Το νέο βιβλίο του Ευαγγέλου Σωτ. Στάθη

Βιβλιοπαρουσίαση

του Δημήτρη Τσιγάρα

Την αυγή του ελληνικού πολιτισμού, εποχή που διηγείται ο Όμηρος στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, δίνοντάς μας πληροφορίες ποιητικά επεξεργασμένες, με περίτεχνη πλοκή, τεράστιο μέγεθος και εξαιρετική ποιότητα, θέλησε να θέσει ως αφετηρία, στο δικό του έργο και να το φθάσει μέχρι τις μέρες μας, εστιάζοντας στο γεωγραφικό χώρο της Θεσσαλίας, ο συντοπίτης μας, φιλόλογος - συγγραφέας Ευάγγελος Στάθης.

Πρόκειται για το νέο βιβλίο του, που εκδόθηκε πρόσφατα με τον τίτλο: «Ο ομηρικός κόσμος, όπως και στη Θεσσαλία ως τα τέλη του 20^ου  αι.». (αγροτική ζωή - χλωρίδα και πανίδα), που είχα την ευκαιρία να το σχεδιάσω και να το επιμεληθώ.

Ο συγγραφέας, Ευάγγελος Στάθης, ανθολόγησε από τον κόσμο των ομηρικών επών τους κατάλληλους στίχους και με άψογη αρμολόγηση και άρτια σύνθεση δημιούργησε το δικό του έργο, που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως ένα έργο ψυχής, υψηλής συνθετικής επάρκειας, προϊόν ισχυρής θέλησης και συνεπούς μελέτης. Σαν ένας άλλος ραψωδός ψηλάφισε όλους τους στίχους και των δύο επών που προσιδιάζουν στο γεωγραφικό χώρο της θεσσαλικής γης και συστηματοποιώντας τους, δημιούργησε τη δική του αφηγηματική και περιγραφική ενότητα. Με το ταλέντο του αοιδού, αξιοποίησε, ανασύνθεσε και μας αφηγείται το επικό τραγούδι ενός ευλογημένου τόπου, της Θεσσαλίας, όπου η πλούσια χλωρίδα και η πανίδα της, αποκαλύπτουν τη διαχρονικότητά της. Λάτρης ο ίδιος του Ομήρου, δε θα μπορούσε να μην εμπνευστεί από τη λαϊκή δημιουργία αιώνων και να μην την αποδώσει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.

Τα γεωργικά εργαλεία και η μεθοδολογία των καλλιεργειών, όπως αναφέρει, δεν άλλαξαν γενικά από την εποχή του Ομήρου και του Ησιόδου. Ομηρική λοιπόν και ησιόδεια η ζωή των χωριών του θεσσαλικού κάμπου, ιδίως ως προς τον τρόπο καλλιέργειας, μέχρι σχεδόν και τη δεκαετία του 1970. Γόνος και ο ίδιος ο συγγραφέας, αγροτικής οικογένειας του θεσσαλικού κάμπου, καθώς γεννήθηκε στο Βαλτινό Τρικάλων, βίωσε έντονα στα νεανικά του χρόνια τις αγροτικές εργασίες και ασχολίες των κατοίκων της περιοχής. Αργότερα, στα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια, κυρίως δε όταν ασκούσε το λειτούργημα του εκπαιδευτικού- φιλολόγου, γνώρισε και μελέτησε τον Όμηρο. Οι περιγραφές και οι αφηγήσεις των επών του τού δημιούργησαν συνειρμούς και διήγειραν την φαντασία του. Φαντάζονταν και φαντάζεται ακόμα ότι, όπως εμείς, έτσι και εκείνοι εργάζονταν και ασχολούνταν με τις ίδιες εργασίες και ασχολίες, με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα, όπως και σήμερα. Γι’ αυτό και στο εισαγωγικό του σημείωμα απευθύνεται με διάθεση βιωματικής προσέγγισης στον σημερινό Θεσσαλό αγρότη λέγοντάς του: «Αφήνω και τη δική σου φαντασία φίλε αγρότη, να εξαφθεί, ώστε να ιδείς με τα δικά σου μάτια ότι η ομηρική ζωή συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο και στα σύγχρονα χρόνια. Θα αισθανθείς τον ομηρικό άνθρωπο δίπλα στο χωράφι σου ή στο μαντρί σου».

Με τις εξαίρετες ομηρικές περιγραφές και αφηγήσεις, με συγκεκριμένα παραδείγματα δίχως περιττές αναλύσεις, ο συγγραφέας συνυφαίνει το έργο του και αποκαλύπτει τις διδαχές, τις αξίες και τα διαχρονικά εθιμοτυπικά δρώμενα της συγκεκριμένης περιοχής. Με τα σχόλιά του διευκολύνει και βοηθάει στην πλήρη κατανόηση του κειμένου. Οι επιλεγμένες εικόνες που υπάρχουν σε αρκετά σημεία του κειμένου είναι έργα τέχνης και από την αρχαιότητα και από τα νεότερα χρόνια και έχουν άμεση σχέση με το ομηρικό κείμενο.

Έτσι η μεγάλη λογοτεχνική και μορφωτική αξία του ομηρικού έργου, μέσα από αυτό το βιβλίο του Ευαγγέλου Στάθη, αναπλαισιώνεται, προσαρμόζεται και αποκαλύπτεται περίτεχνα στην επιλεγμένη ενότητα της Θεσσαλίας, με μια διαχρονικότητα που εκπλήσσει και συνάμα γοητεύει!

Μαζί με τα άλλα δύο αξιόλογα έργα του, τα βιβλία με τίτλους, «Το Βαλτινό Τρικάλων  τ. Α τα Ιστορικά και Β τα Λαογραφικά» και το «Γλωσσάρι Ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας», προσφέρει ένα πολύτιμο και ανεκτίμητο θησαυρό στον τόπο μας και καταξιώνεται ταυτόχρονα στη συνείδησή μας ως ένας ικανός και αξιόλογος συγγραφέας.

Θερμά συγχαρητήρια!

Βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα

Ο Ευάγγελος Σωτ. Στάθης γεννήθηκε στο Βαλτινό Τρικάλων το 1945.

Αποφοίτησε από το Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Τρικάλων το 1963. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Ιωαννίνων (τμήμα Α.Π.Θ.).

