Δέντρα σε πυκνοφυτεμένη παράταξη. Ένα έντονο χάδι του βλέμματος, μια αναδυόμενη ανάμνηση, ένας φιλικός χαιρετισμός. Τα φθάνω και τα προσπερνώ μέσα σ’ ένα θρόισμα κατανόησης, μέσα σε μια ανταπόκριση νοερής συμπόρευσης. Όμως αυτό που με πληγώνει σήμερα δεν είναι το αιχμηρό κίτρινο που τα κατέλαβε. Είναι οι κάτωθεν και οι γύρωθεν άδειοι δρόμοι και η καρτερική ακινησία τους που δείχνουν ότι δεν θέλουν να με οδηγήσουν πουθενά.
Του
Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου