Οδοιπορικό στη «Παλαιοκαρυά»

Είπα, φθινοπωριάτικα, να ξορκίσω τη μοναξιά μου και τράβηξα για τα ορεινά χωριά. Στο δρόμο μου συνάντησα θεόρατα βουνά, βαθιές ρεματιές, πέτρινα γεφύρια και τρεχούμενα νερά, που σχημάτιζαν μικρούς καταρράκτες. Είδα, το σκηνικό να μεταμορφώνεται διαρκώς και τοπία απείρου κάλλους να παίζουν με τα σχήματα και τα χρώματα. Μα, όσο προχωρούσα, άλλο τόσο αυτή η ομορφιά με τραβούσε σαν μαγνήτης. Ώσπου, ο φιδωτός δρόμος μ’ έφερε στην Άνω Παλαιοκαρυά. Τόπος απόκοσμος και λησμονημένος, που σαγηνεύει ψυχές. Γιατί, ό,τι υπάρχει εδώ είναι αυθεντικό και φτιαγμένο από σπάνιο κράμα. Έκανα μια στάση στην άκρη του ανηφορικού δρόμου και δέχθηκα τα καλωσορίσματα του φρέσκου αέρα από την Γκρόπα και τον Καραβασαρά.
Στην είσοδο του μοναδικού καφενείου, συνάντησα τον 95χρονο καφεπαντοπώλη, Στέφανο Γώγο. Μια ανοιχτή και φιλόξενη καρδιά, που όλη η ζωή του κύλισε στη ζεστή φωλιά τού μαγαζιού του. Τα πόδια του σέρνονται από το φορτίο των χρόνων. Αλλά, στο ράφι του μυαλού του υπάρχει ένα ογκώδες βιβλίο, που ξεφυλλίζει από αναμνήσεις. Μιλούσε αδιάκοπα για τη ζωή του, για τα γεγονότα που σημάδεψαν το χωριό, για το μαγαζί και τους θαμώνες και για το παλιό χάνι του πατέρα του, που λειτούργησε από το 1908. Ήταν αυτή η κουβέντα μας, ένα ταξίδι στη θύμηση κι ένα μάθημα ιστορίας. Μπροστά από αυτό το χάνι περνούσε ο παλιός δρόμος που ανηφόριζε την κακοτράχαλη Γκρόπα. Ένας δρόμος που έσφυζε από ζωή κι από περιπέτειες. Και το χάνι του Γώγου, ήταν για τους ταξιδιώτες των ορεινών χωριών ένα θαυμάσιο καταφύγιο ανάπαυλας. 

Ωστόσο, κάθε περιήγηση κρύβει συνήθως και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία. Όσο αφορά το χάνι του Γώγου, η λειτουργία του μαρτυρείται και πριν από το 1908 (ίσως, τότε χτίστηκε το υπάρχον οίκημα). 

Οι ποιητές Ηλίας Κεφάλας και Γεωργία Κολοβελώνη στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών

Ξεκίνησαν στην Αθήνα τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου οι εκδηλώσεις του 4ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών. Το Φεστιβάλ διοργανώνεται από τον Κύκλο Ποιητών στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα  Βιβλίου.

Για μία εβδομάδα, από 1 έως 7 Οκτωβρίου,  σε διάφορους χώρους στην Αθήνα (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Μέγαρο Μουσικής, Πλατεία Ομόνοιας, Μουσείο Ακρόπολης, Κήπος Νομισματικού Μουσείου, Πεδίον του Άρεως, Στοά Βιβλίου, Αίθουσα Παρνασσός), αλλά και στο Αιγάλεω, στο Χαλάνδρι και στον Περισσό θα γίνονται ποιητικές αναγνώσεις και   καλλιτεχνικές δράσεις.

Στο πολύ σημαντικό αυτό Φεστιβάλ, στο οποίο τιμώμενη χώρα για φέτος είναι η Κίνα,  συμμετέχουν 20 ποιητές από 18 χώρες και 53 Έλληνες. Μεταξύ αυτών και δύο τρικαλινοί ποιητές, ο Ηλίας Κεφάλας και  η Γεωργία Κολοβελώνη.

Ο Ηλίας Κεφάλας, διακεκριμένος ποιητής, πεζογράφος και κριτικός, έχει εκδώσει 33  βιβλία με ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο, λογοτεχνία για παιδιά, καθώς και μία ποιητική ανθολογία. Τα πιο πρόσφατα ποιητικά βιβλία του είναι «Τα Λιλιπούτεια»  (Γαβριηλίδης, 2015) και  «Λεζάντες για τ' αόρατα» (Γαβριηλίδης, 2016).

Η  Γεωργία Κολοβελώνη έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ιστορίες με λυπημένη αρχή» (Νέος Αστρολάβος /Ευθύνη, 2012) και «Μελάνι στον ουρανίσκο» (Εκδόσεις Μελάνι, 2015). 

Αποχαιρετισμός στην Θεοδοσία Πέτρου

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2018, έφυγε στα 85 της χρόνια, για το μεγάλο ταξίδι στο επέκεινα, η Θεοδοσία Πέτρου και οι οικείοι, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συγχωριανοί την αποχαιρετήσαμε με βαθιά θλίψη και αίσθημα κενού.

Και όπως συμβαίνει σε ανάλογες στιγμές έρχονται και αναβλύζουν μνήμες, βιώματα και συναισθήματα που διεκδικούν και απαιτούν να εκφραστούν και να διατυπωθούν.

Δεν μπορώ και δεν θέλω να θυμάμαι την Θεοδοσία τον δύσκολο καιρό που βίωσε τα τελευταία χρόνια λόγω των προβλημάτων υγείας. Το μυαλό μου γυρίζει σε περασμένες δεκαετίες.

Είχα την τύχη να την γνωρίσω από τα παιδικά μου χρόνια καθότι οι γονείς μου είχαν άριστες οικογενειακές σχέσεις με την οικογένειά της.

Μία ήταν η Θεοδοσία! Λεβεντογυναίκα! Γυναίκα με έντονη προσωπικότητα και δυναμισμό.

Το μικρό της όνομα αρκούσε για να την προσδιορίσει κανείς, δεν χρειαζόταν επώνυμο ή άλλο προσδιοριστικό στοιχείο.

Κόρη της Θεσσαλίας, αγρότισσα, έζησε μια σκληρή ζωή της βιωτής και του συνεχούς κάματου για όλα, από τις αγροτικές εργασίες μέχρι την ικανοποίηση των απλών και μαζί ζωτικών καθημερινών αναγκών.

Είχε την τραγική μοίρα, σε ηλικία 11 ετών, να ορφανέψει από μάνα και πατέρα και έπρεπε να αντιπαλέψει τη φτώχεια και όλες τις αντιξοότητες της ζωής. Και τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο.

Με τον αγαπημένο της σύζυγο, Κωνσταντίνο Πέτρου έκανε μια σπουδαία οικογένεια, την κόρη της, Πόπη, σύζυγος του Ιωάννη Ρεντίφη και τον γιό της Γιάννη.

Μαζί με τον άντρα της μεγάλωσαν τα παιδιά τους και ευτύχησαν να δούνε εγγόνια και δισέγγονα.

Ήταν μια γυναίκα που έδινε μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας η Θεοδοσία.

Ο μαγνήτης που τους κρατούσε όλους μαζεμένους γύρω της, με τον καλό της λόγο, τη φιλοξενία της και τις σοφές συμβουλές της.

Ήταν αναλφάβητη κι όμως σου έδινε την εντύπωση της σπουδαγμένης και μορφωμένης γυναίκας. Άνθρωπος με αυστηρές αρχές, αλλά και με γενναιοδωρία, που έδινε πολύ μεγάλη σημασία στις ανθρώπινες αξίες και στην ηθική. Γι' αυτό άλλωστε ενέπνεε σε όλους τον σεβασμό. 

 Ήταν παράδειγμα ήθους, ευαισθησίας δυναμικότητας και αξιοπρέπειας.

Ίσως να ήταν αυτά που έλλειπαν από τον μακρινό παράδεισο για να τον κάνουν να μοιάζει πιο όμορφος.

Με βαθιά θλίψη και απέραντο θαυμασμό, θα’ θελα να την αποχαιρετίσω με τους στίχους ενός ποιήματος, της Ελένης Τέγου, που έχει τον τίτλο: «Μάνα αγρότισσα». Είναι ένας απόηχος ζωής και πράξης όλων των μανάδων που δεν ζήτησαν τίποτα και έδωσαν τα πάντα. Γιατί έτσι ήταν η Θεοδοσία! 

 «Μάνα αγρότισσα»

Υφάδι και κλωστή στα χέρια σου κρατούσες

σαν άλλο αερικό την προίκα σου κεντούσες

της λάμπας το φυτίλι συντροφιά σου

να συνοδεύει στοργικά τα όνειρά σου.

Ο ύπνος μετρημένος και βαθύς

γιατί έπρεπε νωρίς να σηκωθείς

για να νοιαστείς οικογένεια και ζωντανά,

τα χέρια σου ακούραστα, για όλα ικανά.

Για το χωράφι έφευγες νωρίς τα ξημερώματα

με τραχανά που έβρασες χορτάσαν τόσα στόματα.

Κι αν ήσουν νιόπαντρη και είχες και μικρό

μαζί θα το ’παιρνες αβίαστα θαρρώ,

θα το ’βαζες στη γούρνα, εκεί κάποιας σποριάς

προφυλαγμένο, ταϊσμένο και ας βρυχιόταν ο βοριάς.

Κόντρα στη νύστα θ’ αντηχούσε το τραγούδι

με την πλεξούδα φάνταζες σαν του αγρού λουλούδι

Και όταν στο σπίτι θα γυρνούσες κουρασμένη

λίγο νερό στο πρόσωπο και η δουλειά προσμένει,

να μαγειρέψεις σαν καλή νοικοκυρά

για να χορτάσουν ο αφέντης, τα παιδιά, η φαμελιά.

Βιβλία και πάλι βιβλία

Του Ηλία Κεφάλα

Τα χρόνια περνούν και τα βιβλία στοιβάζονται σωρηδόν στα ράφια μας, στην αρχή με απαράμιλλη τάξη και στη συνέχεια κάτω από το βάρος της πληθώρας των εισερχομένων ανακατωμένα και στριμωγμένα. Και βέβαια όταν φεύγουμε από το βιβλιοπωλείο με 2-3 βιβλία στην μασχάλη μας σκεφτόμαστε πόσα αφήνουμε πίσω για λίγο ή για πάντα αδιάβαστα. Και να ήταν μόνον αυτά; Πόσα έχουμε αδιάβαστα ακόμα (ή ίσως για πάντα κι εδώ) στην δική μας οικιακή βιβλιοθήκη. Δεν θα τα προλάβουμε ποτέ όλα. Κάποτε έπεισα τον εαυτό μου να μην αγοράζει πεζογραφία για να προλαβαίνει να ενημερώνεται στο δοκίμιο και την ποίηση. Ατελέσφορο. Πολύ κακή ιδέα. Κάποτε αγόρασα βιβλία για διπλή φορά, επειδή δεν θυμόμουν ότι τα είχα διαβάσει. Κάποτε αγόρασα βιβλία για διπλή φορά επειδή τα ήθελα και σε νεότερη έκδοση. Μα δεν υπάρχει τέλος σ' αυτήν την αναζήτηση. Θα χαθούμε μέσα στα βιβλία. Όπως, εντελώς κατά τύχη, ο πατέρας μου, που ένα θερινό μεσημέρι είχε όρεξη να διαβάσει ποίηση. Τράβηξε από το ράφι το βιβλίο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου "Ο κύκλος των ζωδίων" και διαβάζοντάς το έκλεισε τα μάτια του για πάντα. Το βιβλίο έμεινε μισάνοιχτο πάνω στο πρόσωπό του. Όταν το πήρα στα χέρια μου είδα ότι ο αντίχειρας του απελθόντος έδειχνε τον στίχο: "Θα πλαγιάσουμε σε τούτη τη γης ανάμεσα σε δυο φύλλα βιβλίου". Είθε.

Η τρακάδα

Στην εποχή της αυτάρκειας, της απλότητας, αλλά και της ανάγκης, οι άνθρωποι του χωριού έβρισκαν τον τρόπο να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής.

Τότε που κύρια καύσιμη ύλη της φωτιάς αποτελούσε το ξύλο, στο χωριό υπήρχαν οι τρακάδες.