Διορίστηκε το 1972 ως καθηγητής στο 6/τάξιο Γυμνάσιο Λεονταρίου Καρδίτσας και υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία της Μ. Ε., όπου δίδαξε φιλολογικά μαθήματα. Συνταξιοδοτήθηκε το 2004.

Έγραψε 2 βιβλία:

Το Βαλτινό Τρικάλων τ. Α Ιστορικά και τ. Β Λαογραφικά, Βαλτινό 2002 και

Γλωσσάρι Ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και Ευρύτερης περιοχής αυτής. Τρίκαλα 2012.

Με τη σύζυγό του, Ειρήνη Ναζάρη, φιλόλογο καθηγήτρια, απέκτησαν δύο παιδιά.

Είναι μόνιμος κάτοικος Τρικάλων.

Ελένη Πούλιου (Αντιδήμαρχος Τρικκαίων) Βαρύτητα στην καθημερινότητα του πολίτη

Σε αγώνα δρόμου έχει επιδοθεί από την ανάληψη των καθηκόντων της έως και σήμερα η αντιδήμαρχος Περιφέρειας τομέα Β του Δήμου Τρικκαίων κα. Ελένη Πούλιου. Στόχος της η αντιμετώπιση ζητημάτων και προβλημάτων που απασχολούν την καθημερινότητα του πολίτη.

Η ίδια χαρακτηρίζει τον περιφερειακό τομέα Β δύσκολο και απαιτητικό, καθώς περιλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος, πρώην Καποδιστριακών δήμων με μορφολογικές και εδαφικές ιδιαιτερότητες, ορεινός και πεδινός όγκος χωριών που ενσωματώθηκαν στον Αστικό Δήμο.

Η αντιδήμαρχος σε συνεργασία με τον δήμαρχο Τρικκαίων κ. Δημήτρη Παπαστεργίου και το σύνολο των υπηρεσιών εργάζονται μεθοδικά για να επιλυθούν στο μέτρο του δυνατού τα προβλήματα που σχετίζονται με την καθημερινότητα του πολίτη.

Προβλήματα που σχετίζονται στην παρούσα φάση, αφενός με την καθαριότητα, αφετέρου με τον ηλεκτρισμό.

Για την εξυπηρέτηση του συγκεκριμένου σκοπού ο Δήμος Τρικκαίων προμηθεύτηκε ειδικά μηχανήματα που σήμερα χρησιμοποιούνται για την αποψίλωση των χόρτων, ένα ζήτημα που απασχολεί άμεσα μετά και τα αιτήματα που καταθέτουν οι πρόεδροι των χωριών του συγκεκριμένου τομέα.

Παράλληλα, όπως ισχυρίστηκε η κα. Πούλιου πρόσφατα έγινε ανάθεση σε ιδιώτη, ιδιοκτήτη καλαθοφόρου οχήματος που θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες της συντήρησης του ηλεκτροφωτισμού.

Όπως εκτιμά η αντιδήμαρχος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και έως το 15 Αύγουστο θα έχει ολοκληρωθεί η συντήρηση του ηλεκτροφωτισμού ενώ βρίσκεται σε καλό δρόμο και η αποψίλωση των χόρτων στα χωριά.

Η Γεωργία Κολοβελώνη στο Ποιητικό Ανθολόγιο της εφημερίδας «Η Αυγή»

Στο φύλλο της εφημερίδας «Η Αυγή» της Τρίτης 2 Αυγούστου 2016, ο Κώστας Θ. Ριζάκης ανθολογεί ποιήματα σε ένα αφιέρωμα προς τη «γυναικεία ποιητική γραφή».

Στις «εικοσιτρείς ευδιάκριτες φωνές ποιητριών» και μάλιστα στο εναρκτήριο ποίημα του αφιερώματος, συμπεριλαμβάνει και τη συντοπίτισσα ποιήτρια Γεωργία Κολοβελώνη, με το ποίημα που φέρει τον τίτλο «Υλικά οικοδομών», από την πρώτη της ποιητική συλλογή «Ιστορίες με λυπημένη αρχή» (Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη, 2012),.

Υλικά οικοδομών

Ήχοι του καλοκαιριού

Σταγόνες φθινοπωρινής βροχής στ’ ακροθαλάσσι

Νύχτες στη θαλπωρή της παλάμης σου

Παλμοί της ηδονής στο γκρίζο κρόταφό σου

Ανάσες στη σιωπή του μεσημεριού

Τα μάζεψα με επιμέλεια περισσή.

Έφτιαξα ένα ωραίο κελί!

Αύγουστος

του Αποστόλη Κουρσοβίτη

Τα μεσημέρια τ’ Αυγούστου τα περνούσαμε στην τουλούμπα του Σπυρόπουλου.Η τουλούμπα, για όσους αγνοούν τον όρο, είναι οι αντλίες νερού που διαδέχθηκαν τους κουβάδες των πηγαδιών. Στο μέσον του χωριού κάτω από τις υψηλόσωμες λεύκες και ανάμεσα σε μια μικρή συντροφιά από φουντωτές ακακίες ήταν στυλωμένη μια επιβλητική τουλούμπα με τη στέρνα της. Η στέρνα ή κοπάνα, είχε σχήμα παραλληλόγραμμο και ήταν η μεγαλύτερη του χωριού. Σε αυτήν την στέρνα νοιώσαμε για πρώτη φορά ότι, πολλά χρόνια αργότερα, στη μπανιέρα όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Τσαλαβουτούσαμε ώρες μέχρι κάποια αγελάδα να διακόψει το παιχνίδι μας με την ακατανίκητη επιθυμία να ρουφήξει το νερό της στέρνας σε λίγα δευτερόλεπτα. Κι αν δεν της έφτανε, μας εκλιπαρούσε με τα μεγάλα της μάτια να αντλήσουμε κι άλλο νερό μέχρι να χορτάσει και ευχαριστώντας μας μ’ ένα «Μουουου !!!!» έπαιρνε το δρόμο για το κοπάδι…Πάνω σ’ εκείνες τις λεύκες και ακακίες, φτιάχναμε κάθε χρόνο δεντρόσπιτα. Κουρνιάζαμε σαν τα πουλιά και με επιδέξιες κινήσεις όπως ο Ταρζάν, πηδούσαμε από δέντρο σε δέντρο. Η Τουλούμπα του Σπυρόπουλου δεν είχε…ηλικία. Έφερε το όνομα του νοικοκύρη της του Μπάρμπα Σπύρου. Τότε δεν υπήρχαν συρματοπλέγματα στα νοικοκυριά και όλοι οι αυλόγυροι ήσαν ένα ! Κάθε σπίτι με την αυλή του ήταν «ανοιχτό» στον καθένα. Παίζαμε ασταμάτητα διαπερνώντας τα σπίτια, τους αχυρώνες τα μαγειριά…όπως το βελόνι με την κλωστή κι όταν πέφταμε σε καμιά λιχουδιά, παίρναμε και το κολατσιό μας…

