Αυτό το
δέντρο, πίστευα πως με γνώριζε καλά
Είχα
παραβρεθεί στη γέννησή του
Πότε μου δεν
το αφαίρεσα πρόωρο καρπό
Άφηνα
πάντοτε να προηγούνται τα σκουλήκια
Δεν πείραξα
φωλιά στις φυλλωσιές του
Στα όριά του
δόκανα δεν έστησα
Ούτε το ζύγωσα
ποτέ με κλαδευτήρι ή πριόνι
Κι όμως
προχθές που έτρεξα όπως ο Παυσανίας στο ναό
Να φυλαχτώ
από τη καταιγίδα
Με όλο του
το είναι άκουσα να καλεί τον κεραυνό
Κι έχω ήδη
αρχίσει να μαντεύω την αιτία
Είμαι από
τους λίγους που γνωρίζουν πως κάποτε
υπήρξε ένα
καχεκτικό και άθλιο κωλορίζι
Του Τάσου Ζερβού
