Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα στο Βαλτινό!

 

Είναι η ώρα που η Χριστίνα - Μαρία Βότσιου δεν σκέφτεται τίποτα. Το βλέμμα της συναντά τον ουρανό και γίνεται ένα. Είναι η ώρα που αφήνει την ομορφιά να την παρασέρνει στο μεγαλείο της απλότητάς της.

Τα ηλιοβασιλέματα είναι εξαιρετικά εφήμερα και γι' αυτό μοναδικά. Τα κοιτάς και αλλάζουν μέσα σε λίγα λεπτά. Λόγω αυτής της μεταβλητότητας, ποτέ δεν θα μπορέσεις να δεις ένα ακριβώς ίδιο ηλιοβασίλεμα.

Η ανατολή του ηλίου και η δύση του είναι από τα πιο όμορφα φαινόμενα τις ημέρας. Προκαλούν περισσότερο δέος από τις καταιγίδες, τα ουράνια τόξα, τους καθάριους γαλάζιους ουρανούς ή τους ξάστερους ουράνιους θόλους. 

Δεν πρόκειται μόνο για εμπειρικό φαινόμενο, πλέον το επιβεβαιώνει και η επιστήμη: Τα ηλιοβασιλέματα είναι από τα πιο όμορφα καιρικά φαινόμενα της ημέρας και κάνουν καλό στην ψυχική υγεία.

Το δέος είναι ένα υψηλό συναίσθημα που δύσκολα προκαλείται. Ωστόσο, συναισθήματα όπως το δέος μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεση, να αυξήσουν τις θετικές σκέψεις και να μειώσουν το άγχος. 

Οι άνθρωποι μπορούν να «βιώσουν αυτή την ανατριχίλα του δέους και την αισθητική αξία και ομορφιά όταν κοιτούν ένα χάραμα ή μια δύση ηλίου, ακόμα και σε φωτογραφία». 

Τα καλύτερα ηλιοβασιλέματα, σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, εμφανίζονται στο τέλος του φθινόπωρου και κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν η ατμόσφαιρα είναι πιο καθαρή. Επομένως περιμένουμε πολλές εκπλήξεις ακόμα από τον φακό της Χριστίνας- Μαρίας Βότσιου.

ΠΡΩΙΝΗ ΑΥΛΗ

 

Αχ πόσο γοητευτική που είναι η πρωινή μας αυλή, όταν ανθίζει και γίνεται ο καταλύτης που πολλαπλασιάζει κι ενδυναμώνει τα χρώματα και την αισιοδοξία της κάθε μέρας. Μου αρέσει αυτή η στιγμή ακριβώς: να είναι πρωί, να μην έχεις καταπιεί ακόμα ολόκληρη την τελευταία γουλιά του καφέ και να κατεβαίνεις με σπουδή τα σκαλιά της εξόδου σου από το σπίτι, οπότε ‒να‒ σε περιμένει η ολόδροση αυλή με ανοιχτή την πολύχρωμη αγκαλιά της. Όχι δεν θα παραδοθείς στα κάλλη της, σε περιμένουν άλλες δοκιμασίες πιο πέρα, ωστόσο αδράχνεις τον ενθουσιασμό που σου προτείνει και τον παίρνει ασπίδα μαζί σου. Υπάρχει καλύτερο κατευόδιο;

Του Ηλία Κεφάλα

Τα Σχολεία και οι «Δάσκαλοι» της Ζωής μας

 του Hλία Γιαννακόπουλου

1. «Παιδεία  ευτυχούσι μεν εστί κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον» (Η μόρφωση είναι στολίδι γι’ αυτούς που ευτυχούν και καταφύγιο γι’ αυτούς ου δυστυχούν, Ισοκράτης).

2. «Το σχολείο μάς προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει» (Αλμπέρ Καμύ).

3. «Ο δάσκαλος να ’ναι η δύναμη / πράξη ο μαθητής / και το σχολειό γιορτή» (Δ. Λιαντίνης).

Δεν υπάρχει άνθρωπος με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και με το πρώτο άκουσμα του σχολικού κουδουνιού (όσα έμειναν ακόμη…) να μην ανατρέχει νοερά στα δικά του σχολικά χρόνια. Χρόνια αθωότητας και ξεγνοιασιάς.

Οι μορφές των πρώτων μας δασκάλων, οι παλιοί μας φίλοι, τα πρώτα μας βιβλία, ο μαυροπίνακας, το μελανοδοχείο, η παραδοσιακή “πλάκα”, τα μολύβια, τα ξύλινα θρανία και τόσα άλλα συνθέτουν το σκηνικό των πρώτων ημερών μας στο σχολείο. Μαζί με όλα τα παραπάνω η αγωνία, ο φόβος, το άγχος και φυσικά η προσπάθεια να γίνουμε ή να φανούμε ως “οι πιο καλοί οι μαθητές”  που λέει και το τραγούδι

Κι ενώ πέρασαν χρόνια πολλά ή και αιώνες ή και χιλιετίες από τότε που η εκπαίδευση και το σχολείο αποτέλεσε τη βασική προτεραιότητα τόσο των ατόμων όσο και της πολιτείας, εντούτοις δεν συμφωνούν όλοι για το περιεχόμενο και για το σκοπό της Εκπαίδευσης και της Παιδείας γενικότερα.

Οι περισσότεροι θεωρούν το Σχολείο και την Εκπαίδευση ως “όπλο ζωής” για την επιβίωση και την κατάκτηση της ευτυχίας μας. Κάποιοι άλλοι, όμως, το σχολείο και την εκπαίδευση γενικότερα ως θεσμό τα θεωρούν ως τον κατεξοχήν “Ιδεολογικό Μηχανισμό του Κράτους” (Αλτουσέρ).

Γνωστή είναι και η θέση του Στάλιν της ιδεολογικής χρήσης της εκπαίδευσης. Κάτι ήξερε αυτός. «Η εκπαίδευση είναι ένα όπλο, οι συνέπειες του οποίου εξαρτώνται από το ποιος το κρατά στα χέρια του και σε ποιον το έχει στραμμένο».

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς πολλοί είναι αυτοί που ανατρέχουν στα περασμένα ανακαλώντας γνωστές μορφές σοφών και δασκάλων από την ελληνική αρχαιότητα.

Από τις πιο εμβληματικές μορφές δασκάλων της Ομηρικής εποχής παραδίνονται οι μορφές του Φοίνικα (δασκάλου και παιδαγωγού του Αχιλλέα) και φυσικά του Νέστορα, βασιλιά της Πύλου.

 «Τούνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα, μύθων τε ρητήρ΄ έμεναι πρηκτήρά τε έργων» (Ιλιάδα Ι 443, Για τούτο εμένα απόστειλε, σε αυτά να σε διδάξω ώστε να γίνεις έξοχος στα λόγια και στην πράξη).

Τα παραπάνω λόγια περιγράφουν με καθαρότητα το ιδανικό του Ομηρικού Ήρωα αλλά και το εκπαιδευτικό ιδεώδες της εποχής. Να διαπρέπει, δηλαδή, τόσο στο λόγο όσο και στα έργα (πόλεμο;). Ένας συνδυασμός ρητορικής δεινότητας και πολεμικής ανδρείας

Κανείς φυσικά δεν πρέπει να αφαιρέσει από το πλάνο των παλιών δασκάλων τους Κενταύρους (Φοίνιξ, Χείρων) που ασκούσαν παρόμοιο εκπαιδευτικό έργο με τους σημερινούς δασκάλους με την ευρύτερη έννοια του όρου.

Βέβαια θα συνιστούσε ασυγχώρητη παράλειψη να μην γίνει κάποια αναφορά σε δασκάλους και “σχολεία” που σημάδεψαν την ιστορία της Εκπαίδευσης και του ανθρώπινου Πολιτισμού. Ίσως και μόνο η αναφορά τους θα μπορούσε να μας προκαλέσει μελαγχολία, αν γίνουν οι συγκρίσεις…

Ποιος δεν θα ήθελε να είναι μαθητής στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στο Λύκειο του Αριστοτέλη και στον κήπο του Επίκουρου; Κάθε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα μόνο λύπη μπορεί να μας φέρει.

Βέβαια κάποιοι θα πουν άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες, άλλες σκοπιμότητες, άλλες ανάγκες.

Καλός δάσκαλος και ο Σωκράτης, αλλά δεν μας άφησε τίποτα γραπτό θα πουν κάποιοι. Ο Σωκράτης δάσκαλος του Πλάτωνα φέρεται να είπε σχετικά μα τη διδασκαλία του και τη σκέψη.

 «Δεν μπορώ να διδάξω σε κανέναν τίποτε. Μπορώ μόνο να τον κάνω να σκέφτεται».

Ο Πλάτων χάθηκε στον κόσμο των «Ιδεών» του θα πουν κάποιοι άλλοι αφού αγνόησε την πραγματικότητα.

Ο μαθητής του, ο Αριστοτέλης, τον αγνόησε και τον υπερέβαλε με την πολυμάθειά του και τον Ορθολογισμό του. Ωστόσο κι αυτός δεν μπόρεσε να εμφυσήσει στον μαθητή του τον Μ. Αλέξανδρο το μέτρο και τη λογική της πράξης και της συμπεριφοράς ή και της εξουσίας, αφού όσα τόλμησε και πέτυχε ο μεγάλος στρατηλάτης ήταν πέραν πάσης “λογικής”.

“Στους γονείς μου οφείλω το ζην, αλλά στο δάσκαλό μου το «Ευ Ζην»”.

Κάποιοι άλλοι ίσως στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν τον ενοχλητικό μύθο των αρχαίων δασκάλων και “σχολείων” καταφεύγουν στον Επικούρειο Κήπο που σε αυτόν ο Επίκουρος κήρυξε επίσημα την «ΗΔΟΝΗ» ως το κατεξοχήν ρυθμιστικό παράγοντα της ανθρώπινης ζωής και συμπεριφοράς.

Η λάμπα πετρελαίου με το λαμπόγυαλο

 

Τότε που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στα χωριά μας, ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν με λάμπες πετρελαίου, αυτές με το φυτίλι και το λαμπόγυαλο.

Η λάμπα πετρελαίου ήταν συνήθως αναρτημένη στον τοίχο του δωματίου, στηριγμένη σε καρφί, από την μεταλλική λαβή της. Αποτελούνταν από μια κυλινδρική γυάλινη βάση - δοχείο όπου περιείχε πετρέλαιο. Στην κορυφή της βάσης ήταν προσαρμοσμένος ένας μεταλλικός μηχανισμός διαχείρισης του φυτιλιού, ενώ πάνω στον ίδιο αυτόν μηχανισμό στηρίζονταν και το λαμπόγυαλο. Η μία άκρη του φυτιλιού ξεκινούσε από το στόμιο του μηχανισμού διαχείρισής του και η άλλη κατέληγε βυθισμένη στο πετρέλαιο της βάσης. Η ρύθμιση (αυξομείωση της έντασης) του φωτός, γινόταν με το χειρισμό μιας ροδέλας με την οποία μετακινούνταν το φυτίλι, πάνω – κάτω.

Η λάμπα λειτουργούσε συνήθως με κατεβασμένο το φυτίλι και τη φλόγα χαμηλωμένη για να μην καίει πολύ πετρέλαιο, αλλά και διότι υπήρχε ο κίνδυνος με την αύξηση της φλόγας να σπάσει το λαμπόγυαλο από την υψηλή θερμοκρασία.

Η λάμπα αυτή, αν και δεν εξασφάλιζε επαρκή φωτισμό στο εσωτερικό του σπιτιού, κατείχε ωστόσο εξέχουσα θέση στον παραδοσιακό υλικό και πνευματικό βίο του τόπου.

Στο ασθενικό φως της λάμπας, ειπώθηκαν χιλιάδες ιστορίες και πάμπολλα παραμύθια στα παιδιά! Συντροφιά μ’ αυτήν την λάμπα γίνονταν τ’ ατέλειωτα νυχτέρια! Στο φως της κεντήθηκαν, πλέχτηκαν, γνέθηκαν και δημιουργήθηκαν οι προίκες των κοριτσιών! Κάτω από το λιγοστό φως της έγραψαν, διάβαζαν, μελέτησαν και μορφώθηκαν γενεές επί γενεών!

Πόσες φορές κάτω από το φτωχό φως της λάμπας πετρελαίου δεν γεννήθηκαν σκέψεις, που φώτισαν σαν ήλιοι, και πόσες φορές κάτω από το πλούσιο φως ενός ήλιου δεν γεννήθηκαν σκέψεις που φώτισαν σαν το φτωχό φως της λάμπας!

Πόσα όνειρα, και προσδοκίες δεν σμιλεύτηκαν στο τρεμουλιαστό φως της λάμπας, και πόσες ματαιώσεις δεν αναπλαισιώθηκαν διατηρώντας την ελπίδα!

Κάθε ικμάδα της συνείδησης σκιαμαχούσε στην απέραντη, αχανή κι ανεξερεύνητη νυχτερινή επικράτεια!

Κι εμείς τα παιδιά τότε, ως ηττημένοι νικητές, πέφταμε πρώτα για ύπνο κι ώσπου να πέσουν κι οι μεγάλοι, τα μάτια μας κυνηγούσαν τις σκιές που γένναγε το φως της λάμπας πάνω στους τοίχους και στο ταβάνι... Και με την αίσθηση της μυρωδιάς του πετρελαίου... γέρναμε στην αγκαλιά του Μορφέα και μας έπαιρνε γλυκά- γλυκά ο ύπνος, μέχρι να μας εύρη το γλυκοχάραμα του ήλιου.

Δημήτρης Τσιγάρας

 

Το κυλικείο του Γυμνασίου & Λυκείου Βαλτινού

 

Με την έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς θεωρήθηκε σκόπιμο και χρήσιμο να γίνει μια αναφορά στo  κυλικείο, που βρίσκεται στον εσωτερικό χώρο του Γυμνασίου & Λυκείου Βαλτινού.

Το κυλικείο είναι μια μικρού μεγέθους επιχείρηση, μέσα στον σχολικό χώρο, η οποία παρέχει μεγάλη ποικιλία προϊόντων (τρόφιμα, καφέδες, αναψυκτικά και άλλα είδη), που είναι αρίστης ποιότητας, και λειτουργεί σύμφωνα με την υγειονομική διάταξη που υπάρχει για τα σχολικά κυλικεία, για την καλή ποιότητα σίτισης των μαθητών και ελέγχεται συνεχώς από τους υπεύθυνους φορείς (διεύθυνση υγείας, Ε.Φ.Ε.Τ).

Η ανάθεση της λειτουργίας και εκμετάλλευσης του κυλικείου γίνεται μόνον κατόπιν πλειοδοτικού διαγωνισμού από τη Σχολική Επιτροπή.

Είναι ένας χώρος που, προσφέρει άνεση και γρήγορη εξυπηρέτηση στους μαθητές και στο διδακτικό προσωπικό, μέσα σε ένα όμορφο και πολύ φιλικό περιβάλλον. Εξυπηρετεί τις ανάγκες σίτισης και συμβάλλει στην τόνωση της διάθεσης, της σχολικής κοινότητας.

Ας μην ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι το δεκατιανό γεύμα, ώστε να έχει ο μαθητής την απαραίτητη ενέργεια, για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του σχολείου, στο διάβασμα και στο παιχνίδι. Επιπλέον το κυλικείο βοηθάει και στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Μαθαίνουν πώς να σταθούν σε μια ουρά και να περιμένουν τη σειρά τους, πώς να σέβονται τον συμμαθητή τους που περιμένει, πώς να παραγγέλνουν, να πληρώνουν, να παίρνουν ρέστα κλπ.  

