Η νέα Διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού

Με απόφαση της  Διευθύντριας Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας  κας. Ελένης Αναστασοπούλου, ορίστηκαν οι νέοι διευθυντές των Δημοτικών Σχολείων του Νομού μας.

Οι νέοι διευθυντές καλούνται να φέρουν εις πέρας τις ανάγκες των σχολικών μονάδων της πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Τρικάλων. Η δε θητεία τους είναι τριετής και λήγει στις 31-07-2020.
Στο Δημοτικό Σχολείο Βαλτινού, στη θέση του Διευθυντού, τοποθετήθηκε η εκπαιδευτικός κα. Γιαννοτάκη Βάια του Νικολάου.

Στους Διευθυντές σχολικών μονάδων κατά τη διάρκεια της θητείας τους καταβάλλονται οι αποδοχές και τα επιδόματα που προβλέπονται από τις διατάξεις του Ν. 4354/2015 (ΦΕΚ 176/τ.Α΄/16/12/2015).

Με το νόστο ως κυρίαρχο συναίσθημα και με νέα διοίκηση, ολοκληρώθηκε στα Τρίκαλα το 9ο Παγκόσμιο Αντάμωμα Θεσσαλών

Με τον νόστο ως κυρίαρχο συναίσθημα και με νέα διοίκηση, ολοκληρώθηκε στα Τρίκαλα την Κυριακή 30 Ιουλίου 2017 το 9ο Παγκόσμιο Αντάμωμα Θεσσαλών.Το απόγευμα του Σαββάτου 29 Ιουλίου 2017 στον υπέροχο χώρο του Μουσείου Τσιτσάνη και με τη συνδιοργάνωση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεσσαλών και του Δήμου Τρικκαίων, πραγματοποιήθηκε το κύριο μέρος του ανταμώματος, με ομιλίες και τοποθετήσεις επί των θεμάτων που απασχολούν τους Έλληνες μετανάστες και στη βάση της θεματολογίας του συνεδρίου: Τρίκαλα – Τσιτσάνης, Τεχνολογία, Τουρισμός.

Ο οικοδεσπότης Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου τόνισε ότι το μήνυμα αισιοδοξίας έρχεται από τη Θεσσαλία, οπότε «μπορούμε να κάνουμε θαύματα, αν ενώσουμε την εξωστρέφεια που δείχνουμε τα τελευταία χρόνια με τη δική σας αγάπη και στήριξη».

Επεσήμανε ειδικά για τα Τρίκαλα την πρωτοπορία στον τεχνολογικό τομέα (Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό, Smart Trikala, ΑΤΜ πιστοποιητικών κ.α.) εκτός από την ιστορία, την παράδοση, τον αθλητισμό και τη μουσική.

Έκλεβαν… νερό στο Δενδροχώρι κι άλλοι… διψούσαν-Κυρώσεις και υψηλά πρόστιμα

Τον νόμιμο δρόμο παίρνει από τον Δήμο Τρικκαίων και τη ΔΕΥΑΤ η υπόθεση της υδροδότησης στο Δενδροχώρι. Με αφορμή τα παρατεταμένα προβλήματα υδροδότησης που σημειώθηκαν το τελευταίο διάστημα η ΔΕΥΑΤ προχώρησε σε αναβάθμιση των υποδομών του αντλιοστασίου, αλλαγή του αγωγού πλήρωσης της δεξαμενής και τοποθέτηση υδρομετρητών στους κεντρικούς παροχικούς αγωγούς. Σκοπός, η εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με το υδατικό ισοζύγιο και τις καταναλώσεις.

Αυτό που άμεσα προέκυψε, είναι πως υπήρξε μία τεράστια διαφορά ανάμεσα στις κυβικά που αντλούνταν και σε αυτά που έφταναν, τόσο στο Δενδροχώρι, όσο και στον Εξάλοφο.

Την ίδια ώρα, κυρίως το Δενδροχώρι αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα στην πίεση του νερού, γεγονός που δημιούργησε τεράστια ταλαιπωρία στους κατοίκους του εν μέσω καύσωνα.

Η κατάσταση ήταν κάτι παραπάνω από οριακή και έπρεπε να βρεθεί λύση για το κοινωνικό σύνολο. 

Χωρίς δεύτερη σκέψη, η ΔΕΥΑΤ σε συνεργασία με τον πρόεδρο και το Τοπικό Συμβούλιο, προχώρησε σε σκάψιμο δίπλα από όλο το μήκος του αγωγού και διαπιστώθηκε ότι υπήρξε πλήθος μεγάλων παροχών που υπέκλεπταν νερό.

Η θρεψίνη

Σε προηγούμενο άρθρο του συγχωριανού μας φιλόλογου Ευαγγέλου Στάθη με τίτλο: «Ο Παππούς», διαβάσαμε την φράση που αναφέρεται στη λέξη «θρεψίνη» (Τους έφερνε από το μαγαζί καραμέλες, χαλβά, θρεψίνη και άλλα ζαχαρέματα).

