Ντίνα Ππακώστα. Η νέα σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας Βαλτινού

Παραιτήθηκε από τοπικός σύμβουλος, της Τοπικής κοινότητας Βαλτινού, ο Στέργιος Γουλόπουλος, για προσωπικούς λόγους και τη θέση του κατέλαβε η Κων/νιά Παπακώστα.
Η νέα σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας Βαλτινού ορκίστηκε στο δημαρχείο, ενώπιον του Δημάρχου Τρικκαίων κ. Χρήστου Λάππα και ανέλαβε τα καθήκοντά της.

Στην 12η θέση ο Α.Ο. Βαλτινού

Ολοκληρώθηκε το Σάββατο 28 Απριλίου 2012 το πρωτάθλημα της Α΄ Ερασιτεχνικής κατηγορίας, της Ε. Π. Σ. Τρικάλων, όπου συμμετείχε και η ομάδα του Α.Ο. Βαλτινού.
Μετά την 38η αγωνιστική του πρωταθλήματος, όπου το Βαλτινό έχασε μέσα στους Παραληθαίους, με σκορ 4 – 0, έκλεισε η αυλαία του φετινού πρωταθλήματος.
Πρωταθλητής αναδείχθηκε η ομάδα του Α. Σ. Μετεώρων, ενώ το Βαλτινό κατέκτησε την 12η θέση του βαθμολογικού πίνακα, με 48 βαθμούς.

Η τελική βαθμολογία

1. Μετέωρα …………..…..90

2. Φλαμούλι…………..…..86

3. Δήμητρα…………..……75

4. ΑΕΤ.………………..….69

5. Καλύβια……………..…62

6. Πρόδρομος………….....59

7. Κρύα Βρύση………..….54

8. Φαρκαδόνα………….....54

9. Καστράκι……………....50

10. Παραληθαίοι………….50

11. Αχιλλέας……………...49

12. Βαλτινό……………….48

13. Λογγάκι……………….47

14. Ασπροκκλησιά………..41

15. Ζάρκο…………………36

16. Φήκη………………….31

17. Γενέσι………………....28

18. Νεοχώρι……………….21

19. Πλοπιακός…………….15

Παρουσίαση του βιβλίου της Γεωργίας Κολοβελώνη

Μέσα στην κατάμεστη, από πλήθος κόσμου, αίθουσα του αρχοντικού Λεωνίδα Μακρή, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27 Απριλίου 2012 η παρουσίαση Βιβλίων ποιητικών συλλογών δυο νέων Τρικαλινών ποιητριών.

Πρόκειται για το βιβλίο της συγχωριανή μας, Γεωργία Κολοβελώνη «Ιστορίες με λυπημένη αρχή» και της Παρασκευής Αλέξη «Τάξη Ονείρων».
Η έκδοση των ποιητικών συλλογών επιχορηγήθηκαν από το «Ίδρυμα Λεωνίδα Μακρή-ιατρού» και κυκλοφορήθηκαν από τον εκδοτικό οίκο «Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη» των Αθηνών τον Μάρτιο του 2012.

Η λογοτεχνική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την συνδιοργάνωση του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Τρικκαίων και του «Ιδρύματος Λεωνίδα K. Μακρή - ιατρού».

Την εκδήλωση προλόγισαν οι εκπρόσωποι του ιδρύματος Μακρή κ. Ηλίας Κεφάλας και η κα. Στεφανία Τριγώνη - Τίγκα, ενώ από τον Π.Ο.Δ.Τ. προλόγισε ο δήμαρχος Τρικκαίων κ. Χρήστος Λάππας.

 Τις παρουσιάσεις των βιβλίων έκαναν οι λογοτέχνες-φιλόλογοι Αγαθοκλής Αζέλης και Αλέξανδρος Βαναργιώτης.

Μετά τις εισηγήσεις οι ποιήτριες απήγγειλαν διάφορα αποσπάσματα από τα βιβλία τους.



Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα ποίημα της Γεωργίας Κολοβελώνη.