Την εκμετάλλευση και διαχείριση του κυλικείου, τα τελευταία χρόνια, την έχει η συγχωριανή μας Θεοδώρα Περεντίδου. Η Θεοδώρα, προφανώς ξυπνά καθημερινά αχάραγα, για να είναι στο σχολείο πολύ πριν χτυπήσει το κουδούνι, ώστε μόλις ανοίξει η πόρτα να υποδεχτούν τα παιδιά όμορφες μυρωδιές και στο πρώτο διάλειμμα, εκεί γύρω στις 9.30 π.μ., να βρουν φρέσκα καλούδια στα ράφια και στον θερμοθάλαμο του κυλικείου. Φεύγει γύρω στις 3 μ.μ., αφού έχει καθαρίσει εξονυχιστικά τα πάντα, και το υπόλοιπο της ημέρας ασχολείται με παραγγελίες, ψώνια και προετοιμασία για την επομένη.

Οι υποχρεώσεις του Κυλικειάρχη είναι:

· Να τηρεί τις συνθήκες υγιεινής στο κυλικείο.

· Να προσφέρει μόνο τα προϊόντα που αναφέρονται στον εγκεκριμένο τιμοκατάλογο στις τιμές που αναγράφονται.

· Να παρέχει όλα τα προϊόντα του τιμοκατάλογου ανάλογα με τη ζήτηση.

· Να διατηρεί αναρτημένο σε περίοπτη θέση, μέσα και έξω από το κυλικείο, τον εγκεκριμένο τιμοκατάλογο.

· Να παρευρίσκεται στο κυλικείο όλες τις εργάσιμες μέρες και ώρες του σχολείου.

· Να παρέχει γρήγορη και πλήρη εξυπηρέτηση όλων των παιδιών του σχολείου.

· Να εξυπηρετεί με ευγένεια και σεβασμό όλα τα παιδιά του σχολείου.

· Να υποβάλλει προς το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Πιστοποιητικά Υγείας και Λευκού Ποινικού Μητρώου, τόσο του ιδίου όσο και των υπαλλήλων του.

 

 

Ηλιοβασίλεμα στο Βαλτινό

 

Λένε πως το ηλιοβασίλεμα δεν είναι παρά ένα φλογερό φιλί του ήλιου προς τη νύχτα!!! Πολλές φορές, την ώρα που ο ήλιος μας αποχαιρετά, υπάρχουν κάτι στιγμές που μοιάζει να συμβαίνει κάτι μαγικό! Η φύση ζωγραφίζει με τα πιο απίθανα χρώματα την μεγαλοπρεπή έξοδο του ουράνιου αναχωρητή. Σ’ αυτό το ενδιάμεσο όλα πλημμυρίζουν με μια λάμψη Θεϊκή. Μυριάδες πορφυροκόκκινες πινελιές βάφουν τον ορίζοντα, φωτίζουν απόκοσμα τον ουρανό, τρυπούν τα δαντελένια σύννεφα…

Ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και τον Κόζιακα σαν κυνηγημένο πουλί. (Άλλωστε τα όμορφα ηλιοβασιλέματα χρειάζονται νεφελώδες ουρανούς). 

Ο χρόνος μοιάζει να παγώνει, σαν να θέλει να κρατήσει για πάντα αυτή την εικόνα ζωντανή, κι η σκέψη αφήνεται σε ταξίδια νοερά!

Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν, του δειλινού στο Βαλτινό, όταν ο ήλιος γέρνει πίσω από τις βουνοκορφές του Κόζιακα, και τυχαίνει να είναι και απόβροχο, φαίνεται πως τα μάτια και η ψυχή της Χριστίνας – Μαρίας Βότσιου, δεν χορταίνουν την τόση ομορφιά, γι’ αυτό με τον φακό της, σαν να θέλει να μάθει τα μυστικά του ουρανού, καταγράφει και δημιουργεί τα δικά της καρτ ποστάλ, τα οποία στη συνέχεια τα μοιράζεται μαζί μας!

Εμείς τα χαιρόμαστε..., την ευχαριστούμε, την συγχαίρουμε και εκτιμούμε την ευαίσθητη ματιά της και τα όμορφα έργα της!

Ο Αγιασμός των σχολείων του Βαλτινού

 

Το πρώτο κουδούνι χτύπησε σήμερα στα σχολεία, του Βαλτινού καθώς στα θρανία επέστρεψαν οι μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Η πρώτη ημέρα του διδακτικού έτους ξεκίνησε με τον καθιερωμένο αγιασμό, ενώ οι μαθητές παρέλαβαν και τα σχολικά βιβλία.

Ο Αγιασμός του ΓΕΛ Βαλτινού

Ο καθιερωμένος Αγιασμός του ΓΕΛ Βαλτινού, για το σχολικό έτος 2024-2025, πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη, 11-9-2024 και ώρα 10:00 π.μ., στον προαύλιο χώρο του σχολείου από τον Σεβασμιότατο μητροπολίτη Τρίκκης, Γαρδικίου & Πύλης, Χρυσόστομο.

Στη συνέχεια έγινε η κατανομή των μαθητών και μαθητριών σε τμήματα, και  διανεμήθηκαν τα βιβλία.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο Διευθυντής του σχολείου, Άρης Μυλωνάς ευχήθηκαν σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα καλή σχολική χρονιά με υγεία, δύναμη και γνώσεις.

Ενώ χαιρετισμό απηύθυναν, η Αντιπεριφερειάρχης Τρικάλων κα Χρύσα Ντιντή, η Αντιδήμαρχος Τρικκαίων κα Σοφία Αλεστά, ο διευθυντής του Γυμνασίου κ. Νίκος Πασχάλης, ο διευθυντής του Δημοτικού κ. Παναγιώτης Πούλιος και η διευθύντρια του Νηπιαγωγείου κα. Φωτεινή Κόζια.

Έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς – Μαζί ενάντια στο Bullying!!!

 

Σήμερα ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά, γεμάτη ελπίδες, προσδοκίες και νέες εμπειρίες. Όλοι μας ευχόμαστε τα παιδιά μας να ζήσουν όμορφες στιγμές, να μάθουν, να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν. Όμως, μέσα σε αυτή τη διαδρομή, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να έχει θέση στα σχολεία μας: το bullying.

Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας και να μοιραστώ κάτι προσωπικό. Όταν ήμουν μαθητής, δεν έκανα απλώς bullying περιστασιακά – ήμουν από αυτούς που το ασκούσαν έντονα και συστηματικά. Ήξερα ότι πλήγωνα άλλους, αλλά τότε δεν συνειδητοποιούσα το πραγματικό μέγεθος του πόνου που προκαλούσα. Σήμερα, από τη θέση που βρίσκομαι, αντιλαμβάνομαι πόσο βαθιές πληγές αφήνει το bullying, όχι μόνο στα θύματα, αλλά και στους θύτες. Και γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να σταθώ απέναντι σε κάθε μορφή εκφοβισμού με αποφασιστικότητα.

Το σχολείο δεν είναι μόνο ένας χώρος μάθησης, αλλά ένας χώρος όπου διαμορφώνονται χαρακτήρες. Και για να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο, χρειαζόμαστε παιδιά που θα νιώθουν αποδεκτά, ασφαλή και έτοιμα να προσφέρουν στους γύρω τους.

Όλοι μας έχουμε ρόλο σε αυτή τη μάχη. Γονείς, ας μάθουμε στα παιδιά μας την αξία της καλοσύνης και του σεβασμού. Εκπαιδευτικοί, ας είμαστε εκεί για να ακούσουμε και να προστατεύσουμε κάθε μαθητή. Μαθητές, ας γίνουμε φίλοι ο ένας του άλλου, αντί για αντίπαλοι. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Ας μην επιτρέψουμε να υπάρξει άλλος πόνος ή φόβος. Ας στηρίξουμε τους αδύναμους, ας προσφέρουμε τη φιλία μας, τη συμπαράστασή μας και την αγάπη μας σε όλους, ανεξάρτητα από τις διαφορές μας.

Στα σχολεία του Βαλτινού, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου κάθε παιδί νιώθει ασφαλές, αποδεκτό και δυνατό να εκφραστεί ελεύθερα. Σχολεία όπου κυριαρχούν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη.

Μαζί, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Το bullying δεν έχει θέση εδώ!

Καλή σχολική χρονιά σε όλους!

Με εκτίμηση

Βάιος Τσιγάρας

Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Βαλτινού.

Ντόπιες ποικιλίες σταφυλιών

 

Τα ελληνικά σταφύλια, δηλαδή οι γηγενείς ελληνικές ποικιλίες αμπέλου είναι εκατοντάδες και ο πλούτος τους τεράστιος. Σίγουρα, ανάμεσά τους υπάρχουν μερικές πιο διαδεδομένες, περισσότερο φυτεμένες, καλλιεργημένες και γνωστές για το κρασί που δίνουν. Ας δούμε μερικές:

Αγιωργίτικο Το πανέμορφο και περιζήτητο ερυθρό σταφύλι της Νεμέας. Τα κρασιά του, με ωραιότατη πορφυρή φορεσιά χαρακτηρίζονται από πλούσια, βελούδινη γεύση.

Αηδάνι Λευκό σταφύλι με λουλουδάτα αρώματα που καλλιεργείται κυρίως στη Σαντορίνη και στα νησιά του Αιγαίου.

Αθήρι Λευκό σταφύλι ευρέως διαδεδομένο στα νησιά του νότιου Αιγαίου και στη Χαλκιδική. Τα κρασιά του εμφανίζονται με λεπτό άρωμα λεμονιού και πλούτο γεύσης.

Αμοργιανό. Μαντηλαριά

Ασύρτικο Το κυρίαρχο σταφύλι της Σαντορίνης που έχει μεταναστεύσει με επιτυχία στη Χαλκιδική, την Επανομή, τη Δράμα, το Παγγαίο, την Πελοπόννησο κ.ά. Λευκό, διατηρεί αρκετά υψηλή οξύτητα, ακόμη και στην πλήρη ωρίμασή του.

Ασπρούδες Λευκά σταφύλια (Σανταμεριάνα, Λευκή Βολίτσα, Μυγδάλι, Μπρένα κ.ά.) που κάτω από αυτό το όνομα-ομπρέλα καλλιεργούνται στην Πελοπόννησο.

Αυγουστιάτης Ερυθρό σταφύλι που κατάγεται από τη Ζάκυνθο και απέναντι, τη δυτική Πελοπόννησο.

Βερτζαμί Ερυθρή ποικιλία, η οποία καλλιεργείται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα στη Λευκάδα. Αλλά και στην Δυτική Αιτωλοακαρνανία Δίνει κρασιά με έντονο χρώμα.

Βηλάνα Παλιά κρητική ποικιλία, ένα λευκό σταφύλι που όταν καλλιεργείται με φροντίδα δίνει ευχάριστα κρασιά με λουλουδένια και φρουτώδη αρώματα.

Βλάχικο Ερυθρή ποικιλία αμπέλου που συναντάται στην περιοχή των Ιωαννίνων.

Δαφνί Μια από τις αρχαιότερες αυτόχθονες λευκές ποικιλίες της Κρήτης, ξεχωρίζει για το άρωμά της που θυμίζει δάφνη, εξ’ ου και το όνομα.

Κατσανό Στα τέλη του 19ου αιώνα, τα σταφύλια που καλλιεργούσαν στη Σαντορίνη ξεπερνούσαν τα 50. Σήμερα δυστυχώς ζήτημα είναι να υπάρχουν 5 που να μπορούν να θεωρηθούν σημαντικά. Ανάμεσά τους και το λευκό Κατσανό.

Κοτσιφάλι Ερυθρό κρητικό σταφύλι.

Κρασάτο Ερυθρό σταφύλι που καλλιεργείται αποκλειστικά στη Ραψάνη και συμμετέχει στη σύνθεση του κρασιού της.

Κυδωνίστα Μια από τις σπάνιες ποικιλίες της Λακωνίας μαζί με τη Μονεμβασιά, τον Πετρουλιανό και τη Θράψα. Σήμα κατατεθέν της το επίμονο άρωμα που παραπέμπει στο κυδώνι γλυκό.

Λαγόρθι Σταφύλι με αξιόλογο φρούτο και ζωηρή οξύτητα, που καλλιεργείται στη βόρεια Πελοπόννησο και τα Ιόνια νησιά.

Λημνιό Eρυθρό σταφύλι, αυτόχθον της Λήμνου, με ρίζες που φτάνουν στην αρχαιότητα. Η Λημνία άμπελος που τα κρασιά της εξυμνεί ο Πολυδεύκης, σήμερα, εκτός από το νησί, καλλιεργείται και στη Βόρεια Ελλάδα.

Λιάτικο Ακραιφνώς κρητικό σταφύλι, από τις αρχαιότερες ελληνικές ποικιλίες. Ποικιλία με υψηλό δυναμικό, αναδεικνύει στο βέλτιστο τον ποιοτικό χαρακτήρα της όταν ωριμάζει αρκετά.

Μαλαγουζιά Φίνα λευκή ποικιλία που μας χαρίζει πλούσια και αρωματικά κρασιά.

Μαντηλαριά Ερυθρή αιγαιοπελαγίτικη ποικιλία. Συνήθως οινοποιείται μαζί με άλλα σταφύλια που μειώνουν το δύστροπο χαρακτήρα της και προσθέτουν πιο φίνες νότες στα καθαρά γήινα αρώματά της (με τη Μονεμβασιά στην Πάρο και το Κοτσιφάλι στην Κρήτη).

Μαύρη Κουντούρα Κύμη Βλ. Μαντηλαριά

Μαυροδάφνη Το γνωστό αρωματικό σταφύλι που καλλιεργείται στον αμπελώνα της Πάτρας και της Κεφαλονιάς. Η μεγαλύτερη ποσότητα χρησιμοποιείται για την παραγωγή του ομώνυμου υψηλόβαθμου και παλαιωμένου ερυθρού γλυκού κρασιού.

Μαυροτράγανο Η ερυθρή πρόταση της Σαντορίνης, ένα από τα πολλά άγνωστα σταφύλια του κυκλαδίτικου αμπελώνα, που οι προσπάθειες των οινοποιών κατάφεραν να σώσουν από την εξαφάνιση. Δίνει κρασί με χαρακτήρα και ένταση, όπως και οτιδήποτε από το αγαπημένο νησί.

Μαυρούδι Η οικογένεια είναι μεγάλη, καθώς με αυτό το όνομα συναντούμε πολλά σταφύλια στην Πελοπόννησο, την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Στερεά Ελλάδα. Το δε κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το μαύρο χρώμα του φλοιού τους. Ποικιλία ταννική που ανταποκρίνεται έξοχα στην παλαίωση στο βαρέλι.

Moνεμβασιά Λευκό σταφύλι που καλλιεργείται στην Πάρο.

Μοσχάτο Μεγάλη και διάσημη οικογένεια σταφυλιών που καλλιεργούνται με ποικίλα ονόματα σ’ όλες σχεδόν τις αμπελουργικές χώρες. Μεγάλη και η ποικιλία των κρασιών που μας χαρίζουν, από παλαιωμένα γλυκά έως φρέσκα, φρουτώδη αφρώδη. Όλα τους όμως ξεχωρίζουν για το εντυπωσιακό τους άρωμα.

Μοσχόμαυρο Ερυθρή αρωματική ποικιλία που συναντάμε στο νομό

Μοσχοφίλερο Καλλιεργείται στο οροπέδιο της Μαντινείας και στη νότια Πελοπόννησο για την παραγωγή λευκών κρασιών με έντονο και εύκολα αναγνωρίσιμο άρωμα. Με μοσχατίζουσες νότες που στην πιο καθαρή τους έκφραση θυμίζουν τριαντάφυλλο, μέντα και λεμόνι.

Μπεκιάρι  Ερυθρή ποικιλία που συναντάται στην περιοχή των Ιωαννίνων.

Νεγκόσκα Ερυθρό σταφύλι που καλλιεργείται αποκλειστικά στη Γουμένισσα. Συμμετέχει στην ποικιλιακή σύνθεση του κρασιού της περιοχής προσφέροντας χρώμα, φρούτο, αλκοολικό τίτλο και μειώνοντας την οξύτητά του.

Ντεμπίνα Λευκή και ηπειρώτισσα, εμφανίζει αξιοσημείωτο δυναμικό για την παραγωγή φρέσκων ξηρών και αφρωδών κρασιών.

Ξινόμαυρο Η εκλεκτή ερυθρή ποικιλία της βόρειας Ελλάδας. Καλά εγκλιματισμένη στα ηπειρωτικά κλίματα, καλλιεργείται σε περισσότερες περιοχές από οποιαδήποτε άλλη ποικιλία στην Ελλάδα. Τα σταφύλια της έχουν έντονα όξινη γεύση, ακόμη και όταν είναι ώριμα.

Πλυτό Αυτόχθονη λευκή ποικιλία της Κρήτης, που σώθηκε από την εξαφάνιση χάρις στις προσπάθειες των ντόπιων οινοποιών. Δίνει κρασιά με ελαφρύ λεμονάτο στόμα.

Ροδίτης Καλλιεργείται σχεδόν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Όταν καλλιεργηθεί και οινοποιηθεί προσεκτικά δίνει ελαφριά και ευκολόπιοτα κρασιά με όμορφο φρούτο.

Ρομπόλα. Λευκό σταφύλι, απ τις πιο κομψές ποικιλίες. Καλλιεργείται στην Κεφαλλονιά και στην Στερεά Ελλάδα. Τα κρασιά της εμφανίζουν φρεσκάδα και λεμονάτο χαρακτήρα.

Σεβαστιανό. Το πιο διάσημο σταφύλι του ελληνικού αμπελώνα. Καλλιεργείται στην Αττική και στην κεντρική Ελλάδα. Μαζί με τον Ροδίτη χρησιμοποιείται για την παρασκευή της ρετσίνας.

Σιδερίτης Σταφύλι με ρόδινο φλοιό και ορεκτική οξύτητα. Καλλιεργείται σε όλη την Πελοπόννησο και στην Αττικοβοιωτία.

Σταυρωτό Καλλιεργείται στην περιοχή της Ραψάνης και συμμετέχει στην παραγωγή του κρασιού της.

 

Πηγή: Σύνδεσμος ελληνικού οίνου «ΟΙΝΟΓΝΩΣΙΑ»

Οδηγίες προστασίας από καταιγίδες

 

Από τον Δήμο Τρικκαίων γίνεται γνωστό ότι, με βάση το έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού που εκδόθηκε από την ΕΜΥ

Παρακαλούνται οι πολίτες:

Να λάβουν υπόψη τους το Έκτακτο Δελτίο Επιδείνωσης Καιρού για τον ασφαλή σχεδιασμό των μετακινήσεων και των δραστηριοτήτων τους.

Ειδικότερα καλούνται οι πολίτες:

Καταιγίδες – Βροχές

-Να βεβαιωθούν ότι οι υδρορροές και τα φρεάτια έξω από το σπίτι τους δεν είναι φραγμένα και λειτουργούν κανονικά

-Να ασφαλίσουν αντικείμενα τα οποία μπορεί να παρασυρθούν από τον άνεμο ή τη ραγδαία βροχόπτωση και ενδέχεται να προκαλέσουν τραυματισμούς ή ζημιές.

-Να μεταβάλλουν το πρόγραμμα των μετακινήσεών τους ώστε να αποφεύγουν την αιχμή των καιρικών φαινομένων αλλά και προληπτικά.

-Να αποφεύγουν να διασχίζουν χείμαρρους και ρέματα, πεζοί ή με όχημα, κατά τη διάρκεια καταιγίδων και βροχοπτώσεων, για αρκετές ώρες μετά το τέλος της εκδήλωσής τους αλλά και προληπτικά.

-Να αποφεύγουν τις εργασίες υπαίθρου και δραστηριότητες σε θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των επικίνδυνων καιρικών φαινομένων αλλά και προληπτικά (κίνδυνος από πτώσεις κεραυνών).

Θυελλώδεις άνεμοι

-Να ασφαλίσουν αντικείμενα τα οποία αν παρασυρθούν από τον άνεμο ενδέχεται να προκαλέσουν καταστροφές ή τραυματισμούς.

-Να στερεώσουν τις διαφημιστικές πινακίδες που τυχόν έχουν αναρτήσει.

-Να ασφαλίσουν τις πόρτες και τα παράθυρα.

-Να αποφύγουν δραστηριότητες σε θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές.

-Να αποφύγουν τη διέλευση κάτω από μεγάλα δέντρα, κάτω από αναρτημένες πινακίδες και από περιοχές, όπου ελαφρά αντικείμενα (γλάστρες, σπασμένα τζάμια κ.λ.π.) μπορεί να αποκολληθούν και να πέσουν στο έδαφος (π.χ. κάτω από μπαλκόνια) είναι πολύ επικίνδυνη και για τα ζώα.

Κατά τη διάρκεια μιας χαλαζόπτωσης

Προφυλαχθείτε αμέσως. Μην εγκαταλείψετε τον ασφαλή χώρο, παρά μόνο όταν βεβαιωθείτε ότι η καταιγίδα πέρασε. Η χαλαζόπτωση μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη και για τα ζώα.

Παρακαλούνται οι πολίτες:

-Να ακολουθούν τις οδηγίες των κατά τόπους αρμοδίων φορέων, όπως Τροχαία, Πυροσβεστική, Πολιτική Προστασία

-Να ακολουθούν τις οδηγίες του Προειδοποιητικού Μηνύματος 112, εφόσον αποσταλεί στα κινητά τηλέφωνα

-Να ενημερώνονται καθημερινά για την εξέλιξη των έκτακτων καιρικών φαινομένων στα τακτικά δελτία καιρού της ΕΜΥ και στην ιστοσελίδα της ΕΜΥ στην ηλεκτρονική διεύθυνση emy.grκαι το λογαριασμό της ΕΜΥ στο twitter (@EMY_HNMS).

-Να ενημερώνονται σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση και τη βατότητα του οδικού δικτύου λόγω της εισροής πλημμυρικών υδάτων σε αυτό στην ιστοσελίδα της ΕΛ.Α.Σ. astynomia.gr.

-Για περισσότερες πληροφορίες και οδηγίες αυτοπροστασίας από τα έντονα καιρικά φαινόμενα, οι πολίτες μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας στην ηλεκτρονική διεύθυνση civilprotection.gr.

-Σε περιπτώσεις ανάγκης, επικοινωνείτε με τις αρμόδιες Υπηρεσίες (Αστυνομία τηλ. 100 – Πυροσβεστική τηλ. 199 – Αριθμός Επείγουσας Ανάγκης 112 – ΕΚΑΒ 166).

Τριήμερες εκδηλώσεις για τον Βασίλη Τσιτσάνη στα Τρίκαλα

 

ΤΣΙΤΣΑΝΕΙΑ 2024

9-10 -11 Σεπτεμβρίου 2024

«Ο Τσιτσάνης παιδί των υπόγειων ρευμάτων, της μαγκιάς και της ρεμπετοσύνης, έχοντας μια βυζαντινή παιδεία από την ψαλτική που έκανε στο χωριό του, ξάπλωσε απ΄ άκρου σ άκρον στη χώρα έναν ευαίσθητο ερωτισμό, με τη θρησκευτικότητα ενός διασωσμένου βυζαντινού μέρους. Ο Τσιτσάνης υπήρξε μεγάλος τον καιρό που δεν υποπτευόταν πως ήταν μεγάλος»  λέει ο Μάνος Χατζιδάκις.

Τα Τρίκαλα τιμούν και θα τιμούν πάντα το μεγάλο συνθέτη. Κάθε χρόνο τα Τσιτσάνεια είναι η μεγάλη στιγμή της πόλης που αναστοχάζεται το έργο του, εμπνέεται και ψυχαγωγείται με τη μεγάλη τέχνη του.

Εφέτος η Περιφέρεια Θεσσαλίας και η Π.Ε. Τρικάλων απλώνουν τα Τσιτσάνεια ως μια γιορτή σε όλη την πόλη που  συνδυάζει μουσική  και εικαστικές παρεμβάσεις και  «ντύνουν» τις γέφυρες και τοπόσημα της πόλης με σκίτσα και μεγάλα μπάνερ που αφηγούνται τη ζωή και το έργο του. Τα σκίτσα είναι έργο του νέου καλλιτέχνη και εικαστικού Δημήτρη Νιάκα (niakas). Μουσικές από την Ορχήστρα Τσιτσάνη και την Ορχήστρα Νέων Μουσικών θα ακουστούν στο Μουσείο Τσιτσάνη.

Η μουσική θα πλημμυρίσει πεζόδρομους,  γέφυρες, το Μουσείο Τσιτσάνη και θα ολοκληρωθεί με τη μεγάλη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα  στο Πάρκο του Μύλου Ματσόπουλου  στις 21.30 στις 11 Σεπτεμβρίου.  

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Δευτέρα 09 Σεπτεμβρίου 
ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΤΣΙΤΣΑΝΗ
_ Πεζόδρομος Ασκληπιού
_ Κεντρική Γέφυρα Τρικάλων
_ Βαρούσι
Ώρα Βόλτας: 19:00

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου
_ Ορχήστρα Νέων Μουσικών
_ Ορχήστρα Τσιτσάνη
Συναυλία: Μουσείο Τσιτσάνη
Ώρα: 21:30

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου
Συναυλία ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑ
Πάρκο Μύλου Ματσόπουλου
Ώρα: 21:30 

Εντυπωσιακό νεφελώδες φαινόμενο

 

Ένα μάλλον όχι συχνό και συνάμα εντυπωσιακό φαινόμενο που προκλήθηκε χθες το απόγευμα του Σαββάτου, λίγο πριν από την εκδήλωση καταιγίδας στον νομό Τρικάλων, προκάλεσε την έκπληξη και το ενδιαφέρον πολλών κατοίκων, μεταξύ αυτών και της συγχωριανής μας Χριστίνας – Μαρίας Βότσιου που, όπως συνήθως κάνει, το κατέγραψε με το φακό της πάνω από τον Βαλτσινιώτικο ουρανό.

Το εντυπωσιακό σχήμα του φαινομένου, σε συνδυασμό με τις αστραπές που ξεπρόβαλαν μέσα από αυτό το σύννεφο και το αμυδρό φως του ηλίου, φάνταζε ειδυλλιακό έως απόκοσμο.

Φαίνεται πως ο ήλιος, πάντα θα ξαναλέει την ιστορία του, καθώς μας το επισημαίνει και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος με τους στίχους του:

 «Μα ο ήλιος ποτέ δεν μετριέται,

δεν μπορείς να τον χωρίσεις σε κομμάτια

καθώς το σφυγμό σου και τα λόγια σου

ο ήλιος κάθε μέρα είναι ολόκληρος,

κάθε μέρα ξαναλέει απ’ την αρχή την ιστορία του...».

Τι ήταν όμως αυτό το σύννεφο και ποιο φαινόμενο προκαλεί;

Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, μάλλον πρόκειται για ένα φαινόμενο που ονομάζεται Shelf Cloud, και που εμφανίζεται μπροστά από ένα σύστημα καταιγίδας ή συμπλέγματος καταιγίδων, όταν ένα έντονο καθοδικό ρεύμα αέρα μέσα από την καταιγίδα, κατέρχεται προς την επιφάνεια της γης και εκτοπίζει απότομα θερμές αέριες μάζες προς τα πάνω. 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

 

Είμαι μπροστά σ’ έναν σκοτεινό δρόμο του δάσους και διστάζω να τον ακολουθήσω, επειδή δεν ξέρω πού βγάζει και από πού περνάει. Ταυτόχρονα θυμάμαι κι ένα ποίημα του Ρόμπερτ Λι Φροστ (1874-1963), όπου χαμένος λέει κι εκείνος στην εξοχή, έφθασε μπροστά σ’ έναν δρόμο που χωριζόταν σε δύο άλλους παρόμοιους δρόμους. Μιας και ήταν άγνωστοι και οι δύο πήρε στην τύχη τον ένα και συνέχισε την πορεία του. Σε όλη τη μετέπειτα ζωή του, όμως, τον κατέτρωγε αυτή η αγωνία της τυχαίας επιλογής και η απορία του για το τι θα συνέβαινε ή το τι θα συναντούσε, αν είχε πάρει τον άλλο δρόμο. Στο κατά πόσο, πιθανόν, να είχε αλλάξει η ζωή του. Στ’ αλήθεια κι εμείς πόσους δρόμους μέχρι τώρα αφήσαμε και δεν περπατήσαμε; Πόσες απαντήσεις μας οφείλει ο βίος σε ερωτήματα που θέσαμε ή που από μόνα τους τέθηκαν στη δίνη μιας αέναης απορίας; Το άγνωστο μας ακολουθεί σε κάθε βήμα μας και κάποτε το δημιουργούμε και το επιτείνουμε με τις επιλογές μας.

Του Ηλία Κεφάλα

Ο τραγικός έρωτας του επιστάτη και της αρχοντοπούλας

 Διήγημα του Δημήτρη Τσιγάρα

Στα πρώτα χρόνια της προσάρτησης της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, ένα μεγάλο μέρος της θεσσαλικής γης είχε ήδη περάσει από τους Οθωμανούς σε ελληνικά χέρια. Πολλοί Τούρκοι ιδιοκτήτες, αν και γνώριζαν ότι η συνθήκη του Βερολίνου προέβλεπε την πλήρη προστασία του γαιοκτητικού συστήματος, είχαν φροντίσει να πουλήσουν τα τσιφλίκια τους, όσο όσο, σε πλούσιους Έλληνες της διασποράς και να μεταναστεύσουν. Οι Έλληνες κεφαλαιούχοι που ζούσαν σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και της Αιγύπτου, όπου είχαν τις έδρες των επιχειρήσεών τους, άδραξαν την ευκαιρία και αγόρασαν εύφορες γέες, σε τιμή ευκαιρίας. Μαζί με τα τσιφλίκια «αγόραζαν» και τους κολίγους, καθώς και τους επιστάτες με τους άλλους υποτακτικούς των Μπέηδων.

Ο Στέφανος Κασιμής, ένας από τους ισχυρότερους κεφαλαιούχους της περιοχής των Τρικάλων, ήταν γόνος της επιφανέστατης οικογένειας του άρχοντα «Κυρίου» Κωνσταντίνου Κασιμή, που δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στην Κωνσταντινούπολη. Είχε έρθει στα Τρίκαλα επί τουρκοκρατίας και είχε επιφανή θέση, καθώς για πολλά χρόνια ήταν δικαστής (αζάς) στο εμποροδικείο Τρικάλων. Είχε τιμηθεί δε, από τον Βασιλιά της Ελλάδας, με τον σταυρό του «Σωτήρος».

Παντρεύτηκε με μια αρχοντοπούλα, την Καλλιόπη από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης και έκαναν δύο παιδιά, τον Βασίλη και την Ευτέρπη. Το αρχοντικό της οικογένειας βρίσκονταν στη συνοικία Βαρούσι της πόλης των Τρικάλων.

Ο Άρχοντας Στέφανος Κασιμής λοιπόν, αγόρασε το τσιφλίκι της περιοχής του Βαλτινού και τεσσάρων παρακείμενων χωριών. Στην κτηματική του περιφέρεια εκτός από την σιτοκαλλιέργεια και την κτηνοτροφία, εκμεταλλεύονταν δασικές εκτάσεις, λιβάδια και υδάτινους πόρους. Με την συνδιαχείριση του γιού του Βασίλη, ενός φερέλπιδος νέου, με όραμα και ενεργητικότητα, οι προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά τους ήταν ευοίωνες.  

Το τσιφλίκι εκτείνονταν σε μια περιοχή με ειδυλλιακή ομορφιά, πλούσια βλάστηση και γόνιμο έδαφος, που ποτίζονταν και καλλιεργούνταν με τον ιδρώτα και το αίμα των κολίγων. Το πρωί με την ανατολή του ήλιου ανθοβολούσε μια φύση ευδαίμων, που έδινε την αίσθηση της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Κι όταν ο ήλιος έδυε πίσω από τον Κόζιακα παρουσίαζε τέτοιες συνθέσεις και αποχρώσεις, που έδινε την αίσθηση μιας γλυκιάς μελαγχολίας. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να φωτίσει το χάος της ανθρώπινης ψυχής, που είναι γεμάτο από σύννεφα, τα οποία αλλάζουν σχήματα και μορφές, ανάλογα με τον άνεμο που φυσά.

Ο επιστάτης Θοδωρής Γκρέκας ήταν ένας από τους πιο καλούς και έμπιστους επιστάτες που εργάζονταν στο τσιφλίκι, του Βαλτινού. Έχαιρε την εκτίμηση και την συμπάθεια  της αρχοντικής οικογένειας. Όμως η μοίρα τον είχε σημαδέψει κατάστηθα, όταν πριν από κάμποσο καιρό η γυναίκα του Ελένη είχε πεθάνει πάνω στη γέννα του παιδιού τους. Ευτυχώς όμως το παιδί έζησε και μεγάλωνε τώρα με τη γιαγιά του τη Στεγιάνω.

Ο Θοδωρής ήταν ένας ψηλός, έξυπνος, δυνατός και γοητευτικός άντρας με ξανθά μακριά μαλλιά και γυμνασμένο κορμί. Συνήθως οπλοφορούσε για λόγους ασφαλείας. Καβάλα στο φαρί του, επόπτευε και επιστατούσε το τσιφλίκι, των τεσσάρων χωριών του κάμπου, προσπαθώντας να κάνει την δουλειά του έντιμα και όσο καλύτερα μπορούσε. Ήταν υπεύθυνος στον έλεγχο της παραγωγής και συμμετείχε στην επιτροπή διαφορών, μεταξύ των κολίγων και της διοίκησης του τσιφλικιού. Ήταν συγκαταβατικός με τους κολίγους και προσπαθούσε να λύνει τις διαφορές πριν να φτάνουν στον ειρηνοδίκη του Βαλτινού. Πολλές φορές συνόδευε τον άρχοντα Κασιμή στα κτήματά του και εξυπηρετούσε τις διάφορες ανάγκες της αρχοντικής οικογένειας, η οποία διέθετε και δύο εξοχικές κατοικίες, μία στην Τύρνα και μία στο Βαλτινό. Άλλες φορές συνόδευε τα παιδιά του, Βασίλη και Ευτέρπη στις εξορμήσεις τους, πότε στο κυνήγι μέσα στη δασώδη περιοχή του λόγκου και πότε στις θερινές διακοπές τους, στην ορεινή Τύρνα. Αυτή η συχνή επαφή, έφερε πιο κοντά τον Θοδωρή με την Ευτέρπη και χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκαν μπλεγμένοι στα δίχτυα του έρωτα.

Η θυγατέρα του άρχοντα Κασιμή, η Ευτέρπη ήταν μια πανέμορφη γυναίκα, που έκανε πολλές καρδιές να σκιρτούν στην περιοχή των Τρικάλων. Είχε μια ομορφιά σαν αυτές, που δεν ξέρεις αν είναι ευλογία ή κατάρα! Άρεζε και γοήτευε πολλά αρχοντόπουλα, και πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν πως, αν ζούσε ο Πραξιτέλης ή ο Φειδίας, η Ευτέρπη θα τους χρησίμευε ως πρότυπο γυναίκας για να ποζάρει, ώστε να φιλοτεχνήσουν μια Αφροδίτη. Η καρδιά της όμως ήταν δοσμένη στον επιστάτη του τσιφλικιού, τον Θοδωρή, με τον οποίο είχε συνάψει κρυφά σχέση. Ο Θοδωρής, αν και γνώριζε την δυσχερή θέση του, δεν έλεγε να κάνει πίσω. Την λάτρευε την Ευτέρπη και την αγαπούσε παράφορα. Όμως ο έρωτάς τους έπρεπε να μείνει κρυφός προς το παρόν, γιατί ο πατέρας της, για κανένα λόγο δεν θα της έδινε σ’ έναν φτωχό επιστάτη. Ήθελε ο γαμπρός που θα έκανε, να είναι όχι μόνο πλούσιος, αλλά κι από μεγάλο «τζάκι». Κι ο Θοδωρής που το ήξερε αυτό, δεν τολμούσε να πάει να τη ζητήσει.

«Αν σε παντρέψουν με άλλον θα τρελαθώ, γιατί χωρίς εσένα η ζωή μου δεν έχει νόημα, θα είναι άχρηστη πια. Ορκίσου πως ό,τι και να γίνει θα είμαστε για πάντα μαζί», της έλεγε στις σύντομες και κρυφές  συναντήσεις τους, στο δάσος του λόγκου.

Η Ευτέρπη τον αγκάλιαζε ευτυχισμένη και τον διαβεβαίωνε κι αυτή για τον έρωτά της. «Όλα θα πάνε καλά. Να εδώ, σ’ αυτό το εκκλησάκι της Παναγίας θα παντρευτούμε» του έλεγε. «Μη φοβάσαι για μένα, η αγάπη μου δεν έχει όρια. Ούτε ο θάνατος δεν θα μπορέσει να μας χωρίσει εμάς τους δύο. Κι αν ακόμα με εγκαταλείψεις εσύ, τίποτε δεν θα αλλάξει σε μένα. Η καρδιά μου θα είναι για πάντα δική σου».

«Να σε εγκαταλείψω εγώ; Καλύτερα να πεθάνω χίλιες φορές, παρά να σκεφτώ άλλη γυναίκα», της έλεγε ο Θοδωρής και της έπιανε με θέρμη τα χέρια και την φιλούσε.

Έλεγε τα λόγια ετούτα ο Θοδωρής και τα πίστευε με όλη του την ψυχή! Όμως φαίνεται πως άλλα όνειρα πλάθουν οι άνθρωποι κι άλλα τους προετοιμάζει η μοίρα…

Ο άρχοντας Στέφανος Κασιμής φαίνεται πως κάτι υποψιάστηκε για την σχέση των δύο νέων και όταν το επιβεβαίωσε έλαβε τα μέτρα του. Έδιωξε τον Θοδωρή από το τσιφλίκι του, προφασιζόμενος δυσλειτουργίες στην επιστασία, και τον αντικατέστησε με άλλον.

Ο Θοδωρής μακριά από την αγαπημένη του και άνεργος πλέον, ήρθε σε δεινή θέση. Μια παλιά του γνωριμία όμως, με τον Λεσκάν, τον διευθυντή, της γαλλικής κατασκευάστριας εταιρείας του σιδηροδρομικού δικτύου της Θεσσαλίας, τον βοήθησε να πιάσει δουλειά στο εργοτάξιο. Άρχισε να εργάζεται καθημερινά για τον θεσσαλικό σιδηρόδρομο, αλλά δεν μπορούσε πλέον να έχει επαφή με την Ευτέρπη και κόντευε να τρελαθεί. Τον έφαγαν τα νυχτερινά δρομολόγια, στα Τρίκαλα. Έκοβε βόλτες στο Βαρούσι μήπως μπορέσει  να την πλησιάσει και να την ξαναδεί, αλλά μάταια. Κάποια βράδια ξενυχτούσε κάτω από το παράθυρό της μήπως και την δει, αλλά χαμένος κόπος.