Πρόκειται για μια λέξη που σήμερα λίγοι θα γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Ρωτήσαμε τον αρθρογράφο και συγγραφέα Ευάγγελο Στάθη, ανατρέξαμε και στο διαδίκτυο και μάθαμε λίγα πράγματα για τη θρεψίνη.

Πρόκειται για ένα γλύκισμα σε μορφή κρέμας το οποίο παράσκευάζεται από σταφίδες. 

Μια φέτα ψωμί αλειμμένη με θρεψίνη, ήταν το καθιερωμένο κολατσιό των περισσότερων ελληνοπαίδων μέχρι και τη δεκαετία του ’60. Ένα παρόμοιο σιρόπι παράγεται κι από τα ξερά σύκα, αν κι έχει διαφορετική γεύση.

Μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο στα μπακάλικα εμφανίστηκε η θρεψίνη, την βγάζανε από επεξεργασία της σταφίδας, κάτι σαν μαρμελάδα και με ένα παχουλό παιδί στο τσίγκινο κουτί να υπόσχεται στις μανάδες ότι και τα δικά τους έτσι θα γίνουν, με κόκκινο μάγουλο που δεν κοκκίνιζε το άτιμο παρά μόνο με τσίμπημα.

Πήγαιναν λοιπόν στον μπακάλη οι νοικοκυρές και αγοράζανε…. μισή οκά λάδι…. 150 δράμια τυρί ….και 100 δράμια θρεψίνη. 

Μια φέτα ψωμί μεγάλη αλειμένη με κάργα θρεψίνη, έγλειφες και τα δάχτυλά σου, λέρωνες και την μούρη σου, την σκούπιζεις με το μανίκι και συνέχιζες πάλι να τρως με λαιμαργία.
Η θρεψίνη χάθηκε αργότερα από τα ράφια για να επανέλθει δριμύτερη στις μέρες μας και μάλιστα με συνταγές γνωστών σεφ.

Παρακάτω δίνουμε και τις οδηγίες για την παρασκευή της.

Παρασκευή Θρεψίνης:
Η αναλογία σταφίδων νερού είναι 1: 2

(υλικά 2 φλ. μαύρες σταφίδες)
Αφήνουμε τις σταφίδες 48 ώρες στο νερό, να φουσκώσουν.
Μαζί με το νερό τις περνάμε στο μπλέντερ.
Σουρώνουμε το υγρό με ένα τουλουπάνι 2-3 φορές, πιέζοντας δυνατά με τα χέρια μας.
Μαζεύουμε το υγρό σε μια κατσαρόλα και προσθέτουμε 1 κ. στάχτη.
Ανακατεύουμε κι αφήνουμε για 2 ώρες, να κατασταλάξει η στάχτη.
Αφαιρούμε τον αφρό που θα σχηματιστεί και σουρώνουμε ξανά με το τουλουπάνι.
Βάζουμε το υγρό στη φωτιά και μετά από 1-2 βράσεις χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε μέχρι να δέσει.
Αποθηκεύουμε το σιρόπι σε ένα καθαρό βάζο.

Ο Παππούς

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Άλλο σεβαστό και σεβάσμιο πρόσωπο της οικογένειας και πολύ αγαπητό. Ο παππούς παλιά στο χωριό είχε μια σοβαρότητα πάνω του, μια πείρα και μια θυμοσοφία, μια σύνεση και φρόνηση, αλλά και μια καλοσύνη, πραότητα και αγαθότητα. Τύχαινε καμιά φορά να είναι και λίγο αυστηρός και λίγο «ζαβός», αλλά το ’κανε αυτό για το καλό, το καλό των παιδιών, των εγγονιών και όλου του σπιτιού γενικότερα.

Μέσα στην οικογένεια είχε την πρώτη θέση. Όλοι τον υπολόγιζαν και τον εκτιμούσαν. Τα παιδιά τον σέβονταν, κι ας τον φοβόνταν και λιγάκι, οι νύφες πειθαρχούσαν και υπάκουαν σ’ όλα τα προστάγματά του. Όλο «όρ’σε» και «όρ’σε» ήταν. Κι ο παππούς όριζε ό,τι ήθελε και του γίνονταν αμέσως. Όλους τους ορμήνευε, τους συμβούλευε, τους «έδειχνε το ίσιο».

Τα εγγόνια δεν τον αγαπούσαν απλώς, τον λάτρευαν, γιατί δεν τους χαλούσε κανένα χατήρι. Δεν υπήρχε αγγόνι που είχε παππού και να μην έκατσε στα γόνατά του, που να μην το γκιζερούσε ο παππούς, παίρνοντάς το «τζιτζίνα» ή «στ’ αυτιά του». Στα αγόρια αγγόνια έφτιαχνε φούρκα για το λάστιχο, καλάθι για τα κάλαντα. Στους μαθητές, αγόρια και κορίτσια, έφερνε από τα Τρίκαλα πλάκα και πλακοκόντυλο, τετράδια και αναγνωστικά. Τους έφερνε από το μαγαζί καραμέλες, χαλβά, θρεψίνη και άλλα ζαχαρέματα. Τους έλεγε μύθια, παραμύθια, ιστορίες. Για να δοκιμάσει «πόσα ξέρουν» τους έβαζε προβλήματα και αινίγματα.

