Λιτανεία με περιφορά ιερών εικόνων στο Βαλτινό.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ την Τρίτη 1 Μαΐου 2018, το απόγευμα στις 7 η ώρα, επικεφαλής του Ιερού κλήρου και του λαού, θα υποδεχθεί στα προπύλαια του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού την Ιερά Εικόνα της Παναγίας «ΒΑΛΤΙΝΙΩΤΙΣΣΑΣ». Στη συνέχεια θα Χοροστατήσει και θα μιλήσει κατά την Ακολουθία του Εσπερινού. Ακολούθως θα προεξάρχει της Ιεράς Λιτανεύσεως των Ιερών Εικόνων της Παναγίας και του Αγίου Αθανασίου πέριξ του Ιερού Ναού.

Μνήμες από τη ζωή στο χωριό «Το χάραμα»

Του Χάρη Αγγελή

Τα καλοκαίρια, τις Δευτέρες, ο πατέρας ξυπνούσε πολύ πρωί. Ετοίμαζε τη γουμάρα για το παζάρι. Της έδινε χορτάρι στεγνό να φάει, της έβαζε στη συνέχεια το σαμάρι και περίμενε τη μάνα να φορτώσουν τις κάσες με τα γουρουνάκια, τα αυγά και τις κότες για το παζάρι.

Από τη φασαρία ξυπνούσα κι εγώ, έβγαινα για κατούρημα. Μετά παρατηρούσα το χάραμα της ημέρας. Καθόμουν ανακούρκουδα, ακουμπούσα τον αγκώνα του χεριού μου στο γόνατο και με την παλάμη κρατούσα το σαγόνι. Αυτή ήταν η προσφιλής μου στάση κάθε φορά που χάζευα απορροφημένος την ομορφιά της φύσης και άφηνα τον ρυθμό της να χαϊδεύει τις αισθήσεις μου.

Τα κοκόρια αυτή την ώρα λες κι έβαζαν συνηργιά, ποιο θα λαλήσει δυνατότερα και καλύτερα. Ο αέρας αφράτος και δροσερός τύλιγε τα γυμνά μέλη του σώματος και άφηνε την απαλότητά του. 

Μυρουδιές απίθανες, ανακατωμένες με την καλοκαιρινή αύρα του κάμπου, κατέβαιναν με την ανάσα και εμψύχωναν τη ζωή.

Πριν ακόμα να φανεί ο ήλιος έστελνε τα χρώματα της χαραυγής να συμπληρώσουν την ομορφιά του κόσμου. Τα ΄παιρναν τα λιγοστά και αραιά σύννεφα ψιλά και τα κρατούσαν για να τα δείξουν στους ταξιδιώτες και να τους θυμίζουν πόσο όμορφο είναι να ζει κανείς, έστω και πεινασμένος!

Δεν ξέρω αν όλα αυτά τα έβλεπαν και τα χαίρονταν και οι γονείς μου, γιατί ήταν πολύ απασχολημένοι με τις δουλειές τους. Εγώ πάντως πιστεύω ότι ο θεός είναι πολύ «μάστορας».

Ησυχία απέραντη, σπασμένη κατά διαστήματα από τους λάλους των πετεινών, τα γαυγίσματα των σκυλιών και τα πρωινά τριζόνια.

Τα κάρα φορτωμένα με πραμάτεια για το παζάρι, έτριζαν πέρα στη δημοσιά, πατώντας πότε σε πέτρες και πότε σε λακκούβες. Τα μουλάρια από τα ορεινά χωριά, φορτωμένα πράματα ακολουθούσαν κι αυτά την πορεία τους και συμπλήρωναν το σκηνικό. Κι εκείνοι οι άνθρωποι, με τα χαρακωμένα πρόσωπα και τα σκούτινα ρούχα, πάντα χαμογελαστοί και πρόσχαροι, μύριζαν από μακριά φτέρη, κάστανο και έλατο.

Οι πελαργοί

Πάνω στο παλιό υδραγωγείο του χωριού, έρχεται κάθε άνοιξη ένα ζευγάρι πελαργών. Από μακριά ακούω το πέταγμά τους. 

Πάω κοντά και βλέπω την αγάπη τους. Εκείνος την ταΐζει στο στόμα. Εκείνη ζεσταίνει τα τρία παιδιά τους. Ύστερα αλλάζουν. Η πελαργίνα κάνει ένα μακρινό πέταγμα ευτυχίας. Εκείνος παίρνει τη θέση της, αγκαλιάζοντας τα παιδιά τους. Σηκώνουν και τα τρία μαζί το τρυφερό ράμφος στο θεό. Εκείνη γυρίζει μ' ένα κλαδί ελιάς στο στόμα της. Το εναποθέτει στο σπίτι τους. Η πατρίδα τους είναι το σπίτι τους. Και η αγάπη τους.
Κάποτε κάποιος τους πείραξε το σπίτι. Ο πελαργός του άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι. Οι συγχωριανοί του την έκλεισαν με μια τάπα κόκκινη. Ούτε στον γιατρό δεν τον πήγαν τον νοικοκύρη. Τώρα είναι ο τρελός του χωριού.
Η φωλιά των πελαργών είναι ιερό, κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει.
Κάθε απόγευμα έρχονται βόλτα στο χωράφι. Πότε ο ένας πότε ο άλλος. Ποτέ δεν αφήνουν μόνα τα παιδιά τους. Εκείνα μόλις βγάλουν φτερά θα τα μαδήσουν να ζεσταίνουν τις νύχτες των γονιών. 

Οι πελαργοί πεθαίνουν ο ένας για τον άλλον. Γι’ αυτό πετάνε ψηλά.

Του Κώστα Κοτρώνη

Το «Βραβείο Φιλίας 2018» στον ποιητή Ηλία Κεφάλα

Στον αναγνωρισμένο τρικαλινό ποιητή Ηλία Κεφάλα απονέμεται φέτος, το 2018, το Βραβείο Φιλίας Τρικάλων. Πρόκειται για το βραβείο που καθιέρωσε ο Φ.Ι.ΛΟ.Σ. (Φιλολογικός Ιστορικός Λογοτεχνικός Σύνδεσμος) από το 1986, σε τρικαλινούς δημιουργούς που με το έργο τους τίμησαν και πρόβαλαν την περιοχή των Τρικάλων. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί Κυριακή 6 Μαΐου 2018, στις 19.30, στην αίθουσα «Δημήτρης Καβράκος» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου «Αθανάσιος Τριγώνης», υπό την αιγίδα του Δήμου Τρικκαίων. Εκτός από τη συνολική του συμμετοχή, ο Δήμος Τρικκαίων συμμετέχει με ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου, η οποία θα παρουσιάσει στο κοινό 8 μελοποιημένα ποιήματα του τρικαλινού ποιητή, σε σύνθεση του μαέστρου του ΔΩΤ, κ. Ανδρέα Τσέγα.

