Όμορφος νιος, σταρένιο πρόσωπο,
ξυπόλυτος, στεφάνι με στάχυα στο ξανθό του κεφάλι, στο χέρι καλάθι γεμάτο με τα
πρώτα -πρώτα μελωμένα φρούτα του Καλοκαιριού, με ανέμελο στην πλάτη του το ξεχειλωμένο
άσπρο ρούχο, ροβόλησε απ' τα βουνά...! Περπάτησε τους κάμπους, πέρασε μέσα απ' τα
περβόλια ακροπατώντας!
Κάθισε να ξεκουραστεί κει δα
στην άμμο κάτω, με συντροφιά πολύχρωμους ανθούς, βασιλικούς, βότσαλα και κοχύλια...!
Στα πόδια του η θάλασσα! Σιγομουρμούριζε
ερωτικούς σκοπούς στ' αυτιά του! Κι εκείνος δεν χόρταινε στα ηλιοκαμένα χείλη του
τα ευωδιαστά φιλιά της!
Ήπιε νερό! Ξεδίψασε...χαμογέλασε...φωτίστηκε
όλη η πλάση!
Ακούμπησε πάνω σ' ένα σωρό
χοχλίδια, χαμήλωσε τα χρυσά του τσίνουρα κι άρχισε να στοχάζεται...
Οι άνθρωποι....οι άνθρωποι
τι κάνουν; Είναι όπως τους άφησα πέρυσι τέτοιο καιρό που ήρθα;
Καλά..καλά είναι, είπε ένα
θαλασσοπούλι που κούρνιασε στον ώμο του...να!...προσπαθούν να γιάνουν τις πληγές
τους!
Κατάλαβε ο νιος! Σφίχτηκε η
καρδιά του! Αργά κατρακύλησαν τα χρυσαφένια δάκρυα! Πότισαν την αμμούδα!
Θα βοηθήσω κι εγώ, όσο πιο
πολύ μπορώ! Τους αγαπάω, είπε!
Άνοιξε τα μάτια του! Έσμιξε
η γαλαζοπράσινη ματιά με το γαλαζοπράσινο της θάλασσας και έγιναν Φως!
Καλώς μας ήρθες μήνα Ιούνιε!
Καλώς μας ήρθες όμορφο Καλοκαίρι!
Της Γεωργίας Μπουροκώστα