ΛΕΗΛΑΣΙΑ

Η σιωπή σου λεηλάτησε
Όλους μου τους φθόγγους
Δεν απομένουν παρά ελάχιστοι ήχοι
Κατακερματισμένοι
Φύλλα σκορπισμένα στην αυλή μου
Αύριο θα ξυπνήσω νεογέννητη
Θα επανεφεύρω φωνήεντα και σύμφωνα
Άγνωστο πόσους αιώνες μακριά σου
Θα μάθω ξανά να συλλαβίζω.

Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις στο Βαλτινό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού διοργανώνει, διήμερο πρωτομαγιάτικων εκδηλώσεων, στην κεντρική πλατεία του Βαλτινού.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:
-Δευτέρα 30 Απριλίου 2012: Αναβίωση του παραδοσιακού εθίμου «Τα Κλήδονα» (Μάζεμα λουλουδιών και κλήδονων, στόλισμα της φτήνας και κατασκευή της καλύβας).
-Τρίτη 1 Μαίου 2012, το απόγευμα στις 6.00 μ.μ.: Παραδοσιακοί χοροί και τραγούδια με τα χορευτικά του συλλόγου, κάψιμο της καλύβας και γλέντι για το κοινό.

Παράλληλα με τις εκδηλώσεις θα διανέμονται παραδοσιακές πίτες και ξυνόγαλα, προσφορά από τις γυναίκες του χωριού.

Οδός Βαλτινού

Με ονομασία οδού, στην πόλη των Τρικάλων, τιμήθηκε το Βαλτινό, σύμφωνα με το νέο βιβλίο του γνωστού Τρικαλινού συγγραφέα, Νεκτάριου Κατσόγιαννου, με τίτλο «ΟΔΩΝΥΜΙΚΑ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» (ονόματα οδών & πλατειών) τόμος Β΄.
Συγκεκριμένα στη σελίδα 69, του βιβλίου, γίνεται η περιγραφή της οδού Βαλτινού, η οποία βρίσκεται στην περιοχή των Σεισμοπλήκτων.
Η συγκεκριμένη ονοματοθεσία έγινε, με την υπ’ αρ. 30/1995 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Τρικκαίων, σύμφωνα με το άρθρο 12 του Π.Δ. 323/89.

Και όπως σημειώνει ο συγγραφέας στον πρόλογό του: «Για την καθιέρωση των ονομάτων θα πρέπει να είναι γνωστά τα ιστορικά στοιχεία και να κρίνονται με αυστηρά κριτήρια, διότι πέρα από την τιμή που τους γίνεται, αποτελεί και έμμεσα μία παρότρυνση προς παραδειγματισμό. Όλοι δεν είναι εύκολο να γνωρίζουν το πώς και το γιατί ένας δρόμος πήρε το όνομα του. Η παρούσα εργασία έρχεται να συμπληρώσει το κενό αυτό και να πλουτίσει τις γνώσεις μας».

Ο Νεκτάριος Κατσόγιαννος είναι βραβευμένος συγγραφέας, γνωστός στους Τρικαλινούς και όχι μόνον, για το πλούσιο συγγραφικό του έργο, για την αγάπη του προς τον τόπο και την ιστορία του.
Η εργασία του αυτή περιλαμβάνει όλους τους δρόμους του παλιού και του νέου σχεδίου της πόλεως των Τρικάλων, από τα Αλώνια της Μπάρας, μέχρι τα Αμπελάκια και από το Δέλτα Λαρίσης μέχρι το Δέλτα Καλαμπάκας.

Ο ήλιος

Ο ήλιος σήμερα στο Βαλτινό έδυσε νωρίτερα,
πήγε και κρύφτηκε, γρήγορα - γρήγορα, πίσω από τον Κόζιακα,
από ενοχές…
να μη φωτίζει το άδικο,
να κοντέψει την αποφράδα ημέρα,
να μετριάσει τον πόνο και την πίκρα.
Πάντα δίκαιος και διαχρονικός.
Μας συμπαραστέκεται με την ανατολή του,
δανείζεται την αντανάκλασή μας
και μας επιστρέφει την ελπίδα.

