Παλαιότερα η περιοχή της Παναγίας ονομάζονταν Λόγκια και ήταν ιδιοκτησία (Τσιφλίκι) του Μεγαλοκτηματία Στέφανου Σιμή. Κατά την απαλλοτρίωση του 1932 και σύμφωνα με το άρθρον 3 εδ. 1α του Π.Δ. 15-2-23 που αφορούσε την απαλλοτρίωση των θρησκευτικών ιδρυμάτων η ιδιοκτησία της περιοχής όπου υπήρχε και ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, πέρασε στην κοινότητα Βαλτινού.
Το όνομα του Δασυλλίου προέκυψε από το ομώνυμο εξωκλήσι της Παναγίας που βρίσκεται στο χώρο.
Το δασύλλιο της Παναγίας, σύμφωνα με μελετητές, χαρακτηρίζεται ως υπόλειμμα δάσους πεδινών περιοχών.
Βέβαια παλαιότερα καταλάμβανε μεγαλύτερη έκταση που ξεκινούσε από τους πρόποδες του Κόζιακα καλύπτοντας τις περιοχές Καρυά, Λυκαίικα, Κορακοφωλιά, Ζευγαρολίβαδα και πέτρες φθάνοντας ως τον οικισμό του Βαλτινού.
Ύστερα από ανθρώπινη δράση (εκχέρσωση για ανάκτηση καλλιεργήσιμης γης, εντατική βόσκηση, υλοτομία) η έκταση του δάσους περιορίστηκε στο χώρο του εξωκλησίου της Παναγίας.
Ο χώρος του δασυλλίου σήμερα αποτελείται από τρία τμήματα διαχωριζόμενα μεταξύ τους με αγροτικό χωματόδρομο και συνορεύει σε όλα τα σημεία του ορίζοντα με γεωργικές εκτάσεις. Η έκταση των τμημάτων είναι 8, 38 και 8 στρέμματα αντίστοιχα δίνοντας μια συνολική έκταση 54 στρεμμάτων.
ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΧΛΩΡΙΔΑ
Η βλάστηση στη περιοχή είναι πλούσια και καλύπτει σχεδόν όλη την επιφάνεια του χώρου. Δομείται δε κατά ορόφους αποτελούμενη από την ποώδη βλάστηση, από τη θαμνώδη, την υποοροφική και τη δενδρώδη.
Χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη υποοροφικής βλάστησης που αποτελείται από νέα κυρίως άτομα φτελιάς, δρυός και λεύκας.
Το μεγαλύτερο μέρος του δάσους καλύπτεται από φυτά των δασών και των θαμνότοπων. Τα επικρατέστερα ξυλώδη φυτικά είδη του δασυλλίου της Παναγίας είναι η Δρυς, η χνοώδης (Quercus Pendiculiflora) και η φτελιά η πεδινή (Ulmus Campestris).
Τα δένδρα των δύο αυτών ειδών Δρυός και φτελιάς φθάνουν ως και σαράντα μέτρα ύψος (40m), ο κορμός έχει διάμετρο ως και ένα μέτρο και η ηλικία τους, σύμφωνα με δείγμα καρότου που λήφθηκε από μελετητές και επιβεβαιώθηκε και με τους ετήσιους δακτυλίους ανάπτυξης από κομμένο κορμό, ανέρχεται, ως και 200 χρόνια.
Άλλα είδη ξυλώδων φυτών που κυριαρχούν στο δάσος, είναι η Δρυς η ποδισκοφόρος (Quercus robur), η Ασημόλευκα (Populus alba), η Λυγαριά (Vitex agnus – castus), η Αβρονιά (Bryonia cretica) κ.α.
Όσον αφορά τη χορτολιβαδική χλωρίδα αυτή αποτελείται κυρίως από φυτικά είδη των οικογενειών των Αγροστωδών (GRAMINAE), των Ρανουγκουλιδών (Rununculaceae) και των σύνθετων (COMPOSITAE).
Είδη ξυλώδων φυτών της Παναγίας.
Δρυς η Χνοώδης ή Ντουσκοβελανιδιά, Ρουπακοβελανιδιά ή Ρουπάκι, Ασημόλευκα, Φτελιά (η πεδινή), Βατομουριά, Θαμνοτριανταφυλλιά, Φούσκα, Γαύρος, Αβρονιά, Κισσός, Πλάτανος κ.α.
ΠΑΝΙΔΑ
Το μέγεθος και η κατανομή στο χώρο του πληθυσμού ενός ζωϊκού είδους εξαρτάται από την ποσότητα και την ποιότητα του διαθέσιμου ενδιαιτήματος.
Ενδιαίτημα ενός είδους είναι το σύνολο των στοιχείων του περιβάλλοντος του, που του παρέχουν τροφή και κάλυψη για να επιζήσει και να αναπτυχθεί.
Έτσι η πανίδα του δασύλλιου μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία των ειδών με μικρό ενδιαίτημα (πχ. νυφίτσα, κουνάβι, παπαδίτσες, βασιλίσκοι κ.α.).
Είδη Πανίδας στο δάσος της Παναγίας
ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ
Σκαντζόχοιρος, Λαγός, Νυφίτσα, Κουνάβι, Ασβός, Αλεπού.
ΟΡΝΙΘΟΠΑΝΙΔΑ
Πετρίτης, Δρυκολάπτης, Τρυγόνι, Γκιώνης, Σταχτάρα, Κίσσα, Καρακάξα, Κάργια, Κουρούνα, Πετροχελίδονο, Τρυποφράχτης, Χρυσοβασιλικός, Αηδόνι, Κοτσύφι, Καλόγερος, Σπουργίτης, Καρδερίνα, Σπίνος, Κοκκινολαίμης κ.α.
ΕΡΠΕΤΑ
Σαλαμάντρα, Γραικοβάτραχος, Χελώνα, Γουστέρα, Γουστερίτσα, Οχιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου