Η
γυναίκα της υπαίθρου, η γυναίκα αγρότισσα έχει μια διαχρονική προσφορά στην ελληνική
κοινωνία, στην ενίσχυση της οικογένειας και της αγροτικής οικονομίας, αλλά και
στη διαφύλαξη των λαϊκών μας παραδόσεων.
Είναι
η ψυχή της κοινωνίας, η ψυχή της ελληνικής περιφέρειας, η ψυχή της ελληνικής
γης.
Γυναίκα φτιαγμένη από πέτρα και χώμα. Προορισμένη να κρατάει αιώνες τώρα, στα ροζιασμένα χέρια της το άροτρο, να σκάβει το μικρό της χωράφι, να σβαρνίζει και ν’ ανοίγει τα λαγούμια της ψυχής της. Μ’ αυτό να οργώνει κάθε χάραμα την φτώχεια της, μ’ αυτό να φυτεύει και τα όνειρα της. Γυναίκα προικισμένη να ονειροπολεί, να διαφεύγει, αποσκιρτώντας για λίγο από το πύρινο έδαφος της πραγματικότητας και επιστρέφοντας να κουβαλάει στα πικραμένα χείλη της το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου!
