Ελληνίδες τραγουδίστριες και ηθοποιοί (Πορτρέτα)

Η λαοφιλία και η διεισδυτικότητά τους στο φιλοθέαμον κοινό της Ελλάδας υπήρξαν παροιμιώδης, καθώς η αγάπη και η λατρεία του κόσμου εκδηλώνονταν απερίφραστα με κάθε ευκαιρία. Για παράδειγμα, την χρυσή εποχή που τα ονοματεπώνυμα αυτών των καλλιτεχνών «Τζένη Καρέζη, Κώστας Κακαβάς, Αλίκη Βουγιουκλάκη εσύ θα τα φυλάς», αντικαθιστούσαν τις «λέξεις» στο γνωστό ποιηματάκι «α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ», το οποίο τα παιδιά χρησιμοποιούν για να δουν ποιος ή ποια θα «τα φυλάξει» στο κρυφτό.

Πρόκειται για τις δημοφιλείς Ελληνίδες τραγουδίστριες και ηθοποιούς, που άφησαν εποχή: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Χάρις Αλεξίου, Βίκυ Μοσχολιού και Μαρινέλλα, των οποίων τα πορτρέτα και λίγα βιογραφικά στοιχεία, παρουσιάζονται παρακάτω.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1934 στο Μαρούσι Αττικής.

Έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο το 1953, ενώ ήταν δευτεροετής μαθήτρια της Δραματικής του Εθνικού. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Πρωταγωνίστησε σε 42 κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ των οποίων και ορισμένες διεθνείς παραγωγές, οι περισσότερες των οποίων είχαν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες και κατάφεραν να εκτινάξουν την καριέρα της στα ύψη και να της αποδοθεί ο χαρακτηρισμός της «Εθνικής Σταρ».

Η Τζένη Καρέζη (πραγματικό όνομα: Ευγενία Καρπούζη), γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1932, στην Αθήνα. Υπήρξε μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, αλλά και σημαντική θεατρική επιχειρηματίας.

Η Τζένη Καρέζη, κατάφερε και μπήκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1951. Τον Οκτώβριο του 1954 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο, στο έργο «Ωραία Ελένη», δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο.

Το 1955 πρωτοεμφανίζεται στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας -ως πρωταγωνίστρια μάλιστα- στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο».

Η Χάρις Αλεξίου (πραγματικό όνομα: Χαρίκλεια Ρουπάκα), γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1950 στη Θήβα. Υπήρξε μία από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες του ελληνικού τραγουδιού και η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια σε πωλήσεις δίσκων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.

Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους.

Το 1970 είναι η χρονιά που η 20χρονη Χάρις Αλεξίου παρουσιάζεται στη δισκογραφία με δίσκο 45 στροφών και το τραγούδι "Όταν πίνει μια γυναίκα" των Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα.

Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1943 στο Μεταξουργείο της Αθήνας.

Το ξεκίνημά της έγινε το 1962, σε ηλικία 14 ετών όταν δοκίμασε με επιτυχία να πάρει μέρος στην εκπομπή ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη, «Χαρούμενα Ταλέντα».

Η γνωριμία της στη συνέχεια με τον Γιώργο Ζαμπέτα, θα αποτελέσει την αφετηρία της μεγάλης καριέρας της, ενώ με τη συνεργασία της, το 1964, με τον Σταύρο Ξαρχάκο θα καθιερωθεί στο χώρο του τραγουδιού.

Η Μοσχολιού ως τύπος τραγουδίστριας ήταν contralto, δηλαδή η βαρύτερη γυναικεία φωνή, σαφέστατα στην λαϊκή εκδοχή της. Κατείχε μεγάλη έκταση φωνής, βαριά ηχητικότητα και φυσικά μια μελαγχολική βραχνή χροιά.

Η Μαρινέλλα (πραγματικό όνομα: Κυριακή Παπαδοπούλου) γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1938, στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε η σημαντικότερη ερμηνεύτρια του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού με εξαιρετική εκφραστική δυνατότητα. Τραγούδησε επαγγελματικά από το 1956. Έχει κυκλοφορήσει πολλά προσωπικά άλμπουμ, τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν εμπορική επιτυχία.

Το 1960, η Μαρινέλλα και ο Στέλιος Καζαντζίδης, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον ελληνικό κινηματογράφο (συνολικά συμμετείχαν μαζί σε 10 ελληνικές ταινίες).

Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα παντρεύτηκαν στις 7 Μαΐου του 1964 και ταξίδεψαν τραγουδώντας στη Γερμανία και την Αμερική. Το τραγουδιστικό ντουέτο τους είναι πλέον θρυλικό!

Συνέντευξη με τον παραδοσιακό οργανοπαίχτη Παναγιώτη Πέτρου

 

Ο Παναγιώτης Δημ. Πέτρου γεννήθηκε το 1937 στο Βαλτινό. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την παραδοσιακή μουσική ως οργανοπαίχτης και τραγουδιστής, σε γάμους και πανηγύρια. Όσοι τον γνωρίζουν εκτιμούν το πηγαίο ταλέντο του στην παραδοσιακή μουσική, αλλά και το αστείρευτο χιούμορ του, που τον χαρακτηρίζει. 

Μια επίσκεψη στην οικία του, στάθηκε η αφορμή για μια συνέντευξη στην εφημερίδα μας, όπου ο Παναγιώτης Πέτρου θυμήθηκε και μας μίλησε για την ενασχόλησή του με την παραδοσιακή μουσική. Παραθέτουμε παρακάτω αυτούσιο τον περιγραφικό του λόγο:

Θυμάμαι πως, με τη μουσική ξεκίνησα από πολύ μικρός. Δεν είχα βγάλει το δημοτικό σχολείο. Ήταν η χρονιά που πέθανε η μάνα μου και ύστερα δεν ήθελα να μάθω γράμματα, στοπ απ’ τα γράμματα και μ’ έστειλαν να μάθω βιολί.

Πήγα λοιπόν στα Τρίκαλα, σ’ έναν δάσκαλο μουσικής που ήταν τότε, «Αντώναρο» τον λέγανε, ήταν ο καλύτερος μουσικός στα Τρίκαλα τότε. Αυτός ήταν από τη Μικρά Ασία και είχε έρθει εδώ στην Ελλάδα πρόσφυγας. Είχε ένα εργαστήριο κι έφτιαχνε μουσικά όργανα, αλλά μάθαινε και μουσική σε όποιον ενδιαφερόταν. Ήταν όμως καλός μουσικός δάσκαλος, ήξερε νότες στο πεντάγραμμο και μου έκανε θεωρία. Μου τα έγραφε αυτός στο πεντάγραμμο και μ’ έλεγε: «πάρτα Παναγιώτη και μελέτα στο σπίτι». Αλλά εγώ δυσκολευόμουνα με το πεντάγραμμο κι έμαθα το βιολί πρακτικά. Μετά πήγα και στον Μπιτέλη, μ’ έδειξε και αυτός διάφορα πράγματα και σιγά-σιγά άρχιζα κι έπαιζα στους γάμους και στα πανηγύρια. Όταν άρχισα να βγάζω τα πρώτα χρήματα δεν ξαναπήγα στο δάσκαλο. Έμαθα το βιολί περισσότερο πάνω στην πρακτική. Όμως τραγουδούσα καλά και στους περισσότερους γάμους τραγουδούσα, παρά έπαιζα βιολί. Οι άλλοι οργανοπαίκτες με προτιμούσαν περισσότερο για τραγουδιστή παρά για βιολιτζή.

Στους γάμους πρωτόπαιξα με το Μήτσο Μαντέλα, τον Γκέλια Μπαντή, που έπαιζε βιολί από το Γοργογύρι, τον Χαράλαμπο Μπαρούτα από το Πρίνος  και κάποιον Μπαντή από τη Φωτάδα. Στη συνέχεια έπαιξα με πάρα πολλούς οργανοπαίχτες. Έπαιξα με τον κλαρινίστα Αντώνη Ζησόπουλο, από τη Φωτάδα, μάλιστα για τελευταία φόρα που έπαιξε κλαρίνο ο Ζησόπουλος, παίξαμε μαζί στο Κεφαλόβρυσο. Έπαιξα επίσης με τον κλαρινίστα Σπύρο Αρμάγο από το Μέλιγο, με τον Νίκο Καλαμπάκα, το Βασίλη Κοφινά από την Πηγή και ποιόν να πρωτοθυμηθώ, έπαιξα με πάρα πολλούς άλλους. Με όποιον ταίριαζε τότε. Τα κανονίζαμε φτιάχναμε την κομπανία και παίζαμε. Θυμάμαι, τότε έκανε κομπανίες ο Μήτσιος Μαντέλας με τον Βαγγέλη Καλαμπάκα. Ο Μήτσος Μαντέλας όμως, ήταν καλύτερος στη διαπραγμάτευση, είχε λέγειν, ήταν της πιάτσας. Άμα ερχόταν ο Μαντέλας στο σπίτι σου, τελείωνε…, θα την έκλεινε τη δουλειά. Δεν υπήρχε περίπτωση να πεις «όχι, δεν σε θέλω στο γάμο» στο Μαντέλα. Ενώ ο Βαγγέλης Καλαμπάκας δεν το παρά κυνηγούσε, είχε και το καμίνι, ο άνθρωπος κι έβγαζε κι από εκεί λεφτά.

