Αεροφωτογραφίες του Βαλτινού

«Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά» λένε οι στίχοι του τραγουδιού και αυτό επιβεβαιώνεται εν τοις πράγμασι.

Από τον φίλο μας Χρήστο Δημητρούλη λάβαμε μια συλλογή 10 αεροφωτογραφιών που απεικονίζουν το χωριό Βαλτινό.

Για πρώτη φορά έχουμε την δυνατότητα να δούμε από ψηλά το Βαλτινό και να θαυμάσουμε τις ομορφιές του.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Χρήστο Δημητρούλη για την προσφορά του και όπως μας πληροφόρησε ο ίδιος, σύντομα θα έχουμε την δυνατότητα να δούμε το Βαλτινό από ψηλά και σε βίντεο.

Καλή θέαση!

Λάμπρος Σ. Σταυρέκας – Τραγουδώντας τη ζωή και τον βίο του Μετανάστη

Το θέμα της μετανάστευσης είναι πολυδιάστατο και πολυεπίπεδο. Οι λόγοι που γεννούν το φαινόμενο της μετανάστευσης είναι ποικίλοι κι εξαρτώνται από τις συνθήκες που επικρατούν κατά τη δεδομένη, κάθε φορά, χρονική περίοδο από τους τόπους της προγενέστερης διαμονής στους τόπους αποδημίας.

Αιτία της μετανάστευσης σε γενικές γραμμές, τόσο της εκούσιας όσο και της αναγκαστικής, είναι η προσπάθεια εκείνων που μεταναστεύουν να απαλλαγούν από διάφορους παράγοντες που καταπιέζουν τη ζωή και την προσωπικότητά τους.

Στην Ελλάδα του '50 και του '60, οι οικονομικές δυσκολίες, οι πολιτισμικές αδυναμίες, η ανεργία, η ελλιπέστατη εκπαίδευση, η κρατική ανεπάρκεια και οι ματαιώσεις των ατομικών προσπαθειών,  ενέτειναν την αίσθηση του αδιεξόδου και πολλοί άνθρωποι οδηγήθηκαν στη μετανάστευση. Η μετανάστευση για πολλούς ανθρώπους από τον τόπο μας, ήταν λύση σχεδόν αναπόφευκτη.

H ζωή στις χώρες προορισμού ήταν οργανωμένη, οι συνθήκες διαβίωσης καλύτερες, η εργασία είχε ειδίκευση, ωράριο, πολύ καλύτερη αμοιβή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη...

Όμως, ο νόστος, αυτό το ψυχικό άλγος, η λαχτάρα της επιστροφής στην πατρίδα έκαιγε βαθιά μέσα στα στήθη των μεταναστών και πάντα ονειρευόταν πότε θα έρθει η μέρα της ευλογημένης στιγμής για την επιστροφή.

Αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού του, και σύντροφος του μετανάστη στις δύσκολες στιγμές, το τραγούδι. Βάλσαμο και παρηγοριά, ανάσα κι αναστεναγμός τα ελληνικά τραγούδια του πόνου, του έρωτα, της μετανάστευσης, που εξέφραζαν τα συναισθήματα, γλύκαιναν τα χείλη και ζέσταιναν τις καρδιές των μεταναστών κρατώντας τους συντροφιά στον ξένο τόπο.

Ο Λάμπρος Σ. Σταυρέκας, γεννημένος το 1942 στο Βαλτινό, κάνοντας μια ανασκόπηση της ζωής του, θέλησε να θυμηθεί και να αφηγηθεί τις ευχάριστες και δυσάρεστες εμπειρίες από τη μεταπολεμική μετανάστευση, που αυτός και η οικογένειά του έζησαν.

Συνταξιούχος σήμερα, γεμάτος μνήμες και εμπειρίες, αλλά και συναισθηματικά ευάλωτος, επιχείρησε να σκιαγραφήσει το πορτρέτο του "Αγνώστου Μετανάστη", με μοναδικό αντίπαλο τη συγκινησιακή του φόρτιση.

Κατάφερε να μας τραγουδήσει, να μας μεταδώσει την έννοια του νόστου, να μας διδάξει πατριωτισμό, μα πάνω απ’ όλα να μας συγκινήσει με τη βιωματική του εξιστόρηση!

Τόπος συνάντησης: το σπίτι του στο Βαλτινό, όπου στην αυλή του, υπάρχει αναρτημένη σε ιστό η ελληνική σημαία.

Ο Λάμπρος Σταυρέκας, ξεκίνησε την διήγησή του βουρκωμένος κρατώντας στα χέρια του μια παλιά φωτογραφία κι ένα κλάμα βουβό, επισκίαζε κάθε τόσο το λόγο του και πρόδιδε το ευσυγκίνητο του χαρακτήρα του.

Κάποια στιγμή ηρέμησε και  άρχισε να διηγείται:

-«Θα ξεκινήσω από αυτή τη φωτογραφία, γιατί μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία. Εδώ είμαι σε ηλικία 11 ετών, τότε που φτιάχνανε την εκκλησία, το καλοκαίρι του 1953. Έκαναν την επέκταση του επάνω διαζώματος και τα μαστόρια είχαν κάνει μια σκαλωσιά για να ανεβάζουν επάνω τα οικοδομικά υλικά. Εγώ πιτσιρικάς βοηθούσα εθελοντικά, παίρνοντας τον κουβά με την ασβέστη από τους κάτω εργάτες και τον έδινα επάνω στα μαστόρια. Ήταν από τις πρώτες μου επαφές με την εργασία, τη σκληρή δουλειά.