Κάθε μέρα του Αυγούστου ήταν ένα καλοκαίρι από την αρχή ! Τα πλατσουρίσματα στην τουλούμπα μας άνοιγαν την όρεξη για…κολύμπι στο ποτάμι ! Αχ! Αυτό το ποταμάκι ! Μια φλέβα ζωής, ένας υδάτινος κόσμος γενναιόδωρος, αφηγηματικός, λαμπερός σαν τα κοχύλια του (κοκαλίτσες) και συνάμα βαφτιστής των ονείρων μας. Το νερό, δροσερό, καθαρό και γάργαρο, άπλωνες την παλάμη και έπινες…Τα Σάββατα με τις πετσέτες στον ώμο κι ένα πράσινο σαπούνι στο χέρι, τραβούσαμε για το ποταμάκι να λουστούμε.
Τις Κυριακές, μετά την εκκλησία οι «Μεγάλοι» θα ψάρευαν. Σάρωναν τις όχθες με τα κοφίνια και έβγαζαν ψαριές που θα ζήλευαν και οι Θαλασσινοί ! Κέφαλοι, μυλωνάδες, μπριάνες…μέχρι και χέλια έβγαζαν τα επιδέξια χέρια των «μεγάλων» ! Εμείς τα ξυπολυτάκια εκτελούσαμε χρέη «ανταποκριτού». Δηλαδή, κάθε Άντρας επέλεγε τον πιτσιρικά που θα μαζεύει στην όχθη τα ψάρια. 

Τοιχογραφήματα

Ο Julien Malland είναι ένας Γάλλος καλλιτέχνης του δρόμου, ο οποίος δημιουργεί καταπληκτικές πολύχρωμες τοιχογραφίες σε κτίρια.

Οι τοιχογραφίες του απεικονίζουν συνήθως μικρά παιδιά που φορούν πολύχρωμα ρούχα ή περιτριγυρίζονται από πολύχρωμα αντικείμενα.

Δείτε μερικά από τα σχέδιά του παρακάτω:

H ιστορία του ψωμιού στην Ελλάδα μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό.

Η ιστορία του ψωμιού ξεκινάει πριν από 30.000 χρόνια στην Ευρώπη. Το πρώτο ψωμί που φτιάχτηκε πιθανόν να ήταν μια εκδοχή πάστας σιτηρών, φτιαγμένης από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους δημητριακών και νερό, και μπορεί να προέκυψε τυχαία κατά το μαγείρεμα ή και σκόπιμα μετά από πειραματισμό με αλεύρι ολικής αλέσεως και νερό. Το πιο πιθανό είναι να ήταν άζυμο. 
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα δημητριακά ήταν μια από τις πολλές πηγές τροφίμων, καθώς η δίαιτα των Ευρωπαίων βασιζόταν κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Τα δημητριακά και το ψωμί έγιναν βασική τροφή στη Νεολιθική εποχή, περίπου 10.000 χρόνια πριν, όταν το σιτάρι και το κριθάρι ήταν ανάμεσα στα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν. 

Η καλλιέργειά τους εξαπλώθηκε από τη Νοτιοδυτική Ασία στην Ευρώπη, τη Βόρειο Αφρική και την Ινδική χερσόνησο και έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γίνουν αγρότες και όχι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες. 
Η εμφάνιση του ψωμιού με προζύμι τοποθετείται κατά πάσα πιθανότητα πάλι σε προϊστορικούς χρόνους, όμως οι πρώτες μαρτυρίες εντοπίζονται στην αρχαία Αίγυπτο. 
Στην αρχαιότητα, η ιδέα ενός αυτοτελούς φούρνου που θα μπορούσε να προθερμανθεί, έχοντας μια πόρτα για πρόσβαση, φαίνεται να ήταν ελληνική. Στην αρχαία Ελλάδα το ψωμί ήταν κριθαρένιο. Ο Σόλων είχε δηλώσει πως το σταρένιο ψωμί θα μπορούσε να ψηθεί μόνο σε μέρες γιορτής. Τον 5ο αι. π.Χ. μπορούσε κανείς να αγοράσει ψωμί στην Αθήνα από αρτοποιείο, ενώ στη Ρώμη, οι Έλληνες αρτοποιοί έκαναν την εμφάνισή τους τον 2ο αι. π.Χ., όταν η Μικρά Ασία πέρασε στη Ρωμαϊκή κυριαρχία. 

Η σημασία του ψωμιού στη διατροφή αντανακλάται και από το όνομα του υπόλοιπου γεύματος: ὄψον , δηλαδή συνοδεία ψωμιού, όποια κι αν ήταν αυτή. Στο Μεσαίωνα, στην Ευρώπη, το ψωμί αποτελούσε όχι μόνο βασική τροφή, αλλά και μέρους του σερβίτσιου. 

ΑΠΟΛΛΩΝ ΗΛΙΟΣ = ΗΛΙΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΣ = ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Του Θωμά Δασκάλου (Αρχιτέκτονα)

Οι θρησκευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις αδιάψευστο στοιχείο της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού. 

Ένα από τα δεινά που χαρακτηρίζει τον δύστυχο νεοέλληνα είναι η απώλεια της ιστορικής του μνήμης. Δεν έχει συνείδηση της συνεχούς πορείας του στον χρόνο και ότι στον κώδικά του DNA είναι καταγεγραμμένες μνήμες χιλιάδων ετών. Συνήθειες, εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, συμπεριφορές, αντιδράσεις, ήθη και έθιμα, χοροί κ.λ.π. έχουν τις ρίζες τους σε πανάρχαιες καταβολές. Μία ζωντανή απόδειξη της ιστορικής συνέχειας είναι οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές και οι πανηγύρεις. Μαρτυρούν ότι από την προχριστιανική εποχή ως σήμερα τα έθιμα παραμένουν αμετάβλητα στον χρόνο. 

Η νέα θρησκεία, μην μπορώντας να εκβάλλει ή να αλλάξει τις πρότερες συνήθειες του Έλληνα, καθιέρωσε τις θρησκευτικές εορτές κατ’ αντιστοιχία του αρχαίου εορτολογίου. Σε κάθε μεγάλη χριστιανική εορτή αντιστοιχεί και μία ανάλογη μεγάλη αρχαιοελληνική εορτή. Δεν είναι επί του παρόντος να γίνει εκτενής αναφορά στο ενδιαφέρον αυτό θέμα, αλλά θα σταθώ στις μεγάλες εορτές του Ιουλίου, του προφήτη Ηλία και της Αγ. Παρασκευής. Αναρωτιέται κανείς, πώς ο Έλληνας υιοθέτησε τόσο εύκολα έναν προφήτη του Ισραήλ και τον τιμά με τέτοια λαμπρότητα κάθε χρόνο σε κάθε γωνιά της Ελλάδος; Η καθιέρωση της εορτής στην συγκεκριμένη ημερομηνία και η επιλογή του ονόματος δεν είναι καθόλου τυχαία. 

Παράδοση και πολιτιστική κληρονομιά στο επίκεντρο του 8ου Συνεδρίου -Ανταμώματος Θεσσαλών

«Η ισχύς εν τη ενώσει» αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά μεταξύ των Θεσσαλών, από όποιο νομό και εάν προέρχονται, όπως και σε όποια χώρα και αν κατοικούν, σύμφωνα και με τα χρήσιμα συμπεράσματα αλλά και την πολύτιμη εμπειρία που αποκόμισαν όλοι όσοι συμμετείχαν στο «8ο Συνέδριο -Αντάμωμα Θεσσαλών, που πραγματοποιήθηκε στην Τσαγκαράδα Πηλίου στις 15, 16 και 17 Ιουλίου 2016 στο ξενοδοχείο “Aglaida Hotel & Apartments” και το οποίο διοργάνωσε η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Θεσσαλών «Ασκληπιός».

Στο επίκεντρο του Συνεδρίου, βρέθηκε η «Παράδοση και πολιτιστική κληρονομιά στα χρόνια της Παγκοσμιοποίησης», ενώ εξετάστηκε παράλληλα το ζήτημα, του «Ρόλου των ομοσπονδιών στη διατήρηση της πολιτιστικής παράδοσης».

Υπέροχες εικόνες τραβηγμένες από iPhone

Ο 4ος κατά σειρά διαγωνισμός IPPAWARDS που αφορά σε εικόνες τραβηγμένες από iPhone ολοκληρώθηκε για φέτος και για άλλη μία χρονιά οι φωτογραφίες που συμμετείχαν ήταν εξαιρετικές. Δύσκολη επιλογή για τους κριτές που είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στις καλύτερες εικόνες από κινητό για το 2016, χωρίς να χρειάζεται η χρήση ακριβής κάμερας. Δείτε στη συνέχεια μερικά δείγματα που περιλαμβάνονται στη νικητήρια λίστα…

Η Θεαρινή σύναξη του Ηλία Κεφάλα

Με αφορμή την ονομαστική του εορτή, ο Ποιητής Ηλίας Κεφάλας, διοργάνωσε, την Τετάρτη 20 -7-2016, στην αυλή του σπιτιού του, στον Μέλιγο Τρικάλων, εορταστικό γεύμα. Στη «Θεαρινή» αυτή σύναξη παραβρέθηκαν αρκετοί φίλοι του, μεταξύ αυτών και η αφεντιά μου.

Η σύναξη εξελίχθηκε σε μια βραδιά μυσταγωγίας και όπως είναι φυσικό, στο σπίτι ενός ποιητή, δεν θα μπορούσε να μην αναδειχθεί η διαχρονική σχέση ποίησης και μουσικής.

Πολλοί από τους συνδαιτυμόνες, ταλαντούχοι μουσικοί, απέδωσαν υπέροχα τα επιλεγμένα, ένα κι ένα, τραγούδια της φεγγαρόφωτης βραδιάς. Ο Ανδρέας Τσέγας, ο Παναγιώτης Ζαχαρόπουλος, ο Θωμάς Σιώμος, η Ιφιγένεια Καραγκούνη, η κιθαρίστρια Χρυσοβαλάντια, ο Μάκης Δασκάλου και ο Γιώργος Αλεξανδρής.

Στα επιλεγμένα τραγούδια που ακούστηκαν, οι λέξεις και οι νότες πήγαιναν αγκαλιά. Πότε οι λέξεις υποκλίνονταν μπροστά στις νότες και πότε οι στίχοι οπισθοχωρούσαν μπροστά στη δύναμη της μελωδίας.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε κλασικό ρεπερτόριο, Χατζιδάκι – Γκάτσο, Θεοδωράκη, ελαφρό τραγούδι, νέο κύμα, έντεχνα λαϊκά κ.α.

Η φιλοξενία της οικοδέσποινας Αθηνάς, εξαιρετική!!!

Δημήτρης Τσιγάρας

Πάντως, αν ο σκλάβος είμαι εγώ, μη διστάσεις Ξύπνα με!

Βαδίζω σ’ ένα μοναχικό δρόμο.
Απολαμβάνω τον αέρα, τον ήλιο, τα πουλιά.
Απολαμβάνω που τα πόδια μου με πάνε όπου εκείνα θέλουν.
Στη μια άκρη του δρόμου βρίσκω ένα σκλάβο που κοιμάται.
Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι ονειρεύεται.
Από τα λόγια και τις εκφράσεις του μαντεύω…
Ξέρω τι ονειρεύεται:
Ο σκλάβος ονειρεύεται ότι είναι ελεύθερος.
Η έκφραση στο πρόσωπό του δείχνει γαλήνη, ειρήνη.
Αναρωτιέμαι…
-Πρέπει να τον ξυπνήσω και να του πω ότι είναι μόνο ένα όνειρο;
Πρέπει να μάθει ότι εξακολουθεί να είναι σκλάβος;
-Ή πρέπει να τον αφήσω να κοιμηθεί όσο μπορεί, απολαμβάνοντας, έστω και στο όνειρό του, τη φανταστική του πραγματικότητα;

Ποια είναι η σωστή απάντηση;…
Δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Ο καθένας πρέπει να βρει τη δική του απάντηση, και δεν μπορείς να την αναζητήσεις έξω από τον εαυτό σου.