Όσον αφορά τα τραγούδια που έλεγα, τα ήξερα όλα απέξω. Τα είχα όλα μέσα στο μυαλό μου. Δεν υπήρχε χαρτί να διαβάζω τότε. 1000 τραγούδια, 2000 τραγούδια, όλα απέξω. Έρχονταν μονάχα τους τα λόγια στο μυαλό μου. Την ώρα που ξεκινούσε η μουσική και την άκουγα, έρχονταν τα λόγια κατευθείαν. Πολλά τραγούδια τα είχαμε με τη σειρά, 10 -15 μαζί καλαματιανά ας πούμε, μετά άλλα τόσα συρτά. Αν θα με ρωτήσεις τώρα να σου πω τα λόγια, δεν τα θυμάμαι. Αν αρχίσει το τραγούδι έρχονται τα λόγια μόνα τους στο μυαλό μου όλα. Ούτε οξεία δεν παραλείπω, ούτε περισπωμένη χάνω, που λένε. Κατάλαβες; Μόνο κάποια δεν μπορούσα να τα μάθω εύκολα. Όταν τα μάθαινα, όμως, δεν τα ξέχναγα ποτέ. Είχα την κόρη μου, άκουγε στο ράδιο τα τραγούδια, τα έγραφε και μετά τα έπαιρνα εγώ, τα διάβαζα, τα ξανά διάβαζα, δυσκολευόμουν να τα μάθω…, αλλά όταν τα μάθαινα τελείωνε…, γράφονταν μέσα στο μυαλό μου.

Βγάζαμε καλά λεφτά τότε. Η χαρτούρα είχε πολλά λεφτά. Ύστερα έγινε το σύστημα με συμφωνία. «Πόσα θέλεις Παναγιώτη, 1000 δραχμές; Πάρτα». Αφού μας πλήρωνε ο νοικοκύρης, δεν έριχναν οι άνθρωποι τίποτα. Ήμασταν πληρωμένοι. Βέβαια δεν απαγόρευε κανένας να κεράσεις, αν ήθελες. Κάποιοι που χόρευαν, πάνω στο κέφι, έριχναν και το κέρασμά τους. Χόρευε για παράδειγμα το παιδί τους, το κορίτσι τους, πάνω στη χαρά κερνούσαν. Κατάλαβες; Βγάζαμε και από κει κάτι.

Είχαμε όμως και τα καλαμπούρια μας.

Θυμάμαι μία φορά παίζαμε σε ένα γάμο, εκεί προς την Μπάγια και είχαμε τη νύφη έξω. Τότε βγάζαμε πολλά λεφτά στη νύφη. Τη μέρα που γίνονταν η «Αγορούσα», έμπαινε όλο το χωριό στο χορό. Πιάνονταν όλο το χωριό και χόρευαν όλοι από λίγο. Και μάσε λεφτά, από κεράσματα.

Εκεί λοιπόν έπαιζε λαούτο ο Αποστόλης, ένα καλό παιδί, ο οποίος άρχισε να τραγουδάει έναν αμανέ που έλεγε: «είμαι φτωχός και τίμιος»… Πάω εγώ στο μικρόφωνο και λέω: «Στα τσάκια μας αν είσαι φτωχός και τίμιος εσύ». 

Άρχισε να γελάει ο κόσμος, έγινε χαμός, ξεστρίφτηκαν στα γέλια όλοι.

Α! ωραίες εποχές!

Εκδρομή στην Άφησσο Πηλίου από το φροντιστήριο Αγγλικών «JOYFOUL LEARNING» της Νατάσας Πλεξίδα

 

Εκδρομή στην Άφησσο Πηλίου διοργάνωσε το  φροντιστήριο Αγγλικών «JOYFOUL LEARNING» της Νατάσας Πλεξίδα την Κυριακή 26 Ιουνίου 2022.

Οι εκδρομείς είχαν την ευκαιρία να αποδράσουν στις πανέμορφες παραλίες της Αφήσσου, να κολυμπήσουν, να ψυχαγωγηθούν και να περάσουν όμορφες κι αξέχαστες στιγμές μέσα από το πανέμορφο περιβάλλον της  φύσης και την ωραία παρέα που δημιουργήθηκε.

Εικόνα στο σύθαμπο

 

Του Ηλία Κεφάλα

Το Κερκέτιον υψώνεται απότομα σαν απαγορευτικός τοίχος. Εδώ μείνε, λέει, συγκεντρώσου στα εγγύτερα. Τι είναι τα εγγύτερα; Μικρές αναλαμπές πράσινου που εντείνουν το σκοτάδι που πλησιάζει. Φθινοπωρινά χαμόγελα με χρώματα μιας άλλης εποχής. Ωστόσο τα δέντρα θέλουν να υψωθούν σαν δράκοι του παραμυθιού και να τρομάξουν. Ξέρω ότι στη φύση αποτυπώνεται εναργώς αυτό που κουβαλάμε μέσα μας. Μια προαιώνια και ανερμήνευτη θλίψη για κάτι άγνωστο που συνθέτει τη διαρκή μας έλλειψη. Με τι, εν τέλει, θέλουμε να ενωθούμε, ώστε να ισορροπήσουμε την ύπαρξή μας; Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει σε μια αφύσικη και αόριστη μοναξιά; Ποιος λόγος είναι σε θέση να μας παρηγορήσει εκεί στη βαθύτερη φωλιά του είναι μας, όπου σιγοβράζει η αμφιβολία και η δυσπιστία; Ψιχαλίζει. Η θλίψη είναι η μόνη παρουσία που κάνει ζωντανό το σύθαμπο αυτού του σούρουπου.

Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού. (Μέρος 6ον)

 Αφιέρωμα σε ποδοσφαιριστές του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του Α.Ο. Βαλτινού.

Στη συνέχεια του αφιερώματος «Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού» παρουσιάζονται παρακάτω μια σειρά από ποδοσφαιριστές που κατάγονται από το Βαλτινό και έπαιξαν ποδόσφαιρο με τη φανέλα της ομάδας.

Βασίλειος Ευαγ. Βότσιος

Από τους καλύτερους επιθετικούς ποδοσφαιριστές της ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού. Τα προσόντα που διέθετε ήταν πολλά. Έξυπνη τρίπλα, φοβερό σουτ, καρφωτή κεφαλιά και ταχύτητα που αιφνιδίαζε τις άμυνες και σκοράριζε. Δικαίως, πολλοί ήταν εκείνοι που τον αποκαλούσαν  «Μποντίνο».

Δημήτρης Ε. Σταμούλης

Τερματοφύλακας με καλό σωματότυπο, ψηλός και ευκίνητος, με καλό μπλουζόν. Ψύχραιμος στις κρίσιμες στιγμές, με καλή συνεννόηση με τους κεντρώους και αμυντικούς παίκτες και με ελάχιστα λάθη στο ενεργητικό του. Χρησιμοποιούσε με άνεση και τα δύο πόδια του κάτι που τον βοηθούσε σε δύσκολες συνθήκες.

Αντώνης Η. Καραθανάσης

Υπήρξε ένας από τους πρώτους παίκτες που αγωνίστηκε στην επίσημη αναγνωρισμένη ομάδα του Α.Ο. Βαλτινού. Η θέση του ήταν στην άμυνα με χαρακτηριστικά προσόντα την ευκινησία και την ταχύτητα, που τον διέκριναν. 

Σωτήρης Νάκας

Ποδοσφαιριστής της άμυνας, που αγωνίστηκε και αυτός στην πρώτη αναγνωρισμένη επίσημη ομάδα. Ευέλικτος, δυνατός, με πολύ καλό έλεγχο και αντίληψη του χώρου. Το ξεχωριστό του ατού ήταν ο τρόπος μεταβίβασης της μπάλας. Μεταβίβαζε, ποτέ με πλασιέ σουτ, ποτέ με μίτο, δυνατό σουτ με την μύτη τού παπουτσιού και πότε με φάλτσο στριφογυριστό.

Αθανάσιος Β. Μπαντόλιας

Από τους πρωτοπόρους ποδοσφαιριστές της επίσημης αναγνωρισμένης ομάδας του Α.Ο. Βαλτινού. Αμυντικός παίκτης, με δύναμη και αντοχή στο τρέξιμο. Σταθερός του δόγματος “μπάλα περνάει, άνθρωπος δεν περνάει”.

Γιώργος Χαρίσης

Ποδοσφαιριστής με πολύ καλή κατάρτιση του ποδοσφαίρου. Υπήρξε η πρώτη μεταγραφή στον Α.Ο. Βαλτινού.  Η καταγωγή του είναι από το Δενδροχώρι. Στην επίσημη αναγνωρισμένη ομάδα του Βαλτινού έπαιξε ως επιθετικός. Υπήρξε ποδοσφαιριστής με καλά προσόντα, πολύ καλή τρίπλα, ωραίο σουτ και δυνατή κεφαλιά.

Ανεμολόγιο - Διεύθυνση και ονομασία των ανέμων

 Η διεύθυνση του ανέμου χαρακτηρίζεται από το σημείο του ορίζοντα από όπου πνέει ο άνεμος και όχι προς τα που πνέει ο άνεμος.

Εκφράζεται δε είτε σε μοίρες (αρχής γενομένης από τον γήινο μαγνητικό Βορρά), είτε με σύμβολα ανεμολογίου (ανεμορρόμβοι), είτε ονομαστικά (επίσημα ή γραικολεβαντίνικα όπως λέγονται τα κοινά).

Επίσης και με πολλά άλλα ονόματα χαρακτηρίζονται οι άνεμοι ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους, τον τόπο, την ένταση και την διεύθυνσή τους.

Εκτός από τα τοπικά τους ονόματα, οι άνεμοι στην Ελλάδα φέρουν ανάλογα με την διεύθυνση προέλευσής τους δύο ονόματα: Ένα επίσημο και ένα κοινό. Δείτε παρακάτω τους ανέμους:

Τραμουντάνα (Βόρειος άνεμος, Β – 000°)

Προέρχεται από το λατινικόtrans – montanus, που σημαίνει ο «πέρα από τα βουνά» (ή σε ελεύθερη απόδοση ο «βουνίσιος»), σε σχέση με την οροσειρά των Άλπεων που για τους Λατίνους σημάδευε τον Βορρά.