Η τρακάδα ήταν μια στοίβα από διάφορα ξύλα τοποθετημένα με τη σειρά, σε συστοιχία, έτσι που να μην καταλαμβάνουν πολύ χώρο και να είναι ευχερής η παραλαβή και προφύλαξή τους.
Σχεδόν κάθε σπίτι είχε την τρακάδα του και εξυπηρετούσε τις ανάγκες της οικογένειας, που απαιτούσε η χρήση της καύσιμης ύλης, για τη θέρμανση.

Έτσι υπήρχε η τρακάδα η Πραταίϊκη, η τρακάδα η Χρηστακαίικη,  η Γιουργουλαίϊκη, η Σταμουλαίϊκη, η Βοτσαίϊκη,η τρακάδα η Τσιγαραίϊκη, η Γουσαίικη, η Σταθαίϊκη, η Καραθανασαίϊκη…

Εκεί τρακάδιαζαν τα κούτσουρα και τις σχίζες, εκεί στοίβαζαν τις κλάρες των δένδρων, τα πατούλια, τα κότσιαλα τις ξερές βουνιές, και βεβαίως το δαδί που αποτελούσαν τα προσανάμματα.

Οι σχίζες και τα κούτσουρα των ξύλων αυτών θα ρίχνονταν το χειμώνα στο μπουχαρή για να κάνουν θράκα και να ζεστάνουν το σπίτι.

Τα λιανόξυλα χρειάζονταν για να κάψουν ώστε να βράσουν το νερό (για μαγείρεμα ή πλύσιμο) στη κατσαρόλα ή στο καζάνι.

Χωρίς την ύπαρξη της τρακάδας δεν έβγαινε ο Χειμώνας στο χωριό.

Σήμερα τα περισσότερα σπίτια θερμαίνονται με καλοριφέρ. Υπάρχουν βέβαια και τα σύγχρονα ενεργειακά τζάκια, που εξυπηρετούν τις ανάγκες της θέρμανσης, όμως λόγο των οικονομικών δυσκολιών η τρακάδα, μάλλον, ξαναβρίσκει την παλιά της αίγλη. 

Απεβίωσε η Θεοδοσία Πέτρου

Απεβίωσε το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018 η συγχωριανή μας, Θεοδοσία, σύζυγος Κωνσταντίνου Πέτρου, σε ηλικία 85 ετών. 

Η Θεοδοσία  το γένος Ευαγγέλου Ζαμπακά γεννήθηκε το 1933. Παντρεύτηκε με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Πέτρου και απόχτησαν δύο παιδιά, την Καλλιόπη συζ. Ιωάννου Ρεντίφη και τον Γιάννη.

Η σορός θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού και η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Κυριακή  30 – 9 – 2018 και ώρα  5.00μ.μ.

Οι παλιοί πρόσκοποι του Βαλτινού

Ντυμένοι με την κλασική στολή, οι πρόσκοποι του Βαλτινού, παρατάχθηκαν σε τετράδες, άλλοι όρθιοι και άλλοι καθιστοί, στήθηκαν με καμάρι και φωτογραφήθηκαν.
Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 όπου στο Βαλτινό συγκροτήθηκε μια ομάδα προσκόπων με σκοπό να συμβάλλει στην ανάπτυξη των νέων σωματικά, διανοητικά, κοινωνικά και πνευματικά μέσω της αλληλεκπαίδευσης με έμφαση στην υπαίθρια ζωή. 

Προσήλθαν και εντάχθηκαν εθελοντικά αρκετοί νέοι, αποδεχόμενοι τις αρχές του Προσκοπισμού.
Η στολή τους: πουκάμισα με μακριά μανίκια, παντελόνια, κοντά με δύο τσέπες στο πλάι και μία πίσω, μακριές κάλτσες διπλωμένες κάτω από τα γόνατα, δερμάτινες ζώνες διακοπτόμενες από δύο κρίκους που αγκιστρώνονταν με πόρπη και που έφεραν το έμβλημα του Σώματος, πράσινοι μπερέδες, και μαντίλια τριγωνικά τυλιγμένα γύρο από το λαιμό με τη γωνία προς τα πίσω.

Οι αρχές τους: "Καθήκον προς τον Θεό", "Καθήκον προς τους άλλους" και "Καθήκον προς τον εαυτό τους.".
Το Προσκοπικό ρητό: Έσo έτοιμος - Πάντα Μπρος - Αίεν Αριστεύειν - Πάντα Πρόθυμοι - Καλό Κυνήγι.

Γνωριμία με τον τόπο μας «Ο Ναός της Πόρτας Παναγίας»

Στα ριζά της Πίνδου, στην είσοδο ενός μεγαλόπρεπου φαραγγιού, το οποίο χωρίζει τα βουνά Ίταμο και Κόζιακα, αλλά και ενώνει τη Θεσσαλία με την Ήπειρο, 18 χλμ. δυτικά από τα Τρίκαλα, βρίσκεται η Πύλη.
Σε μικρή απόσταση απέναντι από την Πύλη και δίπλα στον Πορταϊκό ποταμό, στον οικισμό Πόρτα Παναγιά βρίσκεται η εκκλησιά Πόρτα Παναγιά.

Ο ναός Πόρτα Παναγιά, είναι σταυρεπίστεγη τρίκλιτη βασιλική που έχει κτισθεί πάνω σε αρχαίο ναό. Αυτό μαρτυρούν οι κίονες οι οποίοι ευρίσκονται στο χώρο γύρω από το ναό, όπως και η ύπαρξη πολλών αρχιτεκτονικών μελών είτε εντοιχισμένων είτε περισυλλεγέντων κατά καιρούς, που σήμερα φυλάσσονται εκεί. 

Στα δυτικά του ναού, υφίσταται ευρύς εξωνάρθηκας που ακολουθεί τον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο και χρονολογείται στα τέλη του 14ου αι. Ο ναός πέραν της ιδιόρρυθμης αρχιτεκτονικής έχει να παρουσιάσει και πλούσιο γλυπτό, ψηφιδωτό και γραπτό διάκοσμο, που δυστυχώς η πυρκαγιά του 1855 τον κατέστρεψε. 

Από τον γλυπτό διάκοσμο διασώθηκαν αποσπασματικά κιονόκρανα, που έστεφαν τους κίονες και τμήμα του μαρμάρινου τέμπλου στην Πρόθεση και το κεντρικό κλίτος. Από τον ψηφιδωτό διάκοσμο διασώθηκαν - οι μοναδικές στον Ελλαδικό χώρο τόσο για την τεχνική και τεχνοτροπία όσο και για την ιδιόρρυθμη ανάστροφη θέση τους - ψηφιδωτές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. 

Ποιοι πρέπει να εμβολιαστούν για τη γρίπη! Εγκύκλιος του υπ. Υγείας

Γράφει: Μαρία Γλένη - Ηealth Report

Εμβόλιο για τη γρίπη θα πρέπει σιγά σιγά να κάνουν οι ενήλικες που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Ήδη άλλωστε πολλά φαρμακεία έχουν προμηθευτεί το φετινό εμβόλιο κατά της γρίπης που περιλαμβάνει όλα τα στελέχη της φετινής περιόδου.

Το υπουργείο Υγείας από την άλλη μετά και το σάλο που προκλήθηκε για τις ασαφείς εγκυκλίους σχετικά με τους εμβολιασμούς, γνωστοποίησε όλα τα προγράμματα εμβολιασμών για παιδιά και ενηλίκου.

Μεταξύ αυτών η νέα εγκύκλιος του υπουργείου Υγείας αναφέρεται στο εμβόλιο της γρίπης και ποιοι πρέπει να το κάνουν.

Ειδικότερα ο αντιγριπικός εμβολιασμός ξεκινά την 1η Οκτωβρίου ώστε να υπάρξει ανοσία του πληθυσμού στα νέα στελέχη του ιού της γρίπης. Ως συνήθως στη χώρα μας οι μήνες που θεωρούνται κρίσιμοι για το ενδημικό κύμα είναι ο Δεκέμβριος, ο Ιανουάριος ενώ η κορύφωση του κύματος συμβαίνει κατά τους μήνες Φεβρουάριος και Μάρτιο.

Πάντως ο έγκαιρος εμβολιασμός συστήνεται να γίνεται τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο κάθε χρόνο σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, αλλά μπορεί να συνεχίζεται καθ᾽ όλη τη διάρκεια της περιόδου γρίπης.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται κάθε χρόνο για τους επαγγελματίες υγείας οι οποίοι θα πρέπει να εμβολιαστούν ώστε να μη μεταδίδουν τον ιό στον πληθυσμό.

Παρ αυτά το ποσοστό κάθε χρόνο είναι περιορισμένο και κυμαίνεται κοντά στο 10%.

Το υπουργείο Υγείας συνιστά

Εμβόλιο γρίπης

Χορηγείται σε άτομα που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου

– Ηλικία >60 ετών

– Ενήλικες που παρουσιάζουν έναν η περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα:

-Άσθμα ή άλλες χρόνιες πνευμονοπάθειες

-Καρδιακή νόσο με σοβαρή αιμοδυναμική διαταραχή

-Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη)

-Μεταμόσχευση οργάνων

-Δρεπανοκυτταρική αναιμία και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες

-Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα

-Χρόνια νεφροπάθεια

-Νευρολογικά ή νευρομυϊκά νοσήματα

-Έγκυες ανεξαρτήτως ηλικίας κύησης, λεχωΐδες, θηλάζουσες

Τριπλή διύλιση

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.
“- Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου... θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…
-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…
- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο σε κάτι;
- Όχι δεν νομίζω…
- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

Η βάφτιση της Χαράς

Ένα ιδιαίτερα ευτυχές γεγονός έζησε αυτή την Κυριακή, η οικογένεια Αθανασίου Ζαμπακά, που βάφτισαν την εγγονούλα τους στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού και κυριολεκτικά γέμισε το σπίτι τους χαρά.

Συγκεκριμένα την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018, στο εκκλησάκι της Παναγίας Βαλτινού, ο Αρτέμης Σακαλής και η Βίκυ Ζαμπακά, ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους, βάφτισαν την κόρη τους. Το μυστήριο τέλεσε ο πατήρ Κων/νος Ζαχαράκης και οι νονοί, Γιώργος Σαββίδης και Κωνσταντινιά Ζαφειροπούλου έδωσαν το όνομα «Χαρά».

Στη συνέχεια, η οικογένεια και οι κουμπάροι υποδέχτηκαν τους καλεσμένους τους στο κέντρο «Ζάχος» στην Αμμουδιά, χαρίζοντάς τους μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά.

 Ευχόμαστε στη νεοφώτιστη Χαρά, η ζωή της να είναι γεμάτη από χαρές!

Διακοπή ρεύματος τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018 στο Βαλτινό

Σε προγραμματισμένες διακοπές ρεύματος προχωρά ο ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018 για την εκτέλεση τεχνικών εργασιών στο Βαλτινό και σε άλλα χωριά των Τρικάλων.
Αναλυτικά:
Ώρα 7.30 π.μ. – 10.30 π.μ.: Βαλτινό, Παραπόταμος, Αμμουδιά, Δροσοπηγή, Λιλή, Κάτω Ελάτη, Φωτάδα, Βαλομάνδρι, Μεσιακά, Ματσουκέικα, τμήμα της Πηγής (περιοχή «Χαρά») και οι Γαλακτοβιομηχανίες La Farm και Θεσσαλικό Τρικάλων Α.Ε.
Αν οι εργασίες τελειώσουν νωρίτερα, το ρεύμα θα ξαναδοθεί πριν από τον χρόνο λήξης της διακοπής.