Παιχνίδια της παλιάς γειτονιάς

Σας έχει τύχει ποτέ, οι σκέψεις και οι αναμνήσεις του μυαλού να ξεπηδούν σε φόντο ασπρόμαυρο, λες και βγήκαν από παλιά ελληνική ταινία; Λες και ξεφυλλίζεις ένα παλιό φωτογραφικό άλμπουμ που σε ταξιδεύει σε εποχές περασμένες, όταν όλα ήταν τόσο διαφορετικά, αθώα, παιδικά. Μια μετά την άλλη οι εικόνες ξετυλίγονται και πλέκουν ένα πολύχρωμο κουβάρι…

Τι θα ήταν τα παιδιά χωρίς παιχνίδι; Τι θα είχαμε και όλοι εμείς να θυμόμαστε από τη παιδική μας ηλικία; Το παιχνίδι είναι μία φυσική, ζωτική ανάγκη για κάθε παιδί. Σε όλη την πορεία του ανθρώπινου είδους, αναπτύχθηκαν μέσα από αυτό χιλιάδες παιδιά, πνευματικά, σωματικά, ηθικά και κοινωνικά.

Στην Ελλάδα το παιχνίδι βοήθησε τα παιδιά του λαού μας να ξεπεράσουν αντίξοες κοινωνικές συνθήκες, στερήσεις, φτώχια, πολέμους. Κάθε παιχνίδι εξέφραζε την εποχή και την κοινωνία που το δημιούργησε, παραλλασσόταν από γενιά σε γενιά και ξεπέρασε τα σύνορα των κρατών, καλλιεργώντας τις αξίες της συμμετοχής και του σεβασμού σε κανόνες και όρους απλούς, ξεκάθαρους, τίμιους.

Βόλοι, πατίνι, σβούρα, μπάλα, κουτσό και σχοινάκι παρουσιάζονται στην Αναμνηστική Σειρά "Παιχνίδια της παλιάς γειτονιάς", που σχεδίασε η Ανθούλα Λύγκα και κυκλοφορεί από τις 18 Απριλίου 2012, αποτυπώνοντας έξι από τα παραδοσιακά παιχνίδια της παλιάς εποχής στα γραμματόσημα του σήμερα.

Διακοπή αναρτήσεων

Ενημερώνουμε τους αναγνώστες της "εφημερίδας του Βαλτινού" ότι, για μια εβδομάδα διακόπτονται οι αναρτήσεις, για τεχνικούς λόγους.

ΕΥΧΕΣ



Πρωτότυπα πασχαλινά αυγά

Το Πάσχα είναι η σημαντικότερη θρησκευτική γιορτή, που περιλαμβάνει όλα τα συναισθήματα: την αγωνία, τον πόνο και τη θλίψη των παθών και της Σταύρωσης, μαζί με την συγκίνηση, τη χαρά και την αισιοδοξία που φέρνει η Ανάσταση.
Αλλά είναι και μια γιορτή της χριστιανοσύνης κατά τη διάρκεια της οποίας, πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα ζωντανεύουν πάντοτε με ξεχωριστή λαμπρότητα και κατάνυξη.
Έτσι, για ακόμα μια χρονιά, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το Πάσχα γιορτάζεται με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, με έντονα τα χρώματα της παράδοσης.

Τα κόκκινα αυγά είναι ένα από τα παραδοσιακά πασχαλινά έθιμα, που συνηθίζεται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Όμως την πρωτοτυπία στο βάψιμο και στα σχέδια συναγωνίζονται και διεκδικούν πάρα πολλές νοικοκυρές.

Παρακάτω παρουσιάζουμε πρωτότυπα πασχαλινά αυγά.

