Εξιδανικεύοντας
κανείς την τοπιογραφία και την ηθογραφία του γενέθλιου τόπου του, μπορεί να
εκθέσει στην ειδυλλιακή ομορφιά των εικόνων το ίχνος μιας ασίγαστης νοσταλγίας.
Ό,τι
καλό συμβαίνει στον τόπο μας, ξεκινά από τη φύση της, η οποία αγκαλιάζει, εμπνέει,
δίνει το έναυσμα για ζωή και για κάθε είδους δημιουργία.
Κάθε
πρωί με την ανατολή του ήλιου, πανδαισία χρωμάτων! Το γαλάζιο του ουρανού
συναντάει το πράσινο της φύσης, το λευκό της αθωότητας, συναντάει το κίτρινο
της χαράς, το καφέ της οργωμένης γης συναντάει το κόκκινο της δύναμης και του
πάθους για ζωή…
Του
ήλιου, που όταν δύει πίσω από τον Κόζιακα παρουσιάζει τέτοιες συνθέσεις και
αποχρώσεις που γεννάει το συναίσθημα μιας γλυκιάς μελαγχολίας.
Του
ήλιου, που όταν ανατέλλει μέσα από τα δέντρα του κάμπου, δίνει την αίσθηση της
ελπίδας και της αισιοδοξίας.
Η
ζωή στο χωριό έχει πολλές κρυφές ομορφιές. Εκεί, πολλές φορές ανθοβολεί μια
φύση ευδαίμων. Ουράνια τόξα αιωρούνται πάνω από ασίγαστα ποτάμια, πεδιάδες
λαμποκοπούν κάτω από τον ήλιο, περιφέρειες κατάφυτες με πλατάνια κατρακυλούν
προς το νερό, πολύχρωμα λουλούδια χρωματίζουν την πρασινάδα των λιβαδιών,
πουλιά φτεροκοπούν κελαηδώντας προς το σούρουπο, σπαρτά γέρνουν κατάφορτα στο
φύσημα του ανέμου, ξωκλήσια προβάλλουν την ιερότητα σε αλσύλλια.
Την
άνοιξη η φύση γεμίζει με χρώματα κι αρώματα. Πνίγεται στο πράσινο, στην
ποικιλία των λουλουδιών και στην εναλλαγή των χρωμάτων! Χορταίνει το μάτι από
χρώματα, χορταίνει το αυτί από ήχους, χορταίνει το στόμα από γεύσεις, χορταίνει
η μύτη από αρώματα! Αλλά και όλες τις εποχές τα δώρα της φύσης είναι άσωτα.
Αρκεί να ξέρεις να τα εκτιμάς και να τα απολαμβάνεις με μια ισορροπημένη στάση
και τον ανάλογο σεβασμό.
