Η Χαρόντισσα (Του χάρου η μάνα)

 

Ποιός έχει πέτρινη καρδιά και θέλει να μ’ ακούσει;

Θα πω τραγούδι θλιβερό και παραπονεμένο.

Μηδέ από χήρα τ’ άκουσα, μήτε από παντρεμένη!

Του χάρου η μάνα το ’λεγε, το ’σερνε μοιρολόγι:

 

-Έχ' τε παιδιά να κρύψετε, αδέρφια να φυλάξτε;

Γιατί έχω γιο κυνηγητή, γιατί έχω γιο κουρσάρο,

σέρνει στιλέτα δίκοπα, σπαθιά ξεγυμνωμένα,

στιλέτα ’χει για τις καρδιές, σπαθιά για τα κεφάλια!

 

Οπ’ εύρει τρεις, παίρνει τους δυο και οπ’ εύρει δυο, τον έναν

κι οπ’ εύρει έναν μοναχό κι αυτόν δεν τον αφήνει!...

-Μα νάτος, που ξαγνάντεψε στο μαύρο καβαλάρης,

μαύρος είναι, μαύρα φοράει, μαύρο είν’ τ’ άλογό του!...

 

Της δημοτικής μας παράδοσης. Αφιερωμένο στα παιδιά και στους άμαχους της Παλαιστίνης και του Ισραήλ.