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Ηλίας Κεφάλας γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Μέλιγος Τρικάλων. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα. Σήμερα ζει στην γενέθλια γη, γράφοντας ποίηση, δοκίμιο, πεζογραφία και μεταφράζοντας γαλλόφωνους ποιητές. Σε στήλη του περιοδικού «Φρέαρ» δημοσιεύει κριτικές αποτιμήσεις προσώπων και κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας και αποτυπώνει σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά  εντυπώσεις από τη σύγχρονη λογοτεχνική δημιουργία. Είναι ενεργό μέλος του Φ.Ι.ΛΟ.Σ και διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου. Συνεργάζεται με σπουδαία λογοτεχνικά περιοδικά, τα οποία φιλοξενούν ποιήματά και κείμενά του. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί επίσης στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, πολωνικά, εβραϊκά, πορτογαλικά, ουγγρικά και ισπανικά

Από το γραφείο Τύπου του Δήμου Τρικκαίων

Το Δημοτικό Ωδείο Τρικάλων μελοποιεί Ηλία Κεφάλα

Ο τρικαλινός ποιητής βραβεύεται με το Βραβείο Φιλίας Τρικάλων 2018. Οκτώ ποιήματά του παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό. 

Μια μεγάλη γιορτή της ποίησης και της μουσικής είναι αυτή του «Βραβείου Φιλίας Τρικάλων 2018» για το Δημοτικό Ωδείο Τρικάλων. Οι καθηγητές του ΔΩΤ, με την πλούσια μουσική παράδοση και προσφορά, συμμετέχουν στην απόδοση 8 ποιημάτων και στίχων του Ηλία Κεφάλα, ο οποίος λαμβάνει το συγκεκριμένο βραβείο, από τον ΦΙΛΟΣ.
Ο κ. Ανδρέας Τσέγας που συνέθεσε τη μουσική για τους στίχους και άλλοι 11 μουσικοί και δύο ερμηνευτές, θα παρουσιάσουν στο τρικαλινό κοινό τις εξής συνθέσεις:

ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Φόβος για το λουλούδι.

Πάλι παράξενοι οι μεγάλοι.
Νύχτα στην έρημο.

Νανουρίζοντας τον πρίγκιπα.

Από τη θεατρική παράσταση «Ο μικρός πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί με εμβόλιμους στίχους του Ηλία Κεφάλα. Έκδοση από το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων 2009.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Απογοήτευση.

Έρμαιο.

Νυχτερινή φυγή.

Το Φάσμα.

Τα τέσσερα αυτά τραγούδια περιλαμβάνονται στην υπό έκδοση συλλογή «Σκοτεινά σονέτα και άλλα βροχερά ποιήματα».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μουσική σύνθεση: Ανδρέας Τσέγας
Συντελεστές μουσικού σχήματος Δημοτικού Ωδείου Τρικάλων
Φλάουτο: Παπανδρεόπουλος Βασίλης
Κλαρινέτο: Μιχάλης Σαμπάνης
Βιολιά: Δημήτρης Μπέλλος, Στέλλα Τσιαρδάκα
Τσέλο: Νίκος Νικολαΐδης
Τρομπόνι: Γιώργος Αγγελάκης
Ηλεκτρική-ακουστική κιθάρα: Γιώργος Αλεξανδρής
Μπάσο: Κωνσταντίνος Λάμπας
Τύμπανα: Στέργιος Χάτος
Πλήκτρα: Γιώργος Παππάς
Πιάνο: Ανδρέας Τσέγας
Φωνές: Ιφιγένεια Καραγκούνη, Θωμάς Σιώμος
Διεύθυνση ορχήστρας: Ανδρέας Τσέγας
Αφηγήτρια: Αντονέλλα Χήρα.

Από το γραφείο Τύπου

Ηλεκτρικά οχήματα από τον Νοέμβριο στα Τρίκαλα

Άλλη μια πρωτοπορία στην αυτοκίνηση από τον Δήμο Τρικκαίων. Από τον ερχόμενο Νοέμβριο (του 2018) 10 δημόσια ηλεκτρικά οχήματα θα κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης των Τρικάλων. Αυτό ανακοινώθηκε σήμερα, Τετάρτη 18 Απριλίου 2018, στο 1ο workshop, την τεχνική συνάντηση γνωριμίας, που διοργάνωσε η e-trikala στο μουσείο Τσιτσάνη. Πρόκειται για το πρόγραμμα ELVITEN – Ευέλικτη Ηλεκτροκίνηση για Βιώσιμες Πόλεις, από το ευρύ πρόγραμμα «HORIZON 2020» της ΕΕ (https://www.elviten-project.eu/en).
Είναι μια δράση που υλοποιείται σε 6 Ευρωπαϊκές πόλεις: Τρίκαλα, Βερολίνο, Ρώμη, Μπάρι, Γένοβα, Ρώμη, Μάλαγα. Σε συνεργασία με το ΕΠΙΣΕΥ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου), e-trikala ΑΕ αναλαμβάνει ακόμη ένα πρωτοποριακό έργο, με άμεσα οφέλη για τον δημότη.
Συγκεκριμένα, τα 5 τρίκυκλα και τα 5 τετράκυκλα ελαφρά οχήματα θα κυκλοφορούν στα Τρίκαλα, είτε για όσους εργάζονται στον χώρο των διανομών, είτε για πολίτες. Ειδικά οι πολίτες, θα μπορούν να εκδηλώνουν ενδιαφέρον για να μετακινούνται με ασφάλεια και χωρίς κανένα έξοδο, μέσα από μια ειδική πλατφόρμα. Σε αυτή θα καταγράφονται οι σχετικές διαδρομές και το ωράριο, ώστε να επιλέγεται κάθε φορά η διαθεσιμότητα του οχήματος και του δρομολογίου. Όλη αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει έναν χρόνο (Νοέμβριος 2018 – Νοέμβριος 2019) και θα εξηγηθεί αναλυτικότερα σε τρικαλινούς και τρικαλινές το επόμενο διάστημα.
Το πρόγραμμα είναι φυσικά πιλοτικό, αλλά έχει συγκεκριμένους στόχους για μόνιμη διάρκεια και χρήση στις ευρωπαϊκές πόλεις. Ο βασικότερος στόχος είναι η υποστήριξη της χρήσης των ελαφρών αυτών οχημάτων για ιδιωτικές και επαγγελματικές μετακινήσεις και μεταφορές.

