Απογευματινό
καφέ στο Cafe Fuego διοργανώνει ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού, την Κυριακή
24 Μαρτίου 2024 και ώρα 6:00 μ.μ. και καλεί τα μέλη και τους φίλους του
Συλλόγου σε μια κοινωνική συνεύρεση. Στόχος μαζί με την απόλαυση του καφέ είναι
και η ευκαιρία για επικοινωνία,
κοινωνικοποίηση, ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών για θέματα του χωριού.
Το
Δ.Σ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.
Την καθαρά Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024, στον ιερό ναό Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Δενδροχωρίου, τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία της μακαριστής Ευαγγελίας Μεγαρχιώτη, μητέρας του ιερέα Σπυρίδων Μεγαρχιώτη, η οποία εκοιμήθη σε ηλικία 83 ετών, μεταβαίνοντας από τα επίγεια στα επουράνια. Στην εξόδιο ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης, κ. Χρυσόστομος, ο οποίος έλαβε τον επικήδειο λόγο και αναφέρθηκε στα πλούσια χαρίσματα της κοιμωμένης. Ο λόγος του Σεβασμιότατου είχε ως εξής:
Σήμερα όλοι μας ομοθυμαδόν «εν εμοί στόματι και μια καρδία», μαζί με τους ευλαβέστατους ιερείς μας, ήρθαμε εδώ γιατί ο Πατήρ Σπυρίδων είναι μέλος της οικογένειάς μας, και όταν ένα μέλος, της κατά σάρκας οικογενείας ενός μέλους της αρχιερατικής μας οικογένειας φεύγει από τη ζωή, τότε πόνο και θλίψη και δάκρυα στα μάτια έχει όλη η αρχιερατική μας οικογένεια, με πρώτο τον επίσκοπο.
Έτσι λοιπόν σήμερα προσήλθαμε για να τελέσουμε την εξόδιο ακολουθία, να προσευχηθούμε ιδιαιτέρως για την ψυχή της, να αναπαύεται «μετά των αγίων και δικαίων και μην τιμών εις χαράν». Μα θα μου πείτε, Σεβασμιότατε ήρθαμε σε κηδεία και να έχουμε χαρά; Ήρθαμε σε εξόδιο ακολουθία και να μην δακρύσουμε, να μην πονάμε; Κατ’ άνθρωπον «θρηνώ και οδύρομαι όταν εννοήσω τον θάνατο», κατ’ άνθρωπον, πραγματικά συγκινούμεθα βαθύτατα, διότι η σύζυγος, η μητέρα, η γιαγιά, η φίλη, η συγγενής, η γνωστή σε όλους μας, εγκαταλείπει τον ψεύτικο αυτόν κόσμο, την στρατευόμενη εκκλησία για να βρεθεί στην Θριαμβεύουσσα εκκλησία, στους χώρους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, εκεί που δεν υπάρχει ούτε πόνος, ούτε θλίψη, ούτε στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
Έτσι λοιπόν ήρθαμε σήμερα να χαρούμε και να προσευχηθούμε, γιατί ένας δικός μας άνθρωπος, ένας άνθρωπος του Θεού (χθες γιορτάσαμε τον Άγιο Αλέξιο, τον άνθρωπο του Θεού και σήμερα στο συναξάρι ήταν η ημέρα της κοιμήσεως του Αγίου Αλεξίου, του ανθρώπου του θεού), που έφυγε κατά την ώρα της θείας λειτουργίας λέγοντας μάλιστα στον Πατέρα Σπυρίδωνα, στον υιόν της, «Μακάρι να έφευγα αυτή την μεγάλη ημέρα». Και όντως, δεν πρόλαβε ο παπα-Σπύρος να γυρίσει από τη λειτουργία και δέκα παρά τέταρτο, η μητέρα του άφησε την τελευταία της πνοή, για να ανέβει εις τους ουράνιους μονάς. Ένας λοιπόν άνθρωπος του θεού ήταν η δούλη του θεού Ευαγγελία, η οποία αξιώθηκε με τον εκλεκτό σύζυγό της, τον αγαπητό μας ιεροψάλτη Θωμά, ο οποίος στολίζει με την παρουσία του κάθε αναλόγιο της ιεράς μας Μητροπόλεως και μαζί του έφερε τρία τέκνα, δυο θυγατέρες και ένα υιό, τον οποίο υιό τον προσέφερε στην Αγία μας Εκκλησία. Και είναι σπουδαίο πράγμα σήμερα να μνημονεύουμε Ευαγγελίας ιερομήτωρος, το ότι αξιώθηκε όχι απλώς να δει εννέα εγγόνια, και δύο δισέγγονα, όχι απλώς να μεγαλώσει σε μια οικογένεια ευλογημένη, αλλά να δει έναν πρεσβύτερο, τον υιόν της να ιερατεύει, να ευλογεί και να αγιάζει και ο Δεσπότης να καμαρώνει. Να καμαρώνει για τον παπα-Σπύρο! Διότι ξέρετε, για να γίνει κάποιος κληρικός, πρέπει ένας άλλος κληρικός να βάλλει την υπογραφή του και να συμμαρτυρήσει, ότι αυτό το νέο παιδί που θέλει να ιερωθεί, είναι ικανός για την ιεροσύνη. Και έτσι τότε, το 2014, στον Άγιο Βησαρίωνα έλαβε χώραν εις Διάκον χειροτονία, από τον αλήστου μνήμης μακαριστό γέροντά μας Αλέξιο, και ήμουνα εγώ αυτός, τότε πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως, όπου υπέγραψα την πρώτη και τελευταία μου συμμαρτυρία, (ως Δεσπότης δεν μπορώ να υπογράψω, οι άλλοι ιερείς πρέπει να υπογράψουν, ώστε να μου διαβεβαιώσουν ότι μπορώ να τους χειροτονήσω).
