«Πολιτική είναι
η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί
δεν έγινε» (Ουίνστον
Τσώρτσιλ).
Η πυρόπληκτη και πλημμυροπαθής Ελλάδα
χωρίς να έχει επουλώσει τις πληγές της από την «οργή» της φύσης
ετοιμάζεται να εκλέξει τους τοπικούς της άρχοντες.
Με
δεδομένη την υποχώρηση του καύσωνα και των υψηλών θερμοκρασιών - φθινόπωρον
γαρ-και με δεδομένο τον επερχόμενο εκλογικό αυτοδιοικητικό καύσωνα -
αυτοδιοικητικές εκλογές γαρ - οι «δρομείς» (δήμαρχοι και υποψήφιοι)
ετοιμάζονται για τον «ωραίο» αγώνα της εκλογής ή της επανεκλογής για
κάποιους. Σε αυτόν τον ωραίο αλλά και δύσκολο αγώνα όλοι προσδοκούν το
καλύτερο και απεύχονται το χειρότερο.
Υποψήφιοι
και Επικοινωνία
Τη
χαρά της νίκης και την πίκρα-απογοήτευση της ήττας την
καθορίζει σε μεγάλο βαθμό η ψήφος των πολιτών. Αυτούς, λοιπόν,
καλούνται να πείσουν όλοι οι υποψήφιοι για την ικανότητά τους
αλλά και για τη θέλησή τους να υπηρετήσουν με επιτυχία το γενικό
συμφέρον, να λύσουν προβλήματα, να προτείνουν λύσεις και κυρίως να διατυπώσουν
ένα όραμα για μία διαφορετική κοινωνία και έναν αποτελεσματικό τρόπο
διοίκησης.
To θετικό
ή αρνητικό για τους υποψηφίους είναι ότι δεν απευθύνονται στον άγνωστο ψηφοφόρο
αλλά στον επώνυμο συνάνθρωπό τους. Ιδιαίτερα στις μικρές τοπικές
κοινωνίες η επικοινωνία υποψηφίου και ψηφοφόρου εδράζεται στην προσωπική
γνωριμία με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την δυσκολία ή ευκολία της πειθούς από
την πλευρά του υποψηφίου.
Το
πλαίσιο της επικοινωνίας μεταξύ υποψηφίου και ψηφοφόρου στις αυτοδιοικητικές
εκλογές δεν περιλαμβάνει τα μεγάλα και ζέοντα ιδεολογικά θέματα
της εποχής μας αλλά τα βασανιστικά προβλήματα της καθημερινότητας του
πολίτη. Αυτό έχει ως συνέπεια τα λόγια και τα επιχειρήματα των υποψηφίων να
είναι απαλλαγμένα από όρους και λέξεις
βαρύγδουπες.
Ο ψηφοφόρος σε
αυτήν την επικοινωνία αναζητά τον καθαρό λόγο, την αλήθεια, το
όραμα αλλά εστιάζει και στο ήθος του υποψηφίου. Η άκρατη και
άκριτη υποσχεσιολογία μπορεί να είναι ξεπερασμένη αλλά εξακολουθεί να
ασκεί ακόμη κάποια δύναμη σε κάποιους που φαντάζονται τον εαυτό τους ως
το κέντρο της κοινότητας, του δήμου και της χώρας.
«Τα λόγια ενός
πολιτικού δεν φανερώνουν την ιδέα που έχει για το θέμα του, αλλά την ιδέα που
έχει για το ακροατήριό του» (George Will).
Φυσικά δεν απουσιάζουν οι προσωπικές εκδουλεύσεις, οι εξυπηρετήσεις ή και κάποιες υπόγειες συμφωνίες που πολλές φορές λαμβάνουν την μορφή χρηματικής συναλλαγής. Ιστορικά έχουν καταγραφεί απίθανα αιτήματα των ψηφοφόρων αλλά και απίθανες υποσχέσεις των υποψηφίων για λύση-εις προβλημάτων που υπερβαίνουν τα όρια της εξουσίας και των αρμοδιοτήτων των τοπικών αρχόντων.