Στη μάζωξη και στα καφενεία είχαν πάλι την τιμητική τους θέση οι παππούδες. Όταν μιλούσαν, όλοι τους κοιτούσαν στα μάτια κι όλο κουνούσαν συγκαταβατικά το κεφάλι τους γι αυτά που έλεγαν. Ορισμένοι μάλιστα παππούδες αφηγούνταν, εξιστορούσαν και περιέγραφαν τα πράγματα παραστατικά, ζωντανά, γραφικά και όσοι τους άκουγαν, κρέμονταν κυριολεκτικά από τα χείλια τους. Στην εκκλησία είχαν μια προτεραιότητα στα στασίδια. Στις διάφορες εκδηλώσεις ήταν στην πρώτη θέση.

Λογής λογής ήταν τότε οι παππούδες. Με σκούτινο σακάκι, με σκούτινο παντελόνι κιλότα, με κοντό (πουκάμισο χωρίς γιακά), με γιλέκο, και με τραγιάσκα με ματσούκι ή μπαστούνι στο χέρι, με κομπολόι.

Το παιδικό παιχνίδι στην παλιά Ελλάδα.

Παραδοσιακά παιχνίδια ονομάζονται τα παιχνίδια που έπαιζαν οι παλαιότεροι και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά με προφορική περιγραφή ή επίδειξη των μεγαλύτερων προς τους μικρότερους.

Τα παραδοσιακά παιχνίδια είναι ομαδικά (κρυφτό, μακριά γαϊδούρα, τυφλόμυγα, το μαντίλι, κ.ά.). Υπάρχουν και κάποια που αρχικά ενδέχεται να μοιάζουν ατομικά, αλλά τελικά αποδεικνύονται ομαδικά, καθώς παίζονται διαδοχικά από κάθε ένα παιδί μέσα στην ομάδα. Αυτά έχουν σχέση περισσότερο με την τεχνολογία της κάθε εποχής και τις δεξιότητες των παιδιών, όπως η σφεντόνα, η σβούρα, το τσιλίκι, κ.ά.

Κάθε παραδοσιακό παιχνίδι εκφράζει την εποχή και την κοινωνία που το δημιούργησε (κοινωνικές σχέσεις, οικονομική κατάσταση, πολιτιστικές αξίες, τεχνολογία, αντιλήψεις για την πολιτική, τον πολιτισμό, το φύλο, τις σχέσεις με τους άλλους λαούς).

Πολλά παραδοσιακά παιχνίδια παραλλάσσονται και ξεπερνούν τα σύνορα των κρατών και εμφανίζονται σε διάφορους λαούς, όπως το κρυφτό, το κυνηγητό, η μπάλα, το σχοινάκι, οι βώλοι, κ.ά.

Παρουσιάζουμε παρακάτω μια συλλογή φωτογραφιών που δείχνουν πως έπαιζαν τα παιδιά στην παλιά Ελλάδα.

Ο Γκιώνης

Ο Γκιώνης, είναι ένας είδος νυκτόβιου πτηνού, που ανήκει στην ίδια ομάδα με την κουκουβάγια, τον μπούφος κ.α.

Η επιστημονική ονομασία του γκιώνη είναι Otus scops (Ώτος ο σκωψ). Η λέξη "ώτος" (από το ους = αφτί), σημαίνει τον "αφτιά" και αναφέρεται στα χαρακτηριστικά αντία του γκιώνη, που μοιάζουν με αφτιά. Ο όρος "σκωψ" ετυμολογείται από το "σκώπτω" και αναφέρεται στο επίμονο και διαπεραστικό βλέμμα του. Η λέξη γκιώνης είναι ηχομιμητική και προσομοιάζει το άκουσμα της φωνής του πουλιού. Άλλες κοινές ονομασίες είναι νυχτοπούλι και κλώσσος.

Υπάρχει μια πολύ γνωστή λαϊκή παράδοση που προσπαθεί να εξηγήσει το λάλημα του γκιώνη. Ήταν, κατά την παράδοση, δύο αδερφοί ο Γκιώνης (ή Αντώνης) και ο Δήμος. Ο Δήμος λοιπόν σκότωσε τον Γκιώνη και όταν το μετάνιωσε μεταμορφώθηκε από τη λύπη του (ή τον μεταμόρφωσε μετά από δική του παράκληση ο Θεός) σε πουλί, που κλαίει τον αδικοχαμένο αδερφό του: "Γκιων! Γκιων!".

Στον τόπο μας η λαϊκή παράδοση απέδωσε την ιστορία και έμμετρα:

«Ήταν δυο αδέρφια πάντα αγαπημένα,

πρόβατα βοσκούσαν σ’ άρχοντα μεγάλο,

Γκιώνη λεν τον έναν Δήμο λέν τον άλλο.

Κάποια μέρα ο Γκιώνης, δυο αρνάδες χάνει,

ψάχνει δεν τις βρίσκει τριγυρνά και κλαίει,

έρχεται στη στάνη τ’ αδερφού του λέει.

Βρέθηκε και εκείνος στην κακιά του ώρα,

άδικα χολιάζει, σα θεριό θυμώνει,

το μαχαίρι φόρα και τον εσκοτώνει.