Στη συνέχεια, θα συμπληρωθεί ερωτηματολόγιο από δεκάδες χιλιάδες κατοίκους των συγκεκριμένων πόλεων και θα εξαχθούν συμπεράσματα για την υλοποίηση του ευρωπαϊκού μοντέλου ηλεκτρικής μετακίνησης (σταθμοί ηλεκτροφόρτισης, δρομολόγια, οχήματα, νομικά θέματα, διατάξεις κ.α.).
Η e-trikala ΑΕ και ο Δήμος Τρικκαίων με τον τρόπο αυτό είναι πλέον ενεργά μέλη της πανευρωπαϊκής κοινότητας της μελλοντικής γενιάς αυτοκίνησης. Με δεδομένο το Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό, την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε (σε θέματα νομικά, κίνησης, κυκλοφορίας, πινακίδων, ασφάλειας κ.α.) και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν, τα Τρίκαλα αποτελούν σταθερό εταίρο στην Ευρώπη για παρόμοια εγχειρήματα. Πόσο μάλλον, όταν με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, θα υπάρχει και απτό όφελος για τον πολίτη ή τον επαγγελματία, ως τμήμα της πανευρωπαϊκής αυτής δράσης.

Έλληνες στο εξώφυλλο του Time. Η πορεία της Ελλάδας από το 1923 μέχρι το 1968, μέσα από τα μάτια του περιοδικού

Ελευθέριος Βενιζέλος /18 Φεβρουαρίου 1924

Το υπουργικό συμβούλιο που σχηματίστηκε από τον κ. Γεώργιο Καφαντάρη ορκίστηκε σήμερα στην Αθήνα. Ο πρωθυπουργός Καφαντάρης δήλωσε ότι θα ακολουθήσει την πολιτική του κυρίου Βενιζέλου προκειμένου να πραγματοποιηθεί εσωτερική συνεννόηση σχετικά με το ερώτημα της μοναρχίας και να καλλιεργηθούν φιλικές σχέσεις με τις ξένες δυνάμεις. Το υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από βενιζελικούς.

Γεώργιος ΙΙ / 4 Νοεμβρίου 1940

Από τότε που ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, 14 μήνες πριν, τα Βαλκάνια βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Περιοδικοί φόβοι σπέρνουν πανικό και μετά φεύγουν, επειδή με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο οι γειτονικές δυνάμεις τα καταφέρνουν χωρίς αιματοκύλισμα. Η Ρουμανία κατακλύστηκε από την επιδρομή του γερμανικού στρατού. Η Βουλγαρία παίρνει οδηγίες από τον Άξονα. Ακόμα και η Γιουγκοσλαβία, η οποία έχει σχετικά μεγάλο, καλά εκπαιδευμένο στρατό, πήρε το δρόμο της εκτόνωσης. Αυτή την εβδομάδα ήταν η σειρά της τελευταίας χώρας, της πιο αδύναμης χώρας των Βαλκανίων, αλλά πρόκειται για μια χώρα που φαίνεται αποφασισμένη να αντισταθεί.

Αλέξανδρος Παπάγος / 16 Δεκεμβρίου, 1940

Οι Έλληνες ξεχύθηκαν. Πίεσαν προς τα βόρεια, διέσχισαν τους βάλτους πέρα από τη λίμνη Butrinto που οι Ιταλοί θεωρούσαν απροσπέλαστους. Μπήκαν ολόκληροι μέσα σε παγωμένα νερά, σπρώχνοντας τα όπλα τους πάνω σε σχεδίες. Διέσχισαν τα βουνά από την ανατολή και έβαλαν τα όπλα τους σε υψώματα. Οι Ιταλοί έβαλαν φωτιά σε πόλεις και αποσύρθηκαν την ακτή, αφήνοντας στους Έλληνες ένα αντιτορπιλικό, κατεστραμμένο από αγγλικές βόμβες.

Ευρωπαϊκό πρόγραμμα για το Λύκειο Βαλτινού στον Δήμο Τρικκαίων

Με 50 μαθητές και 10 εκπαιδευτικούς από 4 χώρες της ΕΕ, το Βαλτινό και τα Τρίκαλα βρήκαν «Τον μπλε δρόμο για μια καλύτερη ζωή». Αυτός είναι ο τίτλος διακρατικού προγράμματος από το Erasmus, που υλοποιεί το Λύκειο Βαλτινού.

Ένας τίτλος με σημασία, καθώς ο «μπλε δρόμος» μπορεί να είναι οτιδήποτε ενώνει και δημιουργεί. Και αυτό ακριβώς έψαξαν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί από Βέλγιο, Πορτογαλία, Βουλγαρία και Ιταλία που μετά από συνεχείς ανταλλαγές επισκέψεων, έφτασαν και στο Βαλτινό. Οι μαθητές και οι μαθήτριες φιλοξενούνται από την περασμένη Κυριακή σε σπίτια μαθητών/τριών από το Βαλτινό και τα γύρω χωριά, ενώ ακολουθούν ένα πρόγραμμα επισκέψεων στον Δήμο Τρικκαίων και άλλες περιοχές.

Το πρωί της Τετάρτης 18 Απριλίου 2018 στο Δημαρχείο Τρικκαίων έγιναν δεκτοί από τους αντιδημάρχους κ.κ. Σοφία Αλεστά και Ακη Αναστασίου και τον πρόεδρο της e-trikala ΑΕ κ. Γιάννη Κωτούλα. Οι τρεις τους, παρουσίασαν δράσεις του Δήμου Τρικκαίων στους τομείς της τεχνολογίας, της εκπαίδευσης και γενικότερα καινοτόμα προγράμματα. Οι αλλοδαποί επισκέπτες, ξεναγήθηκαν επίσης στο μουσείο Τσιτσάνη, βρέθηκαν στη λίμνη πλαστήρα, θα κινηθούν τις υπόλοιπες ημέρες στα ορεινά του νομού, γινόμενοι οι καλύτεροι πρεσβευτές για τον Δήμο Τρικκαίων.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα του Λυκείου Βαλτινού υλοποιείται από τους/τις: Δήμητρα Αγγέλου (διευθύντρια), Πηνελόπη Παπαδοπούλου, Θανάση Φλόκα, Γιώργο Καραθανάση, Μαρία Αποστολάκη, Ελένη Τσιώλη, Αποστόλη Μπρέντα.

