Η Ελλάδα της δημιουργίας

Πιάνο από μπάνερ χαρτονιού, το οποίο πετάχτηκε από γνωστό πολυκατάστημα καλλυντικών, βιολί από ένα φθαρμένο μπλου τζίν που θα κατέληγε στα σκουπίδια, φλογέρα από άχρηστες φωτοτυπίες που θα πήγαιναν -ίσως- στην ανακύκλωση.
Στο ερώτημα "πού πάει ένα χαρτί που δεν χρειάζεται;", η απάντηση είναι "στην ονειροχώρα της μουσικής" και τη δίνει ο Χρήστος Τσόνας, φύλακας το πρωί στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής και ερασιτέχνης δημιουργός μουσικών οργάνων από ανακυκλώσιμα υλικά μετά το μεσημέρι. Μέχρι στιγμής έχει κατασκευάσει 8 όργανα (βιολιά, κιθάρα, φλογέρα, πιάνο), όλα εύχρηστα με ικανοποιητικές αποδόσεις και πρόσφατα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ιδρύοντας την EcoArt Band, μία μπάντα με τα όργανα αυτά.

"Η αρχική μου ιδέα ήταν να κατασκευάσω ένα βιολί από χαρτί και να μπω στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, αλλά οι υπεύθυνοι με ενημέρωσαν πως ήταν ένα ρεκόρ που δεν μπορούσε να καταρριφθεί, ούτε να συγκριθεί. Έτσι προχώρησα κατασκευάζοντας και άλλα όργανα και δύο από αυτά τα έχω ήδη πωλήσει", λέει
Ο Χρ. Τσόνας δεν ψάχνει στα σκουπίδια. Παίρνει τις... πρώτες ύλες από το σχολείο, όπου μεγάλες ποσότητες χαρτιού καταλήγουν στην ανακύκλωση. Χρησιμοποιεί επίσης παλιά ρούχα και παπούτσια, αλλά και χαρτόνια με τα οποία εταιρείες διαφημίζουν τα προϊόντα τους.

"Όλα τα όργανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, καθώς φέρουν κανονικές χορδές και κλειδιά. Τα περισσότερα μάλιστα έχουν πολύ καλή απόδοση. Αν σκεφτείτε ότι είμαι αυτοδίδακτος και ως μουσικός και ως κατασκευαστής, θα πρέπει να κατανοήσετε τυχόν ατέλειες", λέει με τη σεμνότητα που τον διακρίνει, ενώ αποκαλύπτει πως πώλησε ήδη δύο πρωτότυπα βιολιά αντί 800 ευρώ το καθένα και σχεδιάζει τη συμμετοχή του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.


Ωστόσο, πέρα από τα μουσικά του όργανα, δεν κρύβει την υπερηφάνειά του για την EcoArt Band, που αποτελείται από τέσσερις μουσικούς και ένα βιολί, μία φλογέρα, ένα πιάνο και μία κιθάρα, ενώ εμπλουτίζεται και με ερμηνευτές. Η πρώτη εμφάνιση της μπάντας έγινε πριν από μερικές μέρες στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής, πριν από την έναρξη της παράστασης "Ντον Τζιοβάνι" της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης. Η ορχήστρα παίζει τζαζ, κλασική μουσική, μπαρόκ, διασκευές από λάτιν.
Σύντομα ο Χρ. Τσόνας ολοκληρώνει την κατασκευή ενός τσέλου από χαρτί, ενώ άρχισε ήδη να φτιάχνει φιγούρες -σαν μαριονέτες- που παίζουν μουσική, μία νέα ιδέα με την οποία έχει παθιαστεί.
"Όταν πρωτοξεκίνησα, η απογοήτευση που πήρα ήταν μεγάλη. Ακόμη και οι καθηγητές μουσικής, τους οποίους συμβουλευόμουν, μου έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρω και τα όργανα θα ήταν απλώς διακοσμητικά και δεν θα έβγαζαν ήχους. Τους διέψευσα όλους και τα βιολιά όχι μόνο παίζουν, αλλά έχουν σχεδόν εφάμιλλη απόδοση. Χώρια που κοστίζουν πολύ φτηνά σε σχέση με τα ξύλινα", μας αναφέρει ο κατασκευαστής.
Το ένα από τα δύο βιολιά το πούλησε στην Αμερική, το άλλο στην Ελλάδα και ένα τρίτο δώρισε σε έναν "συνάδελφό" του, κατασκευαστή μουσικών οργάνων στην Ιταλία, που εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά του και από την πρωτοτυπία και την πολυχρωμία των οργάνων.
Το επόμενο καλλιτεχνικό-οικολογικό του βήμα είναι η δημιουργία ενός διαδραστικού οικολογικού παραμυθιού, στο οποίο θα "πρωταγωνιστούν" παιχνίδια, ένας κάδος ανακύκλωσης και τα οικολογικά μουσικά όργανα, ενώ η EcoArt Band θα "συνοδεύει" μουσικά τις παραστάσεις.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