Είχε περάσει σχεδόν ένα εξάμηνο και ο Θοδωρής δεν είχε καμιά επαφή μαζί της.

***

Ένα βράδυ ο άρχοντας Στέφανος Κασιμής κάλεσε την κόρη του και της είπε: «Μεθαύριο θα μας επισκεφθεί ο γέρο-Αναστάσης Γκαϊτατζής με τον γιό του, τον Αλέξανδρο. Μου μίλησαν σήμερα κι οι δυο. Ο Αλέξανδρος έχει σκοπό να φύγει σε λίγο για το Παρίσι. Προηγουμένως όμως θέλει να παντρευτεί και να πάρει μαζί την γυναίκα του».

Η Ευτέρπη ένοιωσε να σβήνει. Τα χείλη της έγιναν άσπρα. Βρήκε ωστόσο την δύναμη και αποκρίθηκε σιγά. «Πατέρα, αν πρόκειται να είμαι εγώ αυτή η γυναίκα, καλύτερα να μην έρθει να με ζητήσει…»

«Πώς»; έκανε θυμωμένος  ο πατέρας της. «Δεν θέλεις γι’ άντρα σου τον Αλέξανδρο; Αγνοείς ότι είναι ένα έξυπνο και καλό παιδί και ένας από τους πιο πλούσιους του τόπου μας!»

Η Ευτέρπη έσφιξε τα χείλη της. «Δεν αγνοώ τίποτε, πατέρα» είπε. «Ο Αλέξανδρος είναι πλούσιος, νέος και με μεγάλο αρχοντικό όνομα. Είναι τιμή που με γυρεύει για γυναίκα του. Μα εγώ δεν τον αγαπώ και δεν θέλω να παντρευτώ. Κι αν παντρευτώ, δεν θα ’θελα να φύγω από κοντά σας».

Ο άρχοντας Κασιμής χτύπησε τη γροθιά του σ’ ένα τραπέζι και είπε. «Αυτά είναι ανοησίες! Τι θα πει δεν θες να παντρευτείς; Αν έχεις στο μυαλό σου κάποιον άλλον να τον βγάλεις, δεν θα με ρεζιλέψεις εσύ με τα καμώματά σου! Έννοια σου, και τα ξέρω όλα από καιρό. Δεν θες να παντρευτείς, γιατί έχεις στον νου σου εκείνον τον επιστάτη, τον Θοδωρή Γκρέκα».

Η Ευτέρπη ακούμπησε σε έναν τοίχο για να μην καταρρεύσει. Την είδε ο πατέρας της σε κείνη την κατάσταση και σαν να μετάνιωσε ξαφνικά για τον απότομο τρόπο του, πήρε τα χέρια της στα δικά του και της τα χάιδεψε. «Συγχώρησέ με, παιδί μου! της είπε. Σου φέρθηκα λίγο σκληρά, χωρίς να το θέλω. Πίστευα όμως ότι θα συμφωνούσες και για αυτό έδωσα τον λόγο μου στους Γκαϊτατζαίους. Αφού όμως δεν θες τον Αλέξανδρο για άντρας σου, δεν πειράζει, θα του μηνύσω πως δεν γίνεται τίποτε».

Η Ευτέρπη έπεσε στην αγκαλιά του πατέρα της κλαίγοντας. «Άσε με λίγο να το σκεφτώ πατέρα και τα λέμε αύριο», είπε.

Όλο το βράδυ η Ευτέρπη πάλευε με τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα στα «θέλω» και στα «πρέπει», ανάμεσα στον έρωτα και στις ενοχές προς την οικογένειάς της. Έφερνε στο μυαλό της τις στιγμές με τον Θοδωρή και συλλογίζονταν, πως είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει κανείς καλά τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τις αξίες και τα όριά του… Τα ζύγισε όλα μέσα της και την επόμενη μέρα με βαριά καρδιά πήρε την μεγάλη απόφαση.

«Πατέρα δεν αγαπώ τον Αλέξανδρο, μα θα τον αγαπήσω. Όλες οι πληγές κλείνουν με τον καιρό. Κι η δική μου πληγή κάποτε θα κλείσει…»

***

Το άγγελμα των αρραβώνων του Αλέξανδρου Γκαϊτατζή και της Ευτέρπης Κασιμή χαροποίησε τους Τρικαλινούς που εκτιμούσαν πραγματικά και τις δύο αρχοντικές οικογένειες.

Θα είχε περάσει μια βδομάδα περίπου από το «ευτυχές γεγονός», όταν ο Θοδωρής φάνηκε ένα απόγευμα στα Τρίκαλα. Καβάλα στο άλογό του, σκεφτικός, μελαγχολικός, με απλανές βλέμμα, σιγοτραγουδώντας ένα παλιό λυπητερό τραγούδι:

«Ο νους μου απόψε τριγυρίζει στα περασμένα, στα παλιά

πουλί, που μήτε πια γνωρίζει την γκρεμισμένη του φωλιά,

και που δεν βρίσκει, μες στην τόση γύρω τριγύρω, συμφορά,

μήτε κλαδάκι, να διπλώσει τα ματωμένα του φτερά».

Κατευθύνθηκε σε έναν παραποτάμιο καφενέ, του Ληθαίου ποταμού. Κατέβηκε από το άσπρο άλογό του και μπήκε μέσα. Την ώρα εκείνη, στον καφενέ βρισκόταν και ο Αλέξανδρος Γκαϊτατζής που απολάμβανε τον ναργιλέ του και κουβέντιαζε με την συντροφιά του. Ο Θοδωρής κατευθύνθηκε αργά προς το μέρος του. Το αρχοντόπουλο δεν είχε ιδέα πως, ο ωραίος και μελαγχολικός εκείνος νέος, που μπήκε μέσα στον καφενέ, αγαπούσε πριν απ’ αυτόν την Ευτέρπη. Ασυναίσθητα γύρισε και τον κοίταξε, μα η ματιά που του έριξε στάθηκε μοιραία. Ο Θοδωρής τράβηξε την πιστόλα του, σημάδεψε το μέτωπο του αρχοντόπουλου και πυροβόλησε. Έστρεψε ύστερα το όπλο του στον κρόταφό του και ξανά πυροβόλησε. Δυο πυροβολισμοί ακούστηκαν στον καφενέ και δυο κορμιά σωριάστηκαν κατάχαμα βουτηγμένα στο αίμα.

Αναστατώθηκε το καφενείο κι οι θαμώνες έτρεξαν να σηκώσουν τους δύο χτυπημένους. Μα ήταν πλέον αργά. Ο επιστάτης Θοδωρής Γκρέκας και το αρχοντόπουλο Αλέξανδρος Γκαϊτατζής, είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή στο δάπεδο του καφενείου.

***

Η τρομερή είδηση έφτασε γρήγορα στ’ αυτιά της Ευτέρπης. Η τραγική γυναίκα έβγαλε μια κραυγή και σωριάστηκε στο πάτωμα.

Περισσότερο από μήνα πάλεψε ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Όπως φάνηκε όμως είχε πάρει πια την δεύτερη τραγική απόφασή της. Και μια νύχτα στο εξοχικό σπίτι στο Βαλτινό, ξεφεύγοντας την προσοχή του πατέρα της, η Ευτέρπη έπεσε στη μεγάλη στέρνα της αυλής και πνίγηκε…

 

«Σκυμμένες ευλαβητικές, την άκρη του γκρεμού

παίρνουν οι κλαίουσες ιτιές στου φεγγαριού την πάχνη,

φορούν το μαύρο φόρεμα του μαύρου λογισμού,

που λίγο λίγο το ύφανε η πεπρωμένη αράχνη».