Γραίγος (Μέσης, ΒΑ Βορειοανατολικός άνεμος – 045°)

Ο γραίγος είναι δριμύς και ψυχρός άνεμος, ο οποίος προκαλεί τρικυμία, ενώ συγγενής άνεμος είναι και ο γραιγολεβάντες, ο οποίος πνέει από ΒΑ-Α διεύθυνση.

Λεβάντες (Απηλιώτης, Ανατολικός άνεμος – 090°)

Ο Λεβάντες, στην αρχαία ελληνική γνωστός ως ο τοπικός άνεμος Απηλιώτης (ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή), χρησιμοποιείται στη ναυτική διάλεκτο από την αντίστοιχη χρήση στα ισπ. (levante = ανατολή).

Σιρόκος (Εύρος, ΝΑ Νοτιοανατολικός άνεμος – 135°)

Ο Σιρόκος ή σοροκάδα είναι ένας δυνατός άνεμος, ο οποίος μπορεί να φτάσει τα 100 χλμ/ώρα σε ταχύτητα και έχει διάρκεια συνήθως λίγων ημερών (1-4).

Λόγω της διεύθυνσής του μεταφέρει μεγάλες ποσότητες σκόνης, η οποία περιστασιακά ευθύνεται για μειωμένη ορατότητα και μεγάλη συγκέντρωση σωματιδίων στην ατμόσφαιρα.

Από σκοπιάς θερμοκρασίας, ο σιρόκος είναι ένας ξηρός και θερμός άνεμος. Στην πορεία του προς τη δυτική Ευρώπη συνήθως προσλαμβάνει υγρασία και συχνά συνοδεύεται με βροχή, η οποία μεταφέρει τη σκόνη και παρουσιάζει το φαινόμενο της λασποβροχής.

Όστρια (Νότιος άνεμος – νοτιάς, Ν – 180°)

Η όστρια είναι ο νότιος άνεμος, ο οποίος κατά τη ναυτική παράδοση της Μεσογείου φαινομενικά πνέει από τις ακτές της βόρειας Αφρικής.

Ο νοτιάς όπως έχει επικρατήσει να λέγεται είναι άνεμος ήπιος, θερμός και υγρός, ο οποίος συχνά φέρνει βροχή και μεταφέρει σκόνη από την έρημο Σαχάρα.

Λόγω της διεύθυνσής του συχνά συγχέεται με τον Σιρόκο και τον Λίβα.

Γαρμπής (Λίβας, ΝΔ Νοτιοδυτικός άνεμος – 225°)

Κατά τη ναυτική παράδοση της Μεσογείου ο Λίβας ή Γαρμπής είναι ο ΝΔ άνεμος.

Το όνομα Λίβας προέρχεται από τη λέξη λιψ (= Λίβυος) και συνδέεται με το γεγονός ότι φαινομενικά πνέει από τη Λιβύη· το όνομα Γαρμπής έχει αραβική προέλευση (garbī), το οποίο σημαίνει δυτικός.

Ο Λίβας είναι κατά βάση ένας ήπιας ταχύτητας ξηρός και θερμός άνεμος, ο οποίος πνέει στη Μεσόγειο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ωστόσο επηρεάζει κατά κύριο λόγο την Κορσική.

Στην παραδοσιακή γεωργία έχει επικρατήσει να λέγεται πως ο Λίβας καίει τα σπαρτά, καθώς τα χαρακτηριστικά του ευνοούν την αφυδάτωση των καλλιεργειών, οδηγώντας ενδεχομένων στην αποξήρανσή τους, ή ακόμη και σε καταστροφή της σοδειάς.

Πουνέντες (Ζέφυρος, Δ δυτικός άνεμος  – 270°)

Ο Ζέφυρος στην ελληνική μυθολογία ήταν προσωποποίηση του δυτικού ανέμου (Πουνέντε), ο οποίος εξακολουθεί να αναφέρεται με αυτό το όνομα ακόμα και σήμερα. Θεωρείται γιος της Ηούς και του Αστραίου, αδελφός του Βορέα.

Είναι άνεμος απαλός, δίνει δροσιά στα Ηλύσια Πεδία και βοηθάει στη βλάστηση.

Μαΐστρος (Σκίρων, ΒΔ Βορειοδυτικός άνεμος- 315°)

Ο Μαΐστρος είναι ο βορειοδυτικός άνεμος για τους ναυτικούς.

Συχνά αναφέρεται και ως μαϊστράλι που έχει κυριαρχήσει, και στην καθημερινή ζωή εκτοπίζοντας σε μεγάλο βαθμό την αρχαιοελληνική «Σκίρων».

Το ελληνικό καλοκαίρι

 

Αρχίζουν οι καύσωνες και η ανάγκη για απόδραση σε μικρές οάσεις δροσιάς γίνεται όλο και πιο επιτακτική.

Το καλοκαίρι είναι εδώ, και το μόνο που θέλει κανείς είναι, να βρεθεί και πάλι κοντά στην ακροθαλασσιά, με καλή παρέα, καλούς μεζέδες και το αγαπημένο του ποτό. 

