Του Λάζαρου
Μάμαλη
Τώρα
που ο δήμος Τρικκαίων εξασφάλισε χρηματοδότηση για την ανάπλαση της
πλατείας Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κιτριλάκη) και τις παραποτάμιας ζώνης, μήπως
είναι η ώρα να… ξεχρεώσουμε και ένα παλιό… λογαριασμό με την ιστορία!
Αυτός
ο… λογαριασμός έρχεται από παλιά. Από το 1941 όταν οι Βρετανοί, κατά την
υποχώρηση, ανατίναξαν την πέτρινη γέφυρα της Μαρούγκενας. Ήταν ένα
πέτρινο δίτοξο γεφύρι μήκους 31 μέτρων και ύψους περίπου 7 μέτρων. Οι
φωτογραφίες της εποχής μαρτυρούν ότι ήταν ένα περίτεχνο γεφύρι. Κατασκευάστηκε
το 18ο αιώνα από μαστόρους της εποχής και βρισκόταν στη θέση της
σημερινής πεζογέφυρας, που ενώνει την οδό Όθωνος με την πλατεία Εθνικής
Αντίστασης.
Δύο
περίπου χρόνια, μετά την απελευθέρωση κατασκευάστηκε ξύλινο γεφύρι, που
στηριζόταν στα βάθρα του παλιού. Το 1949 έγινε η σημερινή τσιμεντένια γέφυρα
χωρίς να αποκατασταθεί ποτέ το πέτρινο γεφύρι.
Μήπως
ήρθε η ώρα λοιπόν, για την πιστή ανακατασκευή της ιστορικής γέφυρας στο
πλαίσιο της ανάπλασης που ετοιμάζει ο δήμος; Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν
πολλά στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η Βαρσοβία, η Δρέσδη και τόσες άλλες πόλεις της
Κεντρικής Ευρώπης που ισοπεδώθηκαν ολοκληρωτικά κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο
ανακατασκευάστηκαν πιστά βάσει των αρχικών σχεδίων. Πρόσφατα στον εμφύλιο της
Βοσνίας, καταστράφηκε η ιστορική πέτρινη γέφυρα του Μόσταρ η οποία
αποκαταστάθηκε λίγα χρόνια μετά με την οικονομική συνδρομή διεθνών οργανισμών
και ιδρυμάτων.
Στην
πληγωμένη Ελλάδα από τον εμφύλιο δεν ήταν προτεραιότητα η διαφύλαξη της
αρχιτεκτονικής κληρονομίας των πόλεων αλλά να ξεγελαστεί η πείνα των
κατοίκων της.
Τώρα
που η… πείνα κάπως ξεγελάστηκε ίσως ήρθε η ώρα να εκπληρώσουμε το ιστορικό μας
χρέος.