Έτσι λοιπόν καμάρι για την Μητρόπολή μας, για τον επίσκοπο που συμμαρτύρησε, που έβαλε την μοναδική υπογραφή του και όντως χαίρομαι και καμαρώνω και τώρα καταλαβαίνω, διότι μεγάλωσε σε ένα σπίτι ευλογημένο, σε μια οικογένεια ευλογημένη και συνεχίζει αυτή η οικογένεια να είναι πλέον ιερατική, αφού ο πατήρ Σπυρίδων έχει αποβεί ένα άξιο σκεύος της ιεράς μητροπόλεως και ως λίχνος και ακοίμητη καντήλα προσεύχεται. Δεν φοβήθηκε να γεννήσει πολλά παιδιά με την καλή του πρεσβυτέρα, παρότι ζούμε σε δύσκολες εποχές, ένας παπάς με έναν μικρό μισθό, σε ένα μικρό χωριό, όπου έχει οργώσει το χωριό του, όπου είναι ο μοναδικός ιερεύς στη Μητρόπολή μας, ο οποίος προσπαθεί συνεχώς να δραστηριοποιείται. Μακάρι όλοι οι ιερείς να έμοιαζαν στον πατέρα Σπυρίδωνα.
Άρα λοιπόν αυτό που λέει ο Χριστός «Μη φοβού το μικρό ποίμνιο», αυτό έκανε κι ο παπα-Σπύρος, δεν φοβήθηκε το μικρό ποίμνιο, ένα μικρό χωριό και έχει ξεσηκώσει με την καλή έννοια αυτό το χωριό πνευματικά και προσπαθεί να τους μπολιάζει, να τους οργώνει ώστε να γεμίζουν οι πνευματικές μπαταρίες των κατοίκων όχι μόνο της Μεγάρχης, αλλά κι όλων των πιστών της ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Έτσι λοιπόν σήμερα ήλθαμε να σας αγκαλιάσουμε με τις προσευχές μας, να σας σκουπίσουμε τα δάκρυα και να σας πούμε να χαίρεστε σήμερα, γιατί κατ’ άνθρωπο όντως η μάνα είναι μάνα, αλλά όμως όταν η μάνα είχε και έχει ευσέβεια και σε όλη της τη ζωή ζούσε κατά Χριστό, για τον Χριστό και για την εκκλησία και παρότι τα τελευταία της χρόνια δυσκολεύτηκε, το κρεβάτι έγινε η αγία τράπεζα που εκεί πάνω ο Πατήρ Σπυρίδων ιερουργούσε το Μυστήριο της Αγάπης, μαζί με τη σύζυγό του, με τα παιδιά τους, και βέβαια μπροστάρης ο σύζυγός κύριος Θωμάς.
Τώρα πλέον δεν θα έχει πόνους, δεν θα είναι συνεχώς στο κρεβάτι του πόνου, δεν θα είναι στο καροτσάκι. Τώρα πλέον θα βρίσκεται στην βασιλεία του Θεού. Και όπως λέει κι ακούσαμε στο Ευαγγέλιο «Αμήν, αμήν λέγω υμίν ότι τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται» Και είμαστε σίγουροι σήμερα ότι η Ευαγγελία δεν θα έρθει στην κρίση του Θεού, γιατί όχι απλά άκουγε τον λόγο του Θεού, αλλά ζούσε με τον λόγο. Δηλαδή, όχι να λέμε πολλά λόγια, όπως στη σημερινή εποχή που γινόμαστε παπαγαλάκια, οι γυναίκες και οι άντρες λόγια, λόγια. Ξεχάσαμε να κηρύττουμε τον λόγο και λέμε λόγια.
Η Ευαγγελία λοιπόν δεν ήταν η γυναίκα με τα λόγια, αλλά ήταν η γυναίκα που είχε τον λόγο του Θεού στη ζωή της, που κήρυττε τον λόγο του Θεού και τον τηρούσε.
Με αυτές τις απλές σκέψεις, εύχομαι και προσεύχομαι ώστε να αναπτύσσεται η ψυχή της μετά των αγίων και δικαίων, είναι ευλογημένη διότι ο Πατήρ Σπυρίδων σε κάθε Θεία λειτουργία θα μνημονεύει Ευαγγελίας ιερομήτωρος. Και πλέον από τη θριαμβεύουσα εκκλησία θα προσεύχεται στο θεό που θα είναι δίπλα του και θα παρακαλεί για την οικογένειά της, για τα παιδιά της, για τον σύζυγό της, για τα εγγόνια της, για τα δισέγγονά της, γι’ αυτό το ευλογημένο χωριό το Δενδροχώρι,, αλλά και για όλους εμάς. Την παρακαλούμε ιδιαιτέρως αυτούς τους αγνούς ανθρώπους, με την ευσέβεια, με την ευλάβεια με την κατανόηση, με την αγκαλιά, με την ταπείνωση, την παρακαλούμε λοιπόν στο θρόνο του Θεού που βρίσκεται να εύχεται και να δέεται για τον επίσκοπο, για τους ιερείς και για όλον τον τρικαλινό λαό και για όλους τους Έλληνες.
Ας αναπαύεται λοιπόν η ψυχή της μετά αγίων και δικαίων και να χαρίζει σε όλους και εις άπαντας υμάς την εξ ύψους παρηγορίαν Αμήν.
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστος και αείμνηστος αδελφή υμών.