Ήλιος, χαλάρωση, θαλασσινό αλάτι, ελληνικά χωριά, γραφικά τοπία, υπέροχα καταγάλανα νερά, νόστιμοι μεζέδες και εκλεκτά φαγητά, με γεύσεις που έχουν συνδεθεί άμεσα με την αυθεντικότητα του ελληνικού καλοκαιριού, έτσι όπως το έχουν υμνήσει οι ποιητές μας.

«Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα πού γύριζες
 Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
 Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
 Γύμνωσε την επιθυμία ως το κόκαλο…»

Η Μαρίνα των βράχων, Οδυσσέας Ελύτης.

Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάποια παραλία, εναλλακτικά μπορεί κανείς να επιλέξει κάποια κατάφυτη αυλή σε ορεινό χωριό, με καλοκαιρινό αεράκι, για να πιει τον καφέ του, ή τα δροσερά ποτά, ή ακόμα το καλό φαγητό με καλή συντροφιά.  

Αλλά αν δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα για κάποιο ορεινό χωριό, τότε κάποιοι αστικοί κήποι ή άλση, που στεγάζουν υπέροχα καφέ και εστιατόρια και που διαθέτουν υπέροχες αυλές, μπορεί κάποιος να τα επισκεφθεί και να κάνει το καλοκαίρι, απλά απολαυστικό!

Όποια και να είναι η επιλογή σας, εμείς σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι και να μοιραστείτε τη χαρά σας με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα! Έτσι, απολαμβάνοντας το καλοκαίρι να περάσετε όμορφες μέρες συλλογικής και δημιουργικής διασκέδασης.

Ακαδημία χορού Terpsis. Η επιτυχημένη καλοκαιρινή μουσικοχορευτική εκδήλωση

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17 Ιουνίου η καλοκαιρινή εκδήλωση της Ακαδημίας χορού Terpsis, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Τρικάλων.

Παρουσιάστηκαν τμήματα χοροθεραπείας του ΚΔΑΠ με Αγάπη, Dance Fit Kids, HipHop, Salsa, Tango, Παραδοσιακοί χοροί κ.α.

Ιδιαίτερη εμφάνιση είχε η αγωνιστική ομάδα Hip Hop “Saru Crew” η οποία έλαβε μέρος στο Διεθνή Διαγωνισμό Αθλητικού Χορού στο Larissa Dance Open, κατακτώντας το Χάλκινο μετάλλιο!

Το βίντεο της εκδήλωσης είναι από το trikalaola.gr

Η Αγία Σοφία

 

Κανένα άλλο μνημείο δεν έχει τόσο πολύ χαραχτεί στις ελληνορθόδοξες μνήμες, όσο η ανυπέρβλητη Αγία Σοφία από τα χρόνια του Βυζαντίου. Ποιητές, υμνογράφοι, ιστορικοί αλλά και ζωγράφοι, σχεδιαστές και φωτογράφοι εξύμνησαν το κάλλος της μέσα από το έργο και την τέχνη τους.

Παρακάτω μαζί με λίγα ιστορικά στοιχεία παραθέτουμε και κάποιες εικόνες από το μνημείο.

Ο ναός της Αγίας Σοφίας εγκαινιάστηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό στις 26 Δεκεμβρίου του 537. Για περισσότερο από 9 αιώνες αποτελούσε τον καθεδρικό ναό της Κωνσταντινουπόλεως και κέντρο της λατρευτικής ζωής του Βυζαντίου. Αμέσως μετά την Άλωση της πόλεως μετατράπηκε σε τζαμί, στα μέσα του 20ου αιώνα άνοιξε τις πόρτες του ως μουσείο και το 2020 μετατράπηκε πάλι σε τζαμί.

Είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης και «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς» της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Η Βάγια Γουλοπούλου και η Βίκυ Φαγκρίδα, σε παιδική εκδήλωση του Μορφωτικού Συλλόγου Ράξας

 

Η συγχωριανή μας ηθοποιός, κλόουν και διασκεδαστής Βάγια Γουλοπούλου, μαζί με την επίσης, ταλαντούχα παρουσιάστρια και ηθοποιό, Βίκυ Φαγκρίδα, κλίθηκαν να παρουσιάσουν και να εμψυχώσουν τους ρόλους τους, στην παιδική εκδήλωση που διοργάνωσε την Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022, ο Μορφωτικός Σύλλογος Ράξας, για τον  αποχαιρετισμό της σχολικής χρονιάς και την υποδοχή του καλοκαιριού.

Η βραδιά ήταν γεμάτη μουσική, χορό και πολλά παιχνίδια. Οι δύο εμψυχωτές Βάγια και Βίκυ, με το πηγαίο ταλέντο τους ξεσήκωσαν τα παιδιά αλλά και τους γονείς, που παρακολουθούσαν την εκδήλωση, η οποία τους άφησε μια γλυκιά αίσθηση, τέτοια που να σε κάνει συχνά να θέλεις να ξαναζήσεις τις ευτυχισμένες μέρες των νεανικών σου χρόνων.

