Του
Δημήτρη Τσιγάρα
Στα
τέλη του 19ου αιώνα η μορφή της πόλης των Τρικάλων αλλάζει και επεκτείνεται με
βάση πολεοδομικού σχεδιασμού. Οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γέφυρες και τα κτίρια
σχεδιάζονται σύμφωνα με τις αντιλήψεις περί νεοκλασικισμού.
Η
ανερχόμενη αστική τάξη θέλοντας να εκφράσει την ευμάρειά της, άρχισε να κτίζει
κατοικίες με τα πρότυπα ευρωπαϊκού επιπέδου.
Η
αρχιτεκτονική των κτιρίων αυτών χαρακτηρίζεται από την αυστηρότητα και τη
συμμετρία στην κάτοψη και τους όγκους, αλλά και την ποικιλία στη χρήση επί
μέρους μορφολογικών στοιχείων.
Η
αρχή της οδού Ασκληπιού με φόντο τα παλιά ξενοδοχεία «Πετρούπολις» (αριστερά)
και «Στέμμα», «Ολύμπια» (δεξιά). Είναι ο δρόμος με τις πολλές αντιφάσεις, όπου
συνυπάρχουν η διασκέδαση με το μόχθο και η κατοικία με την επαγγελματική
δραστηριότητα. Εικόνα εμπνευσμένη από παλιά φωτογραφία αρχείου Μιχ. Πιτσάκου.
Τα
νεοκλασικά αρχοντικά ήταν συνήθως μεγάλα, επιβλητικά κτίσματα, διώροφα με ωραία
εξωτερική εμφάνιση και ακριβή εσωτερική διακόσμηση.
Κατασκευασμένα
από τούβλα ή πέτρα, με μαρμάρινα μπαλκόνια και περίτεχνα σιδερένια κάγκελα. Με
κεραμικές διακοσμήσεις στα παράθυρα και στις μπαλκονόπορτες. Με πήλινα
κολονάκια και μικρά αγαλματίδια στην κορυφή των κεραμοσκεπών. Με μεγαλοπρεπή
κύρια είσοδο, ξύλινη δίφυλλη πόρτα με διάφορα γεωμετρικά διακοσμητικά σχέδια.
Με
πολυτελέστατους εσωτερικούς χώρους που διακρίνονταν για τα μεγάλα και ευρύχωρα
δωμάτια, και τις ακριβές διακοσμημένες οροφές τους. Με την εσωτερική σκάλα, τα
τζάκια τους και τα έπιπλά τους.
Το
κεντρικότερο κτίριο των Τρικάλων. Το διώροφο ξενοδοχείο «Πετρούπολις» που
διέθετε 21 δωμάτια και το οποίο μετονομάστηκε το 1957 σε «Πίνδος».