Το ξεφλούδισμα του καλαμποκιού

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Σωστό πανηγύρι και σεργιάνι αποτελεί το ξεφλούδισμα. Πως το περιμένουν όλοι! Όλοι, μικροί και μεγάλοι, ιδίως οι νέοι και οι νέες. Το καλαμπόκι έχει συγκεντρωθεί όλο στη ρούγα και έχει μαζευτεί σε έναν μεγάλο σωρό ή σε περισσότερους μικρότερους, ώσπου ναρθεί το βράδυ. Το βράδυ πέφτει και νάτοι, έρχονται όλοι, συγγενείς, φίλοι, γειτόνοι, όλοι, μικροί και μεγάλοι, και πιάνουν θέσεις: όταν ο σωρός είναι ένας, κάθονται γύρω γύρω απ’ αυτόν, όταν είναι περισσότεροι κάθονται πέρα πέρα σε αράδες: μια αράδα από δω, μια αράδα από κει. Οι νέοι προσπαθούν να καθίσουν λιγάκι παραπέρα, κοντά κοντά ή αντικρυστά.

Και το ξεφλούδισμα αρχίζει: φρου κρακ! φρου κρακ! ασταμάτητα. Με τα τρία δάχτυλα κι’ απ’ τα δυο τα χέρια σου αρχίζεις από τα τσιαμπάδια της ρόκας (τα μουστάκια) και σχίζεις σαν χαρτί τα φύλλα της μέχρι το κοτσάνι που το σπάζεις μαζί με τα φύλλα, πετάς τα φύλλα πίσω από την πλάτη σου και κείνα κάνουν ένα μικρό σωρό πίσω σου. Απ’ αυτό θα εξαρτηθεί πόσο ξεφλούδισε ο καθένας, πόσο τον φτούρισε το ξεφλούδισμα. Την ξεφλουδισμένη ρόκα την πετάν όλοι σε έναν σωρό, ο οποίος συνεχώς μεγαλώνει. Οι ρόκες πέφτουν βροχή στο σωρό: στην αρχή κταπ! κτουπ! Κι όσο μεγαλώνει ο σωρός κατακταπ! κατακτούπ! Αυτό βλέπεις κι αυτό ακούς συνέχεια.

Και τι δεν ακούς εδώ από τους εργαζομένους: ιστορίες, μαραπάδες, μασλάτια, γέλια, κουτσομπολιά και τραγούδια, ακόμα παραμύθια, μύθια, παροιμίες, αινίγματα, ανέκδοτα και τραγούδια, πολλά τραγούδια. Αν τύχει μάλιστα στην παρέα κάνας καλός τραγουδιστής ή καμιά τραγουδιστού, ΄κόμα καλύτερα. 

Στο ποτάμι, από ερασιτέχνη ψαρά αλιεύτηκε τεράστιο ψάρι

Το ψάρεμα  είναι μια δραστηριότητα που έχει σαν τελικό σκοπό το να πιάσει κάποιος ψάρια σε οποιαδήποτε περιοχή ζουν (θάλασσα, λίμνη, ποταμό κλπ), είτε για χόμπι είτε επαγγελματικά.

Όμως το ψάρεμα που γίνεται για χόμπι μπορεί να προσφέρει στους ερασιτέχνες, ψαράδες απίστευτες συγκινήσεις.

Αυτή τη συγκίνηση και  ικανοποίηση ένοιωσε ο Σωτήρης Νάκας, όταν κατάφερε να ψαρέψει και να πιάσει, σε ποτάμι της περιοχής μας, ένα ψάρι 5 κιλά.

Ασφαλώς το γεγονός θεωρείται πολύ σπάνιο και γι’ αυτό άλλωστε απαθανατίστηκε με την παραπάνω φωτογραφία! 

Το καλαμπόκι

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Στο όργωμα και στη σπορά του καλαμποκιού δε θα αναφερθούμε, αφού ισχύουν περίπου και ανάλογα τα όσα γράψαμε για το στάρι. Ούτε στο φύτρωμα, το άρεμα και το πότισμα, γιατί τα ίδια σχεδόν ισχύουν και σήμερα. Θα αναφερθούμε στο μάζωμα του καλαμποκιού που ήταν μια διαδικασία επίπονη και χρονοβόρα, καθώς και στο ρομαντικό ξεφλούδισμα και σε κάποιες άλλες λεπτομέρειες.

Δείγμα ότι το καλαμπόκι έγινε για σπάσιμο, για μάζωμα, αποτελούσαν το στάχυ, τα φύλλα και βεβαίως η ρόκα. Το στάχυ τίναζε εντελώς τη γύρη του και άρχιζε να ξεραίνεται, να γίνεται «ζιουζιούνι». Τα φύλλα της καλαμποκιάς της ρόκας (τα ροκόφυλλα ή μπουκόφυλλα) έπαιρναν ένα ασπριδερό χρώμα και ο τσιαμπάς (το μουστάκι) της άρχιζε να ξεραίνεται και να τρίβεται.

Τώρα το καλαμπόκι είναι έτοιμο για μάζωμα. Έσπασαν τα πρώτα τα φύλλα. Φύλλα λέγανε το μίσχο, το στέλεχος του φυτού από το σημείο της τελευταίας ρόκας και πάνω. Σε κείνο το σημείο υπάρχει ένας κόμπος και κει ακριβώς σπάζεται το φύλλο, κάνοντας ένα κρατς!

