Το επάγγελμα του λευκοσιδηρουργού – φαναρτζή μέσα από τον Ανδρέα Σταμούλη

 

Ο ήχος του σφυριού πάνω στη λαμαρίνα και το φως που αντανακλά στις λείες επιφάνειες του μετάλλου είναι η καθημερινότητα του λευκοσιδηρουργού – φαναρτζή, ενός επαγγέλματος που κράτησε ζωντανή την τέχνη της επισκευής και της κατασκευής μεταλλικών αντικειμένων μέσα στους αιώνες.

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον συγχωριανό μας Ανδρέα Σταμούλη, έναν σύγχρονο λευκοσιδηρουργό, να στέκεται δίπλα σε μια καλαίσθητη, χειροποίητη, ανοξείδωτη κατασκευή του, αποδεικνύοντας πως η παράδοση του επαγγέλματος παραμένει ζωντανή και εξελίσσεται, ακόμη και στην εποχή της μαζικής παραγωγής. Με επιμονή, ακρίβεια και αγάπη για την τέχνη του, ο Ανδρέας κατασκευάζει ψησταριές, σούβλες, και κάθε είδους μεταλλικές κατασκευές που χρειάζεται το ελληνικό σπίτι και η τοπική κοινωνία. Φτιάχνε και επισκεύαζε κάθε είδους μεταλλικό σκεύος: δοχεία, κουβάδες, ποτίστρες, γκιούμια, φανοστάτες, σωλήνες για σόμπες, λούκια - υδρορροές, χρησιμοποιώντας κυρίως λευκοσίδηρο, τον κασσιτερωμένο σίδηρο που είναι φτηνός και ανθεκτικός.

Η δουλειά του λευκοσιδηρουργού απαιτεί δυνατά χέρια και καθαρό μυαλό. Από το κόψιμο και τη διαμόρφωση της λαμαρίνας μέχρι τη συγκόλληση και το τελικό γυάλισμα, κάθε βήμα χρειάζεται μεράκι και εμπειρία. Στο εργαστήριο του Γρηγόρη Κωστόπουλου, στην οδό 25ης Μαρτίου στα Τρίκαλα, εκεί που τα εργαλεία είναι προέκταση του χεριού, ο θόρυβος της ροδέλας και το χτύπημα του σφυριού αποκτούν έναν ρυθμό που θυμίζει τις παλιές αυλές και τα κατώγια των παραδοσιακών λευκοσιδηρουργών.

Σε μια εποχή που τα περισσότερα αντικείμενα κατασκευάζονται μαζικά και είναι αναλώσιμα, η παρουσία ανθρώπων όπως ο Ανδρέας Σταμούλης είναι μια υπενθύμιση πως η τέχνη και η ποιότητα έχουν αξία, ότι τα πράγματα μπορούν να επισκευαστούν και να αποκτήσουν ξανά ζωή. Ο Ανδρέας δεν συνεχίζει απλώς ένα επάγγελμα, αλλά κρατά ζωντανή μια παράδοση που στηρίζεται στην τιμιότητα, την ποιότητα και την ανθρώπινη σχέση με το αντικείμενο.

Η φωτογραφία του, μπροστά στη γυαλιστερή κατασκευή του, είναι ένα παράθυρο στο μέλλον αυτού του επαγγέλματος, που μπορεί να είναι ταπεινό, αλλά είναι αναντικατάστατο, προσφέροντας πρακτικά έργα, εργασία και αξιοπρέπεια σε κάθε γειτονιά και χωριό της Ελλάδας.