Σαββατόβραδο

Έπρεπε να φύγουμε, μικρές πρωινές ώρες κάποιου παλιού Σαββατόβραδου. Η ορχήστρα της ταβέρνας έπαιζε το " Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία". Λίγο ακόμα ρε παιδιά, πάνω στην καλύτερη ώρα θα φύγουμε; Έτσι γινόταν πάντα εκείνη τη χρονιά, όλη η παρέα είχε μικρά παιδιά. Κλέβαμε ώρες!
Όταν φορούσαν τα παλτά τους τον είχε παρασύρει το ρέμα του Τσιτσάνη. Ακολούθησε την παρέα με κόκκινο κρασί στο αίμα και στην καρδιά. Με άλλη ήταν και άλλη είχε στο μυαλό του. Τι κατάρα κι αυτή.
Όταν βγήκαν απ' την ταβέρνα ακουγόταν ακόμα οι λυγμοί του " Αλλοίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν, ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε" μες το πυκνό χιόνι που έπεφτε. Μ' ένα σάλτο ανέβηκε πάνω στην καρότσα ενός αγροτικού και έριξε την πρώτη στροφή στο απάτητο χιόνι. Η παρέα από κάτω σιγοντάριζε τη σκηνή με παλαμάκια και τραγούδι. Στη δεύτερη πετούσε στα ουράνια. Στην τρίτη έγινε το κακό, τσακίστηκε η σπονδυλική του στήλη. Από τότε ζούσε χαμογελαστός πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι. Καμία χειρουργική επέμβαση δεν τον έκανε να περπατήσει ξανά.
Μείναμε φίλοι, η παρέα κατά καιρούς χανόταν, αλλά πάντα βρισκόταν. Μεσολάβησαν πολλά. Ο Στέφανος ζούσε μέσα απ' τα βιβλία, αλλά και την αγάπη όλων μας.
Είχαμε πάνω από μήνα να βρεθούμε.
Τον συνάντησα χθες το βράδυ, να περπατάει αγκαλιά με την Όλγα, δίπλα στο ποτάμι.
Δεν πίστευα τη σκηνή που έβλεπα. Ο Στέφανος περπατούσε ξανά, η Όλγα έλαμπε. Είχα κάτι χρόνια να τη δω, από τότε που έφυγε στον Καναδά.
Γύρισε πίσω. Όταν συνάντησε τον Στέφανο, αυτός σηκώθηκε, την αγκάλιασε, ένα φιλί στο στόμα που κράτησε έναν αιώνα, μια εξομολόγηση κι ένα θαύμα. Ή μάλλον δυο θαύματα!

Του Κωστή ταξιδεύων

Ο ΘΩΜΑΣ

Ερχόταν δειλά με το αγκαθωτό κορμί του
Κάθε πρωί στην βρύση της αυλής να πιει νερό
Του άνοιγα κι έπινε από το μικρό ρυάκι
Και μέρα τη μέρα με συνήθιζε όλο και πιο πολύ
Ώσπου τον βάφτισα Θωμά και το άκουγε πανέξυπνος
Και κάθε αυγή προς τις εννιά τον φώναζα κι ερχόταν
Σχεδόν χαρούμενος κι όλο βουτούσε στο νερό
Όμως μια μέρα φώναζα του κάκου
Άφαντος ὁ Θωμάς και ξάφνου άδειασε ἡ ζωή μου
Αλλά σε λίγο φάνηκε λαχανιασμένος
Κάνοντας φασαρία μες στο καλαμπόκι
Όχι μονάχος του αλλά με κουστωδία
Μια οικογένεια χαριτωμένων σκατζοχοίρων
Μαμά μπαμπάς και τρία νιάνιαρα
Κι όλοι στα πόδια μου στριφογυρνούσαν
Πανευτυχείς και από παλιά εξοικειωμένοι
Κι εγώ κοιτάζοντας στο σπίτι βουρκωμένος φώναξα
Γυναίκα βγες έξω έχουμε επισκέπτες

Του Ηλία Κεφάλα (ανέκδοτο)

Πατσίλας, ο τελάλης των Τρικάλων

Γύρω στα 1890 με 1895 έκανε την εμφάνιση του στα Τρίκαλα ο Πατσίλας, ένας γραφικός τύπος, που άφησε εποχή σαν δημόσιος κήρυκας (τελάλης) της πόλη μας. Το πραγματικό του όνομα ήτανε Νίκος Καλογερόπουλος, μα όλοι τον ήξεραν με το όνομα «Πατσίλας» που ίσως προέρχονταν από κάποιο παρατσούκλι, που του κόλλησε οριστικά.

Εκείνη την εποχή δεν είχανε αρχίσει να εκδίδονται στην πόλη μας καθημερινές εφημερίδες. Υπήρχαν μονάχα εβδομαδιαίες, μια από τις όποιες ήτανε η «Αναγέννησις». Έτσι για την πληροφόρηση του κοινού σε ορισμένα συμβάντα χρησιμοποιούνταν ο τελάλης, που επίσημα ονομάζονταν δημόσιος κήρυκας.

Αυτός περνούσε από διάφορες γειτονιές (μαχαλάδες), σταυροδρόμια και τρίστρατα και διαλαλούσε με δυνατή φωνή τα νέα της μέρας, που αφορούσαν συνήθως την κοινωνική ζωή της πόλης, όπως γάμους, κηδείες, μνημόσυνα, πανηγύρια, θεατρικές παραστάσεις, δημοπρασίες, πτωχεύσεις και άλλα πολλά, ενώ παράλληλα διαφήμιζε διάφορα είδη ή προϊόντα της τρικαλινής αγοράς.

Γι’ αυτή τη δουλειά ο πιο κατάλληλος τότε κρίθηκε ο Πατσίλας, ιδιαίτερα γιατί είχε πολύ δυνατή και καθαρή φωνή. Όταν ο Πατσίλας άνοιγε το στόμα του, η φωνή του ακούγονταν χιλιόμετρα μακριά. Ήτανε ο Πατσίλας πανταχού παρών και πολύ απαραίτητος στην καθημερινή ζωή και κίνηση των Τρικάλων. Από τη φωνή του, όλοι, μικροί και μεγάλοι, περίμεναν να μάθουν τα νέα και όταν τον έβλεπαν παρατούσαν τις δουλειές τους και έτρεχαν κοντά του ή έστηναν αυτί για να τον ακούσουν.

Κάθε Δευτέρα, ο Πατσίλας βρίσκονταν στις μεγάλες δόξες του. Από το πρωί ως αργά το απόγευμα τριγυρνούσε συνέχεια στο χώρο του εβδομαδιαίου παζαριού και διαλαλούσε τα πάντα. Αν κανένας χωρικός έχανε το άλογο ή το γαϊδούρι ή την αγελάδα του, σ’ αυτόν κατέφευγε για να το βρει.

Αλλά και όσοι παζαριώτες χάνανε πορτοφόλια ή άλλα πράγματα αξίας, πάλι σ’ αυτόν πήγαιναν. Και ο Πατσίλας με τη δυνατή φωνή του γνωστοποιούσε την απώλεια του ζωντανού ή του πράγματος και καλούσε εκείνον, που το βρήκε να το παραδώσει και «θα αμειφθεί γενναίως». Συνήθως το χαμένο γαϊδούρι βρίσκονταν, εκείνα όμως που σπάνια ή και καθόλου δεν βρίσκονταν, ήτανε τα πορτοφόλια ή άλλα πράγματα αξίας, συνήθως τιμαλφή, που όποιος τα έβρισκε έκανε πώς δεν άκουσε τον Πατσίλα!