Τα φύλλα τα έκαναν δεμάτια, τα έδεναν με ένα ευλύγιστο φυτό, όπως ήταν η βούλιαρη, ή η αγριοβαμπακιά (απαλούτσικο) ή κάποια άλλα φυτά που τα λέγανε γενικώς ζιουζιούνια. Επίσης τα έδεναν με βέργες από ευλύγιστο θάμνο, όπως είναι η αραποϊτιά.

Απεβίωσε ο πρώην Γυμνασιάρχης Βαλτινού, Φώτης Τίγκας

Σε ηλικία 83 ετών, έφυγε από την ζωή, την Παρασκευή 18-8-2017, ο τέως Γυμνασιάρχης Φώτης Τίγκας.
Ο Φώτης Τίγκας διατέλεσε επί σειρά ετών (1987 έως 2001) Γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Βαλτινού. Υπηρέτησε με ζήλο και αξιοσύνη, τα καθήκοντά του αφήνοντας πίσω του αξιόλογο έργο.
Ο εκλιπών, αφήνει πίσω την σύζυγό του Ειρήνη, τους γιους του Ευάγγελο, Αρχοντή και Βασίλειο, τις νύφες του Αικατερίνη και Φιλιώ, την εγγονή του Δαμασκηνή, αδέρφια και ανίψια.

Από την Εφημερίδα Βαλτινού θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του εκλιπόντα.

Στις πλαγιές του Κερκέτιου όρους

Του Ηλία Κεφάλα

Οἱ σμαραγδένιες φτέρες τῆς Πιαλείας
Σκοτεινιάζουν τὴν ὑγρόφιλη λαγκαδιὰ
Καὶ λίγο πιὸ πάνω οἱ χάλκινες ὀξιὲς
Ναρκώνουν καὶ βυθίζουν στὸ κενὸ ὅλα τὰ ὄντα
Ὅπως κι ἐμένα τὸ θαυμαστὸ καὶ ὄντως ὄν
Ἐπειδὴ τὰ φίδια μὲ σφίγγουν τῶν ἀναμνήσεων
Καὶ μὲ τραβοῦν σὲ μέρες σκοτεινὲς
Μὲς στὴ θαμπάδα τὴν πικρὴ τοῦ χρόνου
Καὶ νά ᾽μαι ποὺ περιπλανιέμαι ὁ κατηφὴς
Ἀνηφορίζοντας στ᾽ ἀρχαῖα μονοπάτια
Κι ἂν ὄχι στὸ πρῶτο ἴσως στὸ δεύτερο
Μπορεῖ στὸ τρίτο ἤ τὸ πέμπτο βῆμα
Τὸ πέλμα μου νὰ συμπέσει ἀπαλὰ
Μ᾽ ἐκεῖνα τ᾽ ἀνάερα τῆς Κορωνίδας ἴχνη
Ὅταν μὲ τὰ μισολυμένα πέδιλά της
Ἔτρεχε νὰ προφτάσει τὸν Ἀσκληπιὸ
Χαμένον στὰ βοτανικὰ ὁράματά του

῍Ω μὴ φεύγεις πανόλβια μακριά μου
Γυρεύω κι ἐγὼ τὸν ἰατῆρα
Καὶ τὰ λαμπρὰ κορίτσια του
Τὴν Ἰασὼ τὴν Αἴγλη τὴν Πανάκεια
Τὴν παμβασίλεια Ὑγεία
Τὴν ἱμερόεσσα καὶ μάκαιρα
Γιατὶ τὰ χρόνια βάρυναν πολὺ στοὺς ὤμους μου
Ἡ θλίψη κατατρύχει τὴν ματιά μου
Καὶ κάθε φέγγος τοῦ κορμιοῦ μου σβέννυται
Ἐνῶ καὶ ὁ ἦχος τῶν πραγμάτων ἀπόλλυται τελείως
Κι εἶναι τὰ μάτια καὶ τὰ ὦτα μου
Μαῦρα κενὰ πηγάδια

Ἐδῶ νά ᾽ρθεῖς τρισόλβια Ἠπιόνη
Νὰ χαλαρώσεις τὸν φρενήρη βίο μου
Ποὺ δὲν ζητᾶ εὐθυμία πιὰ κι εὐμένεια
Παρὰ μονάχα εὐθύτητα καὶ σέβας

Κατασκευή νέου οστεοφυλακίου στο Βαλτινό

Την κατασκευή νέου οστεοφυλακίου στο κοιμητήριο του Βαλτινού αποφάσισε ο Δήμος Τρικκαίων και ήδη έχουν ξεκινήσει οι εργασίες του έργου, το οποίο θα ολοκληρωθεί σύντομα. Το νέο οστεοφυλάκιο, το οποίο κτίζεται ακριβώς στο πίσω μέρος από το παλιό, κατασκευάζεται σύμφωνα με τις σύγχρονες τεχνικές προδιαγραφές και τον κανονισμό λειτουργίας των Κοιμητηρίων.

Ο σκοπός και οι κανόνες του οστεοφυλακίου είναι:

1. Στο Κοιμητήριο πρέπει να υπάρχει ειδικός χώρος - κτίριο για τη φύλαξη των οστών, το οποίο χαρακτηρίζεται ως Οστεοφυλάκιο.

2. Τα προς φύλαξη οστά, πρέπει να είναι τοποθετημένα εντός κιβωτίων (οστεοθήκες) συγκεκριμένου τύπου, μαρμάρινα ή μεταλλικά.

3. Τα κιβώτια εντός των οποίων τοποθετούνται τα οστά είναι ομοιόμορφα με συγκεκριμένες διαστάσεις. Στην εξωτερική πλευρά είθισται να φέρουν το ονοματεπώνυμο, την ηλικία, την ημερομηνία θανάτου και τη φωτογραφία του νεκρού.

4. Τα κιβώτια και οι θέσεις των ραφιών επί των οποίων τοποθετούνται πρέπει να είναι αριθμημένα

5. Το Οστεοφυλάκιο είναι ανοικτό όλες τις ώρες λειτουργίας του Κοιμητηρίου.

6. Για οτιδήποτε άλλο, σχετικό με το οστεοφυλάκιο, καθορίζεται σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας των Κοιμητηρίων. 

«Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας». Διήγημα του Δημήτρη Τσιγάρα

Ήταν δεν ήταν 13 χρονών παιδαρέλι ο Γιάννης και, μόλις είχε τελειώσει το δημοτικό σχολείο Βαλτινού, ανέλαβε τα καθήκοντα του βοσκού, στο κοπάδι της οικογένειας.

Είχε αποφασίσει να μη συνεχίσει στα γράμματα και έτσι ο πατέρας του, ο Αντώνης τον προόριζε για συνεχιστή του οικογενειακού επαγγέλματος, τη γεωργοκτηνοτροφία.  Ήταν και το μοναδικό αγόρι στην οικογένεια και τα αντρικά χέρια την εποχή εκείνη ήταν περιζήτητα. Είχε άλλωστε και τρεις αδερφές να παντρέψει και αυτό τον επιφόρτιζε επιπλέον και με το χρέος να βοηθήσει όσο μπορούσε για την δημιουργία της προίκα τους.

Η οικογένεια είχε καμιά εξηνταριά πρόβατα και μαζί με τα χωράφια που καλλιεργούσαν, βιοποριστικά, τα κουτσοβόλευαν. Έτσι λοιπόν, τα καθήκοντα του βοσκού των προβάτων ανατέθηκαν στον μικρό Γιάννη.

Ο Γιάννης, το μικρό τσοπανόπουλο αγαπούσε πολύ τις ομορφιές της γης και του ουρανού. Έβλεπε και χαίρονταν την φύση, τον ήλιο να ανατέλλει το πρωί και να βασιλεύει το απόγευμα, τα σύννεφα να τρέχουν στον ουρανό, και τ’ αστέρια να λαμποκοπούν το βράδυ. Θαύμαζε την ομορφιά του δάσους, τα ποτάμια, τα λιβάδια και αγαπούσε πολύ τα πουλιά και τα ζώα.

Πολλές φορές έβγαζε τα πρόβατα για βοσκή στο δάσος της Παναγίας και περνούσε σχεδόν όλη τη μέρα εκεί. Ανέβαινε σαν αίλουρος στα πανύψηλα δέντρα και έκοβε τρυφερά κλωνάρια βελανιδιάς και τα έριχνε κάτω. Ήταν υψηλής διατροφικής αξίας αλλά και γαλακτοφόρος τροφή αυτά τα κλωνάρια. Τα πρόβατα είχαν ιδιαίτερη προτίμηση στα φύλλα τους και τα έτρωγαν με μεγάλη ευχαρίστηση.

Το μεσημέρι που στάλιαζαν τα πρόβατα ο Γιάννης έπαιζε κι ευχαριστιότανε στην κούνια. Κοντά στο αρτεσιανό και σε απόσταση είκοσι μέτρων νοτιότερα από το ξωκλήσι της Παναγίας, ήταν μια πανύψηλη βελανιδιά, με τεράστια κλωνάρια ανοιγμένα σαν ακτίνες ομπρέλας. Εκεί υπήρχε μια κούνια, ένα ζεύγος από τριχιά, αναρτημένη σε ένα μεγάλο και χοντρό κλωνάρι, η οποία κατέληγε στην άλλη άκρη σε κόμπο. Αυτή η κούνια ήταν η χαρά μεγάλων και μικρών.

Ανέβαινε και ξανά - ανέβαινε ο Γιάννης και δεν χόρταινε να κουνιέται συνέχεια με δύναμη. Έπαιρνε τέτοια φόρα και έφτανε πολύ ψηλά, τόσο, που θαρρούσε πως θα ακουμπούσε τον ουρανό. Έβαζε και στόχο να ακουμπήσει με τα πόδια του τα κλαδιά μια διπλανής πανύψηλης βελανιδιάς.

Άλλες φορές περνούσε την ώρα του κόβοντας λεπτές βέργες και με ένα σουγιαδάκι τις κεντούσε με διάφορα διακοσμητικά. Αυτές οι βέργες ήταν σκέτα κομψοτεχνήματα και τις χρησιμοποιούσε αντί για αγκλίτσα.

Ήταν αρχές του Αυγούστου το 1952 και εκείνη τη μέρα είχε βγάλει τα πρόβατα πάλι στο δάσος της Παναγίας.

Ο πατέρας του είχε πάει στον Κάναλο, στο κτήμα με τα κηπευτικά και ασχολούνταν εκεί με τις δικές του δουλειές.

Με μεγάλη επιτυχία γιορτάστηκε φέτος το Πανηγύρι της Παναγίας Βαλτινού

Με ιδιαίτερη επιτυχία και παρουσία πλήθους κόσμου γιορτάστηκε το πανηγύρι της Παναγίας του Βαλτινού, στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων του Δεκαπενταύγουστου προς τιμήν της «Κοίμησης της Θεοτόκου».

Το πανέμορφο δάσος της Παναγίας Βαλτινού κατακλίστηκε από χιλιάδες πιστούς την παραμονή και ανήμερα της εορτής, καθώς οι συναθροίσαντες παρακολούθησαν τις κορυφαίες θρησκευτικές εκδηλώσεις, μέσα σε ένα κατανυκτικό κλίμα, με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια.

Στο ξωκλήσι της Παναγίας, με προεξάρχοντα τον αιδεσιμότατο πατήρ Κωνσταντίνο Ζαχαράκη και τη συνοδεία πέντε ιερέων από γειτονικές ενορίες, καθώς και από τους ιεροψάλτες τελέστηκαν την Δευτέρα το απόγευμα, παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, η Ακολουθία του Εσπερινού και των Εγκωμίων προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, μετ’ αρτοκλασίας, ενώ ανήμερα της εορτής, Τρίτη 15 Αυγούστου, τελέστηκε το πρωί, η πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Στους προσκυνητές προσφέρθηκε φιλοξενία και τις δύο ημέρες που τη φροντίδα είχαν εθελοντές μάγειροι.

Παραβρέθηκαν οι Αντιδήμαρχοι Τρικαίων: κα. Ελένη Πούλιου και κ. Κώστας Ψύχος, ο Πρόεδρος του Τοπικής Κοινότητας Βαλτινού κ. Δημήτρης Σταμούλης, κ.α.

Το δάσος της Παναγίας Βαλτινού

Ένας περίπατος στο πανέμορφο δάσος της Παναγίας του Βαλτινού, που δίκαια χαρακτηρίζεται ως διατηρητέο μνημείο της φύσης!

Εκδηλώσεις στο Βαλτινό για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το πανηγύρι, της Παναγίας Κοίμηση της Θεοτόκου Βαλτινού θα γιορταστεί μέσα σε φιλόξενο και εορταστικό κλίμα. Εκτός από τις παραδοσιακές τελετουργικές διαδικασίες του πανηγυριού, μια σειρά εκδηλώσεων προγραμματίζονται για την παραμονή, αλλά και ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου από τα διάφορα Καφέ και ταβέρνες, του Βαλτινου, που διοργανώνουν μουσικοχορευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Έτσι για φέτος έχομε τις παρακάτω εκδηλώσεις:

Στις 12, 13, 14, 15 Αυγούστου το cafe «ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ»  διοργανώνει Happy Birthdey party όπου Dj θα διασκεδάσουν το κοινό με τις μουσικές επιλογές τους.

Το καφέ «YOLO» στις 14 Αυγούστου διοργανώνει μουσική βραδιά με Dj Set: Axilleas Pap και Giannis Gatsis, οι οποίοι θα διασκεδάσουν το κοινό με τις μουσικές επιλογές τους.
Ενώ στις 15 Αυγούστου το «YOLO» διοργανώνει lave «Λαϊκή βραδιά» με τους: Ανδρέα Γέροντα, Μαρία Τζινέρη και Κατερίνα Κουβεντάρα.

Μπουζούκι: Αποστόλης Τυράκης, Πλήκτρα: Γιώργος Μίγκας, Ντραμς: Γιώργος Ζιώγας και Μπάσο: Λάμπρος Βάϊος.

Ανάλογες εορταστικές προετοιμασίες κάνουν και τα υπόλοιπα καταστήματα του χωριού, περιμένοντας τους επισκέπτες να τους προσφέρουν αξέχαστες βραδιές.

Χρόνια πολλά σε όλους και καλή διασκέδαση!

Λαϊκή συνέλευση από τον Δήμαρχο για το νερό στο Δενδροχώρι

Στο Δενδροχώρι, σε λαϊκή συνέλευση που συγκάλεσε, βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης 10 Αυγούστου 2017 ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου. Το εν λόγω χωριό βρέθηκε στην επικαιρότητα όταν πριν λίγες ημέρες, η ΔΕΥΑΤ ανακάλυψε την παράκαμψη του κύριου αγωγού με παράλληλες αδήλωτες παροχές.
Ο κ. Παπαστεργίου υπενθύμισε ότι η ΔΕΥΑΤ και ο Δήμος από την πρώτη στιγμή έκαναν κάθε δυνατή ενέργεια για να επιλυθεί το πρόβλημα. Επεσήμανε συνεχείς τις αλλαγές μοτέρ και αγωγών, τονίζοντας ότι, πλέον, με το κλείσιμο των αδήλωτων παροχών, τις πρόσθετες παρεμβάσεις, τη μείωση των ζητημάτων με τη λειτουργία μετρητών και μοτέρ, Δενδροχώρι και Εξάλοφος έχουν και επάρκεια και πίεση νερού.
Τόνισε ότι υπήρξε ταλαιπωρία για όλους (κατοίκους, Δήμο, ΔΕΥΑΤ), ζήτησε συγγνώμη, αλλά επεσήμανε ότι πλέον το πρόβλημα επιλύθηκε, με τον συνετισμό να επικρατεί στο χωριό.
Στη συζήτηση με τους κατοίκους τέθηκαν θέματα για την αγροτική οδοποιία και τον ηλεκτροφωτισμό. Επίσης, θέματα για την πλατεία και το γήπεδο μπάσκετ, θα επιλυθούν άμεσα, μαζί με την προγραμματισμένη κατασκευή πιστοποιημένης παιδικής χαράς, από τις 35 συνολικά στον Δήμο Τρικκαίων.
Στη συνέλευση – συνέχεια επισκέψεων σε Καλονέρι και Ελληνόκαστρο- παρέστησαν, οι αντιδήμαρχοι κ.κ. Ελένη Πούλιου και Κώστας Ψύχος, ο γενικός γραμματέας του Δήμου κ. Θωμάς Παπασίκας και ο πρόεδρος της ΤΚ Δενδροχωρίου κ. Μπ. Παπαχρήστος.