Πασχαλινές ευχές

Παλιές Πασχαλινές καρτ ποστάλ

Πάσχα 2012!.. Μια ακόμη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, που όσο περνάει ο καιρός αλλοτριώνονται, σβήνουν και χάνονται παλιές και γοητευτικές συνήθειες των ανθρώπων.
Τα παλιότερα χρόνια, τέτοιες ημέρες οι άνθρωποι, εκτός των άλλων Πασχαλινών εθίμων, περιμένανε και τον ταχυδρόμο του χωριού να φέρει κανένα γράμμα ή καμιά πασχαλιάτικη κάρτα κυρίως από ανθρώπους της ξενιτιάς, αλλά και από οικεία πρόσωπα που ήσαν στρατευμένα σε μακρινές περιοχές της Ελλάδας.

Αντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, τι χαρά αισθανόταν οι άνθρωποι όταν λαμβάνανε γράμματα ή «καρτ-ποστάλ» από διάφορους συγγενείς ή φίλους.
Συγκινούσε πάρα πολύ, αυτού του είδους η επικοινωνία και χαίρονταν οι άνθρωποι όταν δέχονταν τις ευχές με, την ωραία γραφή, την ελληνική γλώσσα και τις όμορφες κάρτες!
Σήμερα, δυστυχώς, με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της ηλεκτρονικής γραφής, όλα αυτά χάθηκαν!.. Ίσως να μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού οι άνθρωποι, που εξακολουθούν να σε γοητεύουν με παρόμοιες επιστολές.

Οι καιροί αλλάζουν, η ζωή προχωράει μπροστά, αλλά ευτυχώς υπάρχει η μνήμη που αποθηκεύει τις όμορφες στιγμές και όταν χρειάζεται τις επικαλείται.
Και έτσι κάτι τέτοιες ημέρες θυμόμαστε τα παλιά και νοσταλγούμε με συγκίνηση όλα εκείνα τα ωραία, τα υπέροχα παλιά χρόνια της αθωότητας!
Δείτε παρακάτω μια συλλογή από παλιές Πασχαλινές καρτ ποσταλ.

Μεγάλη εβδομάδα

Με την έλευση της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκινά η προετοιμασία των πιστών για τα Άγια Πάθη. Τις ημέρες αυτές ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου με τα χαρακτηριστικής ποιητικής υμνογραφήματα «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, εν τω μέσω της νυκτός» και «Τον Νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένο».
Από τη σημερινή ημέρα σταχυολογούνται πολλές εκφράσεις οι οποίες παραμένουν αναλλοίωτες ακόμη και στις μέρες μας και συχνά χρησιμοποιούνται και στην καθημερινή ομιλία. Μερικές από αυτές είναι το «Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» και το «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».
Μαζί με αυτές η πιο σημαντική φράση που αποτελεί και την ρίζα της χριστιανικής διδασκαλίας είναι η φράση «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Εγκώμιο του ζεϊμπέκικου χορού

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

 

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του, αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια.

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΣΕΤΙΝΑ «ΑΘΑΜΑΣ», του Σωτήρη Τόγελου

Μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση πολυτελείας, με τίτλο, ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΣΕΤΙΝΑ «ΑΘΑΜΑΣ», του γνωστού συντοπίτη μας Σωτήρη Τόγελου, κυκλοφόρησε από τις Γραφικές τέχνες: «Δημήτρη Τσιγάρα».
Η συλλεκτική κασετίνα «ΑΘΑΜΑΣ» του Σωτήρη Τόγελου περιλαμβάνει έναν λαογραφικό μουσικό πλούτο της περιοχής μας και αποτελεί μια παρακαταθήκη, έναν θεματοφύλακα της τοπικής δημοτικής παράδοσης.