Το ποδόμακτρο

Δίπλα στις εξώθυρες παλιών σπιτιών συναντάμε ένα υπό εξαφάνιση εργαλείο, το ποδόμακτρο, «το σίδερο για τις λάσπες», όπως το αποκαλούσαν. Επρόκειτο για μια σιδερένια πλατιά λάμα, που δεν ξεπερνούσε σε ύψος τα 20 εκατοστά, ήταν στερεωμένη με δύο κάθετα σίδερα στο πεζοδρόμιο, δίπλα στην εξώθυρα (συνήθως στο δεξί μέρος), και χρησίμευε για τον καθαρισμό των παπουτσιών και την απομάκρυνση τη λάσπης.
Ήταν η εποχή που οι δρόμοι δεν ήταν ασφαλτοστρωμένοι και τις βροχερές μέρες η λάσπη κολλούσε στα παπούτσια των περαστικών. Για να μην μεταφερθεί μέσα στα σπίτια, έπρεπε οι εισερχόμενοι να καθαρίσουν προσεκτικά στο ποδόμακτρο τα παπούτσια τους. 

Τα ποδόμακτρα συνήθως ήταν χειροποίητα και οι σιδεράδες έβαζαν όλη την τέχνη και την φαντασία τους για να κατασκευάσουν πρωτότυπα και κομψά ποδόμακτρα σε μεγάλη ποικιλία σχεδίων. Αποτελούσαν, μαζί με τα ρόπτρα (επιθύρια χεράκια), απαραίτητα εξαρτήματα της εισόδου, τόσο από λειτουργική όσο και από αισθητική άποψη. 

Όταν οι δρόμοι ασφαλτοστρώθηκαν, τα ποδόμακτρα έπαψαν να τοποθετούνται στις εισόδους των σπιτιών και αντικαταστάθηκαν από τις ψάθες ή τα πατάκια. Σήμερα αποτελούν μαζί με τα ρόπτρα συλλεκτικά είδη.

Στις μέρες μας, ποδόμακτρο ονομάζεται το μικρό χαλί που τοποθετείται στην είσοδο των διαμερισμάτων και των μονοκατοικιών και χρησιμεύει για το σκούπισμα των παπουτσιών από τη σκόνη και τις λάσπες.

Της Μαριάνθης Μπέλλα

Απεβίωσε ο Αθανάσιος Πατέγος

Απεβίωσε ο Αθανάσιος Πατέγος, σύζυγος της Σταυρούλας Παπακώστα, την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018, σε ηλικία 57 ετών.

Ο Αθανάσιος Πατέγος γεννήθηκε το 1961, στο Βαρικό της Φλώρινας. Παντρεύτηκε με την συγχωριανή μας Σταυρούλα Παπακώστα και απέκτησαν δύο παιδιά, Τον Ιωάννη και τον Φάνη.

Στο berklee college of music της Βοστώνης, ο συγχωριανός ντράμερ, Γιώργος Αθ. Ζαμπακάς

Ο συγχωριανός μας ντραμίστας, Γεώργιος Ζαμπακάς του Αθανασίου, που ζει και δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια στην Κρήτη με το ψευδώνυμο «Τρικαλέρο», έχει εξελιχθεί σε μεγάλο ταλέντο!

Αποτελεί ένα από τα μέλη του μουσικού σχήματος Badel Trio, οι οποίοι εμφανίζονται ανά την Ελλάδα και παρουσιάζουν στο κοινό την μουσική τους.

Πρόσφατα, με μεγάλη του χαρά και έκπληξη, έλαβε την πρόσκληση για μεταπτυχιακές σπουδές στο berklee college of music της Βοστώνης.

Το berklee college of music της Βοστώνης, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ανεξάρτητα κολέγια σύγχρονης μουσικής στον κόσμο. Είναι γνωστό κυρίως για τη μελέτη της τζαζ και σύγχρονης αμερικανικής μουσικής και προσφέρει τετραετές πτυχίο ή και δίπλωμα σε μια σειρά από τομείς που σχετίζονται με τη μουσική, όπως η σύνθεση, η απόδοση, η παραγωγή μουσικής, μηχανική, μουσική, μουσική επένδυση, διοίκηση, σύνθεση μουσικής, τη μουσική εκπαίδευση και μουσικοθεραπεία.

Ο Γεώργιος Ζαμπακάς, ξεκίνησε τα πρώτα του μαθήματα στη ντραμς, στα Τρίκαλα, με δάσκαλο τον Στέλιο Καραγιώργο. Στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στην Κρήτη όπου συνεργάστηκε με αξιόλογους καλλιτέχνες σε διάφορα σχήματα, όπως με τον Μανώλη Κονταρό, Badel Trio, κ.α.

Γνώστης της κρητικής μουσικής παράδοσης, αλλά και... λάτρης του σκληρού ήχου, με το σχήμα τους, Badel Trio, δημιουργούν νέα μουσική,  συνδυάζοντας τα μουσικά είδη της ροκ και της παραδοσιακής μουσικής και πάνε την ακρόαση σε άλλο επίπεδο μουσικών ήχων.

Και τώρα, στο berklee college of music της Βοστώνης, καλείται να ασκήσει τα φτερά του στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα!

Εμείς του ευχόμαστε καλή επιτυχία!

Η φλορέττα, το κορίτσι μου, κι εγώ

«Η φλορέττα, το κορίτσι μου, κι εγώ» αποτελούσε το μότο της εποχής της δεκαετίας του ΄70 για τα νεαρά αγόρια, σε αντιδιαστολή με το μότο των κοριτσιών «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, και τα’ αγόρι μου» προερχόμενο από στίχο ελαφρολαϊκού τραγουδιού, επίσης της ίδιας εποχής. 

Στη δεκαετία του ’70 στη μόδα ήταν το DKW ή επί το ελληνικότερο «ντε κα βε», το Ζούνταπ, η «Φλορέτα», KREIDLER FLORETT RS, αλλά και άλλες μάρκες που έκαναν την εμφάνισή τους τότε στην αγορά. Και τι ήταν; Μηχανάκια που έκοβαν τις βόλτες τους, όσοι νεαροί κατάφερναν να τα αποκτήσουν, κάνοντας το κόρτε τους και πιο εύκολο το φλερτ προς τα κορίτσια. 

Το μότο «Η φλορέττα, το κορίτσι μου, κι εγώ» υπήρχε σε πολλά μηχανάκια γραμμένο ως σύνθημα κατάκτησης, υπεροχής και υπερηφάνειας.

