Τα τσίπουρα στο Βαλτινό. «Εις υγείαν, και με μέτρο», για να υπάρχει νηφαλιότητα!

Ο μήνας Οκτώβριος είναι ο μήνας που μπαίνουν σε λειτουργία οι αμβυκές για την απόσταξη του εθνικού μας ποτού, που είναι το τσίπουρο, με γλυκάνισο ή και χωρίς.
Οι μερακλήδες αυτή την εποχή έχουν την «εορταστική τους» ανυπομονώντας να γευτούν τη νέα σοδειά.
Η παρασκευή του τσίπουρου για την περιοχή μας και η παραδοσιακή μέθοδος απόσταξής του, χρόνια τώρα, παραμένει ξεχωριστή, καθώς αποτελεί τη συνέχεια μιας παράδοσης την οποία, επιμένουν να αναβιώνουν εδώ και χρόνια πολλές γενεές.

Όλοι λίγο πολύ στα χωριά βγάζουν κάποιες ποσότητες τσίπουρο για ιδία χρήση.

Στο Βαλτινό ήδη από τις αρχές του Οκτώβρη λειτουργεί ο αποστακτήρας (καζάνι) του Δημήτρη Ψύχου.  Είναι ένας χώρος, όπου υπάρχουν όλες οι απαραίτητες εγκαταστάσεις απόσταξης.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο Παναγιώτης Β. Σταμούλης ήταν ένας από τους πολλούς που έβγαλε εκεί τα τσίπουρά του.
Η διαδικασία της απόσταξης ξεκινά με το πλύσιμο του καζανιού από τα υπολείμματα της προηγούμενης απόσταξης, το γέμισμα του καζανιού με τα στέμφυλα, την πιθανή προσθήκη αρωματικών και το άναμμα της θέρμανσης. Η τελευταία παλιά γινόταν πάντοτε με ξύλα, αλλά λόγοι καθαριότητας και κάπνας έχουν οδηγήσει στη χρήση προπανίου (γκαζιού). Πέραν της καθαριότητας, το γκάζι εξασφαλίζει σταθερή θερμοκρασία και πολύ γρήγορη θέρμανση, επιταχύνοντας έτσι την όλη διαδικασία.