Από το γραφείο Τύπου του Δήμου Τρικκαίων

Ο Δεκαπενταύγουστος στο Βαλτινό (Αφιέρωμα)

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Η γιορτή της κοίμησης της Παναγίας που γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου λέγεται «Πάσχα του Καλοκαιριού». Η μέρα αυτή αποτελεί το αποκορύφωμα των καλοκαιρινών γιορταστικών εκδηλώσεων και περίπου το τέλος τους. Γιορτάζεται μεγαλόπρεπα σε όλη την Ελλάδα.

Ολόκληρο το χρόνο ή τουλάχιστον από τα μισά του χρόνου, από το Πάσχα και πέρα, όλο το χωριό περίμενε το πανηγύρι. Ιδιαίτερα ανυπόμονα το περίμεναν οι νέοι και οι νέες. Τα κορίτσια της παντριάς όσο πλησίαζε το πανηγύρι συζητούσαν τι φουστάνι θα φτιάξουν, τι χτένισμα, τι παπούτσια θα φορέσουν...

Από τη Δευτέρα της προηγούμενης βδομάδας εξαγγελλόταν και γνωστοποιούνταν το πανηγύρι με ειδικούς ντελάληδες στα Τρίκαλα στο παζάρι: «Ακούστε! ακούστε! στις 15 Αυγούστου την Παρασκευή θα γίνει μεγάλο πανηγύρι στο Βαλτινό στην Παναγία.

Κοπιάστε όλοι, σας περιμένουμε». Και έτσι άρχιζαν τα ψώνια. Κρέατα, ζυμαρικά, πατάτες, γλυκίσματα, ποτά. Απαραίτητο γλύκισμα το λουκούμι. Απαραίτητο ποτό η μέντα. Ήταν ένα ποτό ηδύποτο ποτό με ωραίο βαθυπράσινο κοραλλί χρώμα και καλή όσφρηση και γεύση.

Στο σπίτι άλλες προετοιμασίες, ασβέστωμα, παλάμισμα, και πολλά άλλα τοιμαρέματα. Να τοιμαρέψουν οι γυναίκες τον καλό τον οντά και να τα τακτοποιήσουν όλα: μπάντα, γυροκρέββατο, μπουχαροποδιά, τραπεζομάντηλο δαμάσκο, φρουτιέρα, μπουκέτο και άλλα τέτοια. Να σκουπιστεί δασιά - δασιά η ρούγα και να καταβρεχτεί για να κατακάτσει ο κουρνιαχτός.

Στην εκκλησία στην Παναγία συγκεντρωνόταν όλο το χωριό, ενώ πάρα πολύς κόσμος ερχόταν απ΄ όλα τα διπλανά και ξένα χωριά. Παπαρατζιώτες, Τσιαριώτες, Μελιγιώτες και Τυρνιώτες, Ματσουκιώτες και πολλοί Βαλομαντρίσιοι, το μισό το Βαλομάντρι, γέμιζαν την Παναγία. Όλοι οι δρόμοι που οδηγούσαν στην Παναγία γέμιζαν από «παγκυριώτες»: πεζοί κυρίως αλλά και με κάρα, με γαϊδουράκια, έφιπποι, με τρακτέρ. Κανένα αυτοκίνητο. Ο κύριος δρόμος σήκωνε αντάρα από κουρνιαχτό. Αλλά με ένα τίναγμα πριν μπουν στην εκκλησία γίνονταν καινούργια πάλι τα ρούχα.

Για την πανσέληνο του Αυγούστου

Του Χάρη Αγγελή

Όχι δεν πήγα στην Ακρόπολη να ιδώ την πανσέληνο του Αυγούστου και να μου τρυπάει τ’ αυτιά το «Διδυμότειχο μπλουζ» της ....αγχωμένης μαλακίας ...!

Θα ήθελα να πάω στη παραλία ... ν’ ακούω κάτω απ το θαμπό φως του φεγγαριού ...το φρόνιμο φλοίσβο της θάλασσας ή στο βουνό ...σ’ ένα ξέφωτο ν’ ακούω το θρόισμα του αέρα καθώς θα περνάει ανάμεσα από τις βελόνες των πεύκων ή στο ζευγαρολίβαδο του κάμπου, ξαπλωμένος ανάσκελα στο στεγνό χορτάρι ν’ ακούω τα τριζόνια και να ψιθυρίζω ...ως Αδάμ...στην Εύα ...πόσο τυχεροί είμαστε ...που γεννηθήκαμε ...σε τούτον τον ...τόπο!!!

Οι καλύτερες παραλίες του Βαλτινού

Και να που απόκτησε και θάλασσα το Βαλτινό!

Όσοι δεν μπορούνε να βρίσκονται σε μια πραγματική παραλία, ώστε να δροσιστούν και να αντιμετωπίσουν τον καύσωνα που πλήττει την περιοχή μας, τώρα δίνεται η δυνατότητα να επιλέξουν και να κολυμπήσουν ξέγνοιαστα, με τη φαντασία τους, σε μία από τις παραλίες του Βαλτινού.

