθούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το καραγκούνικο χωριό στον Πρόδρομο της Καρδίτσας.
Η «πλίθινη αγορά Προδρόμου», όπως έχει ονομαστεί, θα είναι κατασκευασμένη με υλικά που χρησιμοποιούνταν για αιώνες στην πεδινή ζώνη, όπως οι ωμόπλινθοι (τα γνωστά πλιθιά), η πέτρα, το ξύλο, και το κεραμίδι, αναδεικνύοντας τις αρχιτεκτονικές παραδόσεις της περιοχής, ώστε να μετατραπεί σε έναν άνετο και ελκυστικό χώρο εμπορίας των προϊόντων που παράγονται τοπικά (κυρίως τρόφιμα και ποτά, αλλά και χειροτεχνικά είδη).
Αποτελεί επομένως, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαφημιστούν και τα τοπικά προϊόντα της περιοχής.

Αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη

Ο Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915. Από μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική και έμαθε μαντολίνο και βιολί και φυσικά μπουζούκι. Το φθινόπωρο του 1936 ο Τσιτσάνης επισκέπτεται την Αθήνα. Κύριος σκοπός του είναι να σπουδάσει Νομική, αλλά γρήγορα τον κερδίζει η μουσική. Οι πρώτες του επιρροές είναι τα τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου και του Μάρκου Βαμβακάρη. Πρώτη του εμφάνιση γίνεται στο μαγαζί «Μπιζέλια» ενώ σύντομα γνωρίζει τον σπουδαίο αλλά αδικημένο από την Ιστορία τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο. Ο Περδικόπουλος τον πηγαίνει στην Odeon όπου ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια. «Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε» είναι η πρώτη ηχογράφηση του Τσιτσάνη. Την περίοδο 1938-1940 υπηρέτησε σαν Τηλεγραφητής στο Τάγμα Τηλεγραφητών Θεσσαλονίκης γράφει καταπληκτικά τραγούδια τα οποία ηχογραφεί με τις φωνές του Δημήτρη Περδικόπουλου, και των άλλων σπουδαίων τραγουδιστών εκείνης της εποχής Στράτου Παγιουμτζή, Μάρκου Βαμβακάρη Στελλάκη Περπινιάδη με τους οποίους σε πολλές ηχογραφήσεις ο Τσιτσάνης συμμετέχει σαν δεύτερη φωνή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο Τσιτσάνης έμεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου για ένα μεγάλο διάστημα είχε δικό του μαγαζί, το 'Ουζερί ο Τσιτσάνης', στη διασταύρωση Παύλου Μελά και Τσιμισκή, που έγινε διάσημο. Εκεί έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του, τα οποία ηχογραφήθηκαν μετά την λήξη του πολέμου.
Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και αρχίζει να ηχογραφεί. Δίπλα του έγιναν ευρέως γνωστοί τραγουδιστές όπως η Σωτηρία Μπέλλου,η Ιωάννα Γεωργακοπούλου η Μαρίκα Νίνου και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης.
Τα επόμενα χρόνια ο Τσιτσάνης γνώρισε ευρύτατη αποδοχή. Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου του 1984 στο Λονδίνο, όπου βρισκόταν για εγχείρηση, και κηδεύτηκε στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.

Τα λερωμένα παντελόνια

Κατά τη διάρκεια της πτήσης από Αθήνα προς Λονδίνο ο πιλότος καλωσορίζει τους επιβάτες:
"Αγαπητοί επιβάτες, σας μιλάει ο πιλότος βρίσκεστε στην πτήση 220 για Λονδίνο.
Ο καιρός είναι θαυμάσιος και ... πρόσεχε, πρόσεχε, θα πέσει! Ω Θεέ μου, ω Θεέ μου!!!!"
Σιωπή.........


"Συγνώμη που σας τρόμαξα πριν, αλλά μια απρόσεκτη αεροσυνοδός έριξε καφέ πάνω μου.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως έγινε το παντελόνι μου από μπροστά".
Και τότε ακούγεται ένας επιβάτης να λέει:
"Και που να δεις πως έγινε το δικό μου από πίσω".

Πασχάλης, ο αφτέρουγος άγγελος

Τη λέξη Πάσχα, η βίβλος τη συσχετίζει με το ρήμα πασάχ πού σημαίνει μεταφορικά, "ξεφεύγω", "προσπερνώ", "απαλλάσσω".
Πάσχα είναι τώρα με την κρίση για όλους μας.
Τώρα που θα αναμετρηθούμε με το μπόι μας και όλοι μαζί θα περάσουμε στην απέναντι όχθη ή όλοι μαζί θα βουλιάξουμε.
Ο Πασχάλης, ένας απλός άνθρωπος του χωριού, γύρω στα 45 χρονών, κουβαλάει το όνομά του από μικρό παιδί, από τότε που τον βάφτισαν. Και ξέρει πως το όνομά του υποδηλώνει το πέρασμα, τη διάβαση σε κάτι άλλο. Από την Σταύρωση στην Ανάσταση.
Όμως τίποτα ακόμα από αυτό το αισιόδοξο και ελπιδοφόρο που υποδηλώνει το όνομά του, δεν είδε να γίνετε στη ζωή του.

Άνεργος ήδη εδώ και μερικά χρόνια στροβιλίζεται στη βιωτή του ανάμεσα στο κάτι και στο τίποτα. Ξωμάχος της ζωής, με ελάχιστες απαιτήσεις, αλλά με δικαίωμα στο όνειρο, ζει σε ένα περιβάλλον ανέχειας και μαυρίλας και το μόνο που επιδιώκει και θέλει είναι απλώς να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με λίγη αξιοπρέπεια.
Αλλά άσκεπο το πρωί και η μέρα αναποφάσιστη.
Αφτέρουγος άγγελος πορευμένος στη γη, ακόμα αντέχει και αναζητεί τρόπους διεξόδου.
Πότε με το παραμύθι της ΑΕΚ και τη ρηχή ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, πότε με το κυνήγι των ψευδαισθήσεων από την χρήση του αλκοόλ, προσπαθεί να στριμώξει και να αβροχιάσει ίχνος ελπίδας, και να ξεχαστεί.
Έχουν γίνει αποδεκτά πια, ο πόνος, και η θλίψη και έχουν διεισδύσει στα κύτταρά του.
Ο ενδελεχής φόβος και η αδιάψευστη βεβαιότητα της κατάστασής του τον αναγκάζουν να περιορίσει το μαρτύριο της σταύρωσης στην ατομικότητά του και να μην κάνει κουβέντα για παντρειά.
Οι υποχρεώσεις για τη δημιουργία οικογένειας στην εποχή μας είναι δυσβάσταχτες.

Η ανέχεια είναι ένα μέρος του εαυτού του, που δεν μπορεί να αποποιηθεί και λόγο της κρίσης γίνεται πιο έντονη.
Θέλει πολύ δύναμη και τύχη για να βγεις σήμερα από τα «τείχη» και δεν ξέρεις αν οι εναπομείναντες δυνάμεις σου επαρκούν.
Και έτσι μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση βλέπεις να καταξιώνεται η αντινομία και η παραδοξότητα της φράσης: Ολόκληρη ζωή να κουβαλάς το «Πάσχα» με το όνομα Πασχάλης, που σου χάρισε ο νουνός, να βιώνεις τη Σταύρωση και να περιμένεις την Ανάσταση, που ίσως και να μην έρθει ποτέ…

Απεβίωσε η Ζωή Απόχα, σύζυγος του Ιωάννου

Απεβίωσε η Ζωή Απόχα, σύζυγος του Ιωάννου, στις 14 - 1- 2012 σε ηλικία 85 ετών. Η Ζωή Απόχα το γένος Γεωργίου Σταμούλη γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1927. Ήταν παντρεμένη με τον Ιωάννη Απόχα και είχε τρία παιδιά τον Κωνσταντίνο, τον Σπύρο και την Βάια.

Η Δράση του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.

Κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος, το 2011, ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού παρουσίασε έντονη δραστηριότητα με πλούσιο και αξιόλογο έργο για το χωριό Βαλτινό.
Παρεκκλίνοντας, κατ' αρχήν, από την καθιερωμένη πρακτική που επιτάσσει την έκφραση θαυμασμού και συγχαρητηρίων (τα οποία, θεωρούμε δεδομένα κι ως εκ τούτου παραλειπτέα) κρίνουμε σκόπιμο να θυμίσουμε και να επισημάνουμε τα εξής:



Με την αναδιοργάνωση και την ανάδειξη του Διοικητικού Συμβουλίου, στις
εκλογές που έγιναν την 27-3-2011, άρχισαν οι σχεδιασμοί και οι προσπάθειες υλοποίησης του πολιτιστικού έργου, με διάφορες εκδηλώσεις.

-Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την διοργάνωση εθελοντικής ομάδας εργασίας για τον καλλωπισμό της κεντρικής πλατείας και άλλων κοινόχρηστων χώρων του χωριού.

Μικρά ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Το Κορμί και το Σαράκι

μπατιρημένο κουρείο

Σάββατο βράδυ

χωρίς δουλειά

μπατιρημένο κορμὶ

Σάββατο βράδυ

χωρίς έρωτα

το φιλί

ενώνει πιο πολύ

απ᾿ το κορμί

γι᾿ αυτό το αποφεύγουν

οι πιο πολλοί

το γατί μου

δε χορταίνει μόνο με χάδια

θέλει και φαί

το κορμί μου

δε χορταίνει μόνο με φαί

θέλει και χάδια

απ᾿ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά

πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;

αφαίρεσε τη νύχτα απ᾿ τα μάτια σου –

πως να παλέψω μόνος με τους δυό σας;

η νύχτα είναι παγερή

και μ᾿ έχεις στήσει

με γέλασες

με γέρασες

μην καταργείτε την υπογεγραμμένη

ιδίως κάτω από το ωμέγα

ειναι κριμα να εκλείψει

η πιο μικρή ασέλγεια

του αλφαβήτου μας

κάθε φορά που νομίζω πως σ᾿ έχω στὸ χέρι

βλέπω πόσο ο έρωτας είναι αχειροποίητος

έλαιον θέλω και ου θυσίαν

κι εμείς που θυσιαστήκαμε;

κι εμείς που δε λαδώσαμε;

έχτισα τον παράδεισό μου

με τα υλικά της κόλασής σου

θυσίασα τον ύπνο μου κυρία

για να διαβάσω τα ποιήματά σας

κι εκείνα μ᾿ αποκοίμησαν

Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;

για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία

τα πρόβατα απήργησαν

ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγῆς

«όταν πεθάνω, νὰ μὲ θάψτε στὸ χωριό» –

θέλουν να τιμήσουν με το πτώμα τους

την πατρίδα που αρνήθηκαν με το σώμα τους

ωραία ερμηνεύεις τα τραγούδια

ας δούμε πως τα καταφέρνεις και στα παρατράγουδα

καὶ τί δεν κάνατε για να με θάψετε

όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος

μια γυναίκα στο δρόμο

μαλώνει το παιδάκι της
«δε θα πάμε στο σπίτι;

θα σε κρεμάσω ανάποδα»

γύρισα κι είδα το μικρό:

ήτανε κιόλας κρεμασμένο

η νύχτα με οδήγησε σ᾿ αυτούς τους δρόμους;

ή αυτοί οι δρόμοι με οδήγησαν στη νύχτα;

για το πέτσινο σακάκι σου

που σε κάνει τόσο ωραίο

έχασε τη ζωή του ένα ζώο

καὶ κοντεύω να τη χάσω κι εγώ



Η μελαγχολία του γέρο-μύλου

Αφήγημα της Γκάζα Μαρίας, μαθήτριας Β΄τάξης 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό και όλα φαίνονταν τόσο όμορφα! Τα πουλάκια τιτίβιζαν, ο ήλιος έλαμπε και όλα ήταν τόσο αρμονικά. Μα κάποιος είχε μελαγχολία.
Ο γέρο-Μύλος ήταν αυτός. Ήταν πολύ στεναχωρημένος γιατί οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές είχαν περάσει. Είχε περάσει πολύ όμορφα όλες αυτές τις μέρες που είχε φορέσει τα γιορτινά του και όλοι τον ήξεραν ως Μύλο των ξωτικών. Μα τώρα έμεινε και πάλι μόνος του και νοσταλγούσε όλες αυτές τις ωραίες μέρες. Τι μπορούσε να πει όμως; Ότι θέλει πίσω όλες αυτές τις μέρες; Όχι ,δεν μπορούσε να το κάνει… έτσι ξέσπασε όλα όσα δεν μπορούσε να εκφράσει, σε κλάματα.