Περίφραξη του αντλιοστασίου, δεξαμενής και υδατόπυργου Βαλτινού. Εξοπλισμός και ασφάλεια εγκαταστάσεων από τη ΔΕΥΑΤ

Ασφάλεια εγκαταστάσεων για το νερό και ενίσχυση εξοπλισμού από τη ΔΕΥΑΤ. 

Λόγω της φύσης της και με δεδομένη την ευαισθησία της, η ΔΕΥΑ Τρικάλων συνεχίζει την προσπάθεια για αναβάθμιση του εξοπλισμού και για παροχή βέλτιστων υπηρεσιών στους πολίτες.
Έτσι, το τελευταίο διάστημα, μαζί με τα έργα που εκτελούνται για ύδρευση και αποχέτευση στην πόλη και τα χωριά του Δήμου Τρικκαίων, προχώρησε στην περίφραξη του αντλιοστασίου, δεξαμενής και υδατόπυργου Βαλτινού καθώς και σε άλλα έργα,
Συγκεκριμένα:

Στο πλαίσιο του έργου «ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΑΝΤΛΙΟΣΤΑΣΙΩΝ, ΔΕΞΑΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΟΠΥΡΓΩΝ» η ανάδοχος εταιρεία μέχρι τώρα έχει ολοκληρώσει την περίφραξη:

α) στις δύο δεξαμενές της τοπικής κοινότητας Πλατάνου.
β) στον υδατόπυργο Ζηλευτής,
γ) στον υδατόπυργο Μεγαλοχωρίου, δ) στον  υδατόπυργο Μ. Καλυβίων και
ε) στον  υδατόπυργο Βαλτινού.

Η σύμβαση κατασκευής έργου ανερχόταν σε 21.217,264 Ευρώ πλέον ΦΠΑ 24% και μέχρι στιγμής έχει υλοποιηθεί το 60% του έργου.

Η ΔΕΥΑΤ επίσης, προέβη στην ενίσχυση του στόλου των οχημάτων της με την προμήθεια ενός αναρροφητικού σαρώθρου. Το όχημα αυτό έχει τη δυνατότητα να καθαρίζει τα βουλωμένα φρεάτια ομβρίων από τα χώματα και τα φύλλα.

Τέλος, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στεγανοποίησης του υδατόπυργου της Τ.Κ. Διποτάμου και αντικαταστάθηκαν όλοι οι μεταλλικοί σωλήνες του υδατόπυργου, καθώς επίσης και το δίκτυο ύδρευσης της γεώτρησης στην περιοχή του υδατόπυργου.

Επιχρωματισμένες παλιές φωτογραφίες

Συνήθως ξεχνάμε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε έναν κόσμο γεμάτο χρώματα.

Ο χρωματισμός τους βοηθά να απομακρύνουμε αυτό το εμπόδιο μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης οπτικής μας, τραβώντας μας λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα στην οποία ελήφθη η φωτογραφία.

Το χρώμα φέρνει νέα ζωή στις φωτογραφίες και προκαλεί μια ζωντανή νέα προοπτική.

Παρακάτω παρουσιάζεται μια θεματική ενότητα, με επιχρωματισμένες παλιές φωτογραφίες, που αφορά στον χώρο της αγοράς.

15 ζωγράφοι «βάζουν» Μπουγάδα

Η Μπουγάδα, είναι όρος προερχόμενος από τη Βενετία (bugada) και σημαίνει το πλύσιμο ρούχων ή τα πλυμένα ρούχα.

Παλαιότερα, το πλύσιμο αυτό γινόταν είτε εντός σπιτιού, είτε εκτός, σε χώρους με τρεχούμενο νερό. Για να καθαρίζουν καλύτερα τα ρούχα, χρησιμοποιούσαν πέτρες, ξύλα, βούρτσες κ.ά. με τα οποία τα έτριβαν.

Συνηθισμένη ήταν και η χρήση εργαλείων όπως η Σκάφη, ένα επίμηκες ξύλινο ή μεταλλικό σκεύος με ανάγλυφες προεξοχές επάνω στις οποίες έτριβαν τα ρούχα αφού πέρναγαν πρώτα από πάνω τους μερικές φορές το σαπούνι.

Από την αρχαιότητα και μέχρι τα νεώτερα χρόνια, στις αυλές των σπιτιών υπήρχαν αυλάκια που βοηθούσαν στη συγκέντρωση του βρόχινου νερού για διάφορες δουλειές του σπιτιού και για τη μπουγάδα.

Επίσης, τα μέρη (ποτάμια, δημόσιες βρύσες κ.λπ.) όπου οι γυναίκες πήγαιναν ομαδικά για το πλύσιμο ρούχων, ήταν εκτός από χώροι πλυσίματος και χώροι κοινωνικής συναναστροφής και διασκέδασης.

15 ζωγράφοι αποτύπωσαν στα έργα τους την διαδικασία της μπουγάδας πριν ακόμα εφευρεθεί το πλυντήριο στις ΗΠΑ το 1907. Το πλύσιμο των ρούχων έκτοτε άρχισε σταδιακά να γίνεται αυτόματα, με ανάδευση ρούχων, νερού και απορρυπαντικού, η οποία προκαλείται από την περιστροφή ενός μεταλλικού τυμπάνου.

Μαγευτικός περίπατος στα χνάρια του Ασκληπιού

Μετά από 3000 χρόνια ο Δήμος Τρικκαίων αναβίωσε διαδρομή για την υγεία και την άθληση στα ριζά του Κόζιακα. Στο Γοργογύρι, μέσα στα δάση, σε μονοπάτι δίπλα από τον Κεφαλοπόταμο, ο Δήμος Τρικκαίων, σε συνεργασία με τον Δήμο Αμαρουσίου, τη ΓΓ Αθλητισμού, υπό την αιγίδα της ΚΕΔΕ, διοργάνωσαν τη δράση BE ACTIVE. Ένα ευρωπαϊκό αθλητικό πρόγραμμα, που στον Δήμο Τρικκαίων απέκτησε ιδιαίτερο νόημα. Διότι από τη συγκεκριμένη περιοχή, στους πρόποδες του όρους Κερκέτιον, ο πρώτος γιατρός της ανθρωπότητας, ο Ασκληπιός, χρησιμοποιούσε φαρμακευτικά φυτά. Αυτά τα φυτά, ήταν παντού γύρω από τους δεκάδες περιπατητές, που απόλαυσαν μια ήπια διαδρομή 4,5 χλμ. σε περίπου 2 ώρες. Μέσα στο δάσος, με τις φυλλωσιές των δέντρων να παίζουν παιχνίδι με τον ήλιο, τη ροή του ποταμού να θεραπεύει την ακοή, μέλη του ΣΟΧΤ (που χάραξε το μονοπάτι) πολίτες, περιηγητές, αλλά και η ηγεσία του Δήμου Τρικκαίων, απόλαυσαν την επιστροφή στην αρχαία διαδρομή του Ασκληπιού.

Ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου χαρούμενος ιδιαίτερα, αφού το όραμα για την υλοποίηση του «Σχεδίου Ασκληπιός» προχωρά γοργά: μία εβδομάδα μετά, την Παρασκευή 20 Απριλίου 2018 στο πρ. Δημαρχείο Κόζιακα στο Πρίνος, στις 19:30, θα πραγματοποιηθεί η ενημερωτική συνάντηση με θέμα «Επανεκκίνηση των Νέων στον τομέα της Καλλιέργειας των Αρωματικών – Φαρμακευτικών Φυτών». Πρόκειται για μια πρωτοποριακή αναπτυξιακή δράση στον τομέα των φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών από τον Δήμο Τρικκαίων, με τη συνεργασία της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής και του Πανεπιστημίου του Rutgers (State University of New Jersey).
Ετσι, η αναβίωση και η νέα εποχή στη σχέση της παροχής φυσικών φαρμακευτικών ιαμάτων, προχωρά κανονικά, όπως προβλεπόταν από το πλάνο που σχεδίασε ήδη από το 2014 ο Δήμος Τρικκαίων.

Εικόνες του χωριού "Του μεσημεριού"

Ανοίγουν τις πετσέτες με το φαί και στρώνουν καταγής το τραπέζι τους. Ζυμωτό ψωμί, ελιές και τυρί. Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και μια ευχή. "Να είσαι γερός". Δεν έχουν καιρό για αρρώστια.
Κάτω απ' τον ίσκιο της λεύκας ακούς χωρατά και γέλια. Λένε για τα αγόρια τους που έγιναν άντρες. Κόρες που γέννησαν εγγόνια.
Πόσο απλή η ζωή και η ευτυχία!

Ένα χαμόγελο, ένα γέλιο, μια προσευχή.

Ο κάμπος γιομίζει αγάπη.
Αλλού οι άνθρωποι φτιάχνουν όπλα, όπλα παντός καιρού, ντύνονται ετοιμοπόλεμοι με στολές παραλλαγής. Ετοιμοπόλεμοι. Γιομίζει μίσος το φαράγγι του κόσμου.
Οι άνθρωποι κάτω απ' τη λεύκα πίνουν την τελευταία γουλιά ο ένας απ' το ποτήρι του άλλου. Πιάνουν το τσαπί και το λισγάρι και ονειρεύονται έναν μικρό παράδεισο στη γη.

Και δίνονται.

Δίνονται σε ότι αγαπάνε!

Του Κώστα Κοτρώνη

Λέξεις του τόπου μας, από το Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής. ΖΗΤΑ

Του Ευαγγέλου Στάθη Φιλολόγου

Συνεχίζοντας την παρουσίαση μέρους από το λεκτικό – γλωσσολαογραφικό υλικό που αφορά τον τόπο μας, και το οποίο έχει καταγραφεί στο βιβλίο μου με τίτλο: «Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής», γίνεται μια επιλογή λέξεων που αρχίζουν από το γράμμα Ζ και παρουσιάζονται παρακάτω με αλφαβητική σειρά:

ζαβός  επίθ. η ζαβός η ζαβεά του ζαβό 1) ο στραβός, ο λοξός, ο άνισος: ζαβό δέντρο – ζαβό ξύλο 2) για πρόσωπο ιδιότροπος, καυγατζής: πού να τα βγαλτς πέρα μεαυτόν· ξερς τι ζαβός που είνι; 3) για ζώα που μπαίνουν στα σπαρτά (ιδίως στα ξένα) και κάνουν ζημιές ή χτυπούν το αφεντικό τους: την πούλτσα την Κουκκίνου, έτσι  ζαβεά που ήταν (πούλησα την Κοκκίνω, την κόκκινη αγελάδα)

ζαβουλιά  η θηλ. ουσ. 1) λέξη φράσης σε μικρό παιδί για επιμόρφωση: μην ξανακάντς άλλη  ζαβουλιά, ισύ να ξερς! (μην κάνεις σκανδαλιά, ζιζανιά, ζημιά) 2) πονηριά, διαβολιά: ούλου ζαβουλιές είνι, δεν αφήνει  καέναν ήσυχουν

ζαβουμάρα  η θηλ. ουσ. στραβουμάρα, κουταμάρα, σαστισμάρα: ζαβουμάρα μ’ κακιά κι μένα ’κείνη την ώρα κι γίνκι του κακό

ζαγάρα  η θηλ. ουσ. 1) η σκύλα που φυλάει τα κουτάβια της και αγριεύει άμα την πλησιάσεις 2) κάπως χαϊδευτικά σε μικρά ζαβουλιάρικα κοριτσάκια: αχ, ζαγάρα, αν σι πχιάσου, που μι χάλασις του πλέξιμου μ’

ζαγκανάει  ρ. παρατ. ζαγκανούσα· ζαγκανιώμι ζαγκανήτχα· κουνιέμαι, κινούμαι συνέχεια, δε μ’ έχει ο τόπος: μόλις ακούει χουρό, ίσια ζαγκανιώτι

ζαϊρές  η αρσ. ουσ. η γέμιση για γλυκά και για πίτες: θέλει  πουλύ ζαϊρέ του γκανταΐφι  κι να μουσκουβουλάει  (μοσχοβολάει) απ’ την κανέλα κι του γαρύφαλλου

ζάκατα  ζούκατα  επίρρ. αργά αργά (για κίνηση): άντε κουνήσ’ λίγου, πότι θα φτάεις έτσι πώς πας ζάκατα ζούκατα – τουν είπαν να τρέξει λίγου κι αυτός ζάκατα ζούκατα, ζάκατα ζούκατα

ζαλίκα  η θηλ. ουσ. και ουδ. του ζαλίκι· φόρτωμα ξύλων, κυρίως, αλλά και άλλων αντικειμένων ή και ανήμπορων ανθρώπων στην πλάτη κάποιου (συνήθως της αγρότισσας γυναίκας): απού νια ζαλίκα ξύλα ήφιρνα (έφερνα) κάθι βράδυ στου σπίτι  – να θιρίειζ (θερίζεις), να πλεγς, να γνεθς, κι νά ’χς κι του κούτσικου ζαλίκα

ζαλκώνουμι  ρ. αόρ. ζαλκώθκα μετοχ. ζαλκουμένους· φορτώνομαι κάτι ή κάποιον στην πλάτη μου: θέρζαμαν τότι όξου στουν ήλιου κι μι ζαλκουμένα τα κούτσικα πίσ’ στην πλάτη

ζαμάνι  του ουδ. ουσ. πληθ. τα ζαμάνια· πολύ χρονικό διάστημα: χρόνια κι ζαμάνια είχαμι ν’ανταμουθούμι!

ζαμπούνικους  επίθ. η ζαμπούνικους η ζαμπούνικην του ζαμπούνικου· αρρωστιάρης, ανήμπορος, αχαμνός: ούλουένα ζαμπούνικους είνι, δεν του παίρει  (παίρνει) ντιπ απάνου τ’ (δε δυναμώνει) – ένας κουντακνός (κοντακινός) κι ζαμπούνικους είνι (περιφρονητικά για άνδρα)

ζάντζα  η θηλ. ουσ. ιδιοτροπία, παραξενιά, ελάττωμα, γκρίνια: ούλου ζάντζις είνι τώρα τιλιφταία, δε γκουτάς να τουν κρίντς ντιπ (δεν κοτάς να τον μιλήσεις) – στη φρ. ούλου ζάντζα κι κουλιάντζα (όλο γκρίνια και ανημποριά)

ζάπι (βλ. και λ. ζάφτι)  του ουδ. ουσ. στη φράση κάνω ζάπι· δαμάζω, τιθασεύω, ημερώνω: βρε καλέ μ’, βρε αχαμνέ μ’, μπα, πού να τουν κάνου ζάπι  να κάτσει καλά   

ζαπώνου  και (α)ζαπώνου  ρ. μεταβ. αόρ. ζάπουσα· αρπάζω κάτι κρυφά, ύπουλα και γρήγορα: σαν τ’ αζαπώνει  του πουρτουφόλι  κι κόφτει  πέρα, άφαντους γίνκι!

ζαράλι  του και ζαραλίκι  του ουδ. ουσ. σωματική ασθένεια, συνήθως χρονία

ζάτσικας  ως επίρρ. ζόρι, θυμός: άμα χάνει  στου πιχνίδι, τουν έρχιτι ζάτσικας – μ’ ήρθι ζάτσικας που μι μίλτσι έτσι

ζάφτου  ρ. μεταβ. αόρ. έζαψα 1) χτυπώ, βαράω: σαν τουν ζάφτει  μία στα μούτρα τ’, είδι τουν ουρανό σφουντύλι – ούλου έκλιγι του κούτσικου· το ’ζαψα κι ’γω κανα δγυο στου γκώλου τ’ κι έτσι σταμάτσι 2) αρπάζω με δύναμη κάτι πολύ βαρύ και το μεταφέρω: ένα τσιουβάλι  γιουμάτου που δε μπουρούσαν να του σκώσουν δγυο, κι αυτός το ’ζαψι στουν ώμου τ’ μι την πρώτη

Εκδρομή του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

O Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού διοργανώνει ημερήσια εκδρομή την Κυριακή 13 ΜΑΙΟΥ 2018 στη Σουρωτή (Τάφος του Αγίου Παΐσιου, προσκύνημα) και επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη στο ιστορικό κέντρο, Λευκός Πύργος & παραλία.

ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΊΟΥ: 15 ευρώ

Για δηλώσεις συμμετοχής και προγράμματα καλέστε στο τηλέφωνο της προέδρου

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΠΟΓΙΑΤΖΗ ΖΑΦΕΙΡΑ Τηλ.: 6953079866

Μνήμες από τη ζωή στο χωριό «Τα σκυλιά»

Του Χάρη Αγγελή

Πολλές είναι και οι αναμνήσεις με τα σκυλιά του χωριού.

Πραγματικοί φρουροί των σπιτιών και των κοπαδιών αυτά τα σκυλιά. Χρειάζονταν μάχες σώμα με σώμα, όχι μόνο να μπεις στο σπίτι που κατοικούσαν, αλλά να περάσεις κι απ’ το δρόμο. Τα τσομπανόσκυλα, αν δεν τα σφύριζε ο τσομπάνος να φρονιμέψουν, μπορεί και να σε έτρωγαν ολόκληρο.

Σκυλιά μεγάλα με τριχωτά στήθη έτοιμα να παλέψουν με τους λύκους. Πιστά και υπάκουα στ’ αφεντικά τους, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να θυσιαστούν. Έτρωγαν αυτά που τους δίνανε, τίποτα από μόνα τους. Σε κοίταζαν στα μάτια και περίμεναν το ξεροκόμματο. Κόκκαλα δεν υπήρχαν, αφού κρέας δεν έτρωγαν οι άνθρωποι από τη φτώχια. Πάσχα, Χριστούγεννα, Πανηγύρια και σε γάμους λίγδωνε λίγο τ’ αντεράκι τους με τα σφαχτά, άνθρωποι και σκυλιά.

Φιλίες αναπτύσσονταν ισχυρές, κυρίως μεταξύ παιδιών και σκυλιών. Όταν γεννούσε κάποια σκύλα, τα παιδιά είχαν μεγάλη χαρά. Τα κουτάβια ήταν πανέμορφα και με κλειστά τα μάτια, σε λίγες μέρες άρχιζαν να περπατάν. Χοντρομπαλάτα με απαλό δέρμα και φουσκωμένες τις κοιλιές από το γάλα της σκύλας, ήθελαν παιχνίδι. Τα ΄παιρναν αγκαλιά, τα παιδιά, τα χάιδευαν, τα φιλούσαν, τα μάθαιναν να τρέχουν. Έψαχναν στις κοιλιές να ξεχωρίσουν ποια είναι αρσενικά και ποια θηλυκά. Έκαναν όνειρα ποια θα κρατήσουν και ποια θα δώσουν σ’ άλλους. Με βαριά καρδιά τα παιδιά αποχωρίζονταν τα μικρούλια σκυλάκια. Η πίκρα τους ήταν πολύ μεγάλη όταν τα ΄βρισκαν φουσκωμένα και ψόφια μέσα στα χαντάκια. Το ψωμί, βλέπεις, ήταν ίσα – ίσα για τους ανθρώπους κι ένα σκυλί παραπάνω θα ήταν πρόβλημα.

Πραγματικά τα σκυλιά πεινούσαν. Αφού καμιά φορά, όταν έκανες την ανάγκη σου, περίμεναν να αρπάξουν το μεράδι τους, μόλις βγει να το καταβροχθίσουν.

