Ένας
νεαρός συναντά στο δρόμο έναν ηλικιωμένο κύριο.
-Με
θυμάστε κύριε;
-Όχι.
-Υπήρξα
κάποτε μαθητής σας.
- Α! Τι
κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα
κι εγώ δάσκαλος.
-Πιστεύεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η
αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.
Περίεργος
ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε
σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος δάσκαλος. Και ο νεαρός του
διηγείται την ακόλουθη ιστορία:
-Κάποια
μέρα ένας συμμαθητής μου ήρθε στο σχολείο και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο
ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του
το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και
αμέσως ενημέρωσε εσάς, τον δάσκαλό. Εσείς τότε, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και
είπατε:
-
Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
-Ντράπηκα
τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να
αποκαλυφθώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε
όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε
και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να
μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην
τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν
τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το
ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου
σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε
και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα
σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της
ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα
το περιστατικό κ. δάσκαλε;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!!!
