Το παλιό, ξύλινο γεφυράκι του χωριού

Μπορεί από αρχιτεκτονικής άποψης να μην είχε κανένα ενδιαφέρον, όμως τότε, που οι βαλτότοποι και τα πολλά νερά κυριαρχούσαν στην περιοχή, η πρακτική του χρησιμότητα και η ωφελιμότητα για τους κατοίκους του Βαλτινού, ήταν μεγάλη.
Πρόκειται για το τελευταίο ξύλινο γεφυράκι που βρίσκονταν παλιά μπροστά στο μπακάλικο του Νικόλα Καραθανάση, σήμερα, μπροστά στο Ζαχαροπλαστείο του Γ. Χύτα και εξυπηρετούσε τις ανάγκες πρόσβασης των κατοίκων.

Σήμερα οι διασωζόμενες μνήμες το επαναφέρουν στην επικαιρότητα και οι παλαιότεροι ίσως να το θυμούνται με νοσταλγία.
Κατασκευάστηκε το 1960 από τον Ηλία Νικ. Καραθανάση, και υπήρχε μέχρι το 1985, όπου έγιναν τα αποστραγγιστικά έργα και στη θέση του ποταμιού κατασκευάστηκε υπόγειος αγωγός υδάτων. Στη θέση του, πριν από την κατασκευή του, υπήρχε ένα άλλο πρόχειρο και επικίνδυνο γεφυράκι.

Η κατασκευή του ξύλινου γεφυριού είχε γίνει από ξυλεία του Λόγγου.

Χειμωνιάτικη εικόνα με το ποταμάκι πλημμυρισμένο στη θέση του ξύλινου γεφυριού.

Στο βιβλίο «Το Βαλτινό» του Ευάγγελου Στάθη, διαβάζουμε την αφήγηση του Ηλία Καραθανάση για την κατασκευή του ξύλινου γεφυριού. 

«Με τον παππού τον Σκρέκα είχαμε συμπάθεια. Από εκτίμηση προς το άτομό μου, μου λέει μια μέρα: «Να πας στο Λόγγο να κόψεις ξύλα και να τα φκιάσεις ένα γεφύρι μεγαλύτερο και πιο στέρεο, όχι σαν αυτή τη λισιά». Πήγα, διάλεξα ό,τι ξύλο ήθελα, δένδρο (βελανιδιά) μου φαίνεται έκοψα, και έγινε εκείνο το γεφυράκι. Εξυπηρετούσε πολύ τον κόσμο. Περνούσαν και ποδήλατα και μηχανάκια και ζώα».