Ένα εργαστήριο... κίνησης

Η Φωτεινή Χούτου, παιδαγωγός και δασκάλα χορού, οργάνωσε και υλοποίησε την δεύτερη αποστολή της φετινής «Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας» της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Τρικάλων. Τα μικρά μας αερικά πέταξαν με τα δικά τους φτερά, μέσα από τη φαντασία τους και τη δημιουργική τους σκέψη, με μοναδικό συνεπιβάτη στο ταξίδι των χρωμάτων, το σώμα τους. Το ταξίδι με τα δικά μας φτερά ξεκίνησε την περιπέτειά του μέσα από την ανάγνωση του παραμυθιού που φέρει τον τίτλο «Φτερά». Η κ. Χούτου δημιούργησε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το ζωντάνεμα του παραμυθιού με παραστατικό τρόπο και με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση, ώστε τα παιδιά να οπτικοποιήσουν τα όσα άκουγαν. 

Τα παιδιά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης του παραμυθιού συμμετείχαν με χαμόγελα και πολύ χαρά, κάνοντας τις υποδεικνυόμενες κινήσεις και απαντώντας στις ερωτήσεις, που αναδύονταν μέσα από το συγκεκριμένο παραμύθι.
Με το πέρας της ανάγνωσης του παραμυθιού, φανταστήκαμε τη δική μας ιστορία, όπου τα παιδιά καλέστηκαν να κάνουν μέσα από τις σωματικές οδηγίες της κ. Χούτου, τις κινήσεις του φτερού που περνούσε μέσα από διάφορες περιπέτειες, πετώντας ψηλά στον ουρανό, όπου σφηνώθηκε σε μία χαραμάδα, που παραλίγο να το ρουφήξει μία μαγική σκούπα, αλλά σώθηκε από το χέρι ενός παιδιού που ήθελε να παίξει και το έκλεισε στο κουτί, που το ταρακουνούσε και ξαφνικά άνοιξε αυτό το κουτί και το φτερό ελευθερώθηκε, πετώντας ψηλά στον ουρανό. Με αυτόν τον τρόπο δόθηκε το έναυσμα στο κάθε παιδί να φανταστεί τη δική του ιστορία και να το βιώσει με το σώμα του, δραματοποιώντας το και στη συνέχεια, εκφράζοντάς το. 

Η ανανέωση συνεργασίας του Στέφανου Ψύχου, του Ηλία Κλιάκου και του Βάϊου Τσιγάρα

Η διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομάδας των Μαύρων Αετών Ελευθεροχωρίου αποφάσισε την ανανέωση της συνεργασίας με τον προπονητή, Στέφανο Ψύχο, ο οποίος εδώ και δυο χρόνια έχει αναλάβει τα ινία της και συνέβαλε καθοριστικά στην άνοδό της, στην Γ΄ Εθνική κατηγορία.

Παράλληλα η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε και την ανανέωση συνεργασίας με τον πολύπειρο γκολκίπερ Ηλία Κλιάκο, ο οποίος προσέφερε σιγουριά κάτω από τα γκολπόστ, κατεβάζοντας ρολά σε αρκετά φετινά παιχνίδια των Μαύρων Αετών.

Επίσης, η ανανέωση συνεργασίας προχώρησε και με τον 22χρονο αμυντικό ποδοσφαιριστή Βάϊο Τσιγάρα, ο οποίος ήταν μία από τις αποκαλύψεις της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου.

Ενώ ο πρώτος σκόρερ των δύο προηγούμενων αγωνιστικών περιόδων και μεγάλος πρωταγωνιστής της ανόδου των Μαύρων Αετών Ελευθεροχωρίου στη Γ' Εθνική, Βαγγέλης Ρούκας δε θα συνεχίσει στην ομάδα τη νέα σεζόν, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

Προπονητής και παίχτες, που κατάγονται από το Βαλτινό, έχουν μπροστά τους μια δύσκολη αποστολή, μιας και θα αγωνιστούν σε μια  κατηγορία, η οποία είναι απαιτητική, απαρτίζεται από ιστορικές ομάδες και έμπειρους παίκτες, ωστόσο αυτό αποτελεί ταυτόχρονα για τους ίδιους και μια πρόκληση για παραπέρα διάκριση.

Εμείς ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην ομάδα τους και στους ίδιους να στεφθούν με πολλά δάφνινα στεφάνια!

ΗΧΗΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΘΟΡΥΒΑ ΛΟΓΙΑ

Περαστικέ... Εσύ που με θαυμάζεις αλλά και εσύ που με χλευάζεις, μην χάνεις άσκοπα το χρόνο σου μαζί μου... δεν μπορώ να σου μιλήσω ή να σε κοιτάξω, όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί ο χρόνος έχει σβήσει πλέον απ τις αισθήσεις μου! 
Είμαι σε ένα άλλο μέρος... 
Σε ένα μέρος όπου υπάρχουν άνθρωποι που φοράνε αυτό που φοράω... 
Μόνο που εκείνοι κουνιούνται και τα ρούχα τους είναι λουσμένα στο αίμα και τα πρόσωπα τους θλιμμένα... 
Προσπαθώ να καταλάβω τι θέλουν να μου πουν αλλά το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι κάποτε ήταν άνθρωποι τρανοί και θυσιάστηκαν για κάτι μεγάλο για το οποίο τώρα είναι απογοητευμένοι! 
Το μόνο που τους υπόσχομαι είναι ότι θα είμαι πάντα εκεί να τους περιμένω... 
Ανάμεσα στον κόσμο τους και τον δικό σου εσένα διαβάτη! ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΞΑΝΑ.

Απεβίωσε η Βασιλική συζ. Βαΐου Παπακώστα

Απεβίωσε την Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016 η συγχωριανή Βασιλική Συζ. Βαΐου Παπακώστα, σε ηλικία 88 ετών.

Η Βασιλική (Κούλα) Παπακώστα του Στεφάνου και της Αικατερίνης Βαγγελού (Χριστάκου) γεννήθηκε το 1928 στο Βαλτινό. Ήταν παντρεμένη με τον Βάϊο Βαπακώστα και είχαν δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και την Κασσιανή.

Τοιχογραφήματα

Οι κάτοικοι της γαλλικής πόλης σίγουρα θα βλέπουν τα κτίρια διαφορετικά μετά την παρέμβαση του καλλιτέχνη Patrick Commecy, που δίνει στα κτίρια την ψευδαίσθηση των τριών διαστάσεων.
Τοίχοι που ήταν αδιάφοροι έως και αποκρουστικοί με τα τοιχογραφήματα έγιναν έργα τέχνης, άξια θαυμασμού και μεταμόρφωσαν την μικρή πόλη σε αξιοθέατο άστυ. Ανανέωσαν το ενδιαφέρον των κατοίκων και τόνωσαν την όρεξη για βόλτα των επισκεπτών.

Τα θέματα από τα οποία εμπνέεται ο καλλιτέχνης είναι ποικίλα. Δείτε παρακάτω τις εικόνες.

Εικόνες από τα παλιά "Η βοϊδάμαξα"

Η εφεύρεση της βοϊδάμαξας συμπίπτει με την επινόηση του τροχού και είχε πολύ μεγάλες επιπτώσεις στη μετέπειτα πρόοδο της ανθρωπότητας. Μέχρι τότε οι μεταφορές γίνονταν με τα χέρια του ανθρώπου και ήταν εξαιρετικά δύσκολες, και πρακτικά αδύνατες.

Η βοϊδάμαξα είναι ένα ξύλινο δίτροχο όχημα με συμπαγείς ρόδες, που παλιότερα στον Θεσσαλικό κάμπο ήταν ευρέως διαδεδομένη.
Οι αγρότες την χρησιμοποιούσαν ως μεταφορικό μέσον στις αγροτικές τους εργασίες.

Για να σέρνουν την βοϊδάμαξα, χρησιμοποιούσαν διάφορα ζώα, κυρίως βόδια που δένονταν με το όχημα με τη βοήθεια του ζυγού και δερμάτινων λουριών. 

Μερικές χαρακτηριστικές παλιές φωτογραφίες που διασώθηκαν μας δίνουν πληρέστερη εικόνα αυτού του ευλογημένου εργαλείου που χρησιμοποιούσαν οι αγρότες...

Ιστορίες από το Βαλτινό. «Ο ασυνείδητος οδηγός»

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Εκείνο το απόγευμα στο Βαλτινό έβρεχε. Ο Γιώργος μπήκε στο αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για τα Τρίκαλα. Κάτι δουλειές ρουτίνας είχε να διεκπεραιώσει, θα έκανε και λίγα ψώνια και θα επέστρεφε πάλι στο χωριό.

Είχε σχεδόν νυχτώσει όταν πήρε το δρόμο της επιστροφής και λίγο πριν βγει από την πόλη ξαφνικά προβάλει μπροστά του, σχεδόν στη μέση του δρόμου, ένας νεαρός. Με επιδέξιο ελιγμό ο Γιώργος προσπάθησε να τον αποφύγει, φρενάρισε και εγκαίρως, αλλά δυστυχώς το κακό έγινε. Τον παρέσυρε καμιά δεκαριά μέτρα και τον έριξε στην άκρη του δρόμου.
Ταραγμένος άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του, βγήκε για λίγο έξω και κοίταξε γύρω του. Ήταν ερημιά. Μόνο ο νεαρός κείτονταν στην άκρη του δρόμου αιμόφυρτος. Η ασυνήθιστη ερημιά, η βροχή, και το σκοτάδι ήταν για αυτόν καλή ευκαιρία να αποφύγει το μπλέξιμο και τα τραβήγματα του ατυχήματος. Ξαναμπαίνει στο αυτοκίνητό του κάνει έναν γρήγορο έλεγχο γύρω του και φεύγει.
Όταν έφτασε στο Βαλτινό, έβαλε το αυτοκίνητό του στο γκαράζ έκανε και έναν έλεγχο στο σημείο που είχε χτυπήσει τον νεαρό και αφού διαπίστωσε πως ήταν όλα εντάξει μπήκε στο σπίτι του ήρεμος.
Δεν είχε περάσει ούτε καν μια ώρα όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
-Είστε ο κύριος Γιώργος…;
-Μάλιστα.
-Από την αστυνομία σας παίρνουμε, ο γιος σας είχε ένα τροχαίο ατύχημα…

Αγάλματα, προτομές, ηρώα των Τρικάλων

Μια συνοπτική αναφορά σε ορισμένα έργα τέχνης (μνημεία) Αγάλματα, Προτομές και Ηρώα, τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της πόλης των Τρικάλων. Και είτε προσδίδουν στο χώρο αισθητική, είτε στοχεύουν στην επίκληση της μνήμης, αφού φιλοτεχνήθηκαν, άλλα με αφορμή την απόδοση φόρου τιμής σε κάποιο σημαντικό πρόσωπο και άλλα ως έκφραση καλλιτεχνικής δημιουργίας, βρίσκονται εκεί και δηλώνουν με μεγαλοπρέπεια την παρουσία τους. Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Τσιγάρα.

«Οι πέντε Επονίτες» 

Το ορειχάλκινο σύμπλεγμα αναφέρεται στη θυσία των πέντε επονιτών στις 18 Απριλίου 1944. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Α. Καραχάλιο. Είναι δωρεά του Βασιλείου Μπακάλη. Στήθηκε επί Δημαρχίας Αθ. Τριγώνη. Βρίσκεται στην πλατεία Ρήγα Φεραίου και φέρει την επιγραφή: «Εδώ στις 18 Απρίλη 1944, οι καταχτητές κρεμάσανε τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης Στέργιο Γάτσα, Γιάννη Μπριάζη, Κώστα Στεργιόπουλο, Κώστα Σύρμπα και Αποστόλη Τσανάκα.