125 χρόνια Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων σε μια ιστορική εκδήλωση

 

Μια σημαντική εκδήλωση για την ιστορία, τη μουσική και τον πολιτισμό των Τρικάλων, συνδιοργανώνουν ο Δήμος Τρικκαίων, ο Σύλλογος Φίλων της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων και οι «Εκδόσεις Κρούπη», την Κυριακή 26 Ιουνίου 2022 στις 20:30 στο υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο (Φρούριο).

Πρόκειται για την ιστορία των 125 χρόνων της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων, η οποία ξετυλίγεται στο βιβλίο «Η ιστορία της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων 1896-2020» του Οδυσσέα Τράντου, που θα παρουσιαστεί στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης.

Στο δεύτερο μέρος θα τιμηθούν όλοι οι πρόεδροι, οι αρχιμουσικοί και οι μουσικοί της Φιλαρμονικής σε όλο το διάστημα της ιστορίας της. Την εκδήλωση θα προλογίσει ο κ. Γεώργιος Τσιλιμπάρης, απόστρατος Πλωτάρχης και αρχιμουσικός της μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού. Θα παρουσιάσει η Δώρα Σαργιώτη, πολιτικός μηχανικός.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνει παρουσίαση ορισμένων σημαντικών γεγονότων, από την οπτική όμως του μουσικού συνόλου που έγραψε την δική  του ιστορία στα πολιτιστικά δρώμενα των Τρικάλων.
Μαζί με τα γεγονότα, οι μνήμες αναδιφούν σημαντικές προσωπικότητες της πόλης που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα στην ιστορία της.  Επίσης, θα γίνει γνωριμία με έμπειρους και καταξιωμένους αρχιμουσικούς που υπηρέτησαν τη Δημοτική φιλαρμονική και προσέφεραν σημαντικό έργο στην παιδεία και στον πολιτισμό.
Τέλος, από τα μέλη της σημερινής Δημοτικής Φιλαρμονικής θα ακουστούν επιλεγμένα μουσικά κομμάτια – σταθμός στη μακρόχρονη ιστορία της.

Βιογραφικό του συγγραφέα

Ο Οδυσσέας Τράντος γεννήθηκε το 1970 στην Κοζάνη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών και στο τμήμα Έργων Υποδομής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως Τεχνολόγος Πολιτικός Μηχανικός και εργολήπτης Ιδιωτικών και Δημοσίων έργων με μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στον «Περιβαλλοντικό σχεδιασμό Έργων Υποδομής». Είναι παντρεμένος με τη Λία Κοραντζή και έχει δύο παιδιά, τον Χρήστο και τον Γιάννη. Το 1981 και σε ηλικία 11 ετών εντάχθηκε στη Δημοτική Φιλαρμονική Τρικάλων με δάσκαλο και αρχιμουσικό τον Παναγιώτη Σφαέλο. Από το 2000 και για περισσότερα από 8 χρόνια εκλέγονταν πρόεδρος της τριμελούς επιτροπής των μουσικών εκτελεστών της Δημοτικής Φιλαρμονικής. Το 2010 οργάνωσε και επιμελήθηκε την δημιουργία μικρού μουσείου στο κτήριο της Δωροθέας Σχολής όπου στεγάζεται η φιλαρμονική. Μετά από δύο χρόνια, η πρωτοβουλία αυτή θεσμοθετήθηκε με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, με τίτλο «Συλλογή αντικειμένων, εντύπων, αρχείων και πάσης φύσεως ντοκουμέντων της Δημοτικής Φιλαρμονικής». Το 2010 άρχισε να ερευνά και να μελετά την ιστορία της Φιλαρμονικής Τρικάλων. Τo 2012 συμμετείχε στην ορχήστρα σαξοφώνων «Κου-κλουξ-σαξ» του Δημοτικού Ωδείου Θέρμης με μαέστρο τον Θεόφιλο Σωτηριάδη. Έκτοτε συμμετείχε ως μουσικός σε διάφορες φιλαρμονικές. Το 2014 εμπνεύστηκε και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Συλλόγου Φίλων της Δημοτικής Φιλαρμονικής Τρικάλων και από το 2017 είναι πρόεδρος αυτού. Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς στον τοπικό τύπο άρθρα σχετικά με τη Φιλαρμονική Τρικάλων.

Σκελετοί του κοντινού παρελθόντος

 

Του Ηλία Κεφάλα

Προσπάθησα να το προσεγγίσω και να το φωτογραφήσω από κοντά. Αδύνατον. Το χωριό το έχει αποκλείσει από παντού χωρίς ν’ αφήσει μια πρόσβαση ορατή για τον περίεργο επισκέπτη. Λες και θέλει να το πνίξει. Είναι απομεινάρι από αρχοντικό τοπικού τσιφλικά, το λεγόμενο κονάκι, που τώρα φιλοξενεί μονάχα κουκουβάγιες που θρηνούν. Δεν ξέρω συγκεκριμένα πράγματα για την ιστορία αυτού του έρημου πια κτίσματος. Ποιοι έμεναν δηλαδή πριν από κάποιες δεκάδες χρόνια μέσα του, τι απέγιναν αυτοί και οι απόγονοί τους και ποια κυρίως ήταν η διαγωγή τους και τα πεπραγμένα τους.