Τον άκουσε όμως με απορία ο φίλος του ο Ληθούλης που έμενε λίγο πιο κάτω και που είχαν ακούσει πολλά τα αυτιά του καθώς διέσχιζε ολόκληρη την πόλη, και τον ρώτησε τι είχε. Ο γέρο-Μύλος εξήγησε στον Ληθούλη γιατί είναι τόσο στεναχωρημένος και ο καλός του φίλος τον άκουγε πολύ προσεκτικά και με υπομονή. Ο Ληθούλης τον καταλάβαινε απόλυτα γιατί και αυτός έτσι ακριβώς ένιωθε όμως το μόνο που είχε να του προτείνει ήταν να κάνει υπομονή μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα .
Ο Μύλος πήρε λίγο κουράγιο από τα λόγια του φίλου του και έτσι αποφάσισε να πάει να επισκεφτεί έναν ακόμα πιο παλιό του φίλο που είχε πολλά χρόνια να δει. Ήταν ο Ρολογούλης και ήθελε να τον συμβουλευτεί τι να κάνει για να μη είναι τόσο στεναχωρημένος καθώς αυτός ήταν έμπειρος σε τέτοια θέματα. Φόρεσε λοιπόν την κάπα του, πήρε την μαγκούρα του και ξεκίνησε να πάει να βρει τον φίλο του. Ήταν μέρα καθημερινή και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα. Ο γέρο-Μύλος παραξενεύτηκε που έβλεπε τόση μεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση αφού είχε χρόνια να βγει βόλτα στην πόλη. Τα πολλά κορναρίσματα και οι αγενείς περαστικοί τον στεναχώρησαν περισσότερο και έτσι επιτάχυνε τα βήματά του για να φτάσει πιο γρήγορα. Σε κάποια στιγμή είδε να ξεπροβάλει μέσα από το καταπράσινο λόφο η γαλανόλευκη σημαία και ένα πολύ ψηλό κτήριο. Στην αρχή δεν αναγνώρισε τον φίλο του τον Ρολογούλη αλλά μετά λίγη σκέψη και αφού θυμήθηκε τις πολλές περιγραφές που είχε ακούσει από τους επισκέπτες του κατάλαβε πως αυτό ήταν το περιβόητο Φρούριο.

Μετά από λίγο έφτασε κοντά του και του είπε:
-Συγνώμη, εσύ είσαι ο Ρολογούλης;
-Όχι ,είμαι το Φρούριο ,απάντησε με απορία.
-Εγώ είμαι ο Μύλος, είπε.
-Ποιος Μύλος; ρώτησε.

Θύμισες: Όταν ήμουνα παιδί

Μικρά αμούστακα παιδιά χωρίς το ντέρτι στην καρδιά,
γέλια παιχνίδια και ζημιές ήταν οι έγνοιες οι πολλές.


Τα καλοκαίρια γενικά η τρέλα έφτανε ψηλά,
τόσο ψηλά που δεν ξεχνώ πόσες βιτσιές θα κουβαλώ.


Κοντά στα κάρα στις ροδιές τα βήματά μας δυο οργιές,
άκουγες πάντα ουρλιαχτό πόδια γυμνά στον κουρνιαχτό.


Εδώ και κει σαν τα πουλιά να γουργουρίζει η κοιλιά,
μέρα τη μέρα νηστικοί βράδυ χορτάτοι πελαργοί.


Τα μαύρα μούρα της σκαμνιάς τα γκόρτσα εκείνα της γκορτσιάς,
ήταν τροφή πολύ καλή μέσα στην πείνα την τρελή.


Στα αλώνια μες΄ στις θημωνιές εκεί που σκούζαν μηχανές,
πέφταν στο σβέρκο αχυριές άγανα λέρα και βρομιές.


Πολλές φορές τις Κυριακές σε γάμους μέσα σε χαρές,
παίζαν κλαρίνα και βιολιά τσούρμο μανάδες και παιδιά.


Εγώ παντού να ακολουθώ από τη νύφη στον γαμπρό,
πως θα χορέψει ο νουνός, η πεθερά κι ο πεθερός.


Πατέρας μάνα και γιαγιά το βράδυ όλοι συντροφιά,
ήταν για μένα τυχερό μ΄ένα φιλί να κοιμηθώ.


Μια μέρα όμως ξαφνικά άλλαζαν όλα γενικά,
πάλι να πάμε στο σχολειό στο μεγαλύτερο στοιχειό.

ΝΙΚ. ΔΙΑΓΩΜΑΣ

”Έλα για να δω αν τελικά έχει μείνει ίχνος Ελλάδας μέσα μου”.