Με την επιστράτευση της φαντασίας και με τη βοήθεια του Photoshop σχεδιάσαμε και φέραμε τις καλύτερες ακρογιαλιές της Ελλάδας στο Βαλτινό.

Καλά μπάνια!

Ο Βαλτσινιώτης

Άδραξε τη μέρα σου, υπάρχουν χίλιοι τρόποι,

με γνώσεις και με φώτα διαλύονται τα σκότη.

Τις παραινέσεις του σοφού ν’ ακούς, του Βαλτσινιώτη,

δεν είναι οι σοφίες του, κουβέντες ότι, ότι!

Αν αγαπάς ένα λουλούδι

μην το μαζέψεις

γιατί αν το κόψεις

θα πάψει να είναι

αυτό που αγαπάς

οπότε αν αγαπάς ένα λουλούδι

άστο να υπάρχει.

Η αγάπη δεν είναι να κατέχεις

αλλά να εκτιμάς.

Απεβίωσε η συγχωριανή μας Αφροδίτη συζ. Ευαγ. Καραθανάση

Απεβίωσε την Κυριακή 6 - 8 - 2017 η συγχωριανή μας Αφροδίτη συζ. Ευαγ. Καραθανάση σε ηλικία 92 ετών.

Η Αφροδίτη Καραθανάση το γένος Στυλιανού Ζαμπακά γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1925. Παντρεύτηκε με τον  Ευάγγελο Καραθανάση και απόκτησαν τρία παιδιά, την Όλγα, τον Γεώργιο και τον Άγγελο.

ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ

Του Ηλία Κεφάλα

Θέλω εξαρχής να τονίσω ότι δεν είμαι οπαδός κανενός εκ των υπαρχόντων πολιτικών κομμάτων. Είναι πολύ "λίγα" για τα πιστεύω μου. Όμως επειδή έφτασε στην αντίληψή μου ο καυγάς για την σημαία θέλω να πω ότι το νομοθετικό αυτό μέτρο είναι σωστό. Η σημαία της πατρίδος μου ανήκει σε όλους και πρέπει ο καθένας μας να έχει τη δυνατότητα να την τιμήσει είτε κρατώντας την ψηλά, είτε θωπεύοντάς την ανάερα, είτε χύνοντας το αίμα του στο πεδίο της τιμής. Δεν είναι βραβείο για όσους εκ φύσεως (κυρίως) γεννήθηκαν πιο έξυπνοι από τους άλλους ή έγιναν επαρκείς μαθητές χάρις στην προσπάθειά τους και πιθανόν την οικονομική τους δυνατότητα (με ατομικά φροντιστήρια ή επιλεγμένα σχολεία πιθανόν). Οι μικροί μαθητές είναι εν δυνάμει υποψήφιοι τιμητές της σημαίας στο μελλοντικό πεδίο της μάχης. Δεν ξέρουμε από τώρα ποιοι θα ανδραγαθήσουν και ποιοί θα το βάλουν στα πόδια. Ενδεχομένως οι πολύ έξυπνοι να βρουν κάποιο παραθυράκι και να μείνουν στα μετόπισθεν. 

Επομένως και στα πολύ σίγουρα η σημαία θα πρέπει να υπερασπισθεί από τους εθελοντές ή τυχερούς της πρώτης γραμμής. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι αυτοί. Γι' αυτό τώρα, στην μικρή ηλικία, η σημαία ανήκει το ίδιο σε όλους. Δεν είναι έπαθλο.
Όμως μη νομίσει κανένας ότι δεν είμαι και υπέρ της αριστείας. Βεβαίως και είμαι. Αν θέλουμε να επιβραβεύσουμε τους καλούς μαθητές με παραπλήσιο τρόπο ας τους δώσουμε να σηκώσουν τη σημαία του σχολείου τους: 100ον δημοτικό σχολείο "Ο Μέγας Βασίλειος" για παράδειγμα. Για κάποιους δηλαδή, που ενώ μπορούν να είναι πρώτοι δεν τους φτάνει αυτό και θέλουν και να το δείχνουν. Υπάρχουν πάμπολλοι τρόποι για να βραβεύσουμε τους άξιους και μάλιστα με τρόπο που δεν πληγώνει τους άλλους. Αλλά να τους παρακινεί.
Η σημαία δεν είναι παιχνίδι. Είναι δάκρυ.

Ο πατέρας και η μάνα

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Η θέση του πατέρα ήταν πάντοτε υψηλή στη μικρή κοινωνία του χωριού. Ήταν ο στύλος του σπιτιού, η παρηγοριά κι η απαντοχή της οικογένειας. Ο ρόλος του ήταν εξουσιαστικός, επομένως ήταν σχεδόν πάντα σοβαρός, αυστηρός και πολλές φορές σχεδόν απρόσιτος κι αμίλητος. Σπάνια ο πατέρας ήταν στοργικός και προσιτός στα παιδιά. Έτσι, εμποδιζόταν η ανάπτυξη στενών προσωπικών σχέσεων. Σπάνια ήταν τρυφερός και σχεδόν σπάνια εκδήλωνε την αγάπη του προς αυτά. Λίγες φορές τα κράτησε μικρά στην αγκαλιά του. Εκείνα πειθαρχούσαν και υπάκουαν σαν στρατιωτάκια σε κάθε πρόσταγμά του.