Μα οι αρνάδες ήρθαν στο κοπάδι πάλι

και ο φονιάς τις βλέπει. στέκεται κλαμένος,

γέρνει το κεφάλι του μετανοιωμένος.

Και ο θεός τον είδε που χτυπά τα στήθη,

κλαίει νύχτα μέρα, θέλει να πεθάνει,

και τον ελυπήθει και πουλί τον κάνει.

Και γι’ αυτό το βράδυ, όταν σκοτεινιάζει

το πουλί θλιμμένο, στο δεντρί κλαρώνει

κι’ ολη νύχτα κράζει Γκιώνη, Γκιώνη, Γκιώνη». 

Τα πρόσωπα του σπιτιού (Η γιαγιά)

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Ας μιλήσουμε τώρα και για τα πρόσωπα της οικογένειας και τα άλλα συγγενικά και φιλικά που έχουν σχέση με το σπίτι γενικά. Και τέτοια είναι οι παππούδες, οι γονείς, τα αδέρφια, οι θείοι και τα ανίψια, τα ξαδέρφια, οι νύφες και οι συννυφάδες, οι γαμπροί, οι νονοί, τα κουμπαρούδια, αλλά και οι καλοί οι γειτόνοι. Με την ευκαιρία αυτή ας μιλήσουμε λίγο για την οικογένεια.

Η οικογένεια στο χωριό μας μέχρι τώρα τελευταία, πριν δέκα -είκοσι χρόνια, ήταν καθαρά πατριαρχική και ανδροκρατούμενη. Εξουσιαστής κι αφέντης ήταν ο πατέρας ή, αν έλειπε αυτός, το ρόλο τον έπαιζε ο παππούς ή ο μεγαλύτερος αδερφός ή ο μεγαλύτερος γιός του.

Ως τα 50-60 η οικογένεια ήταν μεγάλη: αποτελούνταν σχεδόν πάντοτε από τρεις γενεές: παππούδες – παντρεμένα παιδιά – εγγόνια (μπορεί και δισέγγονα). Αυτή ήταν η λεγόμενη παραδοσιακή οικογένεια. Τα αγόρια όταν παντρεύονταν δεν χώριζαν, έμεναν μαζί για αρκετά χρόνια. Όταν πέθαινε ο πατέρας, αρχηγός γίνονταν ο παππούς, ο μεγάλος κουνιάδος – θείος, ή ο μεγάλος γιος, ανάλογα με τα αρχηγικά προσόντα του καθενός. Σ’ αυτούς όλοι οι άλλοι έδειχναν μεγάλη υπακοή και σεβασμό. Όλοι σ’ αυτή την οικογένεια, μικροί και μεγάλοι, εργάζονται και μάλιστα πολύ σκληρά. Οι εργασίες είναι μοιρασμένες στο σπίτι, στο χωράφι, στα ζώα. Ζουν όλοι μαζί σε δύο το πολύ 4 δωμάτια (όταν το σπίτι είναι ψηλό, δίπατο). Ζεσταίνονται σε ένα, καμιά φορά και σε δύο τζάκια, στα οποία συγχρόνως και μαγειρεύουν. Ύστερα, καθισμένοι σταυροπόδι, τρων όλοι γύρω από την ίδια τάβλα.

Αργότερα το πατριαρχικό αυτό σύστημα παύει να υπάρχει. Η μεγάλη παραδοσιακή οικογένεια αρχίζει να σπάζει. Ο μεγαλύτερος αδερφός, όταν παντρευόταν, χώριζε από την οικογένεια, έχτιζε δικό του σπίτι και έκανε δική του οικογένεια. Έτσι σταδιακά περνάμε από την παραδοσιακή στη σημερινή πυρηνική οικογένεια, αυτή δηλαδή που αποτελείται από τους γονείς και τα παιδιά μόνο.

Θα μείνουμε στα σπουδαιότερα απ’ αυτά τα πρόσωπα, τα πολυτιμότερα και πιο αγαπημένα. Και αυτά βέβαια είναι ο παππούς και η γιαγιά, η μάνα κι ο πατέρας, τα παιδιά και τα εγγόνια, τα αδέρφια.

Η γιαγιά

Παρά την πατριαρχική κοινωνία, παρά την παραδοσιακή οικογένεια που ήθελε αφέντη τον άντρα, τον πατέρα, τον παππού, η γιαγιά είχε σημαντική θέση στην οικογένεια. Οι γιαγιές – μανιές τις λέγαμε παλιά- ήταν πολύ συμπαθητικά πρόσωπα σ’ όλες τις οικογένειες και απ’ όλους μικρούς και μεγάλους. Ξερακιανές, λιοκαμμένες απ’ τη μπουγάδα και το ζύμωμα, ταλαιπωρημένες από τις πολλές τις γέννες, με χέρια ροζιασμένα απ’ τις δουλειές και βαμμένα απ’ το λουλάκι ή απ’ το ριζάρι και το βελανίδι. Κι όμως ήταν σβέλτες, πρόθυμες, ικανές να προσφέρουν ακόμα.

Στοιχεία για το Βαλτινό στο νέο βιβλίο «Οι Απόστολοι» των Τρικάλων

Ολοκληρώθηκε η συγγραφή και αναμένεται η έκδοση του νέου βιβλίου του χωριού με τίτλο «Οι Απόστολοι των Τρικάλων».  Ο συγγραφέας, Χρήστος Π. Βράντζας, συνταξιούχος δάσκαλος από το ομώνυμο χωριό, ολοκλήρωσε την έρευνα και τη συλλογή των στοιχείων, η οποία ήταν μακροχρόνια και επίπονη, τα δε υλικά τα οποία συνέλεξε και παραθέτει στο βιβλίο συνθέτουν την τοπική ιστορία τη λαογραφία και τις παραδόσεις του τόπου.

Στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες, διαβάζουμε τα παρακάτω που αφορούν στο χωριό Βαλτινό.

Στο κεφάλαιο των γενεαλογικών δένδρων γίνεται αναφορά σε διάφορες οικογένειες που έλκουν την καταγωγή τους από το Βαλτινό, όπως:

«Οι φέροντες το επώνυμο Αγγελόπουλος εγκαταστάθηκαν στους Αποστόλους μετά το έτος 1850 και έλκουν την καταγωγή τους από το Βαλτινό».

«Οι φέροντες το επώνυμο Καραθανάσης κατάγονται από το Βαλτινό».

«Αγγελόπουλος Γρηγόριος του Αργυρίου

Γεννήθηκε στο Βαλτινό Τρικάλων το έτος 1847. Σε ηλικία είκοσι περίπου ετών μετοίκησε στους Αποστόλους ως εργάτης γης όπου και παντρεύτηκε. Από τον γάμο αυτόν γεννήθηκαν πέντε αγόρια και μία κόρη, η οποία παντρεύτηκε τον Αναγνώστη Καραθανάση από τους Αποστόλους. Η παραπάνω φωτογραφία αντιγράφτηκε από το εκλογικό του βιβλιάριο που φέρει την ημερομηνία 16-20-1907».

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

«Και καταστάλαγμα μέχρι στιγμής του βίου μου είναι:

Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει στα όρια που εκείνη καθορίζει κι' όχι εγώ.

Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει κι όχι σ' αυτό που μας διασκεδάζει και μας κολακεύει εις τας βιαίως αποκτηθείσας συνήθειές μας.

Ε π ι θ υ μ ώ να έχω πολλά χρήματα για να μπορώ να στέλνω «εις τον διάβολον» - πού λένε - κάθε εργασία που δεν με σέβεται. Το ίδιο και τους ανθρώπους.

Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία την πάσα λογής χυδαιότητα καθώς και κάθε ηλίθιο του καιρού μου.

Aυτό το ρεσιτάλ είναι αποτέλεσμα πολύχρονης συνειδητής προσπάθειας και μελέτη «υψηλού πάθους». Γι' αυτό και το αφιερώνω στους φίλους μου.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Μελβούρνη 20 Μαΐου 1980»

«Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ», 1972.

Στίχοι: Από δημοτικά τραγούδια.
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις.
Πρώτη εκτέλεση: Φλέρυ Νταντωνάκη & Δημήτρης Ψαριανός,

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.

Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.

Να 'χα το σύννεφ' άλογο και τ' άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να 'ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.

Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.

Να 'χα το σύννεφ' άλογο και τ' άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να 'ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Εγώ είμ' εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.

Σαν είν' η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.

Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Οι βυζαντινοί ναοί σε σκίτσα

 Η λέξη «ναός» προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «ναίω» που σημαίνει κατοικώ. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως ο ναός ήταν η κατοικία του Θεού. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο ναός διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε όλες τις θρησκείες από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.

Τόποι λατρείας του Θεού και τελέσεως των μυστηρίων οι ιεροί ναοί, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης και της ιστορίας του τόπου μας.

Οι χριστιανικοί ναοί έχουν χτιστεί σε διάφορους ρυθμούς. Τυπικά παραδείγματα σε ελληνικές εκκλησίες η βασιλική και ο βυζαντινός ρυθμός.

Ένα μικρό δείγμα εικόνων από σκίτσα ναών, του Δημήτρη Τσιγάρα, παρουσιάζεται παρακάτω.

Πρόκειται για ναούς της Βυζαντινής και μετα - Βυζαντινής εποχής.

Αφηγήσεις από ανθρώπους του χωριού (Δειγματοληπτικός έλεγχος του γάλακτος)

Του Απόστολου Βότσιου

Μία και μοναδική ήταν η αγελάδα που είχαμε όλη η οικογένεια και την γαλακτοπαραγωγική περίοδο την αρμέγαμε και πηγαίναμε το γάλα στο γαλατά. 

Παραλήπτης του γάλακτος ήταν ο αείμνηστος Βασίλης Αγγελής.

Κατά την παραλαβή, ο γαλατάς ζύγιζε το γάλα του κάθε παραγωγού και σημείωνε στο βιβλίο παραλαβής του, καθώς και στο δεφτέρι του κάθε παραγωγού, την ημερομηνία και την ποσότητα γάλακτος, που παρέδιδε σε κιλά.