Σε μαρμάρινη στήλη υπάρχει γραμμένο απόσπασμα από το γράμμα του Κώστα Σύρμπα στον πατέρα του. «Να θυμάσαι πως ο γιος σου πάει πικραμένος γιατί δεν θ’ ακούσει τις καμπάνες της ελευθερίας. Αντίο. Ζήτω η Ελευθερία. Κώστας. Ήτανε γραφτό να πεθάνω Απρίλη».

Ανδριάντας Στέφανου Σαράφη (1890-1957) 

Ορειχάλκινος ανδριάντας του αρχηγού του ΕΛΑΣ. Βρίσκεται στην Κεντρική Πλατεία. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Αν. Καραχάλιο. Στήθηκε από το Δήμο Τρικκαίων επί δημαρχίας Αθ. Τριγώνη.

Ανδριάντας Κων/νου Κανάρη (1795-1877) 

Ορειχάλκινος ανδριάντας. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Τριάντη. Βρίσκεται επί της οδού Βασιλείου Τσιτσάνη, δίπλα στην κεντρική πεζογέφυρα.

Λαζόπουλε σιώπησε!

Του Παναγιώτη Δήμου 

Και εκεί που έλεγες ότι τα έχεις δει όλα σε αυτήν την χώρα, ήρθε το τελευταίο Αλ Τσαντίρι και μας ισοπέδωσε. Ο Λάκης Λαζόπουλος κάνοντας αυτό που ξέρει καλά (και δεν είναι ειρωνεία αυτό), ακολούθησε την ροή που έχει στις liveπαραστάσεις του (πρόκληση γέλιου – πρόκληση συναισθήματος – πρόκληση γέλιου), έβγαλε αγανάκτηση (και) για αυτήν την κυβέρνηση και παρέα με εκατομμύρια Έλληνες αγανακτισμένους έστειλε στο διάολο την Ευρώπη, την κυβέρνηση και τα μνημόνια. Έχει λογική όμως αυτό που κάνει;

Σε καμία των περιπτώσεων όχι! Η τρομερά επιτυχημένη εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου είναι στις οθόνες μας τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια μέσα από την συχνότητα του Alpha. Ο κύριος Λαζόπουλος ουδέποτε έκανε γνωστές τις πολιτικές του πεποιθήσεις, παρόλα αυτά οι αντιευρωπαϊκές του τάσεις είναι εύκολα αντιληπτές από την σάτιρά του. Αυτό που ελάχιστος κόσμος γνωρίζει όμως είναι πως, από το 2008 μέχρι το 2012 το συγκεκριμένο κανάλι πέρασε πλειοψηφικά στα χέρια του ομίλου RTL, ενός ομίλου με βάση στο Λουξεμβούργο και με επενδύσεις στον χώρο των ΜΜΕ σε Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο καθώς και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο όμιλος αυτός κοστολογείτε στα 5,8 δις (!) ευρώ και έχει πάνω 11.000 εργαζόμενους.

Πράγμα που σημαίνει ότι για μια τετραετία ένας εκ των έντεκα χιλιάδων εργαζομένων ήταν και ο Λάκης Λαζόπουλος και κάτι μου λέει πως ο μισθός του δεν ήταν παρόμοιος με αυτό ενός καμεραμάν. Το κοινό του θα λέγαμε ότι αποτελείτε από τον απλό μέσο Έλληνα πολίτη και η περσόνα του πάνω στην σκηνή αποτελεί ουσιαστικά αυτόν τον πολίτη με φωνή που ακούγεται πανελλαδικά.

Απεβίωσε ο Γεώργιος Δ. Κατσιούλης

Απεβίωσε την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016 ο συγχωριανός Γεώργιος Κατσιούλης του Δημητρίου και της Σταυρούλας σε ηλικία 81 ετών.

Ο Γεώργιος Κατσιούλης γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1935, ήταν παντρεμένος με την Βασιλική, το γένος Ηλία Βότσιου και είχε ένα παιδί, την Παναγιώτα.

Βαλτινιώτικο Παραμύθι «Η νεράιδα του Βαλτινού»

Μια φορά κι έναν καιρό,

Στα παλιά τα χρόνια, στο Βαλτινό δεν υπήρχε κανένας καλός και όμορφος άνθρωπος. Και οι άνδρες και οι γυναίκες, εμφανισιακά, ήτανε άσχημοι, ξερακιανοί και μαυριδεροί, αλλά και ψυχικά κακοί και άσπλαχνοι. 

Ασχολούνταν δε με την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Ένα βράδυ με φεγγάρι, ένας τσοπάνος εκεί που φύλαγε τα πρόβατα κοντά στο ποτάμι άκουσε ξαφνικά τραγούδια και είδε να χορεύουν κάτι πεντάμορφες γυναίκες.

Πλησίασε κρυφά όσο μπορούσε και κρύφτηκε πίσω από ένα δένδρο με σκοπό να ακούσει και να δει αυτές τις γυναίκες που τραγουδούσαν και χόρευαν πανέμορφα.

Οι γυναίκες, που δεν ήταν άλλες από τις νεράιδες των ποταμών, είχαν πλύνει και είχαν αφήσει τα μαντήλια τους επάνω σε κάτι θάμνους λυγαριάς για να στεγνώσουν και το ΄χανε ρίξει στο χορό και στο γλέντι.

Ο τσοπάνος θαμπωμένος από την ομορφιά τους, βρίσκει την ευκαιρία και κρυφά πάει και παίρνει ένα μαντίλι.

Όταν τέλειωσαν το γλέντι τους οι νεράιδες, μία - μία πήγαιναν έπαιρναν το μαντίλι τους και εξαφανίζονταν, γίνονταν αερικά.

Όμως μία από αυτές δεν βρήκε το μαντίλι της και δεν μπορούσε να γίνει αερικό, δεν μπορούσε να εξαφανιστεί, γιατί η μαγική δύναμή της ήταν στο μαντίλι.

Άρχισε τότε να ψάχνει απελπισμένη και να κλαίει με λυγμούς.

Την πλησίασε τότε ο τσοπάνος και της είπε, ότι αυτός είχε πάρει το μαντίλι της, αλλά δεν θα της το έδινε γιατί ήθελε να την κάνει γυναίκα του.

