Κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «Η ιστορία του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού Τρικάλων»

 

Πρόκειται για ένα βιβλίο έρευνας και καταγραφής, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού.

Το βιβλίο, που ήδη κυκλοφόρησε από τον Μάρτιο του 2020 και βρίσκεται προς διάθεση του κοινού, εξέδωσε το Δ.Σ. του Α.Ο. Βαλτινού και αφορά στην καταγραφή, στη διάσωση και στην προβολή των στοιχείων της 60χρονης αθλητικής - ποδοσφαιρικής ιστορίας της ομώνυμης ομάδας.

Μέσα από τις 272 σελίδες αυτού του βιβλίου, (επενδυμένες με πλούσιο φωτογραφικό υλικό), ο αναγνώστης θα βρει όλα τα στοιχεία της ομάδας, θα γνωρίσει την ιστορία της, τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα, τα μικρά και μεγάλα μυστικά της τοπικής ερασιτεχνικής διοργάνωσης, τους παράγοντες, τους ποδοσφαιριστές, τους φιλάθλους και γενικότερα όλον τον κόσμο που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σχετίστηκε με το τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Στο εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα αναφέρονται τα εξής:

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

του Δημήτρη Τσιγάρα

Ξεκινώντας τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, μου ήρθε στο νου αυτό που είπε ο Γάλλος φιλόσοφος Κριστιάν Μπρομπερζέ: «Το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό ασήμαντο πράγμα του κόσμου».   

Αυτή η αναιρετική αντίφαση, θα μπορούσε να δώσει τροφή για σκέψη και προβληματισμό και να προβάλλει, μέσα από την αντίθεσή της, χωριστά για τον καθένα μας, το ερώτημα: «Τι είναι το ποδόσφαιρο;».

Σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα, προέκυψαν διάφοροι συνειρμοί, μνήμες και βιώματα, που συγκρότησαν την προσωπική μου άποψη και γνώμη.

Για μένα λοιπόν, ποδόσφαιρο είναι οι μνήμες, ενός μοναχικού πιτσιρίκου, σε μια άδεια αυλή, να προσπαθεί να κάνει τσαλιμάκια με μια μπάλα.

Στη συνέχεια, ενταγμένος σε παρέα και μαγεμένος από το παιχνίδι της μπάλας, εκεί στη μικρή αλάνα, χωρίς διαγράμμιση και αυστηρούς κανονισμούς, να μετέχω σ’ εκείνο το φυσικό κι αυθόρμητο ξέσπασμα της γιορτής. Σ’ εκείνη την απόλαυση του ξαφνιάσματος, της χαράς και της συγκίνησης, στους έξαλλους πανηγυρισμούς, στις αγκαλιές  και στα φιλιά των συμπαιχτών, για μια μπάλα που απλά περνούσε δυο πέτρες ή δυο μπουφάν, τα οποία όριζαν τα όρια της εστίας. Κι όταν σκοτείνιαζε, ήταν αυτονόητο το ραντεβού για την επόμενη μέρα, εκεί, στην αλάνα ή στο λιβάδι, με εκείνη την υπέροχη μυρωδιά του χόρτου και με όλες τις πιθανές αποχρώσεις του πράσινου.

Για μένα ποδόσφαιρο είναι η αίσθηση της ξέγνοιαστης ζωής, τα σκισμένα παντελόνια στο σημείο του γόνατου, οι φωνές, οι παρατηρήσεις, οι φόβοι και η προτροπή της μάνας  «να προσέχεις».

Αργότερα, ως έφηβος ποδοσφαιριστής στην ομάδα του Βαλτινού, το ποδόσφαιρο ήταν για μένα ο συλλογικός μηχανισμός, και το πρώτο σχολείο κοινωνικής συνύπαρξης.

Εκεί συνειδητοποίησα πως το άτομο γίνεται χρήσιμο μόνο αν υποτάξει το «εγώ» του στο «εμείς». Σε αντίθετη περίπτωση, είτε γελοιοποιείται είτε καταδικάζει την ομάδα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το στοιχείο της προσωπικότητας ακυρώνεται στο ποδόσφαιρο. Απεναντίας, εδώ ακριβώς ο καθένας σπουδάζει τη στρατηγική, την τακτική, τη συνεργασία, την αυτοσυγκέντρωση, την αντοχή, τη φαντασία, τη ψυχραιμία, την αυτοθυσία, τη γενναιότητα και τόσες άλλες αρετές.

Εκεί συνειδητοποίησα επίσης, ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα δημοκρατικό άθλημα αφού μπορούν να παίξουν οι πάντες. Οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι μορφωμένοι και οι αμόρφωτοι, οι κοντοί και οι ψηλοί, οι χοντροί, και οι αδύνατοι, οι άντρες και οι γυναίκες…

Ένα σημαντικό στοιχείο του ποδοσφαίρου – περισσότερο από κάθε άλλο άθλημα –είναι το κόστος του ανθρώπινου λάθους, καθώς ο αντίπαλος πάντα θα προσπαθεί να το εκμεταλλευθεί και να το αξιοποιήσει προς όφελός του. Εκεί αναπαράγεται κάθε τόσο ο μύθος του Δαυίδ με τον Γολιάθ.

Όμως για μένα ποδόσφαιρο είναι και η τήρηση του μέτρου. Κάθε υπερβολή έχει και το τίμημά της. Με την υπέρβαση του μέτρου καταλύεται η ιδέα της άμιλλας και του «Ευ αγωνίζεσθαι», ενώ στον φιλαθλητισμό, προκύπτει η ροπή προς τον φανατισμό, και τον χουλιγκανισμό, η στείρα αμφισβήτηση κι αντιπαράθεση, η αδυναμία εστίασης της προσοχής στα σημαντικά και φυσικά, το δυσμενές επακόλουθο, να οδηγείται η κοινωνία σε παρακμή και ευτελισμό.

Είναι λοιπόν αναγκαίο και χρήσιμο, μέσα από τον μύθο του Δαυίδ με τον Γολιάθ, να αντλήσουμε το δίδαγμα πως, όπως και στο ποδόσφαιρο έτσι και στη ζωή, «όλα είναι δυνατά»! Ακόμα και η νίκη επί του κακού μας εαυτού και όλων εκείνων, που προσπαθούν να χειραγωγήσουν, να εκμεταλλευτούν και να εκφυλίσουν το ποδόσφαιρο και κάθε άλλη πτυχή της κοινωνικής ζωής. Και ελπίζω, αυτή η νίκη να έρθει σύντομα!

Κλείνοντας αυτό το εισαγωγικό σημείωμα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους βοήθησαν και συνέδραμαν στην ολοκλήρωση αυτού του βιβλίου, και να ευχηθώ, αυτό το βιβλίο να αποτελέσει σε κάθε αναγνώστη τον καλό σύντροφο για ένα νοερό ταξίδι σε περασμένες εποχές. Μέσα από αυτό το ταξίδι να γνωρίσει την ιστορία της ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού, να μάθει τα ενδιαφέροντα στοιχεία της, τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα, τα μικρά και μεγάλα μυστικά της τοπικής ερασιτεχνικής διοργάνωσης, τους παράγοντες, τους ποδοσφαιριστές, τους φιλάθλους και γενικότερα όλον τον κόσμο που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σχετίστηκε με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Κι αν σ’ αυτό το ταξίδι, ανταμώσει τους φίλους του, τους συγγενείς του, τον εαυτό του, αν αισθανθεί να τον πλημμυρίζει μια γλυκιά νοσταλγία, αυτό το βιβλίο θα έχει επιτελέσει τον σκοπό του!