Η Διεύθυνση του εργοστασίου γάλακτος Τρικάλων έστελνε κάθε τόσο συνεργείο και πραγματοποιούσε δειγματοληπτικό έλεγχο στα κατά τόπους γαλατάδικα, για την πάταξη της νοθείας του γάλακτος από νερό. 

Ο έλεγχος γίνονταν αιφνιδιαστικά και σε τακτά χρονικά διαστήματα με τη λήψη δείγματος γάλακτος σε μπουκαλάκια των 250 γραμμαρίων.

Σε κάθε έλεγχο αφαιρούσαν 250 γραμμάρια γάλα από τον παραγωγό για την ανάλυση και εξέταση του δείγματος.

Εκείνη την ημέρα διαμαρτυρήθηκα στο συνεργείο ελέγχου για τον τρόπο και την άδικη διαδικασία του δειγματοληπτικού ελέγχου.
Είπα πως, τη λήψη δείγματος, θα πρέπει να τη χρεώνεται το εργοστάσιο και όχι ο παραγωγός. Το δείγμα του γάλακτος θα πρέπει να αφαιρείται από το ζυγισμένο γάλα και όχι από το αζύγιστο.
Μάλιστα στην αρχή συμφωνήσαμε όλοι οι παραγωγοί και αρνηθήκαμε να παραδώσουμε το γάλα με αυτή την άδικη διαδικασία ελέγχου, αλλά γρήγορα η άρνηση αυτή κάμφθηκε και ένας - ένας οι συγχωριανοί άρχισαν να παραδίδουν γάλα.
Εγώ, επειδή το θεωρούσα άδικο και για λόγους ευθιξίας, δεν παρέδωσα το γάλα, και την επόμενη ημέρα, οι υπεύθυνοι του εργοστασίου με τιμωρήσανε με απεριόριστο αποκλεισμό.
Πήγα στο εργοστάσιο, βρήκα τους διευθυντάδες, τους εξήγησα για την αδικία του δειγματοληπτικού ελέγχου… αλλά αυτοί θεωρούσαν ότι εγώ επίτηδες δεν παρέδωσα το γάλα, διότι λέει το είχα νοθευμένο.
Μου είπαν μάλιστα να υπογράψω μια υπεύθυνη δήλωση, ότι δεν θα ξανανοθέψω το γάλα, για να μου χαρίσουν την ποινή του αποκλεισμού…

Προσπάθησα να τους εξηγήσω πάλι τον λόγο που δεν παρέδωσα το γάλα, αλλά δυστυχώς δεν με πίστευαν, δεν καταλάβαιναν τίποτα…
«Το  πείρα και γω στραβά»…, έφυγα και την επόμενη ημέρα πούλησα την αγελάδα και ησύχασα με αυτούς... 

Ο φίλος μου ο Θανασάκης (ιστορίες του τηλεφώνου)

Του Θανάση Ζαμπακά

Την προηγούμενη βδομάδα κτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα τη φωνή του φίλου μου Θανάση.

-Γεια σου Μήτσιο.

-Γεια σου Θανάση, Τι κάνεις;

-Α! παλιότερα έκανα ότι ήθελα… τώρα κάνω ότι μπορώ…

-Που είσαι βρε θηρίο;

-Α! είμαι στην Αμμουδιά.

-Ποια Αμμουδιά, εδώ στα Τρίκαλα;

-Α! χαζός είσαι, με τέτοιο καύσωνα στην Αμμουδιά των Τρικάλων θα κάτσω. Στη θάλασσα είμαι, στη παραλία της Πρέβεζας! Ξέρεις, εδώ που χύνεται ο ποταμός Αχέροντας. Αυτός ντε, που στους αρχαίους χρόνους πηγαινοέρχονταν στα νερά του ο Χάροντας με τη βάρκα και περνούσε τις ψυχές απέναντι στον Άδη.  Γι’ αυτό βάζουν νομίσματα στους νεκρούς, (μακριά απ’ εδώ) για να πληρώνουν τα κόμιστρα στο Χάρο.

Ά! Ξέρεις, μόνο ένας δεν πλήρωσε, ο Μένιππος . Αυτός λοιπόν είπε στο χάρο: «Δεν έχω χρήματα, άμα θες γύρναμαι πίσω». Αλλά λένε ότι ο Χάρος ήταν κουφός για να μην ακούει τα παρακάλια και τις ικεσίες των νεκρών.

Τέλος πάντων, είμαι που λες, Μήτσιο, εδώ στο ξενοδοχείο «coreali» του συμπέθερου. Ωραίο περιβάλλον, ωραία δωμάτια, αιρ κοντίσιον, τηλεόραση κουζίνα…, μεγαλεία πράματα, όλα τα κομφόρ.

Πάω κάθε μέρα για μπάνιο, πρωί, απόγευμα, μέσα σε 9 μέρες έκανα 17 μπάνια. Μπαίνω, βγαίνω απ΄ τη θάλασσα και καμιά φορά ψαρεύω με αγκίστρι.  Δυο τηγανιές ψάρια έπιασα.