Αν είχες απ’ αυτά, ήσουν «κάποιος» και τα βλέμματα των κοριτσιών ήταν στραμμένα πάνω σου. Κυριαρχούσαν, αν και λίγα. Όταν έγιναν πολλά, στη συνέχεια, έχασαν και την αξία τους...
Παρουσιάζουμε μια συλλογή φωτογραφιών από διάφορους Βαλτσινιώτες που κυκλοφορούσαν με μηχανάκια εκείνης της εποχής.

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑ

Του Ηλία Κεφάλα

Υπήρξαν φορές που ένα ποίημα όσο και να το πίεζα, όσο και να το έτεινα, δεν μου έλεγε τίποτα και, τότε, για να μη χάσω το θέμα του και την όποια οπτική του, το μετέτρεπα σε διήγημα με την ελπίδα να απελευθερωθεί και να μου μιλήσει άρτια.
Υπήρξαν ακόμα άλλες φορές πού, αντιστρόφως, κάποια διηγήματα αποδείχθηκαν φλύαρα και αναγκάστηκα να τα συμπτύξω σε ποιήματα, με την αγωνιώδη ελπίδα η πύκνωσή τους να μου προσφέρει την επιθυμητή ευγλωττία.
Στο ερώτημα αν, ξεκινώντας το γράψιμο, ξέρουμε τι τελικά θα γράψουμε, μπορούμε να θεωρήσουμε ως απάντηση την μονοκοντυλιά του Ρίτσου: "Γεύση βαθιά του τέλους προηγείται του ποιήματος"; Πιστεύω όχι, επειδή μάλλον αναφέρεται στον στόχο του κειμένου. Ο Ρέιμον Κάρβερ ξεπερνάει το δίλημμα λέγοντας: γράψε ότι θέλεις, αλλά βάλε μέσα μια υποτυπώδη πλοκή. Το λογοτέχνημα πρέπει να είναι η αφήγηση μιας ιστορίας. Και, βέβαια, με το ποίημα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Το έχεις εκεί μπροστά σου και το κάνεις ότι θέλεις. Στο διήγημα πρέπει να στρωθείς πιο σοβαρά.
Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που έχουν υιοθετήσει μια ερμαφρόδιτη γραφή που είναι η μικτή μορφή, η συνοδοιπορία ποίησης και διηγήματος ή η υπέρβασή τους. Σ᾽ αυτήν την ανάμειξη των δύο τεχνικών και των δύο μορφών ευαισθησίας θέλω να πιστεύω ότι το μεγαλύτερο βάρος το έχει η ποίηση. Αυτή είναι που σφραγίζει το εγχείρημα και, τελικά, αυτή είναι που χαρακτηρίζει εσωτερικά την ανάπτυξη του κειμένου.

Χαλβάς Φαρσάλων

Κάθε Σεπτέμβρη ακούω τα μαχαίρια να χτυπάν τα ταψιά του χαλβά μες τη νύχτα. Φτάνουν ως τη βεράντα μου, μαζί με τον γύρο του θανάτου. "Ξεκινάει στα Τρίκαλα Λιάκομ το παζάρι, πάμε να πουλήσουμε κανα δυό σκουτιά". Τώρα βέβαια αγοράζουν "τρεις κυλότες πέντε ευρώ" Όλα άλλαξαν, άλλαξε και το παζάρι. Έχω χρόνια να πάω, αλλά από εκεί πήρα στα δέκα επτά, τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκό. Δυό τεράστιοι δερματόδετοι τόμοι. Τότε είχα δυνατά χέρια, τώρα μόνο σε αναλόγιο θα τους διάβαζα. Παραδίπλα κάποιος είχε μια άδεια χαρτόκουτα και φώναζε: "ότι πάρεις μια δραχμή". Συνωστισμός. Τότε το παζάρι ήταν το γεγονός της χρονιάς. Η μάνα μου αγόραζε τραπεζομάντηλα. Ο πατέρας μου κατσαβίδια. Φαντάζομαι πως και τώρα θα έχει κατσαβίδια και τραπεζομάντηλα. Τότε είχε και κομπινεζόν, τώρα αποκλείεται. Τσίκνα, πολύ τσίκνα από σουβλάκια και λουκάνικα. Ευτυχώς που υπάρχει το παζάρι, τέτοια λουκάνικα δεν έχει αλλού. Φέτος ίσως πάω, θέλω να ανέβω στα συγκρουόμενα, διαισθάνομαι μία τάση σύγκρουσης.
Την Πέμπτη αρχίζει το παζάρι, αλλά ο χαλβάς ψήνεται από τώρα. Υπάρχει μια χαλβαδοποιία κοντά στο σπίτι και η μυρωδιά του φτάνει ως εδώ. Κάθε μέρα, όλο το χρόνο. Αυτή τη μυρωδιά ήθελα να περιγράψω απόψε, κι αν έγραφα έκθεση στο σχολείο θα ήμουν εκτός θέματος. Βέβαια πάντα ήμουν και είμαι εκτός θέματος, κάτι σαν παραγγελιά μου φαίνονταν η έκθεση. Πάλι εκτός είμαι. Το θέμα μου είναι η μυρωδιά του χαλβά την ώρα που ψήνεται. Πως να την περιγράψεις όμως; Καμία οσμή δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται. Αν δεν ζήσεις, όση θεωρία και να γεμίσεις τον κουμπαρά σου, εικασία θα μείνει.
Απόψε δεν μπορώ να γράψω με κάποια συνοχή της σκέψης. Φταίει αυτή η μυρωδιά του χαλβά που επικάλυψε ότι πήγα να συρράψω. Ίσως και τα αεροπλάνα που αναβοσβήνουν στην ουράνια διαδρομή τους. Κι εγώ ακίνητος, αιχμάλωτος του χαλβά Φαρσάλων.

Κωστής Ταξιδεύων

Εγγραφές και έναρξη μαθημάτων στην Ακαδημία Χορού Τέρψις!

Οι διακοπές τελείωσαν και η Ακαδημία Χορού Τέρψις με μεγάλη χαρά και ατελείωτη χορευτική διάθεση, ανοίγει την αγκαλιά της για ακόμη μία χρονιά για να υποδεχθεί όλους τους παλιούς, καλούς φίλους και μαθητές της, αλλά και νέους ενθουσιώδεις λάτρεις του χορού.