Έλα, ρε άτιμε. Έλα να τα πάρεις όλα. Και για όσα πάλεψαν οι πρόγονοί μου και για τα δύο μέτρα κήπο που μου άφησαν οι παππούδες μου. Έλα να πάρεις και τα μεροκάματα, τα σκληρά, που τα έβαζα στην άκρη για μια ώρα δύσκολη, εκείνη της αρρώστιας.
Έλα να τα πάρεις όλα. Πάρε και τον ήλιο που τόσο τον γουστάρεις για να λιάζουν οι συφιλιδικοί τα κορμιά τους αποκτώντας το μεσογειακό χρώμα που τόσο επιθυμούν και τόσο απεχθάνονται.
Πάρε ρε, και τις θάλασσές μου να εξάγεις αέριο και τα ποτάμια μου να παράγεις ενέργεια φθηνή μόνο για την πάρτη σου. Πάρε και το γάλα των προβάτων μας και τα στάρια των κάμπων μας.


Το ξέρω που το πας, άτιμε. Το πας εκεί που πάντα ήθελες να το φθάσεις. Να καταστήσεις έναν λαό υπηρέτη. Να βλέπω απελπισμένες μεσόκοπες να βγάζουν μεροκάματο σε μπουρδέλα παραπήγματα ενώ οι πιο νέες να φεύγουν καραβιές για τα διεθνή καλογυαλισμένα μπουρδέλα σου. Να βλέπω γέρους να πεθαίνουν από αφόρητο κρύο κλεισμένοι μέσα στα 20 τετραγωνικά λίγο πριν τους τα πάρεις κι αυτά ή από ασφυξία όταν θα τους κλείνεις τον διακόπτη από την συσκευή οξυγόνου λόγω ληξιπρόθεσμων λογαριασμών.


Να βλέπω 50ρηδες σε απόγνωση , 40ρηδες στις ουρές ανεργίας και 20ρηδες να λένε την ξενιτειά πατρίδα τους. Να βλέπω τα παιδιά ως μελλοντικούς σκλάβους της Φάρμας των Ανθρώπων που χρόνια στήνεις και τώρα θα εγκαινιάσεις εκεί ακριβώς που ξεκίνησε ο Ανθρωπισμός.

Βαλτσινιώτικες θυμοσοφίες

Σήμερα ειν΄ τα φώτα και ο φωτισμός
Και γιορτάζουν λένε νους και λογισμός
Και θυμοσοφόντας εις τους Βαλτ(ε) νούς
Φτιάξαμε εννέα παραινετικούς χρησμούς


Να στέκεσαι:
-Στους άλλους χαμογελαστός
-Στον εαυτό σου αυστηρός
-Στην ανάγκη γενναίος
-Στην βιοπάλη πρόσχαρος
-Στις αντιξοότητες απτόητος
-Στις μικρότητες αγέρωχος
-Στους ευτελείς γενναιόψυχος
-Όταν σε χειροκροτούν απαθής
-Όταν σε σφυρίζουν ασάλευτος.

Ο τρισδιάστατος κόσμος του Kurt Wenner

Ο Kurt Wenner, καλλιτέχνης από το Μίτσιγκαν των ΗΠΑ, είναι διάσημος γιατί ήταν ο πρώτος δημιουργός ενός τρισδιάστατου έργου στον δρόμο, ή αν προτιμάτε ενός 3D Street Painting, 3D Pavement Art, 3D Chalk Art, 3D Sidewalk Art. Όποια ονομασία και αν πήρε στην συνέχεια αυτή η μορφή τέχνης, οφείλει την ύπαρξη της στον πρώην υπάλληλο της NASA.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Wenner δέχτηκε πρόσκληση να δουλέψει για την NASA. Ο κρατικός αμερικάνικος οργανισμός που ασχολείται με την εξερεύνηση του διαστήματος, του ζήτησε να ζωγραφίσει τα διαστημικά σκάφη του μέλλοντος αλλά και άγνωστους ανεξερεύνητους πλανήτες.

Απεβίωσε η Βάια Γουλοπούλου σύζυγος του Αθανασίου

Απεβίωσε η Βάια Γουλοπούλου σύζυγος του Αθανασίου στις 4 - 1 - 2012 σε ηλικία 89 ετών. Η Βάια Γουλοπούλου γεννήθηκε το 1923 στο Λιλή Τρικάλων, ήταν παντρεμένη με τον Αθανάσιο Γουλόπουλο και είχαν τρία παιδιά. Τον Δημήτρη, την Στεργιανή και τη Σοφία.

Τράπουλα και τραπουλόχαρτα

Λίγες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για τα χαρτοπαίγνια που έχουν την τιμητική τους αυτή την εποχή
Η λέξη «τράπουλα», που σημαίνει τη «δεσμίδα των παιγνιοχάρτων», προέρχεται από την ιταλική λέξη «trappola», που σημαίνει «παγίδα» και «δόλος».
Η τράπουλα αποτελείται από τα «τραπουλόχαρτα» ή «παιγνιόχαρτα» ή «χαρτιά» και προήλθε από το ιταλικό παιχνίδι «ταρόκ» ή «ταρόκο», που παιζόταν με χοντρά τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα χαρτιά με αριθμημένες φιγούρες τόσο για ψυχαγωγία, όσο και για κερδοσκοπία.
Στη διάρκεια της ιστορίας εμφανίστηκαν αρκετές παραλλαγές αλλά τελικά επικράτησε το γαλλικό «σύστημα»(french pak), που έχει τις ρίζες του στη Γαλλία του 16ου αιώνα, γι αυτό και οι φιγούρες παριστάνουν ενδυμασίες της εποχής. Σύμφωνα με αυτό οι φιγούρες είναι βασιλιάς, ιππότης και υπηρέτης, ενώ αργότερα προστίθεται η βασίλισσα, με αποτέλεσμα η τρίτη σημερινή φιγούρα, ο βαλές, να πάρει χαρακτηριστικά και του ιππότη και του υπηρέτη.
Οι φιγούρες δεν είναι τυχαίες αλλά αναφέρονται σε συγκεκριμένες ιστορικές ή μυθικές μορφές.
Έτσι οι ρηγάδες είναι οι: Καρλομάγνος (ρήγας κούπα), Ιούλιος Καίσαρας (ρήγας καρό), Μέγας Αλέξανδρος (ρήγας σπαθί), Δαβίδ (ρήγας μπαστούνι).
Οι τέσσερις ντάμες είναι: η Παλλάδα Αθηνά (ντάμα μπαστούνι), η Ιουδήθ (η γενναία Εβραία που σκότωσε τον Ολοφέρνη), η Αρζίν (Argine, μάλλον αναγραμματισμός του regina=βασίλισσα) και η Ραχήλ (σύζυγος του Ιακώβ).
Τέλος οι τέσσερις βαλέδες είναι: ο Έκτορας (βαλές καρό), ο Λάνσελοτ, ο Οζιέ και ο Λαϊρ.

Ελληνική τράπουλα

Ποιά ήταν η παλαιότερη Ελληνική Τράπουλα;
Η παλαιότερη γνωστή ελληνική τράπουλα χρονολογείται στο 1822 και σ’ αυτήν οι τέσσερις ρηγάδες απεικονίζονται με τις μορφές των Αλέξανδρου Υψηλάντη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γεωργάκη Ολύμπιου και Γεωργίου Καντακουζηνού.

Η παγωμένη λίμνη

Φανταστική αίσθηση, παίζοντας χόκεϊ πάνω στην παγωμένη λίμνη, κάπου στον Καναδά!

Η πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση στο Βαλτινό

Με ένα βίντεο του Νίκου Σαλέπη από την ιστοσελίδα trikalaola.gr αποτυπώνεται το ευχάριστο και γιορτινό κλίμα της πρωτοχρονιάτικης εκδήλωσης του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.

Η υποδοχή του νέου έτους 2012 στο Βαλτινό.

Με ελπίδα και αισιοδοξία αποχαιρέτισαν το 2011 και καλωσόρισαν το νέο έτος 2012 οι επισκέπτες που παραβρέθηκαν στο Βαλτινό κατά τις εκδηλώσεις του εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.

Ο ζεστός διάκοσμος του χώρου με τη φάτνη και τα διάφορα άλλα γιορτινά στολίδια, η μεγάλη φωτιά στην κεντρική πλατεία, το δωρεάν φαγητό και κρασί, οι διάφορες εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα, η καλή διάθεση, μα, πάνω απ όλα το θερμό κλίμα αλληλεγγύης και αγάπης αντιπαρέρχονταν το χειμωνιάτικο κρύο της βραδιάς και δημιούργησαν μια ευχάριστη κι αλησμόνητη αλλαγή έτους.

Μικροί και μεγάλοι γιόρτασαν την αλλαγή του έτους για πρώτη φορά στο Βαλτινό, με έναν ξεχωριστό τρόπο, που εμπνεύστηκε και διοργάνωσε ο εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σ΄ όλους τους συντελεστές αυτής της πρωτοβουλίας που εργάστηκαν και πέτυχαν στο ακέραιο το στόχο τους, προσφέροντας την δυνατότητα και την ευκαιρία στους συγχωριανούς για συμμετοχή σε μια διαφορετική ανθρώπινη και αλληλέγγυα γιορτή.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.