Το βραδάκι σουλατσάρουμε βόλτα με τον συμπέθερο στα ταβερνάκια. Στο «Αρχιπέλαγος» παραγγέλνεις  μπύρα και σου φέρνουν και μεζέ. 2,50 ευρώ, τσάμπα πράμα.

Ένα βράδυ πήγαμε στον «Πατέρα», ωραία ταβέρνα, κάργα κόσμος, κρασί μόστρα παρακαλώ με τέσσερα ευρώ το μισόκιλο. Φράπ και οι ψαρομεζέδες. Μπράβο Θανασάκη! λέω. Δεύτερο κρασί ξανά μεζέ, αγριογούρουνο. Ξαναμπράβο Θανασάκη λέω! Τρίτο κρασί, ξανά μεζέδες. Ματαξαναμπράβο Θανασάκη!

-Σώπα ρε μεγάλε, χόρτασες μεζέδες, όπως παλιά!

-Ναι, ναι, άλλο να σου λέω κι άλλο να το ζήσεις. Μπέικα τα περνάω!

Τ’ Αη Λιά θα έρθω να τα πούμε από κοντά. 

Σου στέλνω και κάποιες φωτογραφίες να βλέπεις και να ζηλεύεις.

Έμαθα Μήτσιο ότι το δάσος της Παναγίας το έκαναν διατηρητέο μνημείο της φύσης. Είναι αλήθεια; Φράξος λέει, κάτι τέτοιο…

-Ναι, ναι σωστά!

Είδες, άμα είμαστε ενωμένοι όλοι μαζί στο χωριό τι καταφέρνουμε!

Άμα δεν κινητοποιούμασταν τότε με το θέμα της κατασκευής του εργοστασίου με τα ρυπογόνα καύσιμα που ήθελαν να μας κάνουν, τώρα δεν θα γινόταν τίποτα.

Ο αείμνηστος ο Θυμιάρας Καραθανάσης θα νοιώθει περήφανος τώρα για μας, γιατί θυμάσαι τι προσπάθειες έκανε κι αυτός γι’ αυτό το δάσος!!!

Άντε σε κλείνω τώρα να μην καίω και τις μονάδες.

Το πρωί μου τηλεφώνησε η γυναίκα μου και μου είπε ότι είδε τα σκυλιά με τα πόδια σ’ απάν. Θα βρέξει, να προσέχετε.

Γεια, γεια χαρά.

«Τρεις περδικούλες» Του Βαλτινού μας τα Τραγούδια

Καταγράφοντας, διαδίδοντας και διασώζοντας τα παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας παρουσιάζουμε την κ. Ντίνα Ανδρέου - Βότσιου, από το Βαλτινό, να μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της, το παραδοσιακό τραγούδι «Τρεις περδικούλες». 

Τρεις περδικούλες 

Ωρέ! Τρεις περδικούλες κάθονταν
στη ράχη στο Περτούλι.

Ωρέ! Η μια κοιτάει τα Τρίκαλα
 κι η άλλη το Γαρδίκι.

Ωρέ! Κι η Τρίτη η μικρότερη
μοιρολογάει και λέει:

-Ωρέ! Καλά ήσουν Κώστα μ΄ στο βουνό,
τι γύρευες στην πόλη;

-Ωρέ! Ήρθα να ιδώ τους φίλους μου
να δω τους συγγενείς μου.

Ωρέ! Οι φίλοι με ξεχάσανε
κι αυτοί κι οι συγγενείς μου!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΡΙΓΩΝΗΣ»ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Από την ομιλία του Κωνσταντίνου Κατσαρού π. Δημομηχανικού - Γεν. Δντή Δήμου, στα αποκαλυπτήρια της ονοματοδοσίας του Πνευματικού κέντρου «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΡΙΓΩΝΗΣ». Τρίκαλα 13-7-2017

Η κατασκευή κτιριακού συγκροτήματος που θα στεγάσει τους πνευματικούς θησαυρούς, τις υπηρεσίες υποστήριξης και τους χώρους καλλιέργειας, ανάπτυξης και παραγωγής, πνεύματος, παιδείας, πολιτισμού και ιστορικής έρευνας, αποτελεί ανέκαθεν πρώτη προτεραιότητα, όνειρο και διακαή πόθο κάθε δημοτικής αρχής.

Η πόλη μας ευτύχησε πριν από τριάντα χρόνια, την δεκαετία 1985-1995, χάρις στις εμπνευσμένες προσπάθειες των δημοτικών αρχών, να αποκτήσει επιβλητικό οικοδόμημα, ικανό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις διατήρησης, προαγωγής και διάδοσης του πλούσιου πολιτιστικού αποθέματος της τοπικής κοινωνίας.

Η μέχρι σήμερα πορεία αποδεικνύει περίτρανα ότι οι επιλογές της εποχής εκείνης ήταν τολμηρές και εύστοχες, απέδωσαν δε και αποδίδουν μέσα από τις ποικίλες διασταυρώσεις των πολιτιστικών δεδομένων ευχάριστα αποτελέσματα.  