Τα αγόρια, όταν μεγάλωναν και γίνονταν έφηβοι και νεαροί, δεν πλησίαζαν στο καφενείο, αν ήταν εκεί ο πατέρας τους, ούτε στη μάζωξη. Αν συναντούσε τον νεαρό γιο του στο καφενείο «να παίζει χαρτάκια», μπορεί να τον έβριζε ή να τον κτυπούσε και μπροστά στον κόσμο ακόμα. Έτσι, υπήρχαν καφενεία για μεγάλους και γέρους και καφενεία για νεαρούς. Στο καφενείο του Γιώργου Τζατζά οι μεγάλοι, στου Βασίλη Σταμούλη οι νέοι.

Τα κορίτσια, λόγω των σπιτικών και αγροτικών εργασιών, δεν μπορούσαν να έχουν σχέσεις με τον πατέρα. Δούλευαν κυρίως με τη μητέρα τους, γι’ αυτό και δένονταν στενότερα μαζί της. Στον αργαλειό, στο κέντημα, στην ετοιμασία της προίκας, στο μαγειριό μαζί. Σπάνια έπιαναν κουβέντα με τον πατέρα τους. «Να ζγώσει’ κορίτσ’ στον πατέρα τ’ τότε και να τον πει τα θκά τ’; Μπα, ποτέ».

Ποτέ δεν έπαιρναν το μέρος των παιδιών τους οι πατεράδες τότε. «Καλά σε λέει», «καλά σ’ έκανε», «δίκιο έχει» έλεγαν συνέχεια. «Καλά σ’ έκανε και σε βάρεσε ο δάσκαλος». «Να μάθς, να βάλς μυαλό». Και τα παιδιά τις πιο πολλές φορές μάθαιναν κι έβαζαν μυαλό, πολλές φορές όμως πληγώνονταν κιόλας, τα κακόμοιρα.

Με πολύ κόσμο, αναμένεται να γιορταστεί φέτος το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στο δάσος της Παναγίας του Βαλτινού.

Η γιορτή της «Κοίμησης της Θεοτόκου», θεωρείται από τις κορυφαίες εορτές της Χριστιανοσύνης,

Σε ολόκληρη την Ελλάδα η μνήμη της Θεοτόκου και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό τιμάται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.

Φέτος, στο Βαλτινό, υπάρχει διάχυτη η διάθεση του κόσμου να εορταστεί το πανηγύρι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η  προετοιμασία των πιστών, αρχίζει σιγά σιγά για το εορταστικό γεγονός. 

Ήδη το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος, το Τοπικό Συμβούλιο, ο Δήμος Τρικκαίων, αλλά και πολλοί πιστοί εθελοντές, βρίσκονται σε μια διαδικασία οργάνωσης και προετοιμασίας για την όσο το δυνατόν καλύτερη διεξαγωγή του πανηγυριού.

Το δάσος της Παναγίας ως υποψήφιο «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης», έχει την τιμητική του και φέτος αναμένεται να υποδεχθεί στο όμορφο φυσικό περιβάλλον του αρκετούς επισκέπτες.

Ενώ η φιλοξενία που παράσχετε από τους διοργανωτές κάθε χρόνο, στους επισκέπτες πιστούς του πανηγυριού, (φασολάδα την παραμονή και κρέας με κριθαράκι ανήμερα της εορτής) είναι αντάξια της φήμης και της σημασίας που θέλουνε οι κάτοικοι να δίνουν σ’ αυτή τη γιορτή.

Έτσι λοιπόν, φέτος στο πανηγύρι, της Παναγίας της Βαλτινιώτισσας, τον Δεκαπενταύγουστο, αναμένεται μεγάλη κοσμοσυρροή και ο εορτασμός θα γίνει μέσα σε ζεστό και φιλόξενο κλίμα, σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, με λαμπρότητα και καλή διάθεση, έτσι, όπως ακριβώς του ταιριάζει.

Ερανίσματα του Αυγούστου «Καλώς μας ήρθε ο Αύγουστος»

Νά ΄μουνα -λέει- σταφύλι

και να σκάλωνα στα χείλη

τη δροσιά μου να σου δώσω

καλό μήνα να σου πω.

Όμορφα να με τρυγήσεις,

κι από γλύκα να γεμίσεις

κι όταν με κοιτάς στα μάτια

να μου λες το «Σ’ αγαπώ»…

Καλώς μας ήρθε ο Αύγουστος, ο καλός, ο μήνας που θρέφει τους ένδεκα....όπως λέει και ο λαός μας. Η αφθονία των καρπών της γης κάνει αυτό το μήνα ξεχωριστό και αγαπημένο....εξ ου και η επιθυμία..ευχή «Αύγουστε καλέ μου μήνα, να σουν δυο φορές το χρόνο!!!»

Τρυγητής και Συκολόγος,

Παχομύγης, Πενταφάς,

Ριγολόγος, Κρυαδίτης

Του Χριστού της Παναγιάς.

Ο Αύγουστος

Του Οδυσσέα Ελύτη

 Ο Αύγουστος ελούζονταν

λούζοντας την αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν

άστρα και γιασεμιά.

.

Αύγουστε μήνα και Θεέ

σε σένανε ορκιζόμαστε

πάλι του χρόνου να μας βρεις

στο βράχο να φιλιόμαστε.

.

Ο Αύγουστος ελούζονταν

λούζοντας την αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν

άστρα και γιασεμιά.

.

Απ’ την Παρθένο στο Σκορπιό

χρυσή κλωστή να ράψουμε

κι έναν θαλασσινό σταυρό

στη χάρη σου ν’ ανάψουμε.