125 παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια και άλλα 25 οργανικά με σόλο λαούτο είναι το σύνολο μιας πολύχρονης δουλειάς χωρισμένη σε εννιά ενότητες, που κύριο χαρακτηριστικό έχει την αισθητική διαύγεια της παραδοσιακής μουσικής.
Παράλληλα, το έργο συνοδεύεται από ένα ένθετο βιβλίο στο οποίο υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών, κατά ενότητα.
Τα τραγούδια της συλλεκτικής κασετίνας «ΑΘΑΜΑΣ» είναι παιγμένα με παραδοσιακά μουσικά όργανα, από σπουδαίους οργανοπαίχτες και όλα τραγουδισμένα από τη φωνή του Σωτήρη Τόγελου. Τα περισσότερα είναι ανέκδοτα, μη δισκογραφημένα και αποτελούν έτσι, αυθεντικές, γνήσιες, πρώτες εκτελέσεις.

Ο Σωτήρης Τόγελος γεννήθηκε στο Γαρδίκι Τρικάλων. Τέλειωσε τη μέση εκπαίδευση στα Τρίκαλα και σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη και ειδικεύτηκε ως Ωτορινολαρυγγολόγος στο ίδιο πανεπιστήμιο και στη Γερμανία.
Λάτρεψε την παραδοσιακή μουσική, η οποία υπήρξε ανέκαθεν η γνησιότερη έκφραση των συναισθημάτων του ανθρώπου, και κατέγραψε, συνέλλεξε και ερμήνευσε εκατοντάδες δημοτικά τραγούδια.
Κατά το παρελθόν έχει εκδώσει διάφορα βιβλία, δίσκους, κασέτες, και C.D. για την δημοτική, παραδοσιακή μουσική.

Φωτογραφίζοντας τη φωτιά

Μια πραγματικά καυτή φωτογράφιση από το Γάλλο καλλιτέχνη γνωστό με το όνομα Bast 86. Οι φλόγες δημιουργούν εντυπωσιακούς σχηματισμούς και μας χαρίζουν μαγευτικές φωτογραφίες.

Απεβίωσε ο Αθανάσιος Δήμου του Γεωργίου

Απεβίωσε την Τρίτη 3 Απριλίου 2012 ο συγχωριανός μας, Αθανάσιος Δήμου του Γεωργίου και της Στεριανής, σε ηλικία 65 ετών. Ο Αθανάσιος Δήμου γεννήθηκε το 1947 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με την Βασιλική το γένος Γεωργίου Τσιγαρίδα και είχαν δύο παιδιά. Τον Γεώργιο και τον Ιωάννη.

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τ΄ άσχημα απ το χωριό μας.

Τώρα που ήρθε η Άνοιξη κι ανθίσανε οι κάμποι,

ομόρφυναν οι γειτονιές και το χωριό μας λάμπει.

Στον Κόζιακα ελιώσανε τα χιόνια του χειμώνα

και τα λιβάδια φλόμωσαν, χόρτο και ανεμώνα.

Άνοιξαν κι όλες οι καρδιές, ο έρωτας γιορτάζει,

το Βαλτινό, την Άνοιξη, παράδεισος φαντάζει.

Έφτιαξε κι η διάθεση μέσα σ’ αυτή τη κρίση

κι όλα φαντάζουν όμορφα, σαν το γλυκό μεθύσι.

Σ ένα μονάχα πρόβλημα δεν φαίνεται η λύσις,

στις εκλογές που έρχονται, τι διάολο να ψηφίσεις;

Ποιόν κερατά να εμπιστευθείς και ποιον να αγνοήσεις,

"την κατηφόρα της ζωής" πως να τη σταματήσεις;

Μόνο για λίγο, φίλοι μου, κρατάει η χαρά μας,

οι εκλογές που έρχονται θα κόψουν τα φτερά μας.

Κι έτσι γυρίζουν στο μυαλό τα λόγια και θυμίζουν,

του Διάκου το ανάθεμα λίγο πριν τον σουβλίσουν.

«Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει,

τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι».

Τα κονάκια της περιοχής των Τρικάλων

Ζωντανά μνημεία της περιόδου της μεγάλης ιδιοκτησίας γης, τα κονάκια, … αφηγούνται την ιστορία τους... Μία ιστορία άρρηκτα συνδεδεμένη με τη νεότερη ιστορία του τόπου μας.
Τα περισσότερα απ’ αυτά χτίστηκαν λίγο πριν ή λίγο μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους, από τους μπέηδες, αλλά και τους τσιφλικάδες που τους διαδέχθηκαν.
Τα κονάκια, που δέσποζαν στην περιοχή του τσιφλικιού, ήταν η κατοικία του ιδιοκτήτη. Γύρω από το κεντρικό κτίριο υπήρχαν πολλά δευτερεύοντα οικήματα, αποθηκευτικοί χώροι κ.λ.π.
Λίγα απ’ αυτά συντηρήθηκαν και αξιοποιήθηκαν ως πολιτιστικοί χώροι από τους Δήμους που έδειξαν ενδιαφέρον να διασώσουν ότι απέμεινε από την ιστορία του τόπου. Τα περισσότερα, παραμένουν μισοερειπωμένα, αδύναμα να αντισταθούν στη φυσική φθορά του χρόνου και στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος.
Παρουσιάζουμε παρακάτω μια συλλογή από φωτογραφίες της εφημερίδας μας, 10 κονάκια της περιοχής των Τρικάλων.
Για αυτά τα διασωζόμενα μνημεία του τόπου μας, θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες για το καθένα σε άλλες αναρτήσεις.

Το κονάκι της Πατουλιάς (κονάκι του Ζουρνατζή)

Το κονάκι των Μεγάλων Καλυβίων (κονάκι του Βελή - Πασά)

Το κονάκι της Περιστέρας (κονάκι – η Κούλια του Μέκιου)

Το κονάκι της Πηγής (κονάκι του Δερβέναγα)

Το κονάκι της Νομής (κονάκι του Πελέκη)

Το κονάκι της Φανερωμένης (κονάκι του Τσιτσιόπουλου)

Το κονάκι του Αγναντερού (κονάκι του Χρηστάκη Ζωγράφου)

Το κονάκι της Λαζαρίνας (κονάκι του Χρηστάκη Ζωγράφου)

Το κονάκι του Γλίνους

Το κονάκι της Μεγάρχης

«Παλιοχώρι», ένα διήγημα για το Βαλτινό

Ένα διήγημα του Ηλία Κεφάλα που αναφέρεται στο παλιό χωριό του Βαλτινού, Παλιοχώρι.
Αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο να το διαβάσετε, είναι καταπληκτικό!