Η πρώτη αναφορά για δημοτικό θέατρο της πόλης  αναφέρεται το έτος 1928 επί δημάρχου Χρ. Π. Χατζηγάκη

Έκτοτε το ζήτημα ατονεί μπροστά σε άλλες προτεραιότητες και επιλογές (Υδραυλικά - Οδοποιία) και επανέρχεται μετά την μεταπολίτευση.

Βαφτιστικά ονόματα γυναικών του Βαλτινού

Του Ευαγγέλου Στάθη φιλολόγου

Συνεχίζοντας την αναφορά μου στα βαφτιστικά ονόματα των κατοίκων του Βαλτινού, και μετά την παρουσίαση όλων των βαφτιστικών ονομάτων των ανδρών παρουσιάζω παρακάτω πίνακα με όλα τα βαφτιστικά ονόματα των γυναικών του χωριού Βαλτινού. Δίπλα δίνονται τα ονόματα αυτών έτσι, όπως τα προσφωνούν ή τα προφέρουν, παλιά αλλά και τώρα, οι κάτοικοι του χωριού.

Ονόματα γυναικών

Αγγελική: Αγγέλω, Αγγελίνα, Αγγελ(ι)κιά, Κούλα

Αθανασία: Θανασούλα, Θανασία, Θανάσω, Σούλα, Σιούλα

Αλεξάντρα: Αλέξω

Αναστασία: Τασία, Τασιά, Τασιούλα

Ανδρονίκη: Νίκη

Αντωνία: Αντώνω

Άννα: Αννούλα

Αρετή: -

 Αποστολία: Αποστόλου

Αγορή: Αγόρω, Αγορίτσα, Ρίτσα

Αφροδίτη: Αφρούδω

Άρτεμις: -

Αικατερίνη: Κατερίνη, Ρίνα, Κατίνα, Κάτια

Αγαθοκλεία: -

Αθηνά: -

Ανδρομάχη: Μάχη

Βάια: Βαίτσα, Βαιούλα, Βάνα

Βαρβάρα: -

Βασιλική: Βασιλικιά, Βασιλικούλα, Βάσω, Βασούλα, Κική, Τσίλω

Βιργινία: Βιργινάδα

Γεωργία: Γεωργίτσα, Γωγώ, Γιούλα, Τζιωρτζίνα

Γλυκερία: Ρούλα

Δέσποινα: Δέσπω, Δεσπούλα

Δήμητρα: Δημητρούλα, Τούλα

Διονυσία: -

Ελένη: Λενάκη, Λένω, Λένη, Λένου

Ευαγγελία: Βαγγελή, Βαγγελίτσα, Βάγγιω, Λίτσα

Ευανθία: Ανθή

Ευθυμία: Θυμία, Θυμιούλα, Μούλη

Ευφροσύνη: Φροσύνου, Φρόσω

Ελευθερία: Λεφτερία, Λεφτέρου

Ειρήνη: Ρηνούλα, Ρήνου

Ελισσάβετ: Σαββούλα, Σαββούλη, Σάββα

Ευτυχία: Φτύχου

Ευθαλία: Αυταλία

Ευγενία: Αυγένω

Ζωή: Ζώιω

Θεοδώρα: Θοδώρα, Θοδωρούλα, Ρούλα, Λιούλιω

Θεανώ: Θεώνου, Θεώνη

Θεοδοσία: -

Ιωάννα: Γιαννούλα, Γιάννα

Κάλλω: Κάλλου

Καλλιόπη: Πιπίτσα, Πόπη

Κασσιανή: -

Κυριακή: Κυριακούλα, Κούλα

Κλεοπάτρα: Πάτρα, Πατρούλα, Ρούλα

Κωνσταντινιά Κωνστάντω, Κωστούλα, Κωνσταντία, Ντίνα

Λαμπρινή: Λάμπρω

Λουκία: -

Λεμονιά: Νίτσα

Μάρθα: -

Μαγδαλινή: Μυγδάλω, Μυγδάλου

Μαρία: Μάρω, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μαίρη

Μηλιά: -

Μαρίνα: -

Μαριγούλα: -

Μαριάνθη: -

Νικολέτα: -

Όλγα: -

Ολυμπιάδα: -

Ουρανία: Ουρανίτσα, Ουράνου

Παναγιώτα: Πανάιω, Γιώτα

Παρασκευή: Τσιβούλα, Τσιβή Εύη, Βιβή, Βούλα

Περσεφόνη: Φόνη

Πανωραία: -

Σπυριδούλα: Σπυρία, Σπυρούλα

Σοφία: Σοφούλα

Σωζάνα: -

Σωτηρία: -

Σταμούλω: -

Στεφανία: Στεφανούλα, Στέφη

Στεργιούλα: Γιούλα

Σταυρούλα: Βούλα

Σταματία: -

Στεργιανή Στεργιάνω, Γιάννα, Γιάνου

Στυλιανή: Στέλλα

Τριανταφυλλιά: Τρανταφλιά, Φυλιώ

Φωτεινή: Φώτω

Φρειδερίκη: Ρίκα

Φανή: Φανούλα, Φανίτσα

Χαρίκλεια:-

Χριστίνα: Χριστούλα

Χρυσούλα: Χρύσω, Χρύσα

Χρυσάνθη: Χρύσω