Ο κανόνας όμως ήταν ένας για όλους τους τσιφλικάδες της Θεσσαλίας. Να απομυζούν το αίμα των κολίγων. Η εξαντλητική υφαρπαγή της δεκάτης από τα εισοδήματα, η σκαιά συμπεριφορά και κυρίως το δικαίωμα της πρώτης νύχτας του κάθε γάμου στην περιοχή της δικαιοδοσίας τους έκαναν το πρόσωπό τους αφαντάστως πιο σκληρό από τον προκάτοχό τους Τούρκο μπέη. Τι τη θέλαμε την ελευθερία; Μονολογούσε ο παππούς μου. Με τον Τούρκο ζούσαμε πιο έντιμα και πιο ανακουφιστικά. Και να σκεφτεί κανένας ότι σύμμαχος των αιμοσταγών τσιφλικάδων ήταν το επίσημο Κράτος και η Εκκλησία. Δεν είδα δεσπότη να σηκώσει το ανάστημά του και να αφορίσει έναν τσιφλικά την ώρα που άρπαζε τη νύφη για να την πάει στο κονάκι του για να εισπράξει έτσι τον φόρο της σάρκας!

Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού. (Μέρος 5ον)

 Αφιέρωμα σε ποδοσφαιριστές του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του Α.Ο. Βαλτινού.

Στη συνέχεια του αφιερώματος «Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού» παρουσιάζονται παρακάτω μια σειρά από ποδοσφαιριστές που κατάγονται από το Βαλτινό και έπαιξαν ποδόσφαιρο με τη φανέλα της ομάδας.

Θεόδωρος Σταμούλης

Σκληροτράχηλος αμυντικός με ιδιαίτερη ικανότητα να δημιουργεί φάσεις, εκτός από το να τις ανατρέπει. Αμυντικός με πλούσια σημαντικά προσόντα, εμπειρία και οργανωτικότητα. Ήταν μοναδικός στο να κρατάει την μπάλα, να ελέγχει τον ρυθμό, να πασάρει στους επιθετικούς, αλλά και να εξαπολύει φαρμακερά σουτ. Κρατούσε την μπάλα και μοίραζε το παιχνίδι όπως κάθε μεγάλος μέσος και αποτελούσε απειλή στις στημένες μπάλες. Ειδικότητά του, τα εύστοχα φάουλ έξω από τη μεγάλη περιοχή και η φαρμακερή κεφαλιά, όταν προωθούνταν στην επίθεση. Όταν φορούσε το περιβραχιόνιο ήταν η ψυχή της ομάδας.

Λάζαρος Κ. Παπακώστας

Έμπειρος με τεχνική κατάρτιση του ποδοσφαίρου και πολλά προσόντα. Αμυντικός και κεντρώος παίκτης που στην καλή του ημέρα μπορούσε να κυριαρχεί στο γήπεδο. Ευέλικτος σκληρός και απόλυτα συγκεντρωμένος στον στόχο του. Ως αρχηγός είχε όλα τα στοιχεία που χρειάζονταν ένας καλός ηγέτης πάθος, ηρεμία υπό πίεση και ψυχραιμία. Ενίσχυε τους επιθετικούς και καθοδηγούσε τους αμυντικούς. Όταν εκτελούσε με τα χέρια του πλάγιο άουτ, έστελνε με δύναμη (σέντρας) τη μπάλα στη μικρή περιοχή των αντιπάλων και πολλές φορές η φάση κατέληγε σε γκολ.

Αθανάσιος Η. Κλιάκος

Ήταν ποδοσφαιριστής του κέντρου, που όργωνε κι αλώνιζε από άκρη σε άκρη το γήπεδο, σε κάθε παιχνίδι της ομάδας. Σκληροτράχηλος και μεγάλος τριπλαδόρος…, καθώς ελίσσονταν σαν χέλι έφτανε κοντά στα καρέ της αντίπαλης ομάδας και ξαφνικά σκοράριζε. Για αυτό οι συμπαίκτες του τον αποκαλούσαν «Χιώλα».

Κώστας Β. Σταμούλης

Σταθερό δεκάρι του Α.Ο. Βαλτινού υπήρξε ο Κώστας Σταμούλης (Γκουντζιόλας).  Διέθετε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που θα ζήλευε κάθε επιθετικός. Παίκτης δυνατός με αριστοτεχνικό αριστερό πόδι, με δεξιοτεχνία και ευστοχία στα φάουλ κοντά στην περιοχή και στα κόρνερ. Αποτελεσματικός στο χαμηλό και στο ψηλό παιχνίδι, ενώ μπορούσε να νικήσει κάθε τερματοφύλακα από μακρινή απόσταση. Ήταν ένας από τους παίκτες που προσέλκυαν το ενδιαφέρον των φιλάθλων.