Η νεράιδα μάταια τον παρακάλεσε να της δώσει πίσω το μαντίλι της και στο τέλος υπέκυψε και αναγκάστηκε να τον παντρευτεί.

Έτσι η νεράιδα παντρεύτηκε με τον άσχημο και κακό τσοπάνο, έκαναν οικογένεια και γέννησαν ωστόσο, πανέμορφα και καλά παιδιά.

Τα χρόνια περνούσαν, ήρεμα κι ευτυχισμένα για την οικογένεια στο χωριό. Τα παιδιά μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένειες…

Μια μέρα στο πανηγύρι του χωριού, εκεί όπου είχε στηθεί ο χορός, και το γλέντι είχε κορυφωθεί, η νεράιδα ζήλεψε και ζήτησε από τον άντρα της να της δώσει το μαντίλι για να χορέψει στο χορό.

-Δώσε μου το μαντίλι, του είπε, νοστάλγησα θέλω να χορέψω, δεν πρόκειται να φύγω τώρα πια έχουμε οικογένεια.

Ο άντρας της την λυπήθηκε και της έδωσε το μαντίλι της για να χορέψει.

Μπήκε λοιπόν η νεράιδα πρώτη στο χορό και εκεί, στη δεύτερη στροφή άρχισε να τους χαιρετά όλους και να εξανεμίζεται σιγά σιγά ώσπου εξαφανίστηκε τελείως.

Έμεινε όμως πίσω πικραμένος ο άντρας της και τα παιδιά της.

Από τότε άρχισαν, οι απόγονοί τους στο Βαλτινό, να γεννιούνται και να είναι όλοι πανέμορφοι και καλοί άνθρωποι!

Το παραμύθι αυτό μας το αφηγήθηκε, συγκινημένος, ο συγχωριανός Κώστας Απόχας.  

Μία μαγευτική, υπέροχη βραδιά με πολύ χορό από την σχολή χορού «Τέρψις»!!!

Άλλος ένας επιτυχημένος χρόνος της Ακαδημίας Χορού Τέρψις έφτασε στο τέλος της. Η χρονιά έκλεισε με μία λαμπερή, αποχαιρετιστήρια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 11 Ιουνίου 2016 και ώρα 20:00 στο Ξενοδοχείο Gallery Art Hotel (ΚΤΕΛ). Στην εκδήλωση συμμετείχαν περίπου 150 άτομα όλων των ηλικιών (τμήματα προσχολικά, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, ενήλικες, καθηγητές, αγωνιστικές ομάδες…) όπου μαζί με τους θεατές έκαναν το Γύρο του Κόσμου σε 2 ώρες ακολουθώντας μία απολαυστική χορευτική διαδρομή σε άλλους πολιτισμούς!!!

Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από 550 και πλέον θεατές, καθώς η προσέλευση του κοινού ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Οι θέσεις άρχισαν να γεμίζουν από νωρίς και λίγο πριν από την έναρξη, δεν υπήρχε χώρος ούτε για… όρθιους καθώς όπως αποδείχθηκε κανείς δεν ήθελε να χάσει το ραντεβού!!!

Οι θεατές αποζημιώθηκαν πλήρως, απολαμβάνοντας μια βραδιά με ανεξάντλητη έμπνευση, κέφι και διάθεση καθώς δεν σταμάτησαν να χειροκροτούν τους μαθητές που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για ακόμη μία φορά και μάγεψαν το κοινό αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.

Το ενθουσιώδες πλήθος δεν έπαψε δευτερόλεπτο να χειροκροτεί και να λικνίζεται στους γεμάτους ενέργεια ρυθμούς, μαζί με τους εντυπωσιακούς πρωταγωνιστές επί σκηνής…

Ιστορικά στοιχεία για την Μονή Αγίου Βησσαρίωνα

Από την προσωπική ιστοσελίδα του facebook του Βασίλη Πανάγου αλιεύσαμε τα παρακάτω ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για την Ιερά Μονή του Αγίου Βησσαρίωνα (Ντούσικου).

Η Μονή Δουσίκου σε σχέδιο του Γάλλου αρχαιολόγου Leon Heaney, όταν την επισκέφτηκε τον Ιούλιο του 1858

"Αὕτη κτησθεῖσα ὑπό τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσσης [....], ἐπλουτίσθη ὑπό τε αὐτοῦ καί τῶν διαδόχων του, σύν τοῖς ἄλλοις, καί διά λαμπρᾶς καί πλουσιωτάτης βιβλιοθήκης, καθώς εἰς τήν πρός τούς διαδόχους του Ἀρχιεπισκόπους Λαρίσσης διαθήκην ῥητῶς ἀναφέρει. Τήν βιβλιοθήκην ταύτην οἱ μεταγενέστεροι Πατέρες καί Ἡγούμενοι τῆς Μονῆς ἐπλούτισαν διά πολλῶν ἔτι συγγραμμάτων, χειρογράφων καί μή, ὥστε δέν θά ἦτο ὑπερβολή ἐάν ἐλέγομεν ὃτι ὑπερέβη τάς ἀρχαιοτάτων Μετεώρων τοιαύτας"

Την ενδιαφέρουσα αυτή πληροφορία μας δίνει ο μοναχός Ευγένιος Σερεντέλος, ο οποίος το 1904 συνέταξε τον κατάλογο της βιβλιοθήκης της Μονής Δουσίκου, με τον χειρόγραφο πλούτο της.
Προηγήθηκε όμως, δυστυχώς, τον Αύγουστο του 1882 η αρπαγή 532 περγαμηνών χειρογράφων και η μεταφορά τους στην Εθνική βιβλιοθήκη, με απόφαση της Ελληνικής πολιτείας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μονή κατείχε έως τα τέλη του 18ου αιώνα περισσότερα από 700 χειρόγραφα, εκ’ των οποίων πολλά με σημαντική θεολογική, ιστορική και καλλιτεχνική αξία. Συνεπώς, διέθετε μια από τις αξιολογότερες και πλουσιότερες μοναστηριακές βιβλιοθήκες του Ελλαδικού χώρου.

 Η πρώτη σελίδα από τον κατάλογο της βιβλιοθήκης της Μονής, όπως την συνέταξε ο μοναχός Ευγένιος Σερεντέλος το 1904.