Για 9η χρονιά η Ακαδημία συνεχίζει την απόλυτα επιτυχημένη πορεία της και επιφυλάσσει εντυπωσιακές εκπλήξεις και εξαιρετικές συνεργασίες, που θα θέσουν τον πήχη του χορού ακόμη πιο ψηλά!!!

Τα μαθήματα ξεκίνησαν το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου με μία δυναμική, άρτια καταρτισμένη, ομάδα χοροδιδασκάλων και φυσικά σε πολύ καλές τιμές και με πολλά πακέτα προσφορών για όλους (οικογενειακά, φοιτητικά, ανέργων κ.α.)!

Είδη που διδάσκονται:

LATIN: Rumba, Cha-Cha, Mambo, Samba, Rock n’ Roll, Salsa, Bachata, Tango Argentino

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΧΟΡΟΙ: Waltz, Tango, Foxtrot

STREET DANCE: Hip-Hop, Break Dance

ORIENTAL, ZUMBA & ZUMBA for Kids, ΣΥΓΧΡΟΝΟ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ & ΛΑΪΚΟΙ ΧΟΡΟΙ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ

ΝΕΑ ΤΜΗΜΑΤΑ…!!!

Η Ακαδημία Χορού Τέρψις εξελίσσεται καθημερινά μέσω της καλύτερης κατάρτισης του διδακτικού της προσωπικού και με την προσθήκη νέων ειδών:

ORIENTAL MUMS

HIP – HOP ΕΝΗΛΙΚΩΝ

ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ

TWERK

YOGA, PILATES, PRE-NATAL PILATES (εγκύων)

ΧΟΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ (ειδικό πρόγραμμα για άνω των 45 ετών)

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ…!!!

Έκπτωση 40% σε Φοιτητές-Σπουδαστές.

Παραδοσιακοί & Λαϊκοί Χοροί με 10€/μήνα

Άλλες υπηρεσίες που προσφέρονται:

-Επαγγελματικά Τμήματα

-Αγωνιστικές Ομάδες (Oriental, Latin, Hip-Hop)

-Προετοιμασία Μελλονύμφων

Ετοιμαστείτε για ακόμη μία μοναδική  χρονιά με πολύ χορό και εκπλήξεις!

Εγγραφές καθημερινά

Δευτέρα – Παρασκευή 18:00-21:00, Σάββατο 10:00-14:00, Κυριακή 15:00-19:00

Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 19, Τρίκαλα

Τηλέφωνα επικοινωνίας 24310 – 74622 & 6934058832 & 6975891807 & 6989850536

Λέξεις του τόπου μας, από το Γλωσσάρι Ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής. ΜΙ

Του Ευαγγέλου Στάθη Φιλολόγου

Συνεχίζοντας την παρουσίαση μέρους από το λεκτικό – γλωσσολαογραφικό υλικό που αφορά τον τόπο μας, και το οποίο έχει καταγραφεί στο βιβλίο μου με τίτλο: «Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής», γίνεται μια επιλογή λέξεων που αρχίζουν από το γράμμα Μ και παρουσιάζονται παρακάτω με αλφαβητική σειρά:

μαγάρσμα του ουσ.  στη φράση να, μαγάρσμα, μ’ έκουψις την ανάσα μ’ μι τς φουνές που βάειζ (χαϊδευτικά σε μικρό παιδί ζαβολιάρικο)

μαγκλαράς  η αρσ. ουσ.  και μαγκλάρας θηλ. η μαγκλαρού· ψηλός και άχαρος άντρας, νταγκλαράς

μαγκούφκους  επίθ. η μαγκούφκους η μαγκούφκην του μαγκούφκου· ο μαγκούφικος, ο άχρηστος, ο ανεπρόκοπος: έχασα του γουμάρι· πού ’ξαφανίσκι, ρε, του μαγκούφκου; – μαγκούφς κι αυτός, μαγκούφκα κι τα πιδγιά τ’ (άχρηστα, ανεπρόκοπα)

μάεα  τα ουδ.ουσ. τα μάγια: λεν τάχα ότι τς έκαναν μάεα κι για ταύτου (γι’αυτό) χάλασι η γάμους

μαειργιό  του ουδ. ουσ. μαγερειό, το μαγειρείο· ιδιαίτερος χώρος, πολλές φορές ιδιαίτερο οίκημα στα νοικοκυριά των χωριών, όπου παρασκευάζονταν και μαγειρεύονταν τα φαγητά. Στον ιδιο χώρο υπήρχε ο μπουχαρής, η γάστρα και όλα τα χαλκώματα και τα τεντζερέδια (τα μαγειρικά σκεύη)· υπήρχαν επίσης όλα τα τρόφιμα, αποθηκευμένα ή αρμαθιασμένα και κρεμασμένα στους τοίχους

μάκους  η αρσ. ουσ. ποώδες φυτό, σαν την παπαρούνα, με άνθη μωβ· φύονταν στους κήπους· το χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες κι οι μαμάδες ως υπνωτικό - ηρεμιστικό για τα μικρά παιδιά. Είναι το λεγόμενο όπιο. Με αυστηρή νομοθεσία απαγορεύτηκε η ύπαρξή του στους κήπους

μακρουσκνάου  ρ. αόρ. μακρουσκοίντσα 1) δένω με μακρύ σκοινί το ζώο να βοσκήσει σε βοσκότοπο: να πας στου λιβάδι τ’άλουγα να τα μακρουσκνήεις  2) μεταφ. στη φράση τι θελτς κι την μακρουσκνάς έτσι  την κουβέντα; (την παρατείνεις)

μαλαγάνας  η αρσ. ουσ.  θηλ. η μαλαγάνα και μαλαγάνου· αυτός που προσπαθεί να πετύχει κάτι με κολακεία, πονηριά, υστεροβουλία

μαλαγανιά  η θηλ. ουσ.  η συμπεριφορά του μαλαγάνα: μι τς μαλαγανιές τ’ τα πιτχαίνει  ούλα,όχι  ότι  είνι κι κάνας έξυπνους

μαλαφράντζα  η θηλ. ουσ.  αφροδίσιο (ή και κάθε άλλο νόσημα)

μαλαφραντζιάρς   επίθ. η  μαλαφραντζιάρς  η μαλαφραντζιάρα  του μαλαφραντζιάρκου· ο αρρωστιάρης, ο καχεκτικός

μαλιμάτι  του ουδ. ουσ.  πληθ. τα μαλιμάτχια· γαλιφιά, μαλαγανιά, κολακεία