ΠΑΛΙΟΧΩΡΙ

Ο Πέτρος Ντούμας και ο Ανδρέας Ριζαύτης έφυγαν καθυστερημένα από το σχολείο τους εκείνη την ημέρα. Ως συνήθως είχαν πάει πάλι απροετοίμαστοι και αδιάβαστοι εντελώς και ο δάσκαλος δεν τους χαρίστηκε καθόλου.
Έπεσε αυτό που λέει θυμόσοφα ο λαός, ξύλο με τη μηχανή. Τα χέρια του δασκάλου ανεβοκατέβηκαν αμέτρητες φορές πάνω στο σβέρκο και τα μάγουλά τους, ώσπου αυτά άναψαν και λαμπάδιασαν. Τους έδερνε περισσότερο από συνήθεια και παγιωμένη διδακτική τακτική, παρά από οποιοδήποτε άλλο ενδιαφέρον. Κι εκείνοι, που ούτε θυμόνταν πια πόσα χρόνια έμειναν απροβίβαστοι στην πέμπτη τάξη, με χνουδωτά μάγουλα και λίγα πρώιμα μουστάκια, έσκαζαν από το κακό τους, γιατί δεν είχαν προλάβει να χρησιμοποιήσουν αυτή τη φορά τα χοντρά ραβδιά, που είχαν κρύψει κάτω από το θρανίο τους. Όμως ό,τι και να γινόταν, ο δάσκαλος δεν θα γλίτωνε μια μέρα το ξύλο από τα χέρια τους. Και, τότε, θα έπαιρναν το αίμα τους πίσω και μάλιστα με το παραπάνω.
Ήταν αργά το μεσημέρι, λοιπόν, όταν ο δάσκαλος εδέησε να τους αφήσει να φύγουν, γιατί, μέχρι εκείνη τη στιγμή, τους είχε τιμωρήσει με τη λεγόμενη «νηστεία», το άκρως παιδαγωγικό μέτρο που απέβλεπε στο χάσιμο του μεσημεριανού γεύματος του σπιτιού. «κολοκύθια τούμπανα», σκέφτονταν και οι δυο άτακτοι μαθητές, γιατί ήξεραν καλά ότι δεν τους περίμεναν ποτέ για φαγητό στο σπίτι. Ο καθένας έτρωγε όποτε ήθελε και ό,τι ήθελε, αν έβρισκε βέβαια κάτι να φάει. Οι γονείς τους χαμένοι στα χωράφια και τα πρόβατα δεν χόλιαζαν και πολύ με το τι θα φάει η οικογένεια. Αυτά ήταν για τις γιορτές και τις χρονιάρες μέρες. Για όλες τις άλλες μέρες ο καθένας τους ήξερε που ήταν το βαρέλι με το τυρί, που ήταν τα καρβέλια του ψωμιού, που ήταν το πιθάρι με τη λίπα. Ας έτρωγε λοιπόν, όπως μπορούσε.
Μάζεψαν αγανακτισμένοι τη χιλιοτρυπημένη σάκα τους, που δεν είχε μέσα τίποτε άλλο εκτός από ένα χοντρό και παραφουσκωμένο από την υγρασία και τη βρόμα αναγνωστικό, μια διασκευή, δηλαδή, της Οδύσσειας για παιδιά του δημοτικού, και φυσικά, τη σπασμένη σε δυο κομμάτια πλάκα με το κοντύλι της. Στην πλάκα του Ανδρέα ήταν ακόμα άσβηστη η προσπάθειά του να γράψει την ημερομηνία: «Εν Βαλτινώ, τη 21 Νοεμβρίου 1891», κάτι που ήταν βουνό κάθε φορά για να το πετύχει, γιατί ούτε εύκολα θυμόταν την ημερομηνία, ούτε την ορθογραφία της φράσης κατάφερνε. Γι αυτό και το ξύλο έπεφτε βροχή. Ωστόσο από τη στιγμή που ο δάσκαλος τους είπε «ξεκουμπιστείτε», αμέσως ένιωσαν φτερά στα πόδια τους και έφυγαν με βιάση από το σχολείο. Τόσο γρήγορα τάχυναν το βήμα τους, ώστε δεν θέλησαν να πάνε από το κοντινό γεφυράκι, για να περάσουν το τρεχούμενο, ανάμεσα στο σχολείο και το χωριό, ποταμάκι, αλλά έτρεξαν με φόρα ίσα μπροστά και με ένα υψηλό σάλτο πήδησαν στη πέρα μεριά, πάνω από τις λόχμες και τα βρομόνερα. Δεν ήταν η πρώτη φορά, βέβαια, που το επιχειρούσαν. Κάθε φορά στα διαλείμματα έβαζαν στοιχήματα με τους άλλους συμμαθητές και μόνο αυτοί οι δύο το κατάφερναν, γιατί πέρα από τη φυσική τους επιδεξιότητα, είχαν και τα χρονάκια τους να υπερτερούν όλων των άλλων.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών η «Ηλεκτρονική Εφημερίδα του Βαλτινού»

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών η «Ηλεκτρονική Εφημερίδα του Βαλτινού» για την παρουσία της στα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η καινοτόμος ιδέα, που στηρίχθηκε από τους κατοίκους του Βαλτινού, ξεχώρισε για την ποιότητα των αναρτήσεων, για την επιλεγμένη θεματολογία της, μα πάνω απ’ όλα για την συμβολή της στον πολιτισμό.
Τα βραβείο συνοδεύτηκε με χρηματικό έπαθλο εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ, τα οποία θα επενδυθούν στην αναβάθμιση της εφημερίδας.