Είναι
ο Πόλεμος μία Βιολογική Αναγκαιότητα ή μία ανθρώπινη Εφεύρεση;
«Βία είναι η φτωχή λύση για
κάθε πρόβλημα, που χρησιμοποιείται μόνο από μικρά παιδιά και από μεγάλα
έθνη» (David Friedman).
Ένα φάντασμα πλανιέται
πάνω από τον κόσμο αυτήν την εποχή, την εποχή των δύο συνεχιζόμενων
πολέμων (Ουκρανικός Πόλεμος - Πόλεμος Ισραήλ και Χαμάς), το φάντασμα
ενός τρίτου πολέμου (όχι του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου) σε άλλη
Ήπειρο. Κι αυτό γιατί η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή είναι πλέον κορεσμένες μετά
και την ενεργοποίηση των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα.
Βέβαια
διάφορες εστίες υπάρχουν σε όλες τις Ηπείρους και ευχόμαστε αυτές οι εστίες να
μην μετατραπούν σε φλόγα και πυρκαγιά Πολέμου.
Η θλιβερή
και άκρως ανησυχητική πραγματικότητα των δύο εν “εξελίξει” πολέμων
και ο φόβος ενός τρίτου (απευκταίος) επαναφέρει με έναν δραματικό
τρόπο το διαχρονικό και αναπάντητο ερώτημα «Γιατί πολεμά ο άνθρωπος;».
Στο
ερώτημα αυτό δόθηκαν κατά καιρούς πολλές απαντήσεις - ήκιστα
πειστικές – για το βασικό γενεσιουργό αίτιο του πολέμου που
επιβιώνει εδώ και εκατομμύρια χρόνια χωρίς το αντίδοτό του.
Το Επιθετικό
Ένστικτο (Fighting instinct)
Ωστόσο
τόσο η Γενετική όσο και η Ανθρωπολογία, η Ζωολογία, η
Κοινωνιολογία, η Θρησκεία και φυσικά η Ψυχολογία δεν μπόρεσαν
μέχρι τώρα να ανιχνεύσουν εκείνο το στοιχείο της ανθρώπινης φύσης που
ενεργοποιεί κάθε φορά την καταστροφική μανία του ανθρώπου και εθίζει
τον άνθρωπο στις εικόνες μίσους και θανάτωσης των συνανθρώπων του.
Η πιο συνηθισμένη ερμηνεία για τη γενεσιουργό αιτία του Πολέμου από τον Θουκυδίδη μέχρι και σήμερα (Ομπάμα) είναι η αποδοχή της άποψης περί ύπαρξης ενός ενστίκτου επιθετικότητας. Ένα ένστικτο που συσσωρεύεται και κατά καιρούς έχει την ανάγκη να εκτονωθεί με τη βοήθεια μιας επιθετικής και βίαιης συμπεριφοράς.