Ευθυμογράφημα

-Πασχαλιά μιθαύρου Κιτσιάρα, του κατάλαβις;

-Θέλου δε θέλου Σιώκα του κατάλαβα. Λες να μην του κατάλαβα κι να σκουθώ την Πασχαλιάτκα κι να πάου στα αμπέλι;

-Που να ξέρου αγαπητέμ, ξέρου γω τί κάντζ ισί.

-Όχι, είμιστι Χριστιανοί ουρθόδουξι, για όνομα του Θεού.

-Μ΄ άκσις να που ιγώ κάτι τέτοιου;

-Ξέρου κι γω. Ιδώ γλέπς, έχασάμι τ΄ αυγά κι τα πασχάλια.

-Πείρις κανά προυκουμένου γκουρμπάνι

-Ιμένα αγαπητέ μη ξέρς καλά. Γάτα δε βάζου στη φουτιά. Μια φουρά του χρόνου έρχιτι η Πασχαλιά, η φαμπλιά μαζέβιτι ούλη, του θέλου πιανούμινου. Τί τσιγκουνιές θα κάνουμι στ΄ αρνί του Πασχαλιάτκου;

-Βρε μια χαρίτσα κάντζ. Δεν ξέρου ιγώ ότι είσι άρχουντας σ΄ αυτά; 

-Αλλά να σι που τουν πόνουμ, μαύρη Πασχαλιά θα πιράσουμι πάλι φέτους.

-Μπά, γιατί;

-Να, έχου μια νυφαδιά που όταν έρχιτι να πιράσουμι ούλοι μαζί την Πασχαλιά σκουτώνουμέστι.

-Σκουτώνισέστι; Γιατί, τι έχτι να χουρίστι; Απ΄ όσου ξέρου την πιριουσία την μοίρασις δίκια σι όλα τα πιδιάς…

-Ά…ααα, δεν είνι αυτός ου λόγους. Αυτό μια χαρίτσα του δέχθκι. Άλλου είνι του πρόβλημα αγαπητέ.

-Τί άλλου να είνι. Μήπους είνι καθουλικιά;

-Όχι, δεν είνι αυτό.

-Τότι; Μη μου πεις ότι είνι μουσουλμάνα μη μπούργκα;

-Όχι βρε αδερφέ, δεν είνι μουσουλμάνα.

-Έ, τότι, τι στου λύκου είνι;

-Να σι που τη μαύρη αλήθεια, δεν ξέρου, αν κι σι τι Θιό πιστεύει, άλλου κουσούρι έχι.

-Άλλου;

-Άλλου, άλλου.

-Αγαπητέ; Μουσουλμάνα δεν είνι, καθουλικιά, απ΄ ότι  λες, δεν είνι. Έ, τότινις ποιό είνι του πρόβλημα.

-Άστου, άμα σι πού, θα σκουθείς να φύγς.

-Φίλτατε, μη με τρελαίνεις;

-Δε θέλου να σι τριλάνου αλλά η νυφαδιάμ είνι, λέι χουρτουφάγους.

-Έ ….εεεεε, έμπλιξις φουκαράμ.

-Αν έμπλιξα λέϊ…ιιι; Η ψυχούλαμ του ξέρι.

-Δηλαδής;

Το διάφανο όνειρο

Ευτυχής μέσα στο όνειρο έζησα. Δυστυχής στα έργα της άμοιρης ανθρωπότητας. 
Πάνω κι απ' τους ανθρώπους αγάπησα τα ποτάμια που κυλάν ακούραστα να συναντήσουν την γαλάζια φωλιά του παραδείσου. Αγάπησα τα βουνά και τα δέντρα, τα ζώα και τα φυτά. Το πέταγμα των αετών σε απόμακρες κορυφές, τις τρεμάμενες φωτιές της νύχτας και την πάχνη του θεσσαλικού κάμπου τις χαραυγές. 
Απλοί άνθρωποι του μόχθου τα ηλιοβασιλέματα του Κόζιακα.
Άνθρωποι τέρατα μου κρύβουν τον ήλιο, σβήνουν τα αστέρια τις νύχτες μου. Τις γραμμές των βουνών, αυτές που αγγίζουν τον ουρανό, θωρούν τα κρυμμένα μου μάτια. Το φύσημα και τη σιωπή του αέρα, τη βροχή και τα σύννεφα αγάπησα. Τους άδολους ανθρώπους που καλλιεργούν τη γη αγάπησα.
Αγάπησα τον τόπο μου και τη χώρα μου. Κι όλη την ανθρωπότητα που ονειρεύεται.
Αγάπησα τη θλίψη πιότερο απ' τη χαρά, τους ύμνους της Μ. Εβδομάδας πιότερο απ' την ημέρα του Πάσχα. " Ω γλυκύ μου έαρ".
Φορές, φορές μες το θαύμα της ζωής, δεν ξέρω τι ν' αγαπήσω και τι να μισήσω. Η δική μας χώρα - η χώρα των άλλων.
Τότε στέκομαι μετέωρος πάνω στα μάτια σου.
Ξέρω όμως, ποτέ δεν θα αγγίξουν τι δικό μας διάφανο όνειρο, οι ρακοσυλλέκτες των υλικών. 

Κι αυτό είναι κάτι. 

Η ζωή μας.

Του Κώστα Κοτρώνη

(Πάσχα 2018) Η Ανάσταση στο Βαλτινό

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, στο Βαλτινό, κορυφώθηκαν οι πασχαλινές εορταστικές εκδηλώσεις με την αναστάσιμη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.

«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» έψαλε ο ιερέας Κων/νος Ζαχαράκης, ανυψώνοντας τις λαμπάδες με το φως της αναστάσεως, στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.

«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» επανέλαβαν θριαμβικά και οι ψάλτες.

Οι πιστοί έσπευσαν με τις λευκές λαμπάδες να πάρουν το άγιο φως.

Στη συνέχεια ο κόσμος κατευθύνθηκε έξω από τον ναό για να τελεστεί υπαίθρια η λειτουργία της Αναστάσεως.

Και να, μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου, ακούγεται από τον ιερέα το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος»!

Και να, οι καμπάνες σημαίνουν θριαμβικά!

«Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη»! εύχονται οι άνθρωποι και δίνουν το φιλί της αγάπης στους δικούς τους, και στον διπλανό τους εάν τύχει.

