Ανοίγουν
τις πετσέτες με το φαί και στρώνουν καταγής το τραπέζι τους. Ζυμωτό ψωμί, ελιές
και τυρί. Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και μια ευχή. "Να είσαι γερός". Δεν έχουν
καιρό για αρρώστια.
Κάτω απ' τον ίσκιο της λεύκας ακούς χωρατά και γέλια. Λένε για τα αγόρια τους που έγιναν άντρες. Κόρες που γέννησαν εγγόνια.
Πόσο απλή η ζωή και η ευτυχία!
Κάτω απ' τον ίσκιο της λεύκας ακούς χωρατά και γέλια. Λένε για τα αγόρια τους που έγιναν άντρες. Κόρες που γέννησαν εγγόνια.
Πόσο απλή η ζωή και η ευτυχία!
Ένα
χαμόγελο, ένα γέλιο, μια προσευχή.
Ο
κάμπος γιομίζει αγάπη.
Αλλού οι άνθρωποι φτιάχνουν όπλα, όπλα παντός καιρού, ντύνονται ετοιμοπόλεμοι με στολές παραλλαγής. Ετοιμοπόλεμοι. Γιομίζει μίσος το φαράγγι του κόσμου.
Οι άνθρωποι κάτω απ' τη λεύκα πίνουν την τελευταία γουλιά ο ένας απ' το ποτήρι του άλλου. Πιάνουν το τσαπί και το λισγάρι και ονειρεύονται έναν μικρό παράδεισο στη γη.
Αλλού οι άνθρωποι φτιάχνουν όπλα, όπλα παντός καιρού, ντύνονται ετοιμοπόλεμοι με στολές παραλλαγής. Ετοιμοπόλεμοι. Γιομίζει μίσος το φαράγγι του κόσμου.
Οι άνθρωποι κάτω απ' τη λεύκα πίνουν την τελευταία γουλιά ο ένας απ' το ποτήρι του άλλου. Πιάνουν το τσαπί και το λισγάρι και ονειρεύονται έναν μικρό παράδεισο στη γη.
Και
δίνονται.
Δίνονται
σε ότι αγαπάνε!
Του
Κώστα Κοτρώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου