Λασπωμένες
μπότες, φθαρμένα ρούχα της εποχής, τσαλακωμένο φούτερ παντελόνι, μάλλινο
πουλόβερ, σακάκι και αυτοσχέδια χάρτινη αποκριάτικη προσωπίδα, που κρύβει το
πρόσωπο, αλλά μαρτυράει την χρονολογία του Διονυσιακού έτους 1970. Είναι η
εικόνα του μικρού μασκαρά, ο οποίος μετέχει με ευχαρίστηση στο παιχνίδι της
ανωνυμίας. Φωτογραφίζεται και απαθανατίζει την μεταμφίεσή του και ένα κομμάτι
από την παραδοσιακή τελετουργική διαδικασία των Αποκριών στο χωριό.
Απόκριες,
που εδράζονται στις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι
άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν και διασκέδαζαν μέχρι που το
κέφι τους, έφτανε στο κατακόρυφο προς τιμή του Διόνυσου.
Η
αποκριάτικη μάσκα ή προσωπίδα είναι ένα βασικό στοιχείο της Αποκριάς, με
ιστορική και πολιτιστική σημασία για τον τόπο μας. Η μάσκα αυτή χρησιμοποιείται
για να καλύψει το πρόσωπο του ατόμου και συχνά συνδέεται με τη μεταμφίεση, την
αποκριάτικη εορτή, και τις διάφορες παραδόσεις που αναβιώνουν κατά τη διάρκεια
αυτής της περιόδου.
Οι
αποκριάτικες μάσκες συνήθως φτιάχνονταν από υλικά όπως το χαρτί, το ξύλο, το
πλαστικό ή το ύφασμα και διακοσμούνταν με χρώματα, φτερά και άλλα στολίδια. Η
χρήση τους συνδέεται με την ιδέα της «αποκάλυψης» ή της «απόκρυψης» της
ταυτότητας του ατόμου, επιτρέποντας τους ανθρώπους να υιοθετήσουν διαφορετικούς
ρόλους ή να εκφραστούν χωρίς περιορισμούς.
Η
προσωπίδα στις Αποκριές παίζει σημαντικό ρόλο στην έννοια της ελευθερίας, της
αλλαγής και της ανατροπής των κοινωνικών κανόνων, αφού οι άνθρωποι έχουν τη
δυνατότητα να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να γιορτάσουν μέσω του
παιχνιδιού, της σάτιρας και της μεταμφίεσης.
Σε
κάποιες περιπτώσεις οι μάσκες είναι πιο αναγνωρίσιμες με συγκεκριμένους
χαρακτήρες, όπως οι καουμπόηδες, οι σαλτιμπάγκοι, οι μάγισσες, τα διαβολάκια,
ενώ άλλες φορές συνδέονται με τοπικούς μύθους, ιστορίες και τελετές που
αναβιώνουν κατά την περίοδο των Αποκριών.