Η Αγάπη νίκησε τον θάνατον. Η πίστη στην Ανάσταση μας φέρνει πιο κοντά στην προοπτική μας, μας ξανοίγει σε θεϊκές δυνατότητες, ώστε όπως μας λέγει ο ποιητής, Οδ. Ελύτης, η Ανάσταση κάνει: «βουνά (να) σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους …»

Χριστός Ανέστη, Χρόνια πολλά!

ΤΟΠΟΙ ΑΠΟΓΕΙΩΤΙΚΟΙ

Ένα αξιόλογο κείμενο του Ποιητή Ηλία Κεφάλα δημοσιευμένο

 στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» της 6-8/4/2018.

Η φωτογραφία πρόσφατη, στην χρονική απόσταση μιας εικοσαετίας περίπου, εστιάζει στον ἄξονα ενός επιμήκους βράχου σὲ παρατεταμένη στιγμή απογείωσης. Ο γρανίτης κοιτάζει κατευθείαν στην καρδιά του ουρανού και παρασύρει στην κίνησή του αυτή και το εκστασιασμένο βλέμμα. Ο χρόνος και ο τόπος στρεβλώνονται παθητικά, για να εξαφανίσουν κάθε τι το συγκεκριμένο και να το μεταβάλλουν σε μόριο μιάς αόριστης μεταλλαγής. Η πέτρα γίνεται ένας διαχρονικός μαγνήτης για να ελκύει αενάως. Να αιχμαλωτίζει. Έρχομαι ξανά και ξανά στον τόπο αυτόν και καθώς επανέρχομαι είναι σαν να μην έφυγα ποτέ. Εδώ μικρός μαθητής, εδώ έφηβος, εδώ φοιτητής, εδώ και ενήλικας συνδεδεμένος με την διαρκή αναζήτηση, με την διαρκή απορία. Επειδή εδώ κονταροχτυπιέμαι πάντα με τον τρόμο του κενού.
Βαδίζω στα ριζά, στα σχίνα και τα αρχαία θαλασσινά χαλίκια, στο σκοτάδι των σκιασμένων ατραπών. Τι γύρευαν οι πρώτοι άνθρωποι που ήλθαν εδώ και κατέφυγαν πρώτα στις στενές εσοχές κι ύστερα στις κεφαλές των πέτρινων στηλών; Τι γύρευαν, κοιτάζοντας ψηλά; Η απάντηση όσο απλοϊκή κι αν φαίνεται, άλλο τόσο είναι και αληθινή: Μα δεν γύρευαν τίποτα περισσότερο πέρα από αυτό που δείχνουν οι συμπαγείς όγκοι: τον ουρανό.
Υπέρβαση, λοιπόν, μια συνεχής ανάβαση και μια ανασυγκρότηση του είναι σε κάτι το πολύ υψηλό και άπιαστο.
Κάτω στα φιδόσυρτα μονοπάτια οι μοναχοί γίνονται κοινοί άνθρωποι: Διαβάζουμε στις φυλλάδες των ντόπιων και ξένων περιηγητών ότι εκεί χαμηλά ζούσαν και ατακτούσαν σαν μικρά παιδιά, με κλεψιές και καυγάδες. Καλλιεργούσαν μικρούς κήπους, ζήλευαν την σοδειά του γείτονα, πείσμωναν ζηλόφθονα και χαλούσε ο ένας τα φτενά αργοτεμάχια του άλλου. Όμως όταν γύριζαν στους ναούς, τα ξεχνούσαν όλα, φίλιωναν γρήγορα και κοίταζαν ψηλά. Επειδή βρίσκονταν ήδη ψηλά, εκεί στα ανώτερα στρώματα του αιθέρα.
Ο τόπος προσφέρεται για παντός είδους ψηλαφήσεις και αναδιφήσεις. Θυμάμαι τον Βλάση Γαβριηλίδη στα κείμενά του της πάλαι ποτέ κραταιάς “Ακροπόλεως” να προτρέπει τους αναγνώστες του: επισκεφθείτε τους βράχους υπό βροχήν για να νιώσετε το ρίγος της πραγματικής συγκίνησης. Τότε που η ομίχλη σκεπάζει τα γρανιτένια τους βάθρα και τα λίθινα αναστήματά τους αιωρούνται και γίνονται πραγματικά μετέωρα. Τότε που τα μικρά ρυάκια του βρόχινου νερού κατρακυλούν μουρμουρίζοντας αιθέριες καταβασίες. Ή ακολουθείστε το βλέμμα του Κώστα Μπαλάφα, όταν απαθανατίζει με τον φακό του τα κυκλοτερή χιονισμένα μονοπάτια σε σκληρές αντιθέσεις με τους μελανείμονας μοναχούς.
Υπέρβαση ξανά. Δηλαδή πορεία πάνω από το βατό. Στους δρόμους του ποικιλότροπου μυστικισμού. Αλλά σκέφτομαι συνεχώς και αναρωτιέμαι για το πόσο υπερβατικός μπορεί να γίνει ή μπορεί να επιθυμίσει να γίνει σήμερα ο άνθρωπος. Η καθημερινότητά μας με τα αναρίθμητα προβλήματα επιβίωσης σηκώνει τέτοιες πνευματικές πολυτέλειες; Τις επιτρέπει ηθικά; Ποιο είναι το πρώτιστο σήμερα; Να απογειωθεί κανείς για να σώσει με τον οποιοδήποτε τρόπο την ψυχή του ή να προσγειωθεί για να σώσει την ψυχή και το σώμα του διπλανού του; 

Ο Ύμνος της Αγάπης

Το Πάσχα είναι κατεξοχήν γιορτή αγάπης.

Ο Ύμνος της Αγάπης, της Προς Κορινθίους Α' Επιστολής του Αποστόλου Παύλου , είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής.

Σύμφωνα με την επιστολή του Αποστόλου Παύλου, το δώρο της αγάπης έχει τόσο μεγάλη αξία που ξεπερνά κάθε αρετή. Ο  Απόστολος Παύλος, επισημαίνει ότι η αγάπη είναι πράξη τετελεσμένη που προέρχεται από την επιθυμία για την καλοσύνη και την ευτυχία όμως δεν παραμένει συναίσθημα, αλλά πραγματώνεται σε πράξη. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ο ύμνος αποτελεί την περιγραφή των χαρακτηριστικών που εμπεριέχει η αγάπη πραγματωμένη όχι παραμένουσα στο συναισθηματικό επίπεδο, όπου εκεί είναι συναίσθημα και όχι αγάπη. Παρουσιάζουμε παρακάτω την επιστολή σε δύο αποδόσεις:

Ελληνιστική κοινή απόδοση

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.

Νεοελληνική απόδοση

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.